Skip to main content

Για την υποψηφιότητά μου ως Βουλευτή Αιτωλ/νίας με το ΜέΡΑ25


Ονομάζομαι Γεώργιος Μπούρχας του Δημητρίου. Γεννήθηκα την 3η Σεπτεμβρίου του 1962 στη Λευκάδα. 
Ζω και εργάζομαι στη Βόνιτσα του Ν. Αιτωλ/νίας. 
Είμαι Δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας από το 1995. 
Είμαι απόφοιτος του Νομικού και του Πολιτικού Τμήματος του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. 
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχα διατελέσει μέλος του «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ FORUM» , υπήρξα δύο φορές υποψήφιος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας και δύο φορές υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας με τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» του ΚΚΕ. 
Είμαι ιδρυτικό μέλος του ΜέΡΑ25. 
Στις ευρωεκλογές του 2019 υπήρξα Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ΜέΡΑ25. 
Στηρίζω το ΜέΡΑ25 αποκλειστικά και μόνο στο όνομα του Λιμπεραλισμού. Για τίποτα άλλο και για κανέναν άλλο λόγο. Γιατί οι αληθινοί Λιμπεραλιστές «είμαστε η σπορά» των υπερασπιστών της Ανοιχτής Κοινωνίας του Σωκράτη, του Περικλή, του Άνταμ Σμιθ, του Τζον Λοκ, του Τζον Στιούαρτ Μιλ, του Αλέξης Ντε Τοκβίλ, του Ντέιβιντ Χιουμ, του Καρλ Πόππερ, του Τζον Ρολς, του Φρήντριχ Χάγιεκ … Αφενός σφοδροί πολέμιοι του υφιστάμενου καθεστώτος της σύγχρονης χρεοδουλοπαροικίας, που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα από τις δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού παρεοκρατικού παρασιτικού καπιταλισμού, αφετέρου δε σφοδροί πολέμιοι της νεοφασιστικής έκφανσής του, που αναδύθηκε, όχι μόνο πλέον στην ηπειρωτική Ευρώπη αλλά και στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, με αφορμή την προσφυγιά και την μετανάστευση.

https://twitter.com/GeorgeBourchas



Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]