Skip to main content

Με αφορμή την επί του ΣΕΒ ομιλία του κ. Μάνου

Με αφορμή την ομιλία του κ. Στέφανου Μάνου για την συνταγματική αναθεώρηση στο ανοιχτό forum του ΣΕΒ το ακόλουθο σχόλιο:

Το άρθρο 16§1, εδ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι:

«Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες».

Αυτή είναι η περισσότερο φιλελεύθερη από όλες τις υπόλοιπες διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος καθώς δεν περιέχει καν την επιφύλαξη του νόμου. Οι νομικοί αυτές τις διατάξεις του Συντάγματος τις χαρακτηρίζουμε «ανεπιφύλακτες».Η προτεινόμενη εκ μέρους σας αναθεώρηση στην κυριολεξία την εξαφανίζει!!Δεν ξέρω για την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πάντως το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ θα χειροκροτούσαν ανεπιφύλαχτα την προτεινόμενη εκ μέρους σας τροποποίηση.Ευελπιστώ, ότι η προτεινόμενη εκ μέρους σας τροποποίησή της οφείλεται σε άγνοια της σημασίας της.

Λέτε, ακόμα, για το άρθρο 106 του ισχύοντος Συντάγματος: «Είναι ένα άρθρο που θα είχε ενδεχομένως θέση σε μια πολιτεία που θα είχε ως ευαγγέλιο τις δοξασίες του Λένιν. Η πρόταση μου στηρίζεται σε όσα προέβλεπε για τη σχέση κράτους και οικονομίας το Ευρωσύνταγμα που επικυρώθηκε σχεδόν ομοφώνως από την Ελληνική Βουλή πριν από ένα περίπου χρόνο».

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι το άρθρο 106 του ισχύοντος Συντάγματος, ουσιαστικά δεν διαφέρει σε τίποτε από την προτεινόμενη εκ μέρους σας ρύθμιση, που αλιεύσατε από το καταψηφισθέν αντιφιλελεύθερο ευρωπαϊκό τερατουργήμα. Και τα δύο καθιερώνουν την Soziale Marktwirtscharft (socially committed free economy) του Ludwig Erhard, που έχει οδηγήσει όχι μόνο τη Γερμανία αλλά και ολόκληρη σχεδόν την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σημερινό της οικονομικό χάλι.

Ας σημειωθεί ότι και ο Κώστας Καραμανλής στην πρώτη του κιόλας μετά τις εκλογές συνέντευξη του στην Corriere della Sera στις 8-3-2004 δήλωσε ένθερμος υποστηρικτής της Soziale Marktwirtscharft και του Adenauer!!

Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνη