Γράφει σήμερα (http://www.enet.gr/online/online_text?c=111&id=89666904 ) στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" ο Α. ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ:
[Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το «ναι» στο «Ευρωσύνταγμα», ενώ είναι πλειοψηφικό μόνο στους κατόχους πτυχίου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ακόμα και σε αυτή την κατηγορία, το νέο «μέτωπο της άρνησης» συγκεντρώνει το εντυπωσιακό ποσοστό του 43%, την ίδια στιγμή που στην επαγγελματική κατηγορία των «στελεχών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελμάτων», τη μοναδική κατηγορία όπου πλειοψηφεί το «ναι», το «όχι» αγγίζει το 38%! Αυτή η μεγαλειώδης διάβρωση των νέων μεσαίων και ανώτερων μορφωτικά και επαγγελματικά στρωμάτων έρχεται να δυναμιτίσει όλη τη σχετική μυθολογία περί «μεσαίου χώρου», «κοινωνικού κέντρου» κ.λπ. (που γνωρίζει εξαιρετική άνθηση και στην Ελλάδα, τόσο από τη Ν.Δ. όσο και από το ΠΑΣΟΚ), δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το πολιτικό όνομά τους, έρχεται να εξαερώσει τον ίδιο τον πυρήνα της νεοσοσιαλδημοκρατικής κοινωνικοπολιτικής στρατηγικής, ένα κατ' ουσίαν κοινό τόπο, με δυσδιάκριτες αποχρώσεις, τόσο στην κεντροαριστερά όσο και στην κεντροδεξιά σε ευρωπαϊκό επίπεδο].
1. Το μόνο «φάντασμα» που πλανιόταν
και πλανιέται κάθε φορά πάνω από τις εκάστοτε κατεστημένες αναχρονιστικές
δυνάμεις της ανθρωπότητας είναι το «φάντασμα» του Λιμπεραλισμού.
Κάθε φορά δε, στο ιστορικό διάβα, ο Λιμπεραλισμός, άλλοτε εξεγερμένος κι άλλοτε αμυνόμενος, κατατρόπωνε αυτές τις κατεστημένες αναχρονιστικές δυνάμεις. Τέτοια, μάλιστα, διεφάνη η επικυριαρχία του το σύντομο χρονικό διάστημα πριν το 2008, ώστε να γίνει λόγος, ακόμα και, για το «Τέλος της Ιστορίας»!
Φευ! Επρόκειτο, απλά και μόνο, για το τέλος του διαστροφικού «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αμέσως μετά κορυφώθηκε η πρωτοφανής ανάδυση, αφενός μεν του (επίσης) διαστροφικού «υπαρκτού καπιταλισμού», που αποκαλείται διεθνώς “crony capitalism” («παρεοκρατικός καπιταλισμός»), με δεσπόζουσα έκφανσή του έναν διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό παρασιτισμό, αφετέρου δε του νεοφασισμού, με δεσπόζουσα έκφανσή του έναν (επίσης) διεθνοποιημένο πολιτισμικό εθνικισμό.
2. α) «Η υπέρβαση των δικαίων ορίων της ιδιοκτησίας δεν συνίσταται στο μέγεθο…
Κάθε φορά δε, στο ιστορικό διάβα, ο Λιμπεραλισμός, άλλοτε εξεγερμένος κι άλλοτε αμυνόμενος, κατατρόπωνε αυτές τις κατεστημένες αναχρονιστικές δυνάμεις. Τέτοια, μάλιστα, διεφάνη η επικυριαρχία του το σύντομο χρονικό διάστημα πριν το 2008, ώστε να γίνει λόγος, ακόμα και, για το «Τέλος της Ιστορίας»!
Φευ! Επρόκειτο, απλά και μόνο, για το τέλος του διαστροφικού «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αμέσως μετά κορυφώθηκε η πρωτοφανής ανάδυση, αφενός μεν του (επίσης) διαστροφικού «υπαρκτού καπιταλισμού», που αποκαλείται διεθνώς “crony capitalism” («παρεοκρατικός καπιταλισμός»), με δεσπόζουσα έκφανσή του έναν διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό παρασιτισμό, αφετέρου δε του νεοφασισμού, με δεσπόζουσα έκφανσή του έναν (επίσης) διεθνοποιημένο πολιτισμικό εθνικισμό.
2. α) «Η υπέρβαση των δικαίων ορίων της ιδιοκτησίας δεν συνίσταται στο μέγεθο…
Comments