Όταν οι φιλελεύθεροι «τρώνε τις σάρκες τους» ….

Με αφορμή το άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου «Πραγματισμός και πολιτική οραμάτων» στο e-rooster ο ακόλουθος διάλογος: 3. Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφει ο κ. Ανδριανόπουλος, αλλά προβληματίζομαι γιατί άλλα υποστηρίζει στην Ελλάδα και άλλα στη Ρωσσία. Σας θυμίζω ότι αυτός ο αρχιερέας τού εντόπιου φιλελευθερισμού κατέχει έμμισθη θέση think tank συνεργαζόμενου με τη ρωσσική κυβέρνηση προκειμένου να υποστηρίζει στα δυτικά ΜΜΕ τις εθνικοποιήσεις των ενεργειακών κολοσσών από τον κ. Πούτιν! Μπερδεύτηκα… Ποιον Ανδριανόπουλο από τους δύο να πιστέψω; Comment by Στέργιος — 22 January, 2007 @ 10:51 pm 4. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο κ.Ανδριανόπουλος δουλεύει για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως σύμβουλος της ρωσικής κυβέρνησης για θέματα ανταγωνισμού. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνεται, όχι την ρωσική κυβέρνηση, και δουλεία του είναι να συμβουλεύει στην ενίσχυση του ανταγωνισμού στον τομέα της ενέργειας. Όχι να μιλάει σε δυτικά ΜΜΕ. Τώρα για το αν η ρωσική κυβέρνηση ακούει τις συμβουλές του, είναι άλλο θέμα… Comment by Φώτης Περλικός — 23 January, 2007 @ 1:21 am 5. @ Φώτης Περλικός Τότε πώς εξηγείτε, αγαπητέ, το γεγονός ότι όπυ βρεθεί και όπου σταθεί, ο κ. Ανδριανόπουλος υποστηρίζει τις εθνικοποιήσεις τού Προέδρου Πούτιν; Comment by Στέργιος — 23 January, 2007 @ 10:27 am 6. Μπορείτε να τεκμηριώσετε αυτό με συγκεκριμένα παραδείγματα; Και όχι απλές αποσπασματικές φράσεις. Με όλο το πλαίσιο με το οποίο διατυπώνονται. Διότι υπάρχει η τάση σε όσους δεν συμφωνούν με τον ΑΑ να ερμηνεύουν κατά το δοκούν τα όσα λέει. Comment by Φώτης Περλικός — 23 January, 2007 @ 2:40 pm 10. Ποτέ και πουθενά δεν υποστήριξα εθνικοποιήσεις στην Ρωσία. Τα κείμενά μου βρίσκονται στην ιστοσελίδα μου και ο καθένας μπορεί να το επιβεβαιώσει. Εχω κάποιες φορές εξηγήσει γιατί γίνονται. Ποτέ όμως υποστηρικτικά της πρακτικής αυτής. Σε άρθρο μου μάλιστα στο Moscow Times έχω εξηγήσει και τους κινδύνους για την Ρωσική οικονομία από τέτοιες πρακτικές. Καλό θα είναι εμείς οι φιλελεύθεροι, αντί να τρώμε αναίτια και με την πρώτη αφορμή τις σάρκες μας, να ασχολούμεθα λίγο περισσότερο με την διάδοση των απόψεών μας στους άλλους. Α.Α. Comment by Ανδριανόπουλος — 23 January, 2007 @ 6:52 pm 12. Προς “Στέργιος” «Καλό θα είναι εμείς οι φιλελεύθεροι, αντί να τρώμε αναίτια και με την πρώτη αφορμή τις σάρκες μας, να ασχολούμεθα λίγο περισσότερο με την διάδοση των απόψεών μας στους άλλους». Αυτό το επιχείρημα ο Α. Ανδριανόπουλος, το έχει απευθύνει και σε μένα προσωπικά, επειδή κατά καιρούς είχε ακούσει από μένα, κατ’ ιδίαν αλλά και μέσα από τα γραπτά μου, τα εξ’ αμάξης για διάφορες κατά καιρούς θέσεις που εξέφραζε ή ενέργειες του. Πρέπει να πω κατ’ αρχάς, ότι το επιχείρημα αυτό δεν είναι καθόλου πειστικό. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, ουδέποτε εντόπισα σε κανένα κείμενο του Ανδριανόπουλου, ότι υποστήριξε τις εθνικοποιήσεις του γκαγκεμπίτη Πούστιν. Κι επειδή θεωρώ απίθανο να μην έχει υποπέσει στην αντίληψη μου μια τέτοια θέση του Ανδριανόπουλου, το σχετικό σχόλιο σας το εκλαμβάνω ως λαθεμένο ή στη χειρότερη περίπτωση ως κακόβουλο. Όπως έγραφε κι ο Κοραής: «Ελευθερία χωρίς αρετήν δεν δύναται ποτέ να σταθή»! Comment by Γιώργος Μπούρχας — 23 January, 2007 @ 10:39 pm 14. @ Φώτης Περλικός @ Γιώργος Μπούρχας Αγαπητοί ερωτευμένοι με τον κ. Ανδριανόπουλο που βιαστήκατε να με αποκαλέσετε κακόβουλο, σας παραθέτω αποσπάσματα από άρθρο του (μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του). Δεν το μεταφράζω, αγγλικά ξέρετε, είναι η οφίσιαλ λάνγκουεϊτζ τής παρέας σας, εξάλλου: RUSSIA IS NOT AN AUTHORITARIAN COUNTRY 03/04/2006Moscow Times …Moreover, some initiatives undertaken by the Russian government do not diverge very much from similar behavior by administrations in the west. How would the US tax authorities had reacted if a company like, say, Yukos, had not paid its appropriate taxes for more than five years? Ώστε αν μια εταιρεία στις ΗΠΑ δεν πλήρωνε φόρους επί πέντε χρόνια, η αμερικανική κυβέρνηση θα την εθνικοποιούσε; Και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα διόριζε διευθυντή της τους αχυρανθρώπους του; Ωραίος φιλελευθερισμός! …All in all, Russia has a considerable way still to go to parallel the west in building a smoothly functioning democratic, free market civil society. But it is not true that is heading towards authoritarianism. The general direction is correct. Η γενική κατεύθυνση τής Ρωσσίας είναι σωστή. Δεν το λέω εγώ, ο κ. Ανδριανόπουλος το λέει. Φιλελεύθεροι όλων των εθνών, ενωθείτε! Comment by Στέργιος — 24 January, 2007 @ 3:39 am 15. Επανειλημμένα ο Μπούρχας έχει δείξει την εμπάθειά του με τον Ανδριανόπουλο. Δεν το έχει κάνει για κανένα αριστερό!! Ας διαβάσει ολόκληρο το άρθρο κι ας αφήσει τα κομμουνιστικά κόλπα με τα τσιτάτα από κομμάτια του. Δηλαδή, τι περιμένει, να γίνει η Ρωσία σε 10 χρόνια αυτό που έγιαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία σε 200; Και που λέει ο Α. πως οι εθνικοποιήσεις κάνουν καλό; Comment by liberal — 24 January, 2007 @ 9:59 am 16. Προς «liberal» Εκτός από πολιτική μυωπία φαίνεται ότι έχεις και πραγματική. Προς «Στέργιος» Το άρθρο που αναφέρεις το είχα υπόψη μου, όπως και άλλα σχετικά. Το μόνο που προκύπτει από αυτό είναι ότι ο Ανδριανόπουλος δεν συμμερίζεται μεταξύ άλλων τις απόψεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, του Αντρέι Ιλαριόνοφ αλλά και τις δικές μου για τον βίο και την πολιτεία του γκαγκεμπίτη Πούστιν. Από πουθενα δεν προκύπτει ότι υποστηρίζει τις εθνικοποιήσεις του. Comment by Γιώργος Μπούρχας — 24 January, 2007 @ 12:15 pm 17. @ Γιώργος Μπούρχας Ας μην παίζουμε την κολοκυθιά, αγαπητέ. Είναι φανερό ότι ο κ. Ανδριανόπουλος βρίσκει ότι σε γενικές γραμμές η πορεία τής Ρωσσίας επί Πούτιν είναι καλή. Σε ρωτώ, τι εννοεί με αυτή τη φράση ο κ. Ανδριανόπουλος; Πολύ απλά, ότι ο Πούτιν κατάφερε εθνικοποιώντας το κολοσσιαίο κεφάλαιο τής ενέργειας να συγκεντρώσει ασύλληπτο πλούτο στα χέρια τού ρωσσικού δημοσίου και με αυτό να αναστήσει μια πολιτική παροχών προς τους πολίτες, παρόμοια με αυτήν που είχαν συνηθίσει επί ΕΣΣΔ. Αν ο κ. Ανδριανόπουλος πίστευε και για τη Ρωσσία ό,τι διακηρύσσει για την Ελλάδα, τότε θα έπρεπε ο Πούτιν να γίνει Γέλτσιν και να μην παρέμβει καθόλου στην οικονομική δράση των “Ολιγαρχών”. Comment by Στέργιος — 24 January, 2007 @ 1:41 pm 18. Αλλο ο νεοφιλελευθερισμός και άλλο πράγμα η γκανγκστερική κλοπή δημόσιας περιουσίας. Πως έγιναν οι “ολιγάρχες” άνθρωποι; Μήπως με σωστές ιδιωτικοποιήσεις; Kαι είναι λάθος που ο Πούτιν τους βάζει στην θέση τους; Αυτό εννοείτε κάποιοι με τον φιλελευθερισμό; Να γίνουμε δηλ. σαν τον Αμπράμοβιτς και να κλέβουμε το κράτος στο τσάμπα για να πληρώνουμε τον …Μουρίνιο; Aς πάει ο Μπούρχας να κάνει παρέα στον Κόκκαλη. Να τα παίρνουν από τον ΟΤΕ και να τα δίνουν του …Λεμονή!! Οσο για τον Τσένευ, με τον οποίο σωστά δεν συμφωνεί ο Α. ξέρουμε πόσο …φιλελεύθερος είναι. Εστειλε την Hullibarton να …ανοικοδομήσει το Ιράκ, κι όταν αυτή είδε πως εκεί δεν έχει ψωμί (δηλ. τσάμπα κονόμες) τα μάζεψε κι έφυγε. Ο Πούτιν τον έφαγε τώρα. Σαν “μη φιλελεύθερος”. Δεν κοιτάει τα δικά του χάλια που η κυβέρνησή του φόρτωσε την αμερικανική οικονομία με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος της ιστορίας της. Αυτά λένε ο Χάυεκ κι ο Ρόθμπαρτ; Ο κρατισμός (!) των Ρώσων τον πείραξε. Comment by liberal — 24 January, 2007 @ 5:07 pm 19. Και για του λόγου το ασφαλές, διαβάστε πως οι σούπερ φιλελεύθεροι καπιταλιστές στο Νταβός θα καθήσουν και θα ακούσουν σαν μαθητες από τους Ρώσους τα επιτεύγματά τους… DAVOS, Switzerland — In a sharp reversal from the past few years, a high-powered Kremlin delegation led by First Deputy Prime Minister Dmitry Medvedev is at Davos this week to make the case for investing — and trusting — in Russia.Dmitry Medvedev, Gref and Matviyenko will present the government’s view of Russia’s place in the world at what is expected to be a packed plenary session at Davos Saturday. Immediately afterward, Sistema head Vladimir Yevtushenko and Vneshtorgbank chairman Andrei Kostin will offer investors’ side of the story together with Coca-Cola chairman E. Neville Isdell and Ernst & Young chairman James Turley at a second plenary session. Dmitry Medvedev will be the host at a three-hour reception Thursday evening and speak to media leaders during a 45-minute coffee break Friday. He, Gref, Reiman and Matviyenko have all scheduled news conferences. Between the official events, they will focus on private meetings. “We have scheduled a number of meetings with existing investors and potential investors. We want to hear their views on the current situation, and to be open and transparent and to establish contact,” Deputy Economic Development and Trade Minister Kirill Androsov said in a telephone interview. Androsov said the officials would use Davos sessions to tout Russia’s economic stability and potential, but that their comments would be kept brief to allow attendees to ask questions. The meeting will effectively serve as an international coming-out party for Dmitry Medvedev, who is widely regarded as a leading candidate to succeed President Vladimir Putin in elections next year. It will be his first high-profile get-together with the world elite, and some Russian participants speculated that the Kremlin might be putting him into the international spotlight as it tries to figure out whether he is presidential material. But another leading candidate for Putin’s blessing as successor, Defense Minister Sergei Ivanov, is also very much in the international spotlight this week, overseeing the signing of billion-dollar nuclear and energy deals with India. Putin himself will visit India on Thursday. Comment by liberal — 25 January, 2007 @ 10:45 am 20. Πως έγιναν οι “ολιγάρχες” άνθρωποι; Μήπως με σωστές ιδιωτικοποιήσεις; Kαι είναι λάθος που ο Πούτιν τους βάζει στην θέση τους; Αυτό εννοείτε κάποιοι με τον φιλελευθερισμό; Να λοιπόν που το δικαίωμα στην ιδιοκτησία αποκτά σχετική έννοια… και τα όρια του τα καθορίζει υποκειμενικά ο αρχηγός του κράτους… δεν μου ακούγεται και πολύ φιλελεύθερο αυτό! Στην βάση του όμως το επιχείρημα φαίνεται να έχει ένα ηθικό υπόβαθρο… Τόσο εδραίο μάλιστα που δεν βλέπω γιατί να περιορίσουμε την ισχύ του επιχειρήματος στην Ρωσία και να μην το εφαρμόσουμε γενικώς. Που τα βρήκε τα πλούτη της η δική μας “ολιγαρχία”? Τι πάρε-δώσε είχαν οι προγόνοι τους με τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους διαχειριστές των πόρων του σχεδίου Μάρσαλ, τους διαχειριστές των Πακέτων Ντελόρ κλπ κλπ κλπ? Δήμευση ΤΩΡΑ όλης ιδιωτικής περιουσίας, και αναδιανομή της, σε ίσα μερίδια σε όλους! Εμπρός για την Πραγματική Φιλελευθερη Επανάσταση! Σύνθημά μας, είναι ένα: “Σπάστα και ξαναρίξτα” Comment by Σπύρος Ντόβας — 25 January, 2007 @ 11:05 am 21. Δεν είναι κακό να συγκρίνεις αυγά με αχλάδια. Αλλά μπορεί και να στομαχιάσεις όμως!! Αλλά και οι σοφιστές στην Ελλάδα ευδοκίμησαν… Comment by liberal — 25 January, 2007 @ 12:57 pm 22. Προς «liberal» Σε αδίκησα λεβεντιά μου φιλελεύθερη και σου ζητώ συγνώμη! Μας άνοιξες τα μάτια! Όλοι στην Ελλάδα είχαμε την εντύπωση ότι ο …Λεμονής πληρώνεται από τον γκαγκεμπίτη μόσκοβο πρόεδρο! Και βέβαια, αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια για κάθε φιλελεύθερο η χρήση της εθνικοποιημένης στρόφιγγας, εκτός των άλλων, για τον πολιτικό εκβιασμό των βαλτικών χωρών, της Πολωνίας, της Γεωργίας, της Ουκρανίας, αύριο της Ευρώπης κλπ. Comment by Γιώργος Μπούρχας — 25 January, 2007 @ 1:38 pm 23. Λεβεντιά μου φιλελελεύθερη το ξέχασα! Και εκείνος ο αντιφιλελεύθερος ο Μπούς, που επιμένει άλα Ρήγκαν σε μη αύξηση των φόρων…. Comment by Γιώργος Μπούρχας — 25 January, 2007 @ 2:03 pm 24. Τι κοτσάνα πάλι ήταν αυτή; Κι’ ο Πούτιν μειώνει τους φόρους. Το λέιε και το Index Freedom 2007. Και δεν βάζει μάλιστα και νέους δασμούς σε εισαγόμενα προιόντα, όπως ο φίλος σου ο Μπούς. Είναι κι’ αυτός μήπως σούπερ - φιλελεύθερος; Πρώτη φορά ακούω πως όσοι μεγαλώνουν το κράτος, και τις δαπάνες βέβαια, είναι φιλελεύθεροι!! Απλά επειδή μειώνουν μόνο τους φόρος. Στην Κίνα έχουν ελάχιστους φόρους. Ζήτω οι κομμουνιστές φιλελεύθεροι λοιπόν. Διάβασε τον Χαύεκ, την Αυν Ράντ και τον Ρόθμπαρ ξανά. Comment by liberal — 25 January, 2007 @ 4:43 pm 25. Προς “liberal” Λεβεντιά μου φιλελεύθερη, ο Μπους, ο Ρήγκαν η αφεντιά μου και μερικοί άλλοι βαρεμένοι, όπως o Laffer, ο Gilder, o Wannisky, o Kemp κλπ είμαστε υπέρ των οικονομικών …της χαρτοπετσέτας εστιατορίου!! Γι αυτό και δεν μας απασχολούν σχεδόν καθόλου οι δαπάνες. Πιστεύουμε ότι ο καπιταλισμός, άμα λάχει, έχει και δωρεάν γεύματα και τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες για να περιποιείται τα κουμάσια της οικουμένης. Με λίγα λόγια είμαστε άπαιχτοι. Οι μόνοι που μπορούν να μας βλάψουν είναι …οι σύγχρονοι απόγονοι του Κριτία, του Αλκιβιάδη και του Χαρμίδη. Έχουμε πάρει, όμως, αρκετά μαθήματα Ιστορίας από τότε. Υ.Γ. Με συμπαθάς αν σε πλήγωσαν οι κοτσάνες μου, δεν πρόκειται να ρίξω άλλες! Ό,τι κατάλαβες …κατάλαβες! Comment by Γιώργος Μπούρχας — 25 January, 2007 @ 6:42 pm 26. Δεν ξέρω, είμαι μόνο εγώ που ενοχλούμαι με τέτοιες αγοραίες εκφράσεις (”λεβεντία μου φιλελεύθερη”, “Πουστιν” κτλ); Επι της ουσίας, η κατάσταση στην Ρωσία είναι πολύπλοκη και δεν είναι εύκολο να αναλυθεί με μαυρόασπρες αναλύσεις (και βρισιές τύπου Πούστιν κτλ) σαν αυτές του κ. Μπούρχα. Προσωπικά ο Πούτιν και η κατάσταση στην Ρωσία με τρομάζει αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από χώρες που είναι “ανώριμες” πολιτικά και οικονομικά να ακολουθούν τις ίδιες αυστηρές φιλελεύθερες αρχές όπως πιο “ανεπτυγμένα” κράτη. Αυτή είναι μια επικύνδινη θέση γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει λογής λογής εγκλήματα αλλά δεν παύει να είναι και αλήθεια. Πρέπει να πω πάντως ότι αν και ο κ. Ανδριανόπουλος πάντοτε κρατάει αρκετές αποστάσεις έτσι ώστε τα λεγόμενα του να είναι defendαble, και εγώ προβληματίζομαι λίγο από τον γενικότερο θετικό τόνο που έχει στην ανάλυση των πολιτικών του κ. Πούτιν, ο οποίος, αν και ίσως αναγκαίο κακό για την Ρωσία, έχει σίγουρα αυταρχικές και υπερεθνικιστικές τάσεις… Αυτό είναι ιδιαίτερα περίεργο καθότι ο κ. Ανδριανόπουλος, ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω, έτεινε πάντα προς την θεωριτική και ιδεολογική καθαρότητα και ανάλυση παρά στον πραγματισμό (σε σχέση πχ με τον κ. Μάνο)! Comment by Alkis — 25 January, 2007 @ 10:12 pm 27. Ο Μπούρχας δεν έχει δοιβάσει ούτε τον Βανίσκι, ούτε τον Γκίλντερ και ιδιαίτερα ούτε τον Κέμπ καλά!! Τα οικονομικά της προσφοράς συνδέονται απόλυτα με την μείωση των φόρων. Οχι όμως και με την αύξηση δαπανών!! Αυτό είναι τρελό. Ο Βανίσκι μάλιστα εξηγεί πως η αποτελεσματικότητα του συστήματος θα έχει κάποια λογική καθυστέρηση. Με μείωση των δαπανών μπορεί μοναχά να εξασφαλισθεί κάποια ισορροπία. Η Θάτσερ μείωσε τις δαπάνες ακόμη και στις πρεσβείες της Αγγλίας στο εξωτερικό και στα Πανεπιστήμια. Ο Ρέηγκαν αύξησε μόνο τις δαπάνες της άμυνας για εύλογους και κατανοητούς λόγους (Strategic Defence Initiative). Και έφερε τούμπα την Σοβ. Ενωση!! Να μην ξεχνάμε και το λεχθέν από τον Φρήντμαν: “there is no such a thing as a free lunch”. Comment by liberal — 26 January, 2007 @ 10:11 am 28. «Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό είμαστε άρρωστοι με τον Αρθούρο τον τρελό»! The Two Faces of Ronald Reagan by Murray N. Rothbard http://www.lewrockwell.com/rothbard/rothbard50.html In the macroeconomic arena, for some months a well-publicized battle has been raging for the soul of Ronald Reagan. Two groups are in bitter conflict, with Reagan trying to pick his way through the minefield. In one camp are what we may call “the Responsibles,” all the economists prominent in the Nixon and Ford administrations. They comprise a coalition of monetarists, headed by Milton Friedman and including Martin Anderson, and conservative Keynesians, including George Shultz, Arthur Burns, Alan Greenspan, Charles E. Walker, Herbert Stein, and William Simon.In the area of economic theory Friedmanites and Keynesians are at odds, but in the realm of practical policy they are close enough for a cozy coalition. During an inflationary period conservative Keynesians call for a balanced budget, perhaps even a surplus; a budget deficit is abhorred as propelling further inflation. To the Friedmanites, deficits per se are not inflationary, only those financed by the banking system. Since in practice any deficit is likely to be financed by the banks, both groups can unite in calling for a balanced budget to combat inflation. In that case, however, the Responsibles – with grave reluctance and appropriate sobriety – have to counsel Reagan against any large tax cut unless such a cut is matched by an equivalent slash in government spending. But the Responsibles feel in their hearts that cutting government spending is politically unrealistic. And so, from Friedman to Simon, they have opted for a constitutional amendment, on the state and federal levels, to limit the future growth of government spending to its current proportion of the gross national (or state) product. This is in line with the constitutional amendment proposed by the establishment-conservative National Tax Limitation Committee, as well as Proposition I, which Reagan pushed for in California and which failed to pass in 1973. When analyzed, the position of the Responsibles, sober and responsible though it may be, holds very little charm for the critic of big government, or indeed for anyone else. When you peel away the fiery free-market rhetoric of a Simon or a Friedman, the practical political offer is simply more of the same: the current status quo. To hard-working people angry at high taxes and wild spending, all that the Responsibles can offer is to keep government at its current pace relative to the private sector. No tax cuts, no reduced government, just fiscal rectitude. Who is going to go to the barricades for that? It is this grave defect in the political economy of the Responsibles that has given rise to a maverick group in the Reagan economic camp, the neopopulists – or, as one of them cheerfully conceded, the “Wild Men.” Guru of the neopopulists is Arthur Laffer, of the University of Southern California; the other key figure is Laffer’s propagandist and point man, Jude Wanniski, formerly of the Wall Street Journal. Their political leader in the Reagan camp is Representative Jack Kemp of New York and their overall political philosopher is Irving Kristol, godfather of the neoconservative movement. The Laffer group begins its analysis with the keen perception that no one is going to jump with excitement over a balanced budget and fiscal sobriety. The Republicans, they assert, should start ladling out their own goodies to the masses; why leave promises to the liberal big spenders, with conservatives offering only dour hangovers for the morning after? Specifically, the neopopulists ask themselves: What do the voters want? And the answer comes to them loud and clear. They want big tax cuts; they want to keep and even add to the current spending goodies of the welfare-warfare state; and they also want a balanced budget to end inflation. Great, say the neopopulists, we’ll give them all three. And so came the one specific Reagan proposal that has fired public support: the Kemp-Roth overall income tax cut of 30 percent over a three-year period. To hell with fiscal sobriety. But, but… as Mary McGrory asked the Republican candidates in the Iowa debate, how can you offer the public three contradictory things: big tax cuts, balanced budgets, and maintaining government spending and services at current levels? And then came the magic answer, the panacea—the “Laffer curve.” The Laffer curve, which can be explained to any congressman on a dinner napkin, states that if tax rates are cut, productivity and investment will increase to such an extent that the supply of goods will increase and total tax revenues will actually rise. So presto, chango. The circle can be squared, and contrary to Milton Friedman, there is such a thing as a free lunch. Just call it the Laffer curve and “supply-side economics.” Not only that: A tax cut will also cure the inflation problem, because the increased supply of goods will swamp any tendencies toward inflation. Laffer’s Victory New York Sun Editorial July 10, 2006 http://www.nysun.com/article/35673 It’s official — Arthur Laffer wins. New data show federal revenues surged in the first three quarters of the current fiscal year. Corporate tax receipts are up more than 26% over the same period last year, ringing in at $250 billion. Individual income tax collections, at $791 billion, are up 14% over the first nine months of fiscal 2005. The Congressional Budget Office projects corporate tax receipts will total $330 billion by the end of the fiscal year. As a result, the deficit for the year is expected to be about $300 billion, down from $318 billion last year and $412 billion the year before.What, you ask, has led to this miraculous event? A tax cut, it turns out. Or rather, an array of tax cuts, on corporate income, personal income, and capital gains. These tax cuts, passed in 2001 and 2003, appear to be having the desired effect of spurring economic growth by creating addition incentives for work and entrepreneurship. The latest numbers, moreover, offer some hard data to challenge some of the charges leveled against President Bush and congressional Republicans in respect of tax cuts. These tax cuts haven’t exactly benefited “the rich.” A third of those higher income-tax revenues came from the highest-earning 1% of households, according to the New York Times. That said, the deficit is still projected to be $300 billion, even if that’s lower than it might have been. The latest budget estimates, then, throw down a gauntlet to the alleged Republicans in Congress. Thanks to the incentives provided by the tax cuts, the rest of the economy is doing the best it can to make up the deficit through economic growth. But non-defense discretionary spending has increased by a third under President Bush. Supply-side tax cuts will not grow us out of a deficit unless the Congress can keep federal spending increases from outpacing economic growth. At least Republicans now have hard data to rebuff Democratic claims that tax increases are the solution to federal budget woes or that tax cuts favor “the rich.” Thank you, Professor Laffer. Comment by Γιώργος Μπούρχας — 26 January, 2007 @ 3:06 pm 29. “Supply-side tax cuts will not grow us out of a deficit unless the Congress can keep federal spending increases from outpacing economic growth”. Αυτό τα λέει όλα… Comment by liberal — 28 January, 2007 @ 5:29 pm 30. Arthur Laffer: You Don’t Need To Read This Bush’s Lips The Wall Street Journal February 14, 2005 ARTHUR B. LAFFER Posted on 02/14/2005 by presidio9 When “W” ran for president in 2000, I voted for him but not enthusiastically. I had voted for Bill Clinton in the prior two presidential elections, but with Al Gore as the Democratic candidate in 2000 the choice was easy for me even if I wasn’t all that excited about George Bush. I am now flabbergasted by the performance of Bush 43. George W. Bush could well turn out to be the best president in recent history. His inaugural address and his State of the Union speech were as good as any I’ve ever heard. He has also shown unbelievable steadfastness of purpose during his first term and now has put forth an agenda for his second term that would lock in the gains of the supply-side revolution for generations to come. And, I might add, he’s done it all with little pretense and no scandal (keep your fingers crossed). On the proactive side of public policy, President Bush’s proposal for private accounts for Social Security is the first time ever we’ve tried to associate effort with reward in this program. Taking steps to reduce the unfunded liability of the Social Security program, both Ronald Reagan and Bill Clinton reduced Social Security benefits by subjecting them to income taxes — 50% of benefits following the 1986 tax act and then 85% of benefits after the 1993 tax act. In addition, Reagan’s Blue Ribbon Commission on Social Security, chaired by Alan Greenspan, extended the age of retirement. Mr. Clinton took the additional pro-growth step of removing the “retirement test” for receipt of Social Security benefits, thereby lowering taxes on the working elderly. But President Bush’s proposal is so much better than any of these changes. Laffer Throws Curve with Latest Theory Tuesday, August 29, 2006 Alan TonelsonPosted on 09/02/2006 by A. Pole Although most economists keep insisting that their discipline is all about peaceful competition, it’s increasingly clear that they need to do violence to language and logic when defending today’s U.S. globalization policies.The latest example: Arthur B. Laffer’s recent suggestion in a Wall Street Journal article that the term “trade deficit” is a misnomer. Instead, insisted the “Father of Supply-Side Economics” and former guru to President Reagan, Americans should call their country’s bloated excess of imports over exports a “capital surplus” – reflecting the borrowing from abroad needed to sustain it. Unfortunately for the United States, word games can’t possibly reduce the dangers created by piling up so much debt, and in the process squandering so much of the earnings capacity needed to restore balance. But if they really believe such verbal gimmickery reflects reality, the least Laffer and his fans at the Wall Street Journal could do is this: manage their personal finances by maximizing their debts, paying only the interest, and expecting to remain creditworthy and to maintain their high lifestyle because they’re running “individual capital surpluses.” Comment by Γιώργος Μπούρχας — 28 January, 2007 @ 9:05 pm