Με αφορμή την υποψηφιότητα Σαμαρά για την ηγεσία της Ν.Δ. το τελευταίο χρονικό διάστημα είχα προβεί σε μερικά σχόλια στο newstime.gr και στο e-rooster, τα οποία και παραθέτω.
John Brady Kiesling , 27 Οκτ, 14:17
Ώρα για τους "υπερπατριώτες" να μπουν στο περιθώριο
Ο/Η Γιώργος Μπούρχας έγραψε: (πριν 1 μήνα)
Ο μεταψυχροπολεμικός γεωστρατηγικός ρόλος που έχουν επιφυλάξει οι ΗΠΑ για την Ελλάδα στην περιοχή, είναι ακριβώς του χωροφύλακα της Τουρκίας και του κεμαλικού συστήματος της. Επιθυμούν δηλαδή μια ισχυρή στρατιωτικά Ελλάδα, που να μπορεί, να συνιστά εν δυνάμει απειλή για την Τουρκία, δίνοντας έτσι ερείσματα επιβίωσης στον κεμαλισμό. Μ’ αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ ευνοούν και επιδιώκουν την ύπαρξη συνεχούς αλλά ελεγχόμενης έντασης μεταξύ των δύο χωρών. Είναι δε προφανές, ότι παρά το όποιο οικονομικό κόστος ο ρόλος αυτός είναι σε τελική ανάλυση επωφελής και για την Ελλάδα.
Κάποτε ωστόσο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η παραπάνω πολιτική τους είναι αδιέξοδη και ατελέσφορη και ιδού γιατί:
Γράφει, πολύ διορατικά, ο Σάμιουελ Χάντινγκτον στο βιβλίο του «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης»:
[«Και τέλος, η Τουρκία διαθέτει την ιστορία, τον πληθυσμό, μέσο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, εθνική συνοχή και στρατιωτική παράδοση και ικανότητα να γίνει κράτος πυρήνας του Ισλάμ. Ωστόσο ο Ατατούρκ, με το να ορίσει κατηγορηματικά την Τουρκία ως κοσμική κοινωνία, εμπόδισε την τουρκική δημοκρατία να διαδεχτεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε αυτό το ρόλο.…Όσο η Τουρκία θα συνεχίζει να αυτοχαρακτηρίζεται κοσμικό κράτος, δεν μπορεί να ηγηθεί του Ισλάμ».
«Τι θα συνέβαινε, όμως, αν η Τουρκία αποφάσιζε να επαναπροσδιορίσει τη θέση της; Κάποια στιγμή η Τουρκία θα μπορέσει να εγκαταλείψει τον κουραστικό και εξευτελιστικό ρόλο του ζητιάνου που ικετεύει να γίνει μέλος της Δύσης και να συνεχίσει τον σοβαρό ιστορικό της ρόλο ως του σημαντικότερου ισλαμικού συνομιλητή και ανταγωνιστή της Δύσης.…».
«…η Τουρκία μπορεί εξίσου να διαθέτει τα προσόντα για να ηγηθεί του Ισλάμ. Αλλά για να το επιτύχει αυτό, θα πρέπει να απορρίψει την κληρονομιά του Ατατούρκ σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι απέρριψε η Ρωσία την κληρονομιά του Λένιν. Επιπλέον θα χρειαστεί ένας ηγέτης της εμβέλειας του Ατατούρκ, που θα συνδύαζε την πολιτική με την θρησκευτική νομιμοποίηση για να μετατρέψει την Τουρκία από μια διχασμένη χώρα σε κράτος πυρήνα»].
Ο Ερντογάν είναι αναμφισβήτητα ένας ηγέτης της εμβέλειας του Ατατούρκ. Ο Παπανδρέου μένει να αποδειχθεί αν είναι κι αυτός αντίστοιχα ένας ηγέτης μεγαλύτερης εμβέλειας εκείνης του Ελευθερίου Βενιζέλου, δεδομένου ότι απέναντί του στο εσωτερικό θα έχει το φασιστοειδές, που ακούει στο όνομα Σαμαράς.
Τάκης Μίχας , 30 Νοε, 10:56
Ο/Η Γιώργος Μπούρχας έγραψε: (πριν 2 ημέρες)
[τόσο η κ. Πέιλιν όσο και ο κ. Σαμαράς, προσφέρουν το «αφήγημα οργής»]
Κάνεις λάθος. Προσφέρουν το "αφήγημα της αυθεντικότητας", γι' αυτό και κερδίζουν. Δυστυχώς για την φασιστοειδή Ελλάδα και ευτυχώς για τις ρεπουμπλικανικές ΗΠΑ.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος , 1 Δεκ, 19:01
Ο/Η Γιώργος Μπούρχας έγραψε: (πριν 2 ημέρες)
Ο Πρετεντέρης στο «ΒΗΜΑ» γράφει:
[Στο ΠαΣοΚ τρίβουν τα χέρια τους. Θεωρητικά μια πραγματική Δεξιά είναι ο καλύτερος αντίπαλος που μπορείς να τους δωρίσεις. Οικειοποιούνται το Κέντρο και τον «μεσαίο χώρο», ολόκληρη τη μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική προοπτική, ενώ ενεργοποιούν και όλα τα αντιδεξιά ανακλαστικά που υπάρχουν στο DΝΑ της δημοκρατικής παράταξης. Μια και τον θυμηθήκαμε, δεν νομίζω ότι το ΠαΣοΚ είχε ποτέ ευκολότερο αντίπαλο από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Αλλά ας μετριάσουν τους πανηγυρισμούς: αν ο Σαμαράς κάνει πράξη τη λαϊκή και ακομπλεξάριστη Δεξιά που υποσχέθηκε, μπορεί να βρει ακροατήριο στο ΠαΣοΚ ευκολότερα απ΄ όσο νομίζουν ορισμένοι. Διότι ούτε το «λαϊκό» ούτε το «δεξιό» έχουν συγκεκριμένο χρώμα.]
Συμφωνώ απόλυτα μαζί του και διαφωνώ με τις εκτιμήσεις τις δικές σου, του Μίχα και του Λούλη, ότι η εκλογή του φασιστοειδούς, που ακούει στο όνομα Σαμαράς, ήταν απλώς μια συγκυριακή έκφραση του «θυμού» των οπαδών της Ν.Δ. κατά της αποτυχημένης διακυβέρνησης Καραμανλή.
Ο Σαμαράς πρόβαλε και εξέφρασε μια ξεκάθαρη φασιστοειδή πολιτική αυθεντικότητα γεμάτη αιχμηρές γωνίες σε αντιδιαστολή με τον ολοστρόγγυλο, πραγματιστικό, διαχειριστικό και χωρίς ουσία, ταυτότητα και γωνίες πολιτικό λόγο της Μπακογιάννη.
Το φασισμό μπορεί να τον νικήσει μόνο ο λιμπεραλισμός και όχι ο σοσιαλισμός, η σοσιαλδημοκρατία ή τα φληναφήματα περί «πραγματισμού» και «μεσαίου χώρου». Μόνο η πολιτική αυθεντικότητα μπορεί, να κινητοποιήσει και να εμπνεύσει την αλλαγή.
Με τα μυαλά δε που κουβαλάτε, φίλτατε Ανδρέα, οι λιμπεραλιστές σαν εσένα στην Ελλάδα, θα δούμε όλοι μας το αυγό του φιδιού να γίνεται πύθωνας…κατά τρόπο ανεπαίσθητο!!
Ο/Η Διονύσης Γουσέτης έγραψε: (πριν 2 ημέρες)
Θα συμφωνήσω με το Γιώργο Μπούρχα, ότι η ψήφος προς Σαμαρά (στην πλειοψηφία της) δεν ήταν προϊόν οργής του νεοδημοκράτη, αλλά ιδεολογική ανταπόκριση. Ο Σαμαράς μίλησε στην καρδιά του Έλληνα. Αυτή την καρδιά που από συστάσεως ελληνικού κράτους πιστεύει ότι είναι απόγονος του Περικλέους, αλλά χτυπάει όπως οι καρδιές των ανατολικών μουσουλμάνων γειτόνων μας. Μια φωτογραφία με χυδαιολογίες που επισυνάπτω (από το χτεσινό αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού) νομίζω ότι εξηγεί σαφέστατα την ελληνική ψυχή και τη διαφοροποίησή της από την κουλτούρα του Ευρωπαίου. Οι αναρτήσαντες το πανώ είναι οι ίδιοι ανασφαλείς άνθρωποι που φυλάττουν τις Θερμοπύλες του αντιιμπεριαλισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του θρησκευτικού φανατισμού, της διαφθοράς, που όνειρό τους έχουν μια θέση στο δημόσιο.
Η ελληνική ψυχή δίνει συνεχώς μάχες με τους ευρωπαϊκούς δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας μας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και κερδίζει. Κέρδισε στην Αριστερά, όπου το φιλοευρωπαϊκό ΚΚΕ εσωτερικού ηττήθηκε από το ΚΚΕ και στη συνέχεια οι ιδέες του απομονώθηκαν ακόμα και στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από τους Αλαβάνους, Τσίπρες, συνιστώσες κλπ, έτσι που σήμερα ο Λεωνίδας Κύρκος, παρά την ηλικία του, καλεί για νέα διάσπαση.
Η ελληνική ψυχή κέρδισε στο ΠΑΣΟΚ, όπου άρκεσε μια κουβέντα του Παπουτσή στη Βουλή εναντίον του παγώματος μισθών των υψηλόμισθων, για να αναθεωρηθεί η κυβερνητική πολιτική. Κέρδισε το βαθύ ΠΑΣΟΚ και στο λιμάνι.Στη ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς κέρδισε και με τη βοήθεια ενός εμετικού κειμένου εναντίον της Ντόρας, που φιλοξένησε στη φυλλάδα του ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Για να ανταποδώσει, μάλιστα, την εξυπηρέτηση ο Αντώνης παραχώρησε στο Μάκη την πρώτη του συνέντευξη ως αρχηγός της ΝΔ.
Ωστόσο, συγχωρέστε την απαισιοδοξία μου, δεν συμφωνώ με τον Γιώργο Μπούρχα ότι «Το φασισμό μπορεί να τον νικήσει μόνο ο λιμπεραλισμός». Δεν βλέπω ότι αυτό το ποτάμι μπορεί να νικηθεί είτε από τον λιμπεραλισμό, είτε από οτιδήποτε άλλο. Μπορεί μόνο να ξεγελαστεί προσωρινά από προσωπικότητες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο Κώστας Σημίτης και έτσι να κάνουμε μερικά βήματα προς τα εμπρός πριν ξαναμπούμε στο τέλμα. Μακάρι να κάνω λάθος.
Νοε 25th, 2009 Τάσος Αβραντίνης
Γιώργος Μπούρχας Νοεμβρίου 27th, 2009 2:22 μμ :
@pelerin
“If the “community”or the state are prior to the individual, if they have ends of their own independent of and superior to those of the individuals, only those individuals who work for the same ends can be regarded as members of the community. It is a necessary consequence of this view that a person is respected only as a member of the group, that is, only if and in so far as he works for the recognised common ends, and that he derives his whole dignity only from this membership and not merely being man. Indeed, the very concepts of humanity and therefore of any form of internationalism are entirely products of the necessity; and the little ones must come within their border or be crushed out of existence”.
F. A. Hayek’s
"The Road to Serfdom''
Ελπίζω μετά ταύτα, να πάψεις να μπερδεύεις τη «μαμά με τη μαμή», να καταφέρεις, να συνειδητοποιήσεις τις φασιστοειδείς σου αντιλήψεις και να πάψεις, επιτέλους, να χρησιμοποιείς το ψευδώνυμο «pelerin», που παραπέμπει στη “The Mont Pelerin Society”.
Άλλο πράγμα λεβέντη μου ο «πολιτικός εθνικισμός», που επίκεντρό του έχει την ιδέα του πολίτη και κατ΄ επέκταση τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και το κράτος δικαίου και άλλο πράγμα ο «εθνοτικός εθνικισμός», όπου πρωτεύουσα και κυρίαρχη σημασία έχει μόνο η έννοια του «έθνους» και τα ειδικά του χαρακτηριστικά, η γενεαλογία, οι μύθοι και τα σύμβολά του.
Στη δική σου κοσμοαντίληψη «the “community” or the state are prior to the individual». Κι αυτή είναι και η θεμελιώδης αρχή κάθε κολεκτιβισμού. Κι όπως επίσης λέει ο Hayek: «Once one accepts the premises from which it starts, there is no escape from its logic».
Γιώργος Μπούρχας Νοεμβρίου 29th, 2009 3:34 πμ :
@laskos
[Δεχεται μια ρεσπουμπλικα να κατακτηθει απο μια αλλη?]
Όχι μωρέ, δε δέχεται καμιά «ρεπούμπλικα» να κατακτηθεί!!!
Διότι «η άλλη», που θα έχει την διαστροφή της κατάκτησης μιας «ρεπούμπλικα» δεν μπορεί εξ ορισμού, να είναι και η ίδια «ρεπούμπλικα»!!!!
Η «ρεπούμπλικα» πολεμά μόνον με απολυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα και πολεμιέται μόνον απο αυτά. Ενίοτε κάνει και imperium σε τέτοια καθεστώτα, ως άλλη αρχαία Αθήνα, για την προώθηση των ιδεωδών της και την ασφάλειά της.Η «ρεπούμπλικα» όμως καμιά φορά κάνει και τραγικά λάθη. Για παράδειγμα θα έπρεπε, να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό, για τη στήριξη που παρείχε στον ελληνικό εμφύλιο στους τότε φασιστοειδείς ομοϊδεάτες του Σαμαρά, τους δικούς σου και του pelerin. Αν τότε στήριζε το ΕΑΜ σήμερα ο ελληνικός λιμπεραλισμός θα ήταν απαλλαγμένος για πάντα από την παρουσία σας, η τραγωδία της Κύπρου θα είχε αποφευχθεί, θα είχε επέλθει διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, το Πατριαρχείο θα ήταν Οικουμενικό, η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη ακμάζουσα, τα μειονοτικά δικαιώματα Τούρκων και Μακεδόνων στην Ελλάδα αναγνωρισμένα, οι ελληνοτουρκικές διαφορές ανύπαρκτες, οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες 0,00001 %, ο κεμαλισμός θα είχε πάει ήδη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας να συναντήσει τον βενιζελισμό, η Βαλκανική Οικονομική Ένωση θα ήταν πραγματικότητα (Balkan σημαίνει τον τόπο του πλούτου και του μελιού) και θα λοιδορούσε τους σκατογραφειοκράτες των Βρυξελλών και την αυτοκρατορία του Μπαρόζο, η Αθήνα και άλλες μεγάλες ελληνικές πόλεις θα είχαν γλυτώσει το σημερινό τους χάλι, το μητσοτακέϊκο και άλλα σόγια θα έκαναν τις δουλειές τους φυσιολογικά μέσω της οικονομικής αγοράς και όχι, όπως τώρα, μέσω της ντερμπεντέρικης πολιτικής των νταβαντζήδων των δελτίων των οχτώ,……. και ο rebel@work πιθανότατα θα κουνούσε χαρούμενα, όπως οι σημερινοί Αλβανοί και οι πολίτες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, αμερικάνικες σημαίες!!!!
Comments