Skip to main content

Λήθη, λοιπόν, για το «ανάδελφο» έθνος;

Σε ανακοίνωσή του το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών αναφέρει: «Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς σφραγίζει μια τραγική εποχή εντάσεων, κρίσεων και πολέμων που ταλάνισε τα Βαλκάνια σχεδόν για μία δεκαετία. Σε αυτήν την εποχή ο Μιλόσεβιτς είχε κεντρική θέση και ευθύνη. Το Δικαστήριο, τελικώς, δεν θα τον κρίνει. Θα τον κρίνει ως αυστηρός κριτής η Ιστορία. Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα στα Βαλκάνια δεν είναι η προσκόλληση σε αξιολογήσεις του παρελθόντος. Είναι η αξιοποίηση κάθε δυνατότητας για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού μέλλοντος ειρηνικής συνύπαρξης, σταθερότητας και ανάπτυξης για όλους». Ώστε κατά το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών δεν θα πρέπει να εμμένουμε προσκολλημένοι σε αξιολογήσεις του παρελθόντος. Λήθη, λοιπόν, και φυγή προς τα εμπρός; Όχι βέβαια. Η λήθη αποτελεί τεράστιο λάθος, καθώς χωρίς την κριτική επεξεργασία του παρελθόντος και την απόδοση ευθυνών, δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο για μια ασφαλή πορεία προς το μέλλον. Η πατριδορητορεία των περίφημων «εθνικών θεμάτων» θα συνεχίσει να αναφαίνεται με κάθε ευκαιρία και να οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα. Όπως έγραφε ο Τάκης Μίχας στην Ελευθεροτυπία «…η στυγνή πραγματικότητα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πολιτικού, οικονομικού, εκκλησιαστικού κατεστημένου φέρει μέρος της ευθύνης για τα μαζικά εγκλήματα τα οποία διέπραξαν οι Σέρβοι των Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς και Μλάντιτς στη Βοσνία. Συγκεκριμένα:
* Μέχρι και το καλοκαίρι του 1995 (όταν έγιναν οι μεγαλύτερες σφαγές στη Βοσνία) Ελληνες επιχειρηματίες με την πλήρη γνώση των κυβερνήσεων (Μητσοτάκη - Παπανδρέου) παραβίαζαν το εμπάργκο των Η.Ε. και προμήθευαν τη σερβική και σερβοβοσνιακή πολεμική μηχανή με τα απαραίτητα καύσιμα. Σε μία μάλιστα περίπτωση ακόμα και ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε δώσει προσωπικές εντολές να συνοδεύονται τα βυτιοφόρα από αστυνομικά περιπολικά, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος να τα σταματήσει κανείς!
* Μέχρι την άνοδο του κ. Σημίτη στην εξουσία το καθεστώς Μιλόσεβιτς διατηρούσε, κατά παράβαση των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, 250 (!) τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα μέσω των οποίων διακινούνταν τα κεφάλαια τα οποία χρησίμευαν για την αγορά των αναγκαίων προϊόντων για τη συνέχιση του πολέμου.
* Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία γινόταν ανοιχτή (από εφημερίδες και τηλεοράσεις) στρατολόγηση Ελλήνων παραστρατιωτικών, οι οποίοι έλαβαν μέρος σε «μάχες» -υπό τον Ράτκο Μλάντιτς- όπου διεπράχθησαν απίστευτης ωμότητας εγκλήματα σε βάρος του άμαχου μουσουλμανοβοσνιακού πληθυσμού. Οσες φορες έθεσα το θέμα (εγγράφως) υπόψη των ελληνικών αρχών αντιμετώπισα την παγερή αδιαφορία.
* Οι ελληνικές αρχές (περίοδος Παπανδρέου) παρείχαν προστασία σε στελέχη των μυστικών υπηρεσιών του Μιλόσεβιτς, τα οποία είχαν κατηγορηθεί για δολοφονίες Αλβανών Κοσοβάρων ακτιβιστών στην Ευρώπη και τα οποία αναζητούνταν από την Ιντερπόλ.
* Κορυφαίοι Ελληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες και κληρικοί παρείχαν ηθική και υλική συμπαράσταση στον Ράντοβαν Κάρατζιτς, παρά τα μαζικά εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνταν στο Σεράγεβο, στο Ζβόρνικ, στο Πρίεντορ, στη Φότσα κ.α.
* Οι ελληνικές κυβερνήσεις (Παπανδρέου - αρχές εποχής Σημίτη) ενθάρρυναν κρατικές επενδύσεις στη Βοσνία που αντίβαιναν τις συμφωνίες του Ντέιτον και ενίσχυαν τον προωθούμενο από τους Βοσνιοσέρβους διαμελισμό της χώρας».

Comments

Anonymous said…
Your website has a useful information for beginners like me.
»

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]