Skip to main content

Είμαστε ακραίοι, είμαστε αλαζόνες, είμαστε μαζί με το Κοραή!

Έγραψε ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου στο προσωπικό του blog αναφερόμενος στην ιδρυτική διακήρυξη της «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ».

«Nα διευκρινίσω ότι δεν συμφωνώ με την διακήρυξη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (ούτε με το ύφος ούτε με το περιεχόμενο) και δεν πρόκειται να την υπογράψω.

α) είναι ακραίοι και υπονομεύουν τις (ελάχιστες) πιθανότητές τους

β) είναι αλαζόνες - το αφ' υψηλού ύφος της διακήρυξης είναι απαράδεκτο.

γ) είναι λάθος μία διακήρυξη 16 σελίδων. Είχα συστήσει ένα σύντομο κείμενο - διακήρυξη αρχών - σε δύο σελίδες που θα διαβαζόταν...»

Παραθέτω, σε απάντηση στα όσα παραπάνω γράφει τούτους τους ακραίους και γεμάτους αλαζονεία λόγους του πρύτανη του νεοελληνικού Διαφωτισμού Αδαμάντιου Κοραή, του οποίου η προσωπογραφία αποτελεί το έμβλημα της«Φιλελεύθερης Συμμαχίας»:

(Α. Κοραής, Αλληλογραφία, τομ. Α΄: 1774-1798, επιμ. Κ. Θ. Δημαρά κ.ά., Αθήνα 1964, σσ. 100-101)

[…], δυναστεύει την σήμερον η αμάθεια, η κακία, η βία το ζορμπαλίκι, η αυθάδεια και η αναισχυντία, ότι αντί των Μιλτιάδων και Θεμιστοκλέων, τους οποίους ακόμη θαυμάζει η Ευρώπη, κυβερνώμεθα οίμι! Από ποίους; Ή από χαμάληδες και ντεβεντζήδες ή από βαρβάρους καλογερίσκους, χειροτέρους και απ’ αυτούς τους εξωτερικούς τυράννους […] Όταν ο δυστυχής Έλλην βλέπων ταύτα, συλλογισθή εκείνα, τότε […] η μελαγχολία μεταβάλλεται εις αγανάκτησιν και απόγνωσιν.

Μετά ταύτα, ναι το βροντοφωνάζουμε κ. Δήμου:

Είμαστε ακραίοι, είμαστε αλαζόνες, είμαστε μαζί με το Κοραή!

Είμαστε με λίγα λόγια κ. Δήμου αυτό, που λένε οι κατηγοροί σας, ότι είστε και εσείς! Γι' αυτό σας θέλουμε μαζί!

Comments

Nikos Dimou said…
O Κοραής όμως δεν έθεσε ποτέ υποψηφιότητα... με τέτοιο λόγο δεν θα πήγαινε μακριά.

Δεν σκέφτεστε πολιτικά σκέφτεστε ιδεολογικά (και φανατικά - πράγμα που δεν πάει σε φιλελεύθερους).

Είναι σύμπτωση το ότι πολλοί από εμάς τους παλιότερους είχαμε την ίδια αντίδραση;
S G said…
υπαρχει καποιο λινκ στο κειμενο του Νικου Δημου?
οι αρχες που προτεινει μου φαινονται παντως εντελως λογικες, δεν εχω διαβασει ολο το κειμενο για να ξερω ομως αν ισχυει η κριτικη του.

ΥΓ ομολογω οτι η φανατικη σκεψη ειναι το τελευταιο που χρειαζεται ενα νεο κομμα. Αρκετα ΚΚΕ εχουμε.
George Bourchas said…
Κύριε Δήμου

Χαίρομαι ιδιαίτερα για εκείνο το «όμως» της απαντήσεώς σας.

Τούτο δείχνει, ότι οι όποιες ενστάσεις σας εντοπίζονται κυρίως στην δυνατότητα πολιτικής απήχησης της «Φιλελεύθερης Συμμαχίας», (που παρεμπιπτόντως να διευκρινίσω, ότι νομικά δεν υφίσταται ακόμα και ως εκ τούτου καλό θα ήταν οι ενδιαφερόμενοι, να εκτυπώσουν, να υπογράψουν και να ταχυδρομήσουν πάραυτα την ιδρυτική της δήλωση, που θα βρουν στην ιστοσελίδα της).

Λέτε, έτσι, χαρακτηριστικά, «Δεν σκέφτεστε πολιτικά, σκέφτεστε ιδεολογικά». Πράγματι, έτσι είναι, όπως το λέτε! Επιδίωξή μας είναι η φανατική προβολή και η φανατική εφαρμογή της ιδεολογικής και πολιτικής αυθεντικότητας των φιλελεύθερων αρχών και ιδεών.

Κάτι τέτοιο εντούτοις ισχυρίζεστε, «δεν θα πήγαινε μακριά», δηλαδή δεν θα συναντούσε κοινωνική αποδοχή και απήχηση και, συνεπώς, η συγκεκριμένη φιλελεύθερη πολιτική πρωτοβουλία είναι καταδικασμένη εν τη γενέσει της. Όπως ο Karl Marx («The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte», Selected Works Νέα Υόρκη 1969, σελ. 171-175) για την Γαλλία του Βοναπάρτη έτσι και εσείς για την σημερινή Ελλάδα δείχνετε να συμπεραίνετε, ότι «ένα σακί πατάτες κάνει ένα σακί πατάτες».

Ωστόσο, η σημερινή κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα ουδόλως αντιστοιχεί με εκείνη που διαμορφώθηκε αμέσως μετά την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους και συνετέλεσε στην αποτυχία του κινήματος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Τότε, ο κίνδυνος της πλήρους απομόνωσης ανάγκασε τους θιασώτες των φιλελεύθερων ιδεών να απορροφηθούν σχεδόν αδιαμαρτύρητα στις κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες του νέου κράτους - το οποίο είχαν αποτύχει να διαμορφώσουν σύμφωνα με τους αρχικούς οραματισμούς τους - και έτσι απορροφήθηκαν τελικά στην κοινωνική ολιγαρχία, αφότου ενσωματώθηκαν στις ισορροπίες ισχύος και συμφερόντων, θυσιάζοντας τις αρχές τους.

Σήμερα, ούτε η ελληνική κοινωνία συνιστά «ένα σακί πατάτες», ούτε υπάρχει κίνδυνος πλήρους απομόνωσης για τους θιασώτες των φιλελεύθερων ιδεών στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Εμπρός λοιπόν, με αρετή και τόλμη για την ελευθερία!
Roark said…
Γιώργο, αυτό που εγώ βλέπω στις διαφορετικές αντιδράσεις (από ανθρώπους που συμφωνούν 99% αλλά βρίσκουν το 1% για να διαφωνήσουν έως ανθρώπους με σοβαρές διαφωνίες που συμμετέχουν ενθουσιωδώς) είναι ότι το κρίσιμο σημείο δεν είναι τόσο τι λέμε αλλά τι είδους προσπάθεια θέλουμε να κάνουμε.

Υπάρχουν πολλοί που ξεκινούν τη ανάγνωση με απαιτήσεις για ένα κόμμα με κεντρική παρουσία στην ελληνική πολιτική σκηνή, και γι'αυτό οι παρατηρήσεις τους έχον κατά κύριο λόγο "τεχνικό" χαρακτήρα και αφορούν την "αποτελεσματικότητα" με την οποία θα προσεγγίσουμε την κοινή γνώμη, παρά με το περιεχόμενο των ιδεών που θέλουμε να διαδώσουμε.

Είναι απόλυτα σεβαστές οι ενστάσεις τους και κατανοώ όλους όσους δεν θέλουν να συμμετάσχουν και να εκτεθούν σε μια προσπάθεια που δεν καλύπτει τις απαιτήσεις τους. Και τέτοιοι δεν είναι μόνο επώνυμοι, όπως ο κ.Δήμου, αλλά και απλοί πολίτες.

Η ουσία είναι ότι η προσπάθειά μας είναι μια κίνηση πολιτών που ξεκινά από την βάση. Και για μας αυτά που θέτουν ως δεδομένα και προαπαιτούμενα είναι στόχοι που απαιτούν τεράστια προσπάθεια. Δεν είμαστε μια προσπάθεια γνωστών πολιτικών, των οποίων το όνομα να είναι ταυτισμένο με ορισμένες ιδέες (άρα να μην χρειάζεται η αναλυτική διατύπωσή τους), ούτε έχουμε εξασφαλσιμένους πόρους, πρόσβαση στα ΜΜΕ κτλ. Τελικά η διαφωνία είναι περισσότερο να κάνει με την μορφή της προσπάθειας παρά με τις ιδέες της.

Όλα αυτά απαιτούν πρώτα να συσπειρώσουμε όσους συμφωνούν μαζί μας ιδεολογικά, ώστε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια δυναμική. Για να προσεγγίσουμε όλους αυτούς (θέλουμε τουλάχιστον 200 για αρχή) πρέπει να απευθυνθούμε σε αυτούς ιδεολογικά. Σε αυτούς απευθύνεται η διακήρυξη. Όταν και αν δημιουργηθεί το κόμμα, αυτό θα επεξεργαστεί τις θέσεις του μέσω ενός εσωκομματικού διαλόγου και το αποτέλεσμα του διαλόγου θα παρουσιαστεί προφανώς πιο "πολιτικά" γιατί αυτό θα απευθύνεται ουσιαστικά στην κοινή γνώμη.

Δεν είμαστε αφελείς όπως μας κατηγορούν. Καταλαβαίνουμε απόλυτα το πόσο δύσκολο είναι αυτό που ξεκινάμε και πόσο μεγαλύτερα είναι τα εμπόδια μπροστά μας σε σχέση με την προσπάθεια πχ των Ταύρων.

Και το μόνο κίνητρο το οποίο μπορεί να δικαιολογήσει για μένα την συμμετοχή σε αυτόν την δύσκολη προσπάθεια είναι η εσωτερική ανάγκη του καθενός να εκφραστεί. Συμμετέχω ώστε να υπάρξει ένας πολιτικός φορέας που να με εκφράζει και που να μπορώ να συμμετέχω στην διαμόρφωση των θέσεών του. Όχι για να σώσω την Ελλάδα. Αν γίνει και αυτό καλοδεχούμενο. Αλλά δεν εξαρτώ την συμμετοχή μου και την υποστήριξή μου από την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας σε ένα τόσο σάπιο πολιτικό σύστημα, αλλά από το πόσο με εκφράζει προσωπικά.

Και αυτό που μου εξασφαλίζει ότι το κόμμα αυτό θα με εκφράζει είναι ότι μόνο σε νέες προσπάθειες υπάρχει τόσο έντονη η πολιτική ζύμωση και η ευελιξία για καινοτομία (στα υπαρχοντα κόμματα ο εσωτερικός ιδεολογικός διάλογος είναι νεκρός), αλλά και διότι ο τρόπος που σκοπεύει να λειτουργήσει το νέο κόμμα (διαμορφώνοντας τις θέσεις του σε έναν ισότιμο διαδικτυακό διάλογο μεταξύ όλων των μελών του) μου επιτρέπει να έχω λόγο και επιρροή στο τελικό αποτέλεσμα.
George Bourchas said…
Φώτη

Τείνω προς την διαπίστωση, ότι όσοι φιλελεύθεροι στα λόγια, (με την λογική λόγω προσωπικού τους συμφέροντος εξαίρεση, να διευκρινίσω, εκείνων που καθ’ οποιονδήποτε τρόπο σιτίζονται από τον αντιφιλελεύθερο πολυσυλλεκτικό κομματοκρατικό κορβανά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ), δεν υπογράφουν την ιδρυτική διακήρυξη, απλά δεν επιθυμούν την ύπαρξη φιλελεύθερου πολιτικού φορέα στην Ελλάδα. Γιατί αν την επιθυμούσαν θα ήταν πολύ εύκολο συμμετέχοντας οι ίδιοι στον νέο πολιτικό φορέα και στον προσυνεδριακό διάλογο, να επιδιώξουν να αλλάξει, ότι δεν τους εκφράζει και να καταλήξουμε σε μια κοινή συνισταμένη.

Όσοι πάλι φιλελεύθεροι στα λόγια δεν υπογράφουν, επειδή δεν πιστεύουν στην ευόδωση της προσπάθειας, δεν καταλαβαίνω τι έχουν να χάσουν από την συμμετοχή τους σ’ αυτή.
Nikos Dimou said…
Μας ζητάτε να υπογράψουμε μία λεπτομερέστατη διακήρυξη 16 σελίδων προκειμένου να γίνει το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος. Δηλαδή να δεσμευθούμε για ένα σωρό θέματα χωρίς καν να τα συζητήσουμε.

Μήπως βάζετε το άλογο πίσω από το κάρο;

Αυτό που χρειάζεται είναι μία σύντομη διακήρυξη γενικών αρχών. Το συνέδριο μετά θα ασχοληθεί με την οριστική και λεπτομερή προγραμματική διακήρυξη.
Anonymous said…
Συμφωνω με ΝΔ, εχω πολλες ενστασεις με την διακυρυξη και μας ζητατε την στηριξη σε ενα κειμενο το οποιο ειναι λιγο πολυ δεσμευτικο για τι πολιτικες θεσεις. Ειναι δεσμευτικο αλλιως δεν θα ηταν διακυρηξη. Ειδικα αυτο με την αγγλικη γλωσσα αντε να το εξηγησεις στον κοσμο.
George Bourchas said…
Κύριε Δήμου
Με χαρά μου συνάγω και συγκρατώ από την προηγούμενη παρέμβασή σας
την συμφωνία σας, καταρχάς, για την δημιουργία φιλελεύθερου πολιτικού κόμματος.

Σας ζητάμε να υπογράψετε την ιδρυτική του δήλωση πρώτιστα και κύρια για να λάβει νομική υπόσταση ο νέος φιλελεύθερος πολιτικός φορέας. Πιστέψτε μας, αυτό είναι το πιο σημαντικό και απαραίτητο βήμα στην παρούσα φάση.

Θεωρώ, εύλογα νομίζω, ότι οι όποιες επιμέρους ενστάσεις καθενός φιλελεύθερου ως προς την διακήρυξη δεν είναι τέτοιες και τόσες, ώστε να τον οδηγούν στην απόρριψή της και ότι κάθε καλόπιστος φιλελεύθερος θα μπορούσε άνετα να την συνυπογράψει. Δεν νομίζω ότι «εκτίθεται» κανείς υπογράφοντάς την, κάθε άλλο, μάλιστα! Όσο και να συζητήσουμε πάντα θα έχει ο κάθε φιλελεύθερος τις επιμέρους ενστάσεις του. Είναι άλλωστε τούτο στη φύση μας και είναι και η δύναμή μας! Την τελευταία ας μην την κάνουμε αδυναμία και ας ιεραρχήσουμε σωστά τις προτεραιότητες μας! Κρατείστε τις δυνάμεις σας προκειμένου να «κατατροπώσετε» τους συντάκτες της ιδρυτικής διακήρυξης (αν θέλετε κιόλας, ναι, σας προκαλούμε!) στο συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, όπου θα αποφασιστούν και τα σημαντικότερα (το πρόγραμμα του κόμματος). Τι άλλο να σας πούμε!
George Bourchas said…
Σκεπτόμενος αποκλειστικά πολιτικά, (όπως λέει και ο κ. Δήμου), επικεντρώθηκα λαθεμένα στην απάντησή μου μόνο στον ίδιο. Η προηγούμενη απάντησή μου προφανώς ισχύει και για martingale.
George Bourchas said…
Λάθος μου επίσης από κεκτημένη ταχύτητα η χρήση πληθυντικού στις φράσεις "σας προκαλούμε" και "να σας πούμε!" αντί του "σας προκαλώ" και "να σας πω!". Δεν μιλώ προφανώς εξ ονόματος όλων των άλλων μελών της επιτροπής πρωτοβουλίας!

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνη