Skip to main content

Η «αλεπουδίτσα» του ΠΑΣΟΚ

Το γνωστό παραμύθι του Αντερσεν «Τα Καινούργια Ρούχα του Αυτοκράτορα»χρησιμοποίησε ο Στέφανος Μάνος, για να ανταπαντήσει στους ισχυρισμούς της Αννας Διαμαντοπούλου, σχετικά με τον παραλληλισμό του με τον Δανό συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Στο παραμύθι αυτό ως γνωστόν το μικρό παιδί αναφωνεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Μ' αυτόν τον εύστοχο τρόπο θέλησε ο κ. Μάνος, να επισημάνει στην κυρία του Πασοκ, ότι μόνο όσοι θωπεύουν την εξουσία δεν μπορούν να δουν τα χάλια της χώρας και να μιλήσουν τον λόγο της αλήθειας και της υπευθυνότητας. Όμως η αμετανόητη κυρία του Πασοκ, αντί να βάλει την ουρά στα σκέλια της, επικαλέστηκε ξεδιάντροπα ως απάντηση στον κ. Μάνο τον μύθο του Αισώπου, με τον κόρακα και την αλεπού. Σύμφωνα με τον μύθο, ένας κόρακας με ένα κομμάτι τυρί στο στόμα καθόταν πάνω σε ένα δέντρο. Διερχόμενη αλεπού λιγουρεύτηκε το τυρί και, για να το αποκτήσει, είπε στον κόρακα: «Τι ωραίο πουλί που είσαι, τι όμορφα που είναι τα φτερά σου. Εάν είχες και ωραία φωνή, θα γινόσουν ο βασιλιάς των πουλιών». Ο κολακευμένος κόρακας άνοιξε το ράμφος του για να αποδείξει στην αλεπού την ωραία του φωνή. Το κομμάτι του τυριού τού έπεσε και λίγο πριν το αρπάξει η αλεπού τού είπε: «Ωραία φωνή έχεις, αλλά σου λείπει το μυαλό». Η κυρία «αλεπουδίτσα» του Πασοκ, λοιπόν, απαντά στον κ. Μάνο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι καλά τα λες, αλλά έτσι θα χάσουμε το «τυρί», δηλαδή δεν πρόκειται να δούμε εξουσία και δημόσιο κορβανά στον αιώνα τον άπαντα. Επαναλαμβάνει δηλαδή την ρήση του Μακρυγιάννη: «Αν είναι να μείνωμε ημείς νηστικοί, ας πάη στο διάβολο η ελευθερία. Έφαγαν αυτοί, ας φάμε και εμείς τώρα» [βλ. Κων. Μ. Γράψα, Διευθυντού τηε ελλ. Βουλής: «Ελληνική πολιτική εγκυγλοπαίδεια», τευχ Α΄(Η πρώτη εθνική Συνέλευσις 1843-1844), Αθήναι 1947, σελ. 21]. Η εγχώρια «αλεπουδίτσα» του Πασοκ, ωστόσο, φαίνεται, να αγνοεί, όχι μόνο την παροιμία «μια του κλέφτη δυο του κλέφτη, τρίτη και η κακή του μέρα», αλλά και το γεγονός ότι κάτι παρόμοιες ευρωπαίες «αλεπουδίτσες», σε Γαλλία και Ολλανδία, τώρα τελευταία κυκλοφορούν χωρίς ουρά. Οσονούπω δε έρχονται και στην Ελλάδα, κατά πρώτον οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Να δούμε τότε, αν η «αλεπουδίτσα» του Πασοκ θα εξακολουθεί, να κουνά την ουρά της.

Comments

Anonymous said…
You are very sexy!

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]