Skip to main content

Ο ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΣ ΜΑΝΟΣ

Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι θεωρούμενοι ως πολιτικοί ταγοί του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο μόνη οδός για την πολιτική κυριαρχία των φιλελεύθερων ιδεών Ελλάδα είναι…… η συμμετοχή τους στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας!! Πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν μέχρι σήμερα στην πολιτική κυριαρχία του φιλελευθερισμού…… δια της άνωθεν επιφοιτήσεως μιας φιλελεύθερης εκτελεστικής εξουσίας. Το μόνο, ωστόσο, που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια με αυτή τους τη μέθοδο είναι το πρωτοφανές γεγονός ολόκληρο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα να βάλλει εναντίον της «νεοφιλελεύθερης λαίλαπας» και αυτή να μην υφίσταται καν ως πολιτικός φορέας!! Τώρα για άλλη μια φορά ο Στ. Μάνος ονειρεύεται έναν δήθεν φιλελεύθερο πολιτικό φορέα, ο οποίος συνεργαζόμενος είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη ΝΔ, θα κατέληγε στην επιβολή του φιλελευθερισμού δια του πολιτικού εξαναγκασμού των πολιτών, δηλαδή αυθαίρετα και δίχως καμία ουσιαστική νομιμοποίηση. Κατόπιν τούτων το ερώτημα προβάλλει αμείλικτο: Πότε επιτέλους όλοι οι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα θα καταλάβουν ότι ο «μεσαίος χώρος» του Λούλη και του Dick Morris έφτασε σε πολιτικό αδιέξοδο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη; Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι η εποχή του πραγματισμού και της αποιδεολογικοποίησης έχει περάσει ανεπιστρεπτί; Πότε επιτέλους θα αποφασίσουν να απευθυνθούν στους πολίτες και στην κοινωνία με αρετή και τόλμη για την ελευθερία; Υ.Γ. Αφορμή για το πιο πάνω κείμενό μου αποτέλεσαν τα κάτωθι: Συνέντευξη Στέφανου Μάνου: «Ναι, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί επειγόντως νέο κόμμα»Συνέντευξη 17.12.2005 στον "Κόσμο του Επενδυτή" http://www.libertynet.gr/searcharticle.aspx?id=469 «ΕΡ: Τώρα τι χρειάζεται; Σ. Μάνος: Έκανα αυτές τις μακρές εισαγωγικές παρατηρήσεις για να εξηγήσω ότι, ναι, θα θεωρούσα πολύ χρήσιμη την παρουσία ενός τρίτου πόλου που να τραβήξει το πολιτικό σύστημα προς πιο φιλελεύθερες, πιο αποκεντρωμένες και αντικρατικιστικές αντιλήψεις. Σε κοινωνικά και οικονομικά θέματα και σε όλο το φάσμα της πολιτικής δράσης. Ζητούνται άνθρωποι απαλλαγμένοι από την εξουσιαστική ιδεολογία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που θα εμπιστευθούν και θα ενδυναμώσουν τους πολίτες για να βρεθούν οι λύσεις. Προϋπόθεση είναι οι πολίτες να υπερβούν τον εαυτό τους και να συμβάλουν στη δημιουργία του καινούργιου και διαφορετικού, που θα βρει τις λύσεις οι οποίες τόσο φευγαλέες αποδείχθηκαν μέχρι σήμερα. ΕΡ: Θα βλέπατε εφικτή τη συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως στη Γερμανία, σε περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα «επιβάλλει» κάτι τέτοιο; Σ. Μάνος: Ο εκλογικός νόμος που θα ισχύσει δίνει πλειοψηφία στο πρώτο κόμμα μόνο αν ξεπεράσει το 41%-42%. Δεν είναι –συνεπώς- απίθανο το εκλογικό αποτέλεσμα να επιβάλλει κάτι τέτοιο. Επειδή όμως και τα δύο κόμματα ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους, η αναγκαστική συνεργασία τους δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στο σκηνικό. Αντίθετα, η αναγκαστική συνεργασία του ενός εκ των δύο κομμάτων με κάτι τελείως διαφορετικό, όπως είναι το ΚΚΕ ή ένας νέος σχηματισμός πολύ πιο φιλελεύθερης αντίληψης, θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις αλλαγών. Θα ανάγκαζε τον ένα από τους δύο μηχανισμούς εξουσιαστικής ιδεολογίας να αποβάλει την αυθεντία του και να επανεξετάσει τις θέσεις του. Για μια τέτοια εξέλιξη αξίζει να αγωνιστεί κανείς».Γιατί δεν υπάρχει χώρος για νέο κόμμα... Γράφει ο Γίαννης Λούλης ΗΜΕΡΗΣΙΑ 15/1/2006 http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4670&subid=2&PubID=218169&word=%CB%EF%FD%EB%E7%F2 «H σχετική συζήτηση που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα δεν φέρνει στο διάβα της κάποιο νέο δεδομένο. Aναμασά, σχεδόν αυτολεξεί, όσα ακούγαμε κάθε τόσο στο παρελθόν, όταν, υποτίθεται, υπήρχε πολιτικός χώρος κάπου ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα που θα μπορούσε να «καλυφθεί». Kαι βεβαίως η όλη συζήτηση αποκτά ενδιαφέρον όταν συζητάμε τις πολιτικές προοπτικές όχι ενός ακραίου κόμματος (με δεδομένο ότι η ακραία δεξιά εκδοχή του, το τελευταίο διάστημα βρίσκεται απλώς λίγο πάνω από 3%), αλλά όταν ανιχνεύουμε την πιθανότητα ενός δυναμικού «ρυθμιστή» που θα εμφανισθεί στον ενδιάμεσο χώρο και θα αναπτυχθεί εκεί «απειλώντας» τον δικομματισμό.Γι αυτό άλλωστε τα ποσοστά του δικομματισμού σήμερα, πάντα με βάση τις ανάλογες διαχρονικές συγκρίσεις, παραμένουν ικανοποιητικά. Tαυτόχρονα, καθώς NΔ και ΠAΣOK συγκλίνουν στο Kέντρο, δεν υπάρχει εκεί χώρος για κανένα άλλο κόμμα. Mε δυο λόγια, είτε τα όποια συζητούμενα σενάρια περί νέου κόμματος έχουν βάση, είτε όχι, ένα τέτοιο εγχείρημα κουβαλάει de facto, στη φάση αυτή, τον σπόρο της αυτοκαταστροφής. Θα αποδειχθεί, για όποιον το επιχειρήσει, πολιτικό χαρακίρι. Kαι μάλιστα πιο παταγώδες, απ ό,τι ανάλογες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν». Η ΝΕΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ 21/01/06 http://www.bulls.gr/read_op.php?oid=1405 «Ένας γνωστός πολιτικός αναλυτής διατύπωσε την άποψη πριν από μια εβδομάδα ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που να χωράει έναν τρίτο πόλο. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του ότι στον άξονα αριστερά-δεξιά δεν υπάρχει κενό. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν και είχαν – ως κυβέρνηση – ακριβώς την ίδια πολιτική. Αυτή που υπαγορεύεται από τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και το Ευρώ. Αλλού είναι το κενό και η ευκαιρία. Στον άξονα κράτος – κοινωνία ή κρατισμός – φιλελευθερισμός. Και στον άξονα αυτό η πολιτική πρακτική και των δύο κομμάτων επικαλύπτεται, τείνει προς τον κρατισμό».

Comments

Anonymous said…
I say briefly: Best! Useful information. Good job guys.
»

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

Ο Ερντογάν θέλει, ο Καραμανλής μπορεί;

«Απαιτείται επειγόντως δόγμα» είναι ο τίτλος ενός ενδιαφέροντος άρθρου του Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Γράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Παπαχελάς: {Εχει η Αθήνα δόγμα; Ο Τάσσος έχει, το ακολουθεί πιστά και μπορεί - από τη δική του σκοπιά - να του βγει. Ο Σημίτης είχε το δικό του δόγμα, που έλεγε «αποφεύγω την κρίση, αλλά προσπαθώ να τα βρω στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ο Καραμανλής; H λογική προστατεύω το στάτους κβο, αποφεύγω την οξύτητα και προσεύχομαι για το καλύτερο δεν «παίζει» σε ένα Αιγαίο όπου μια κρίση μπορεί να κλιμακωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τα κανάλια να βάζουν απεριόριστο λάδι στη φωτιά για να «πουλήσουν». Απαιτείται επειγόντως δόγμα και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν leadership, γιατί ειδάλλως θα βρεθούμε απροετοίμαστοι ενώπιον μιας σύγκρουσης, την οποία όλοι θα έπρεπε να αναμένουν, όπως η προχθεσινή!}. Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το δόγμα; Ο κ. Παπαχελάς δεν προτείνει τίποτε σχετικό. Το «δόγμα Σημίτη», που αναφέρει και που ακολουθεί και η κυβέρνη