Skip to main content

Ενός λεπτού… επικοινωνιακή τακτική!

Διαβάζω στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:

[Υπό το φως των κεριών και τη μυρωδιά των βασιλικών, επιδέξια τοποθετημένων στον υπαίθριο χώρο και στο δεύτερο επίπεδο του καφέ «Πόλις», στη Στοά του Βιβλίου, 34 προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, απάντησαν, προχθές βράδυ, στο ερώτημα: «Ελλάδα 2007 και μετά...Τι θα κρατούσα, τι θα άλλαζα;». Οι τοποθετήσεις είχαν διάρκεια ενός λεπτού, όσο υπαγόρευε ο στίχος της Κικής Δημουλά «Ενός λεπτού μαζί», ο οποίος ήταν και τίτλος της συνάντησης. Η ιδέα και η πρόσκληση ήταν πρωτοβουλία της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, που τηλεφώνησε η ίδια προσωπικά και στους 34 συμμετέχοντες.

Οι παρευρισκόμενοι αναπτύσσονταν σε δύο ομόκεντρους κύκλους: Στον πρώτο, η Ντόρα Μπακογιάννη, έχοντας στα δεξιά της τον Γιώργο Λούκο και στα αριστερά της τον Παναγιώτη Τέτση, και τους προσκεκλημένους δημιουργούς. Στον δεύτερο, εκπρόσωποι του Τύπου. Ο φωτισμός «υδάτινος». Ιριδισμοί του μπλε αντανακλούσαν στους τοίχους του κτιρίου, δίνοντας την αίσθηση των κυματισμών του νερού.]

Έχω την εντύπωση, ότι ματαιοπονεί η κα υπουργός Εξωτερικών. Στην συνείδηση των πολιτών δικαίως η προσωπικότητά της είναι άρρηκτα συνυφασμένη αποκλειστικά και μόνο με την «υπερ-πολιτικοποίηση» και δη της «εφήμερης» πολιτικής. Ως εκ τούτου κάθε απόπειρα εκ μέρους της εμπλοκής των ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων στις επικοινωνιακές της τακτικές παρίσταται απλώς ως ατελέσφορη για την ίδια.

«Πρέπει ακόμα ο ηγεμόνας να προστατεύει την αξία και να τιμάει τους εξαιρετικούς σε κάθε Τέχνη», λέει ο Niccolo Machiavelli. Ο πολιτικός, έτσι, σε συμβολικό επίπεδο επιχειρεί συχνά με επικοινωνιακές τακτικές, να δώσει την εντύπωση ότι βρίσκεται κοντά στην παιδεία των ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Όπως γράφει ο πανεπιστημιακός μου δάσκαλος Α. – Ι. Δ. Μεταξάς («Προεισαγωγικά για τον Πολιτικό Λόγο», εκδ. ΑΝΤ. Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑ 1995, σελ.153-154), «ο καλλιτέχνης και ο διανοούμενος που πιστεύεται ότι εκφράζουν άδολες κοινωνικές ευαισθησίες, έχουν ένα τεράστιο ανεπίσημο «πολιτικό» κύρος που σπάνια μπορεί να έχει ένας πολιτικός, που εξ αντικειμένου υπόκειται στη δυσπιστία της αντιπαλότητας. Η συχνή προσφυγή σε καλλιτέχνες, που εξ ορισμού θεωρούνται «αντικειμενικές αξίες», για συμβολικές νομιμοποιήσεις, αποδεικνύει την επικοινωνιακή τους αποτελεσματικότητα. Αλλά ταυτόχρονα θέτει και το ζήτημα της έκτασης της ευθύνης τους στο απευκταίο ενδεχόμενο της αθέλητης χρησιμοποίησής τους».

Comments

Dersu said…
Ή όλη εκδήλωση παραπέμπει στή συνηθισμένη ελληνική κολλεκτιβιστική νοοτροπία τού:
Νά μαζευτούμε όλοι μαζύ,... νά αποφασίσουμε από κοινού καί κοινή συνενέσει τί είδους κοινωνία θέλουμε... καί νά βγάλουμε νόμους, ρυθμιστικά πλαίσια, κίνητρα καί αντικίνητρα γιά νά τό επιτύχουμε. Καί όσο περισσότερους νόμους βγάλουμε τόσο πιό σίγουροι θά είμαστε ότι θά πετύχουμε τόν κοινό στόχο.

Πόσο χαίρομαι πού γλύτωσα απ’ αυτή τήν ασφυκτική τυραννία τής Κολλεκτίβας.

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί...

“Europe doesn’t need unification but liberal order”

«Europe doesn’t need unification but liberal order» τόνισε σε ομιλία του http://klaus.cz/klaus2/asp/clanek.asp?id=WpNHn7MwQdlA πριν από μερικές μέρες στο Λουξεμβούργο ο Πρόεδρος της Τσεχίας Vaclav Klaus. Ladies and Gentlemen, Thank you for inviting me to speak here today; it is a real pleasure and privilege to have this opportunity. On the other hand I have to confess that I – rather unusually – hesitated whether to accept the invitation. Certainly not because of underestimating the quality of this distinguished audience, or because of not knowing what to say. My reluctance was based on something else. For me, Luxembourg is the citadel of Europeanism and this country rightly considers its 50 years of participation in the European integration process as a tremendous success and as an effective way how to enhance the role of a relatively small country in the globalized world of today without being lost in it. I respect this position and do not want to be a disturbing factor or a diss...

Μειώνεται η υποστήριξη των Ελλήνων σε Ευρωσύνταγμα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Να και μερικά καλά νέα: Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο η υποστήριξη των Ελλήνων για το Ευρωσύνταγμα μειώθηκε κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 72%) και για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μειώθηκε κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 68%).