Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνηση Καραμανλή, αποσκοπούσε να συνδέσει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας στην ΕΕ με τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Τούτο, όμως, παρείχε και εξακολουθεί να παρέχει και σήμερα επιχειρήματα στους «ευρωπαίους εταίρους», να μεταθέτουν την προβληματική της ένταξης ή όχι της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην ελληνική πλευρά, με αποτέλεσμα η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας να εξαρτάται από την εκπλήρωση αμιγώς ελληνικών όρων και προϋποθέσεων. Τούτο το δόγμα όμως έχει δυσμενή αποτελέσματα για την Ελλάδα και όχι μόνο: 1. Διαιωνίζει και επαυξάνει την ελληνοτουρκική κρίση, αφού η Ελλάδα εμφανίζεται να πιέζει την Τουρκία, όχι για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο καθαυτό, αλλά ουσιαστικά για διμερή ζητήματα. 2. Ενισχύει και διαιωνίζει τα μέγιστα τον εθνικιστικό κεμαλισμό των στρατηγών της Άγκυρας. 3. Η Ελλάδα, για χάρη της εκπλήρωσης ή της διαιώνισης εθνικιστικών απωθημένων της ανά τους αιώνες,, συνεχίζει, όπως και με το λεγόμενο «Ανατολικό Ζήτημα», να αποτελεί το άθυρμα ουσιαστικά για την εξυπηρέτηση στην πραγματικότητα συμφερόντων άλλων και όχι των ιδικών της. Συμφέρει εν προκειμένω τους Ευρωπαίους, να εμφανίζεται η Ελλάδα, να αποτελεί εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και όχι ο δικός τους διάχυτος εθνορατσισμός. Εφόσον οι ΗΠΑ λανθασμένα εμμένουν στην με κάθε τρόπο στήριξη του κεμαλισμού στην Τουρκία, συμφέρει και στις ΗΠΑ να θεωρείται στο εσωτερικό της Τουρκίας όχι μόνο η μαντίλα της συζύγου του Ερντογάν αλλά και η Ελλάδα ως συνυπεύθυνη για την μη ευδοκίμηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν τυχόν η Ελλάδα αποφάσιζε, να εγκαταλείψει αυτή την πολιτική και ερχόμενη σε πλήρη συμφωνία με τους ισλαμιστές του Ερντογάν αποσύνδεε πλήρως την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας από οποιουσδήποτε ελληνικούς όρους και προϋποθέσεις; 1. Θα εξανάγκαζε επιτέλους τους Ευρωπαίους να εμφανίσουν και να προβάλουν τον εθνορατσισμό τους, ως τον μόνο πραγματικό λόγο μη ευδοκίμησης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. 2. Στο εσωτερικό της Τουρκίας οι κεμαλιστές θα δέχονταν ένα συντριπτικό πλήγμα, που θα τους ωθούσε στην πολιτική ανυπαρξία. 3. Η Τουρκία θα μπορούσε κατά τον Σάμιουελ Χάντινγκτον «να εγκαταλείψει τον κουραστικό και εξευτελιστικό ρόλο του ζητιάνου που ικετεύει να γίνει μέλος της Δύσης και να συνεχίσει τον σοβαρό ιστορικό της ρόλο ως του σημαντικότερου ισλαμικού συνομιλητή και ανταγωνιστή της Δύσης.…». 4. Με την Τουρκία να έχει αναλάβει πλέον αυτό το νέο ιστορικό της ρόλο, η Ελλάδα ευρισκόμενη σε πλήρη συμφωνία και αγαστή συνεργασία με τον με τον Ερντογάν, θα επέλυνε τις διαφορές της μαζί της άμεσα, αφού θα εξέλειπαν πλέον οι κεμαλιστές, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι. Θα ήταν τόσες και τέτοιες οι προοπτικές συνεργασίας αφενός μεταξύ των δύο χωρών και αφετέρου για το χώρο των βαλκανίων και της μέσης ανατολής, που ακόμα και η Ελλάδα θα έμπαινε στον πειρασμό να ξανασκεφτεί την συμμετοχή της στην εθνορατσιστική και σοσιαλφιλευθέρως παραπαίουσα Ευρώπη. Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;