Skip to main content

Το ευρώ και οι πυλώνες της φασιστοειδούς παρεοκρατίας

Σε σημερινές του δηλώσεις ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος είπε μεταξύ άλλων:

"Είναι ώρα να μιλήσει ο λαός. Πέρα από τις στενές κομματικές επιλογές, οι επερχόμενες εκλογές είναι εκλογές-δημοψήφισμα. Όχι υπέρ ή κατά του μνημονίου, όπως θα ήθελαν μερικοί-μερικοί. Το πραγματικό διακύβευμα, το πραγματικό δίλημμα είναι Ευρώπη ή χάος. Μέσα στην Ευρώπη η δοκιμασία που περνάμε μπορεί να ξεπεραστεί. Έξω από την Ευρώπη ή φτώχεια θα είναι οριστική".

Εκατοντάδες χιλιάδες βιοτέχνες και ελεύθεροι επαγγελματίες ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην Ελλάδα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς προς όφελος του καταναλωτή και παλεύουν για την επιβίωσή τους μετά την πρωτοφανή φορομπηχτική καταιγίδα, που ενέσκηψε πάνω τους.

Οι κρατικοδίαιτοι έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και οι μεγαλοεργολάβοι, μαζί με τους ολιγάρχες των τραπεζών, όλοι τους οικονομικά δεκανίκια και προϊόντα του εγχώριου φασιστοειδούς παρεοκρατικού καπιταλισμού των δύο πολιτικών συμμοριών του δικομματισμού, με ποιόν ακριβώς ανταγωνίζονται στην Ελλάδα;

Με κανέναν!

Το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα σε απόλυτη συμπαιγνία με τον τεράστιο γραφειοκρατικό υπαλληλικό στρατό κατοχής της Ελλάδας, «…αυτό το φρικιαστικό παρασιτικό σώμα που τυλίγεται σαν δίχτυ γύρω από το σώμα της …κοινωνίας και φράζει όλους τους πόρους της» (Καρλ Μαρξ, «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη), απλά και μόνο ονειρεύονται και προσδοκούν, ότι η Μέρκελ θα αποφασίσει, να ανακυκλώσει κάποια από τα πλεονάσματα του ευρωπαϊκού Βορρά με νέα πακέτα στήριξης προς την εγχώρια φασιστοειδή παρεοκρατία, υπό τη μορφή ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ. Μονομερής κήρυξη ολοσχερούς στάσης πληρωμών και έξοδος από το ζουρλομανδύα της ευρωζώνης, θα σημάνει ανεπανόρθωτο πλήγμα και κατάρρευση των δύο πυλώνων της εγχώριας φασιστοειδούς παρεοκρατίας: Του μεγάλου κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου.Γι αυτό και μάχονται λυσσασμένα για την παραμονή της Ελλάδας στο ζουρλομανδύα της ευρωζώνης.

Ο Άνταμ Σμιθ στον «Πλούτο των Εθνών» (IV.3.39) ακριβώς για κάτι τύπους σαν αυτούς του ΣΕΒ έγραψε ότι: “In every country it always is and must be the interest of the great body of the people to buy whatever they want of those who sell it cheapest. The proposition is so very manifest that it seems ridiculous to take any pains to prove it; nor could it ever have been called in question had not the interested sophistry of merchants and manufacturers confounded the common sense of mankind. Their interest is, in this respect, directly opposite to that of the great body of the people.” (Μτφ) «Σε κάθε χώρα πάντοτε πρέπει να επικρατεί το συμφέρον της μεγάλης μάζας των πολιτών να αγοράζουν ότι θέλουν και από όποιον το πουλάει φθηνότερα. Η πρόταση αυτή είναι τόσο φανερή που δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω να την αποδείξω. Ούτε ποτέ θα γεννιόταν η απορία για το ότι οι σοφιστείες των εμπόρων και των βιομηχάνων προκαλούσαν σύγχυση στον κοινό νου του ανθρώπινου γένους. Το προσωπικό τους όφελος είναι αντίθετο με εκείνο της μεγάλης μάζας των ανθρώπων».



.

Comments

Anonymous said…
Καλημέρα ή άλλη λύση , κατά τή γνώμη μου είναι νά διαλυθεί τελείως αύτό τό έκτρωμα πού λέγεται έλ. κράτος καί νά ήσυχάσουμε μιά καί καλή .
γιώργος -λευκαδα
George Bourchas said…
Δεν νομίζω, ότι η διάλυση αποτελεί λύση. Μπορεί, να λειτουργήσει! Αρκεί, να τηρηθούν οι προβλεπόμενες συνταγματικοπολιτικές διαδικασίες. Αρκεί το σύνταγμά μας και οι διαδικασίες του, να παραμείνουν αυτή τη φορά αλώβητες από την κρίση.
Anonymous said…
μακάρι νά λειτουργήσει άν καί προσωπικά είμαι άπαισιόδοξος .

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνη