Skip to main content

Η λεγόμενη "ανεξάρτητη" «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα»

Με την «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» είχα ασχοληθεί ξανά στο παρελθόν.

Αφορμή τούτη τη φορά για την ενασχόληση με τον «βίο και την πολιτεία» της πιο πάνω αρχής είναι το δελτίο τύπου που εξέδωσε και στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει:

[Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, έχοντας πληροφορηθεί την έκδοση και το περιεχόμενο της 14/2007 γνωμοδότησης του αξιότιμου Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αποφάσισε κατά τη σημερινή της συνεδρίαση (1.11.2007), ενόψει ιδίως της σοβαρότητας του ζητήματος που δημιουργήθηκε και της ενδεχόμενης σύγχυσης και πιθανών παρερμηνειών να εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση.

1. Η απόφαση 58/2005 της πραγματικά ανεξάρτητης και συνταγματικά προστατευόμενης Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (και όχι «λεγόμενης» ανεξάρτητης), με την οποία απαγορεύτηκε η συνεχής μέσω σταθερού κυκλώματος τηλεόρασης παρακολούθηση, μαγνητοσκόπηση και καταγραφή δημόσιων συναθροίσεων, διαδηλώσεων, πορειών κ.λπ. με τις γνωστές «κάμερες» και έχει επιτραπεί μόνο η χρησιμοποίηση τους για τη διαχείριση της κυκλοφορίας, είναι απολύτως ισχυρή και δεσμευτική, κάθε δε πιθανή παραβίαση των διατάξεών της συνεπάγεται τις προβλεπόμενες από το ν. 2472/1997 διοικητικές κυρώσεις.]

Ιδού τώρα, τι αναγράφεται στην απόφαση 58/2005 της «ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ»:

[Από την εξέταση του φακέλου δεν μπορούν να συναχθούν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης σε δημόσιους χώρους σε σχέση με την πρόληψη ή την καταστολή πράξεων που βλάπτουν τη δημόσια ασφάλεια. Ενδεικτικά, το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου (Home Office) έχει εκπονήσει ειδική επιστημονική μελέτη [Home Office Research study 292, Martin Gill, Angela Spriggs, Assessing the impact of CCTV, Φεβρουάριος 2005] τα αποτελέσματα της οποίας είναι ιδιαιτέρως αποθαρρυντικά για την αποτελεσματικότητα των κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης σε σχέση με την ασφάλεια των πολιτών. Συγκεκριμένα η μελέτη έδειξε ότι στις περισσότερες περιοχές όπου υπήρχε εγκατεστημένο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης, η εγκληματικότητα δεν μειώθηκε και ότι, όπου μειώθηκε, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι οφειλόταν στην παρουσία καμερών. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών θεωρούσαν ότι η παρουσία των καμερών δεν τους έκανε να νοιώθουν ασφαλέστεροι. Σύμφωνα με τα πορίσματα της μελέτης, η τοποθέτηση κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης είναι αποτελεσματική σε σχέση με τη μείωση της εγκληματικότητας και την προστασία αγαθών σε μικρής κλίμακας φυλασσόμενους χώρους, όπως χώρους στάθμευσης, αποθήκες εμπορευμάτων κλπ. Αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις που να καταδεικνύουν ότι είναι αποτελεσματική σε μεγάλης κλίμακας χώρους, όπως είναι οι δημόσιοι χώροι.]

Ωστόσο, μολονότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι όντως αποθαρρυντικά, τα συμπεράσματα της μελέτης είναι πολύ ενθαρρυντικά και τούτο αποσιωπάται επιμελώς στην παραπάνω απόφαση της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».

(Page 115)

[It would be easy to conclude from the information presented in this report that CCTV is not effective: the majority of the schemes evaluated did not reduce crime and even where there was a reduction this was mostly not due to CCTV; nor did CCTV schemes make people feel s a f e r, much less change their behaviour. That, however, would be too simplistic a conclusion, and for several reasons.]

(Page 121)

[Those who expected that this evaluation would show CCTV to be either an unparalleled success, or an affront to a democratic society, will be disappointed. The truth is that CCTV is a powerful tool that society is only just beginning to understand. It looks simple to use, but it is not. It has many components, and can impact in different ways. Too often CCTV has been judged on its ability to reduce crime rates, and often this will not be the best way of judging it. CCTV can, if properly designed and implemented, generate images, but unless the police and the criminal justice process make good use of them, then they will be of marginal value, and are certainly not likely to achieve major impacts.

Too much must not be expected of CCTV. It is more than just a technical solution; it requires human intervention to work to maximum efficiency and the problems it helps deal with are complex. It has potential, if properly managed, often alongside other measures, and in response to specific problems, to help reduce crime and to boost the public’s feeling of safety; and it can generate other benefits. For these to be achieved though, there needs to be greater recognition that reducing and preventing crime is not easy and that ill-conceived solutions are unlikely to work no matter what the investment.]

Η απόφαση, συνεπώς, της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» είναι, βεβαίως-βεβαίως, «ισχυρή και δεσμευτική», πλην όμως παντελώς αθεμελίωτη και προπαντός παραπλανητική.

Οι συντάκτες της δε, μπορεί να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι, αλλά όχι και ιδεολογικοπολιτικά ανεξάρτητοι. Πρόκειται απλά για υπηρέτες της σοσιαλσυντηρητικής αυτοκρατορίας του Μπαρόζο, η οποία σε κάθε περίπτωση αποτελεί ανεπαίσθητο και θανάσιμο κίνδυνο για την ελευθερία και την δημοκρατία.

Comments

inlovewithlife said…
Σίγουρα η Αρχή είναι πιο ανεξάρτητη από τον Σανιδά. Μόνο ένας συνειρμός για το χρονικό σημείο έκδοσης της γνωμοδότησης αυτού του τηλεκατευθυνόμενου ανθρώπου το αποδεικνύει.

Όσο για το ζουμί της υπόθεσης, μάλλον θα πρέπει να σταματήσετε τη χρήση της λέξης "ελευθερία", "ελευθεριακός" κτλ εσείς της φιλελεύθερης συμμαχίας, γιατί έρχεται σε αντίθεση με αυτά που υποστηρίζετε περί μεγάλου αδελφού.

Καμμία ιδέα δεν είναι στεγανή αλλά οι δικές σας μπάζουν από παντού. Δε νοείται ελευθερία κάτω από τη δικτατορία του κεφαλαίου.
George Bourchas said…
Δεν είμαι μέλος της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας". Υπήρξα στην αρχή, αλλά μετά παραιτήθηκα, επειδή διαφωνώ με πάρα πολλές θέσεις του πολιτικού της προγράμματος. Στις περασμένες εκλογές την ψήφισα. Στις επόμενες, αν έχει τις ίδιες πολιτικές θέσεις, δεν θα την ψηφίσω.
Επιπλέον αγνοώ, αν έχει θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα και ποιά είναι αυτή.

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνη