Skip to main content

Τιτανομαχία ή ταγκό;

Όπως έχω ήδη γράψει, αμφιβάλλω αν η ανακύψασα διαφωνία μεταξύ Λαγκάρντ και Σόιμπλε είναι ειλικρινής. Την θεωρώ περισσότερο ως υποκριτική. Κι αυτό επειδή δεν μπορώ να κατανοήσω, για πιο λόγο αυτοί έχουν ενστερνιστεί παντελώς ασυμβίβαστες μεταξύ τους θέσεις. Τόσο ασυμβίβαστες, ώστε όποιος τυχόν υπαναχωρήσει απ’ αυτές, αυτόματα γίνεται καταγέλαστος και εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Με λίγα λόγια έχω την εντύπωση, ότι αυτοί έχουν λάβει εσκεμμένα τέτοιες θέσεις, ώστε να μην μπορούν, να καταλήξουν σε οποιαδήποτε συμφωνία. Όπερ θα σήμαινε, ότι έχουν αποφασίσει να σταματήσουν την χρηματοδότηση της Ελλάδας και να την εξωθήσουν εκτός ευρώ.

Μα τολμούν, να εξωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ; Όπως επί παραδείγματι έχει γράψει ο καθηγητής Γ. Βαρουφάκης:

«…μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα σημάνει το τέλος του κοινού νομίσματος. Πράγματι, κόντρα σε ανεδαφικές εικασίες διαφόρων κύκλων, το ευρώ δεν θα αντέξει μια ελληνική έξοδο (εθελούσια ή μη). Δεν είναι τυχαίο που η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προβλέπει διαδικασία εξόδου και, μάλιστα, ξεκαθαρίζει ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει και αποπομπή από την ΕΕ. Ο λόγος είναι απλός: Μόλις ανακοινωθεί η ελληνική έξοδος, θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα Ιταλικά spreads θα φτάσουν το 25%, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους θα πέσει στο ΑΑ-, το Βέλγιο θα διαλυθεί και, πολύ σύντομα, η Γερμανία για ανακοινώσει την δική της έξοδο από το ευρώ».

Με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτε καταστροφικό εξαιτίας μιας ελληνικής εξόδου. Όσοι πρέπει να πάρουν χασούρες θα τις πάρουν και πρέπει να τις πάρουν, επειδή θα φταίνε οι ίδιοι. Είναι αδύνατο να μην τις πάρουν! Οι αγορές και οι Γερμανοί με τους συμμάχους τους στο Βορρά ξέρουν, ότι είναι αδύνατο να πάρουν πίσω τα λεφτά, που τους χρωστά η Ελλάδα. Συνεπώς περισσότερα έχουν, να χάσουν συνεχίζοντας να ρίχνουν λεφτά σ’ ένα «βαρέλι δίχως πάτο», παρά να πάρουν από τώρα τη βέβαιη και προϋπολογισμένη χασούρα της μη αποπληρωμής του ελληνικού χρέους. Παρεμπιπτόντως, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους έχει ήδη πέσει στο ΑΑ- και ουδείς σκοτίζεται, αν το διαλυμένο Βέλγιο διαλυθεί! Όσο για τη Γερμανία, αν δεν συμμορφωθούν οι υπόλοιποι με τις υποδείξεις της, βεβαίως και θα φύγει από την ευρωζώνη στην περίπτωση αυτή, αλλά γι’ αυτό δεν θα ευθύνεται καμία τυχούσα ελληνική έξοδος.

Ας ελπίσουμε μόνο, την υποτιθέμενη "τιτανομαχία των βουβαλιών", να την πληρώσουν όντως, μόνον οι βάτραχοι, που μας κυβερνούν και μας κυβέρνησαν, μαζί με τα ποικιλόμορφα οικονομικά και μιντιακά εξαπτέρυγά τους.





Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]