Skip to main content

Ο Μπους και ...η αρχαία Αθήνα!

Με αφορμή το post του συγγραφέα Ν. Δήμου «Η τρομοκρατία της εξουσίας» ο ακόλουθος διάλογος:
Bourchas said...
nikos dimou said... «Εμένα με εντυπωσιάζει το πόσο πολύ ζούμε ακόμα στον κόσμο του Άσπρου... (Τι άλλο είναι ο Bush - bully)».
Πως το έγραψε όμως ο Κάρλ Πόππερ στο 10ο κεφάλαιο της «Ανοιχτής Κοινωνίας»;«Και η αφήγηση του Θουκυδίδη περιέχει πολλά σημεία που αποδεικνύουν τη δημοτικότητα Αθήνας ανάμεσα στους δημοκράτες και τους καταπιεζόμενους. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται για τη γνώμη των απαίδευτων μαζών; Αν ο Θουκυδίδης και οι μορφωμένοι ισχυρίζονται ότι η Αθήνα ήταν ένας τύραννος, τότε αυτή ήταν ένας τύραννος…»Και παρακάτω συνεχίζει:Απέχω πολύ από του να υπερασπίζομαι καθετί που έκανε η Αθήνα οικοδομώντας την ηγεμονία της και ασφαλώς δεν επιθυμώ να δικαιολογήσω αλόγιστες επιθέσεις (αν έγιναν παρόμοιες) ή πράξεις ωμότητας. Ούτε ξεχνώ ότι η αθηναϊκή δημοκρατία βασίζονταν ακόμα στο θεσμό της δουλείας. Πιστεύω, ωστόσο, ότι είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πως η φυλετιστική αποκλειστικότητα και αυτάρκεια δεν μπορούσε να ξεπεραστεί παρά μόνο με κάποια μορφή ιμπεριαλισμού». 22 Ιαν 2007 1:20:00 μμ
nikos dimou said...
bourchas δεν ξέρω ποιον ωφελεί ο ιμπεριαλισμός του Άσπρου - πάντως σίγουρα έχει διαβάσει στον Θουκυδίδη εκείνο το υπέροχο διάλογο των Αθηναίων με τους Μήλιους - κάτι ανάλογο θα ψιθύριζε στον επισκέπτη την ώρα που τον καρύδωνε. 22 Ιαν 2007 1:27:00 μμ
Bourchas said...
Ο διάλογος των Μηλίων, όπως αναφέρει ο Πόππερ στη σημ. 15 του 10ου κεφαλαίου της «Ανοιχτής Κοινωνίας» είναι «ονομαστός και πολύ αναλυτικά αναπτυγμένος, αν και βέβαια πλασματικός». (Σιγά μην είχε μαγνητόφωνο ο αντιδημοκράτης Θουκυδίδης). Όπως, αναφέρει πάλι ο Πόππερ, «όσο αποτροπιαστικό κι αν ήταν το εγχείρημα των Αθηναίων στη Μήλο (ίσως ήταν υπεύθυνος ο Αλκιβιάδης, βλ. Πλουτάρχου Αλκιβιάδη, 16) οι Αθηναίοι δεν επιτέθηκαν απροειδοποίητα και προσπάθησαν να κάνουν διαπραγματεύσεις προτού χρησιμοποιήσουν βία».Επιπλέον ο Πόππερ, στην ίδια σημείωση αναφέρεται και στο σπουδαιότατο, ως το άμεσο αίτιο του πολέμου, επεισόδιο της απροειδοποίητης και χωρίς την κήρυξη πολέμου επίθεσης της Θήβας (συμμάχου της ολοκληρωτικής Σπάρτης) κατά των δημοκρατικών Πλαταιών. Αυτό το επεισόδιο ο Θουκυδίδης το αφηγείται πολύ συνοπτικά και δεν προβαίνει σε κανένα σχόλιο για την ηθική πλευρά της υπόθεσης. Επικρίνει μολοταύτα τους δημοκρατικούς Πλαταιείς γιατί επέδειξαν σκληρή μεταχείριση προς τους εισβολείς!!
22 Ιαν 2007 2:15:00 μμ

Comments

Anonymous said…
ο δημοκρατης Μπουρχας εφη ταυτα
Anonymous said…
Aggelia: Neo sunthrhtiko idruma stis HPA psaxnei ellhna neosunthrhtiko gia apasxolhsh sto Irak.
Ka8hkonta ka8arisma toualetas kai kseskatwma.
Plhroforiai entos protimountai oi katoikoi Bonitsas

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]