Skip to main content

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Όταν το μεσημέρι της 5ης Φεβρουαρίου 1994 ένας βαρύς όλμος έπληξε την αγορά της μαρτυρικής πόλης του Σαραγιέβο, της πρωτεύουσας της Βοσνίας, με αποτέλεσμα τον να φονευθούν 69 άνθρωποι και να τραυματισθούν άλλοι 200, όλοι άμαχοι, η οργή της διεθνούς κοινότητας ξεχείλισε εναντίον των Σέρβων του χασάπη Κάρατζιτς, καθώς αυτοί πολιορκούσαν την πόλη.Οι Σέρβοι δεν αποδέχθηκαν την ευθύνη για την εκτόξευση του όλμου και την απέδωσαν σε προβοκάτσια των μουσουλμάνων, ώστε να προκληθεί επέμβαση της διεθνούς κοινότητας στην Βοσνία.Λίγες μέρες αργότερα ο γάλλος δημοσιογράφος Μπερνάρ Βολκέρ ισχυρίστηκε, ότι από μια έκθεση του ΟΗΕ αποδεικνυόταν ότι όλμος είχε εκτοξευθεί από τον μουσουλμανικό τομέα του Σαραγιέβο. Τον Μάρτιο του 1994 ο Βολκέρ αποκάλυψε ότι πηγή των πληροφοριών του ήταν το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών, με επικεφαλής τότε υπουργό τον Κάρολο Παπούλια. Συγκεκριμένα είπε ότι οι αποκαλύψεις του είχαν βασιστεί σ’ ένα τηλεγράφημα, που είχε περιέλθει στην κατοχή του και έφερε την υπογραφή του τότε επίσημου μεσολαβητή του ΟΗΕ λόρδου Όουεν. Στο τηλεγράφημα που απέστειλε ο Όουεν στο ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών (η Ελλάδα είχε τότε την προεδρία της Ε.Ε.) αναφερόταν εντός εισαγωγικών η ιστορία, που είχε διαδοθεί από το πρακτορείο ειδήσεων Τανγιούγκ, ότι πηγές του ΟΗΕ δήλωναν ότι ο όλμος είχε εκτοξευθεί από τους μουσουλμάνους.Ο Όουεν στα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1995 με τον τίτλο «Balkan Odyssey», ισχυρίζεται (σελ. 261) ότι μολονότι αναμετέδωσε την είδηση του πρακτορείου ειδήσεων Τανγιούγκ μέσα σε εισαγωγικά, «η ελληνική προεδρία μετέδωσε το COREU (τηλεγράφημα) χωρίς τα εισαγωγικά κι έτσι σε επόμενο στάδιο, όταν είχαμε την πρώτη μας διαρροή των τηλεγραφημάτων, δόθηκε η εντύπωση ότι η παράγραφος του τηλεγραφήματός μου, χωρίς τα εισαγωγικά πλέον, ήταν δική μου άποψη και όχι του Τανγιούγκ». Ο δε Βολκέρ δήλωνε στις 21 Μαρτίου 1994 (βλ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): «Το τηλεοπτικό μας κανάλι δεν είχε κανένα λόγο να φανταστεί ότι μια εμπιστευτική αναφορά μπορούσε να είχε αλλοιωθεί είτε από τυπογραφικό λάθος είτε από χειρισμό». Τελικά η παραχάραξη του εγγράφου Όουεν από τις ελληνικές αρχές υπήρξε ένα τυχαίο γεγονός ή μια συνειδητή προσπάθεια παραπληροφόρησης της διεθνούς κοινής γνώμης από το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών και από τον τότε προϊστάμενό του υπουργό Κάρολο Παπούλια, αναφορικά με τα εγκλήματα των Σέρβων του Κάρατζιτς; Κι αν δεχτεί κανείς, ότι επρόκειτο για τεχνικό λάθος κατά την αναμετάδοση από ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τότε, όπως πολύ σωστά διερωτάται και ο Τάκης Μίχας στο πολύκροτο βιβλίο του «Η Ανίερη Συμμαχία» (εκδ. «ΕΛΑΤΗ», 2003), «γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν δημοσιοποίησε εξαρχής την ιστορία, βάζοντας έτσι τέρμα στις φημολογίες γύρω από την πιθανή προέλευση του όλμου; Τι νόημα είχε να αφήνει τις εικοτολογίες να πλανώνται;». Ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει αμέσως παρακάτω, ότι «ο Υπουργός των Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς καθώς και έντονος επικριτής της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή». Επιπλέον όταν ο Κάρολος Παπούλιας μετέβη στο Βελιγράδι στις 23 Σεπτεμβρίου του 2000, ως "παρατηρητής" των εκλογών της επόμενης ημέρας δήλωνε: "Βλέπει κανένας πάλι την παρέμβαση των δυνάμεων εκείνων που θέλουν την ανατροπή του Μιλόσεβιτς. Αυτές βρίσκονται στις ΗΠΑ ή σε ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις... Όποιες επικρίσεις ή όποια κριτική κι αν κάνουμε στον πρόεδρο Μιλόσεβιτς, υπάρχει μια σταθερή βάση στα εσωτερικά πράγματα της Γιουγκοσλαβίας. Η πολιτική ζωή της Σερβίας χαρακτηρίζεται από έναν πατριωτισμό, εθνικισμό, ο οποίος θα εκφραστεί... Τα ελληνικά συμφέροντα διαφοροποιούνται από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία είναι τελείως διαφορετικά". Παρότι η νοθεία των εκλογών αυτών οδήγησε στην ανατροπή Μιλόσεβιτς, ύστερα από εξέργερση του σερβικού λαού, ο Κάρολος Παπούλιας είχε αποφανθεί, ότι ήταν έντιμες!!Ουδέποτε δε ο Κάρολος Παπούλιας έκρυψε τα αντιδυτικά και αντιφιλελεύθερα άισθήματά του. Μετά ταύτα και ενόψει της υποψηφιότητας του Κάρολου Παπούλια ως ΠτΔ με ενδιαφέρον αναμένω, να δω ως φιλελεύθερος πολίτης, αν οι δύο προσφάτως εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ φιλελεύθεροι βουλευτές, θα ψηφίσουν υπέρ της εκλογής του σ' αυτό το αξίωμα. Κάθε φιλελεύθερος, πάντως, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση, να στηρίξει μια τέτοια υποψηφιότητα.

Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]