Η λεγόμενη "ανεξάρτητη" «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα»

Με την «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» είχα ασχοληθεί ξανά στο παρελθόν.

Αφορμή τούτη τη φορά για την ενασχόληση με τον «βίο και την πολιτεία» της πιο πάνω αρχής είναι το δελτίο τύπου που εξέδωσε και στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει:

[Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, έχοντας πληροφορηθεί την έκδοση και το περιεχόμενο της 14/2007 γνωμοδότησης του αξιότιμου Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αποφάσισε κατά τη σημερινή της συνεδρίαση (1.11.2007), ενόψει ιδίως της σοβαρότητας του ζητήματος που δημιουργήθηκε και της ενδεχόμενης σύγχυσης και πιθανών παρερμηνειών να εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση.

1. Η απόφαση 58/2005 της πραγματικά ανεξάρτητης και συνταγματικά προστατευόμενης Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (και όχι «λεγόμενης» ανεξάρτητης), με την οποία απαγορεύτηκε η συνεχής μέσω σταθερού κυκλώματος τηλεόρασης παρακολούθηση, μαγνητοσκόπηση και καταγραφή δημόσιων συναθροίσεων, διαδηλώσεων, πορειών κ.λπ. με τις γνωστές «κάμερες» και έχει επιτραπεί μόνο η χρησιμοποίηση τους για τη διαχείριση της κυκλοφορίας, είναι απολύτως ισχυρή και δεσμευτική, κάθε δε πιθανή παραβίαση των διατάξεών της συνεπάγεται τις προβλεπόμενες από το ν. 2472/1997 διοικητικές κυρώσεις.]

Ιδού τώρα, τι αναγράφεται στην απόφαση 58/2005 της «ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ»:

[Από την εξέταση του φακέλου δεν μπορούν να συναχθούν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης σε δημόσιους χώρους σε σχέση με την πρόληψη ή την καταστολή πράξεων που βλάπτουν τη δημόσια ασφάλεια. Ενδεικτικά, το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου (Home Office) έχει εκπονήσει ειδική επιστημονική μελέτη [Home Office Research study 292, Martin Gill, Angela Spriggs, Assessing the impact of CCTV, Φεβρουάριος 2005] τα αποτελέσματα της οποίας είναι ιδιαιτέρως αποθαρρυντικά για την αποτελεσματικότητα των κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης σε σχέση με την ασφάλεια των πολιτών. Συγκεκριμένα η μελέτη έδειξε ότι στις περισσότερες περιοχές όπου υπήρχε εγκατεστημένο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης, η εγκληματικότητα δεν μειώθηκε και ότι, όπου μειώθηκε, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι οφειλόταν στην παρουσία καμερών. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών θεωρούσαν ότι η παρουσία των καμερών δεν τους έκανε να νοιώθουν ασφαλέστεροι. Σύμφωνα με τα πορίσματα της μελέτης, η τοποθέτηση κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης είναι αποτελεσματική σε σχέση με τη μείωση της εγκληματικότητας και την προστασία αγαθών σε μικρής κλίμακας φυλασσόμενους χώρους, όπως χώρους στάθμευσης, αποθήκες εμπορευμάτων κλπ. Αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις που να καταδεικνύουν ότι είναι αποτελεσματική σε μεγάλης κλίμακας χώρους, όπως είναι οι δημόσιοι χώροι.]

Ωστόσο, μολονότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι όντως αποθαρρυντικά, τα συμπεράσματα της μελέτης είναι πολύ ενθαρρυντικά και τούτο αποσιωπάται επιμελώς στην παραπάνω απόφαση της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».

(Page 115)

[It would be easy to conclude from the information presented in this report that CCTV is not effective: the majority of the schemes evaluated did not reduce crime and even where there was a reduction this was mostly not due to CCTV; nor did CCTV schemes make people feel s a f e r, much less change their behaviour. That, however, would be too simplistic a conclusion, and for several reasons.]

(Page 121)

[Those who expected that this evaluation would show CCTV to be either an unparalleled success, or an affront to a democratic society, will be disappointed. The truth is that CCTV is a powerful tool that society is only just beginning to understand. It looks simple to use, but it is not. It has many components, and can impact in different ways. Too often CCTV has been judged on its ability to reduce crime rates, and often this will not be the best way of judging it. CCTV can, if properly designed and implemented, generate images, but unless the police and the criminal justice process make good use of them, then they will be of marginal value, and are certainly not likely to achieve major impacts.

Too much must not be expected of CCTV. It is more than just a technical solution; it requires human intervention to work to maximum efficiency and the problems it helps deal with are complex. It has potential, if properly managed, often alongside other measures, and in response to specific problems, to help reduce crime and to boost the public’s feeling of safety; and it can generate other benefits. For these to be achieved though, there needs to be greater recognition that reducing and preventing crime is not easy and that ill-conceived solutions are unlikely to work no matter what the investment.]

Η απόφαση, συνεπώς, της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» είναι, βεβαίως-βεβαίως, «ισχυρή και δεσμευτική», πλην όμως παντελώς αθεμελίωτη και προπαντός παραπλανητική.

Οι συντάκτες της δε, μπορεί να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι, αλλά όχι και ιδεολογικοπολιτικά ανεξάρτητοι. Πρόκειται απλά για υπηρέτες της σοσιαλσυντηρητικής αυτοκρατορίας του Μπαρόζο, η οποία σε κάθε περίπτωση αποτελεί ανεπαίσθητο και θανάσιμο κίνδυνο για την ελευθερία και την δημοκρατία.