Skip to main content

Vaclav Klaus challenges US view of EU

Czech President Vaclav Klaus challenged the US stance on the EU supporting closer European integration in his lecture at the University of Chicago on Wednesday. Klaus said that "the prevailing American way of looking at the EU is based on a misunderstanding of the true substance of the European integration," and that the US stance does not take the radical changes in Europe in recent years into consideration. "I am afraid that the Americans do not see the EU's accelerating drive towards a social-democratic, more social than democratic, European superstate. That they do not see the EU's protectionism, the EU's legal and regulatory burdens on business, the EU's irrational 'competition policy', the EU's pensions and health care crisis, and the costs of the European single currency," Klaus said in his lecture for students and teachers of the Faculty of Post-Graduate Studies in Economics at the University of Chicago. Klaus said that the Americans mistakenly suppose that the current major problem of Europe is the lack of peace and that united Europe is the best way to achieve peace. "To fight for peace - when war does not threaten - is, however, a wrong excuse for building institutions which tend to restrain freedom, democracy and democratic accountability, not to speak about economic efficiency," Klaus stressed, adding he does not share the opinion that the European unification would diminish anti-Americanism in Europe. In his lecture Klaus also focused on the transformation of the Czech society following the fall of communism in 1989, which, in his words was not brought from outside.

"It was made possible by our own domestic efforts, by our own decisive political activity, and by the existence of an elementary political support of millions of the Czechs who wanted to get rid of the past. This unusual unity in the whole country was extremely important," Klaus pointed out. On the other hand, he said that people were then united "against something" and not "in favour of something." "To my great regret, for the majority of people the alternative to communism was not capitalism 'Chicago-style'. The utopian 'third ways' were being sought and promoted," said Klaus. Klaus, Czech prime minister in 1993-97, described the fundamental steps of the radical economic reform that he headed at the beginning of the 1990s. He said that "there was nothing to wait for, because the euphoria that followed the collapse of communism would not provide people with an unlimited time for unpopular and often painful measures." Klaus also called the Czech Republic's EU entry in May 2004 "an inevitable move, without alternatives," which, however, brought Czechs less freedom, less democracy, less sovereignty, and more regulation and government intervention. Other speakers at the University of Chicago, conservative theoretician Gary Becker, winner of the Nobel Prize for Economics, and faculty dean Edward Snyder, expressed similar opinions as Klaus.

Comments

Roark said…
Συμφωνώ σε πολλά με όσα λέει ο Χάβελ. Πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά κάποια στιγμή ποιά Ευρώπη επιδιώκουμε.
George Bourchas said…
Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να επιδιώκουμε τον πολιτικό στόχο της "οικοδόμησης" κάποιας "Ευρώπης" και την "διαμόρφωση μιας νέας συλλογικότητας", "που θα αντικαταστήσει το έθνος στις συνειδήσεις των ευρωπαίων πολιτών" .
Αρκεί να επιδιώκουμε την εμπέδωση και κατοχύρωση της ελευθερίας παντού και πάντοτε.
Roark said…
Υπάρχει ένωση χωρών/χώρα/κοινωνία/χωριό/οτιδήποτε περιλαμβάνει πάνω από 2 άτομα που να μην χρειάζεται συνεκτικούς δεσμούς συλλογικότητας;

Μια νέα συλλογικότητα είναι αναγκαία για να στηρίξει τους θεσμούς μιας διαφορετικής Ευρώπης χωρίς σύνορα, που να καθιστούν την "εμπέδωση και την κατοχύρωση της ελευθερίας" εφικτή πραγματικότητα. Τα συνεκτικά εργαλεία του σημερινού έθνους κράτους αδυνατούν να στήσουν στέρεους υπερεθνικούς θεσμούς ελευθερίας.

Το θέμα δεν είναι αν θα αρνηθούμε την υπερεθνική συλλογικότητα, αλλά αυτή θα είναι αποτέλεσμα μιας κατασκευαστικής λογικής (όπως των σημερινών ευρογραφειοκρατών) ή θα προκύψει αυθόρμητα ως εξελικτικό αποτέλεσμα των ελεύθερων συναλλαγών (όπως εξηγεί ο Χάγιεκ για τον εξελικτικό ορθολογισμό).
Anonymous said…
What a great site, how do you build such a cool site, its excellent.
»

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]