Ο Fukuyama και ο ισλαμικός κόσμος

Το σχόλιο μου με αφορμή το άρθρο του F. Fukuyama που δημοσιεύθηκε στo NYT (βλ. το άρθρο στη διεύθυνση http://www.nytimes.com/2006/02/19/magazine/neo.html?pagewanted=all ). Ο πραγματικός εχθρός της Αμερικής δεν είναι ο ισλαμικός εξτρεμισμός. Ο πραγματικός εχθρός της είναι η Ευρώπη, η Ρωσία και τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής. Ο δε πραγματικός της σύμμαχος είναι ο ισλαμικός κόσμος. Το πρόβλημα με την πρώτη θητεία Μπούς και πολύ περισσότερο με τη δεύτερη θητεία του είναι ακριβώς η παραγνώριση αυτής της αλήθειας. Αντί να επιδιώξει για το εγχείρημά του την άμεση συμμαχία του ισλαμικού κόσμου επιδίωξε τη συμμαχία απολιθωμάτων και πιθανότατα αισχρών προβοκατόρων, όπως η Ευρώπη και η Ρωσία. Σ’ ότι αφορά τον F. Fukuyama αδυνατεί, προφανέστατα, να μας εξηγήσει γιατί «a political contest for the hearts and minds of ordinary Muslims around the world», όπως πολύ ωραία το θέτει, καθίσταται απαραίτητος στο εσωτερικό κάτι χώρων σαν τη Γαλλία και τη Δανία, όχι όμως, και για το εσωτερικό της ίδιας της Αμερικής. Ο ίδιος ο F. Fukuyama εξάλλου είναι «ο τελευταίος άνθρωπος», που δικαιούται να εκφέρει γνώμη για το εγχείρημα της φιλελευθεροποίησης του ισλαμικού κόσμου, δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από τα όσα γράφει για το Ισλάμ στην παρ. 20, Μέρος IV του βιβλίου του «Το Τέλος της Ιστορίας και ο Τελευταίος Άνθρωπος», δεν φαίνεται καθόλου να πιστεύει σ’ αυτό το εγχείρημα.