Skip to main content

«Η ρίζα του κακού»

Ο F. A. Hayek στο περίφημο δοκίμιό του “Why I Am Not a Conservative” γράφει:

«Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι, μολονότι σ’ όλη μου τη ζωή περιγράφω τον εαυτό μου ως λιμπεραλιστή, πρόσφατα το κάνω με μια ολοένα μεγαλύτερη διστακτικότητα – όχι μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτός ο όρος εγείρει συνεχώς παρανοήσεις, αλλά επίσης επειδή συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μου άποψη και στον ορθολογιστικό λιμπεραλισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης ή ακόμα στον αγγλικό λιμπεραλισμό των οπαδών του ωφελιμισμού». Συνεχίζει δε παρακάτω: «…οι περισσότεροι λιμπεραλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης καθοδηγούνταν περισσότερο από την επιθυμία να επιβάλλουν στον κόσμο ένα σχεδιασμένο εκ των προτέρων λογικό πρότυπο παρά να παράσχουν ευκαιρίες για ελεύθερη ανάπτυξη».

Η αποτυχημένη... προσπάθεια των ευρωπαίων συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και (δυστυχώς!) λιμπεραλιστών να σχεδιάσουν και να οικοδομήσουν εκ των άνω την ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια επιπλέον έκφραση της αποτυχίας του κυρίαρχου και καταγόμενου από την Γαλλική Επανάσταση "ορθολογιστικού λιμπεραλισμού της ηπειρωτικής Ευρώπης", δηλαδή του σχεδιασμένου και επιβαλλόμενου άνωθεν «ορθού λόγου», για τον οποίο μιλάει ο F. A. Hayek.

Κάθε προσπάθεια επιβολής στον κόσμο ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων λογικού προτύπου, αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για ελεύθερη ανάπτυξη, μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης», καταλήγει σε βέβαιη αποτυχία και σε τερατώδη οπισθοδρόμηση. Καταλήγει στο λαϊκισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.

Όπως προφητικά έγραφε πριν δέκα χρόνια (24-02-2002) ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας στην «Ελευθεροτυπία»: «Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα μεταβάλει τη χώρα σε Ελ Ντοράντο. Η δικιά μας άποψη είναι ότι θα την μεταβάλει σε Ανατολική Γερμανία: Μαζική ανεργία, άνθηση ακραίων εθνικομπολσεβικικών κινημάτων και καταστροφή κάθε ντόπιας επιχειρηματικής βάσης. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που θα επωφελούνται από τα διάφορα κοινοτικά κονδύλια».

Τα αποτελέσματα αυτά τα βιώνουμε δυστυχώς σήμερα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.


Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί...

Μειώνεται η υποστήριξη των Ελλήνων σε Ευρωσύνταγμα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Να και μερικά καλά νέα: Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο η υποστήριξη των Ελλήνων για το Ευρωσύνταγμα μειώθηκε κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 72%) και για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μειώθηκε κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 68%).

“Europe doesn’t need unification but liberal order”

«Europe doesn’t need unification but liberal order» τόνισε σε ομιλία του http://klaus.cz/klaus2/asp/clanek.asp?id=WpNHn7MwQdlA πριν από μερικές μέρες στο Λουξεμβούργο ο Πρόεδρος της Τσεχίας Vaclav Klaus. Ladies and Gentlemen, Thank you for inviting me to speak here today; it is a real pleasure and privilege to have this opportunity. On the other hand I have to confess that I – rather unusually – hesitated whether to accept the invitation. Certainly not because of underestimating the quality of this distinguished audience, or because of not knowing what to say. My reluctance was based on something else. For me, Luxembourg is the citadel of Europeanism and this country rightly considers its 50 years of participation in the European integration process as a tremendous success and as an effective way how to enhance the role of a relatively small country in the globalized world of today without being lost in it. I respect this position and do not want to be a disturbing factor or a diss...