Skip to main content

Γιατί προτιμούν τον Ron Paul

Δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένας εγχώριος ευρωλιγούρης δήθεν λιμπεραλιστής, που να μην επιθυμεί να θριαμβεύσει στις προκριματικές εκλογές του ρεπουμπλικανικού κόμματος στις ΗΠΑ η λιμπερταριανή περιστερά, που ακούει στο όνομα Ron Paul. Γιατί άραγε; Πώς γίνεται οι λιμπερταριανοί στις ΗΠΑ να συμπεριλαμβάνονται στους πιο σφοδρούς επικριτές της ευρωζώνης και εντούτοις οι εγχώριοι ευρωλιγούριδες δήθεν λιμπεραλιστές να επιθυμούν τον θρίαμβο της λιμπερταριανής περιστεράς, που ακούει στο όνομα Ron Paul;

Μια εξήγηση θα μπορούσε να προσφέρει η προσέγγιση του Robert Kagan, που στο περίφημο άρθρο του με τον τίτλο “Power and Weakness” γράφει, ότι “Americans are from Mars and Europeans are from Venus”. Με βάση αυτή την προσέγγιση θα μπορούσε, να εξηγηθεί περίφημα και η προτίμηση των εγχώριων ευρωλιγούριδων δήθεν λιμπεραλιστών υπέρ της λιμπερταριανής περιστεράς, που ακούει στο όνομα Ron Paul. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου η προσέγγιση του Robert Kagan είναι εσφαλμένη.

Ο διακεκριμένος Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος Jean-Francois Revel στο βιβλίο του με τον τίτλο “Anti-Americanism” αναλύοντας τον αντιαμερικανισμό σε όλο τον κόσμο, εκθέτοντας τα παράδοξά του, τις αντιφάσεις του και τα ψέματά του, δείχνει ότι ο τελευταίος περισσότερο υποκινείται από τις πνευματικές και πολιτικές ελίτ παρά υποστηρίζεται από τον πληθυσμό.

Μια φράση από το βιβλίο του αυτό συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο την λειτουργία του αντιαμερικανισμού: "The principal function of anti-Americanism has always been, and still is, to discredit liberalism by discrediting its supreme incarnation".

Οι πνευματικές και πολιτικές ελίτ της ευρωζώνης είναι βουτηγμένες μέχρις μυελού των οστών στην σοσιαλδημοκρατία και στον κορπορατίστικο παρεοκρατικό καπιταλισμό (corporate crony capitalism). Το ίδιο και οι εγχώριοι ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές. Όπως λοιπόν το “discredit liberalism” μέσω του αντιαμερικανισμού προσιδιάζει στους φασίστες, στους σοσιαλιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, το ίδιο ακριβώς προσιδεάζει και στους εγχώριους ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές και απολογητές του ευρωενωσιακού “corporate crony capitalism”.

Είναι γνωστή η θέση του Καρλ Πόππερ υπέρ του διεθνιστικού ιμπεριαλισμού της αθηναϊκής δημοκρατίας, όπου «η πίεση του πολιτισμού άρχιζε να γίνεται αισθητή» για τις κλειστές κοινωνίες [βλ. κεφ. 10, τμημ. II & III, σελ. 285-297 στην «Ανοιχτή κοινωνία» τόμος Α΄].

Σε ανάλογη θέση μ’ αυτήν της αθηναϊκής δημοκρατίας βρίσκονται σήμερα και θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται ακόμα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι ΗΠΑ. Οι απανταχού φασίστες, σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες είναι συνεπώς λογικό να δυσανασχετούν με αυτόν το ρόλο των ΗΠΑ. Το ίδιο φυσικά μαζί τους και οι εγχώριοι ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές και απολογητές του ευρωενωσιακού “corporate crony capitalism”. Γι’ αυτό προτιμούν το Ron Paul.



.

Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί...

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ...

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]