[Πάντως η λύση δεν θα ήταν το τύπωμα χρήματος αλλά η έκδοση από την ΕΚΤ δικών της ομολόγων εκ μέρους όλων μας].
[Ώστε "The era of big government is over"; Νομίζετε ότι ο Κλίντον το πιστεύει ακόμα; Ότι ισχύει σε μια εποχή που (στην περίοδο 2008-2009) η Αμερικανική κυβέρνηση έριξε $14 τρις στην αγορά για να την σώσει από τον εαυτό της;]
Η Fed τύπωσε 1,2 τρις δολάρια και εντούτοις δεν καταστράφηκε το δολάριο! Αν η ΕΚΤ κάνει κάτι παρόμοιο ή εκδώσει ευρωομόλογο είναι βέβαιο ότι το ευρώ θα καταστραφεί μια ώρα αρχύτερα.
Εξάλλου είναι άλλο πράγμα το αμερικάνικο χρέος κι άλλο πράγμα το ευρωπαϊκό χρέος. Το ευρωπαϊκό χρέος, σε αντίθεση με το αμερικάνικο χρέος, είναι συνώνυμο της κραιπάλης και της κατασπατάλησης πόρων στον βωμό της διατήρησης του τεράστιου δημόσιου τομέα της Ευρώπης. Η δημιουργία του ευρώ σήμαινε απλά και μόνο την ένωση της μιζέριας και παρακμιακής πορείας των κρατών μελών της ένωσης τους. Οχυρωμένοι πίσω από την ένωση, που τους προσέφερε μια ψευδαίσθηση ισχύος και μεγαλείου, οι πολιτικάντηδες της ένωσης ξεσάλωσαν σε κραιπάλη και κατέληξαν στο σημερινό συλλογικό αδιέξοδο. Ούτε οι ηγέτες της πρώην σοβιετίας δεν έχουν εξυβρίσει και συκοφαντήσει τις αγορές τόσο πολύ, όσο οι σημερινοί φαιδροί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι χαρακτηριστικά άλλωστε τα όσα γράφει σχετικά ο Α. Ανδριανόπουλος στο πρόσφατο άρθρο του με τον τίτλο «ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ:»
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα αντιπαθούν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές περισσότερο ακόμη κι από την κα Παπαρήγα. Το δε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάτω από την ηγεσία του Γάλλου σοσιαλιστή και επίδοξου υποψήφιου για την Προεδρία της Γαλλίας κ. Στρώς Κάν, μοιάζει με νεοφιλελεύθερο όσο ένας άγριος λύκος της Μογγολίας με την ψιψίνα της κυριούλας του διπλανού διαμερίσματος. Οι αγγλοσαξωνικές ρίζες των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς κάνουν τους Γερμανο-γάλλους που κυριαρχούν στα ευρωπαϊκά πράγματα να βλέπουν τον νεοφιλελευθερισμό όπως τον αντικρίζουν τα στελέχη του βαθέως Πασόκ η και της ελληνικής λαϊκής δεξιάς».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον τεράστιο δημόσιο τομέα της αποτελεί με τα δεδομένα της εποχής μας μια νέα Σοβιετία. Όσο δε χρήμα και να ρίξεις σ' αυτήν θα κάνεις μια τρύπα στο νερό. Όπως σοφά έγραφε ο George Gilder («Πλούτος και Φτώχεια», εκδ. «Ροές, Αθήνα 1999, σελ. 423επ.):
"Το χρέος που σπάταλα καλύπτεται από νέο χρήμα ή συνοδεύεται από χάος, όπως στην περίοδο της Γαλλικής επανάστασης, ή το χρέος που άσωτα συνάπτεται για να καταστρέψει τη λογιστική μονάδα άλλου χρέους, όπως στη Γερμανία της Βαϊμάρης, μπορεί να φέρει την καταστροφή. Χρέος …….. το οποίο σωρεύεται με σκοπό την χρηματοδότηση προγραμμάτων, που πληρώνουν ανθρώπους για να μην δουλεύουν, συνδυαζόμενο με ποινές προς τις επιχειρήσεις επειδή πραγματοποίησαν κέρδος, μπορεί να καταστρέψει την οικονομία. Αλλά το χρέος που συνάπτεται για κεφαλαιουχικά έργα ωφέλιμα για τους πολίτες και την παραγωγικότητά τους, ή χρέος που συνάπτεται για να αποφευχθεί η επιβολή καταστροφικών φόρων στις αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις - τέτοιου είδους παθητικό μπορεί να γίνει ζωτικής σημασίας ενεργητικό για ανάπτυξη και πρόοδο. Η χειρότερη οικονομική καταστροφή είναι να υποσκάπτεις το μέλλον καταστέλλοντας τις καταλυτικές επιχειρηματικές προσπάθειες των σκαπανέων της οικονομίας".
Το δε υφιστάμενο σοσιαλδημοκρατικό έκτρωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτό ακριβώς έπραξε: Υπέσκαψε το μέλλον καταστέλλοντας τις καταλυτικές επιχειρηματικές προσπάθειες των σκαπανέων της οικονομίας. Καιρός είναι να πληρώσει την απρονοησία του. Μαζί και η Ελλάδα, που αποτέλεσε την πληρέστερη έκφανσή του.
Comments