Ο F. A. Hayek στο περίφημο δοκίμιό του “Why I Am Not a Conservative” γράφει:
«Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι, μολονότι σ’ όλη μου τη ζωή περιγράφω τον εαυτό μου ως λιμπεραλιστή, πρόσφατα το κάνω με μια ολοένα μεγαλύτερη διστακτικότητα – όχι μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτός ο όρος εγείρει συνεχώς παρανοήσεις, αλλά επίσης επειδή συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μου άποψη και στον ορθολογιστικό λιμπεραλισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης ή ακόμα στον αγγλικό λιμπεραλισμό των οπαδών του ωφελιμισμού». Συνεχίζει δε παρακάτω: «…οι περισσότεροι λιμπεραλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης καθοδηγούνταν περισσότερο από την επιθυμία να επιβάλλουν στον κόσμο ένα σχεδιασμένο εκ των προτέρων λογικό πρότυπο παρά να παράσχουν ευκαιρίες για ελεύθερη ανάπτυξη».
Η αποτυχημένη... προσπάθεια των ευρωπαίων συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και (δυστυχώς!) λιμπεραλιστών να σχεδιάσουν και να οικοδομήσουν εκ των άνω την ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια επιπλέον έκφραση της αποτυχίας του κυρίαρχου και καταγόμενου από την Γαλλική Επανάσταση "ορθολογιστικού λιμπεραλισμού της ηπειρωτικής Ευρώπης", δηλαδή του σχεδιασμένου και επιβαλλόμενου άνωθεν «ορθού λόγου», για τον οποίο μιλάει ο F. A. Hayek.
Κάθε προσπάθεια επιβολής στον κόσμο ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων λογικού προτύπου, αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για ελεύθερη ανάπτυξη, μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης», καταλήγει σε βέβαιη αποτυχία και σε τερατώδη οπισθοδρόμηση. Καταλήγει στο λαϊκισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.
Όπως προφητικά έγραφε πριν δέκα χρόνια (24-02-2002) ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας στην «Ελευθεροτυπία»: «Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα μεταβάλει τη χώρα σε Ελ Ντοράντο. Η δικιά μας άποψη είναι ότι θα την μεταβάλει σε Ανατολική Γερμανία: Μαζική ανεργία, άνθηση ακραίων εθνικομπολσεβικικών κινημάτων και καταστροφή κάθε ντόπιας επιχειρηματικής βάσης. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που θα επωφελούνται από τα διάφορα κοινοτικά κονδύλια».
Τα αποτελέσματα αυτά τα βιώνουμε δυστυχώς σήμερα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
«Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι, μολονότι σ’ όλη μου τη ζωή περιγράφω τον εαυτό μου ως λιμπεραλιστή, πρόσφατα το κάνω με μια ολοένα μεγαλύτερη διστακτικότητα – όχι μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτός ο όρος εγείρει συνεχώς παρανοήσεις, αλλά επίσης επειδή συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μου άποψη και στον ορθολογιστικό λιμπεραλισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης ή ακόμα στον αγγλικό λιμπεραλισμό των οπαδών του ωφελιμισμού». Συνεχίζει δε παρακάτω: «…οι περισσότεροι λιμπεραλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης καθοδηγούνταν περισσότερο από την επιθυμία να επιβάλλουν στον κόσμο ένα σχεδιασμένο εκ των προτέρων λογικό πρότυπο παρά να παράσχουν ευκαιρίες για ελεύθερη ανάπτυξη».
Η αποτυχημένη... προσπάθεια των ευρωπαίων συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και (δυστυχώς!) λιμπεραλιστών να σχεδιάσουν και να οικοδομήσουν εκ των άνω την ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια επιπλέον έκφραση της αποτυχίας του κυρίαρχου και καταγόμενου από την Γαλλική Επανάσταση "ορθολογιστικού λιμπεραλισμού της ηπειρωτικής Ευρώπης", δηλαδή του σχεδιασμένου και επιβαλλόμενου άνωθεν «ορθού λόγου», για τον οποίο μιλάει ο F. A. Hayek.
Κάθε προσπάθεια επιβολής στον κόσμο ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων λογικού προτύπου, αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για ελεύθερη ανάπτυξη, μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης», καταλήγει σε βέβαιη αποτυχία και σε τερατώδη οπισθοδρόμηση. Καταλήγει στο λαϊκισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.
Όπως προφητικά έγραφε πριν δέκα χρόνια (24-02-2002) ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας στην «Ελευθεροτυπία»: «Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα μεταβάλει τη χώρα σε Ελ Ντοράντο. Η δικιά μας άποψη είναι ότι θα την μεταβάλει σε Ανατολική Γερμανία: Μαζική ανεργία, άνθηση ακραίων εθνικομπολσεβικικών κινημάτων και καταστροφή κάθε ντόπιας επιχειρηματικής βάσης. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που θα επωφελούνται από τα διάφορα κοινοτικά κονδύλια».
Τα αποτελέσματα αυτά τα βιώνουμε δυστυχώς σήμερα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Comments