Skip to main content

«Εγκαταλείποντας το ευρώ: ένας πρακτικός οδηγός»

Ο Ρότζερ Μπουτλ ως επικεφαλής μιας ομάδας από την Capital Economics ανακηρύχθηκε την Πέμπτη 5 Ιουλίου νικητής του βραβείου οικονομικών Γούλφσον αξίας £250.000. Η νικητήρια συμμετοχή περιγράφει την ομαλότερη διαδικασία με την οποία ένα κράτος μέλος θα μπορούσε να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.

Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι μολονότι θα υπήρχαν χαμένοι όπως και νικητές από την έξοδο ενός ή περισσοτέρων μελών από το ευρώ, το καθαρό αποτέλεσμα, συνολικά, θα ήταν σαφώς θετικό για τη μελλοντική ανάπτυξη και ευημερία των σημερινών μελών – και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Το πλήρες κείμενο της συμμετοχής του Ρότζερ Μπούτλ βρίσκεται στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://www.policyexchange.org.uk/images/WolfsonPrize/wolfson%20economics%20prize%20winning%20entry.pdf

Η πρόταση που υπέβαλε η ομάδα, «Εγκαταλείποντας το ευρώ: ένας πρακτικός οδηγός», επικεντρώνεται στην αποχώρηση ενός αδύναμου μέλους μόνο, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα. Προτείνει την εισαγωγή ενός νέου νομίσματος σε ισοτιμία 1 προς 1 με το ευρώ την 1η ημέρα της εξόδου και την μετατροπή όλων των μισθών, τιμών, δανείων και καταθέσεων σε αυτό το νόμισμα. Τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα σε ευρώ θα παρέμεναν σε χρήση για μικρές συναλλαγές για διάστημα έως έξι μήνες. Η αποχωρούσα χώρα θα ανακοίνωνε αμέσως ένα καθεστώς στόχευσης του πληθωρισμού, υπό την παρακολούθηση ενός φορέα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, θα υιοθετούσε σειρά σκληρών δημοσιονομικών κανόνων, θα απαγόρευε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών, και θα ανακοίνωνε την έκδοση κυβερνητικών τιμαριθμοποιημένων ομολόγων.

Η μελέτη συνιστά επίσης τα εξής:

• Να επαναπροσδιοριστεί από την κυβέρνηση το χρέος της σύμφωνα με το νέο εθνικό νόμισμα.

• Να εισαχθεί νέο καθεστώς πολιτικής που ενσωματώνει την ποσοτική χαλάρωση και την στόχευση του πληθωρισμού.

• Η εθνική κεντρική τράπεζα της αποχωρούσας χώρας να παράσχει ένεση ρευστού στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Η μελέτη προτείνει οι βασικοί αξιωματούχοι της αποχωρούσας χώρας να συναντηθούν μυστικά ένα μήνα πριν να ανακοινωθεί δημόσια η ημέρα της εξόδου ή «ημέρα 0». Οι εταίροι της Ευρωζώνης και άλλοι διεθνείς νομισματικοί οργανισμοί θα ενημερωνόντουσαν σχετικά με την ημέρα 0 τρεις ημέρες πριν - κατά προτίμηση Παρασκευή - μέσω μιας δημόσιας ανακοίνωσης ότι η μετάβαση στο νέο νόμισμα θα πραγματοποιηθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Αμέσως μετά την ανακοίνωση αυτή, οι εγχώριες τράπεζες και χρηματοπιστωτικές αγορές θα έπρεπε να κλείσουν ώστε να αποφευχθεί η φυγή κεφαλαίων.

Οι κριτές ομόφωνα θεώρησαν την πρόταση που υπέβαλε η Capital Economics ως την πιο αξιόπιστη λύση στο ζήτημα του τρόπου διαχείρισης μιας ομαλής εξόδου από την Ευρωζώνη για ένα ή περισσότερα από τα κράτη μέλη της.

Σχολιάζοντας τη νίκη του ο Ρότζερ Μπουτλ, Διευθύνων Σύμβουλος της Capital Economics, δήλωσε:

«Είναι πολύ μεγάλη χαρά για μένα το ότι κέρδισα το βραβείο Γούλφσον. Η πρότασή μας ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στους συναδέλφους μου στην Capital Economics, που συνεργάστηκαν μαζί μου.


“Η πορεία εξόδου από το ευρώ που προτείνουμε συνεπάγεται την εισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος εν μια νυκτί, με μετατροπή των χρηματικών ποσών στο νέο νόμισμα με ισοτιμία 1 προς 1, ενώ το νόμισμα αυτό θα επιτρέπεται να υποτιμηθεί κατά πολύ στα χρηματιστήρια. Μέχρι να καταστούν διαθέσιμα νέα χαρτονομίσματα, χρησιμοποιούνται μέθοδοι πληρωμών που δεν ενέχουν μετρητά καθώς και μετρητά σε νομίσματα του ευρώ.


«Οι γνώμες διίστανται σχετικά με το εάν η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ θα αποτελούσε θετική εξέλιξη. Ωστόσο, η συμβολή του βραβείου Γούλφσον ήταν να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει.»

Ο Ντέρεκ Σκοτ, πρόεδρος των κριτών, είπε:

«Η σημερινή διαμόρφωση της ΟΝΕ δεν είναι βιώσιμη, αλλά οι πολιτικοί αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Θα διέθεταν πολύ πιο χρήσιμα το χρόνο τους διαβάζοντας τη μελέτη του Ρότζερ Μπουτλ αντί να προσπαθούν να επινοήσουν νέες «λύσεις» για την κρίση της Ευρωζώνης που δεν είναι δυνατόν και δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματικές.»

Ο λόρδος Σάιμον Γούλφσον, δήλωσε:

«Το βραβείο προσφέρθηκε με την ακλόνητη πεποίθηση ότι όσο περισσότερη σκέψη και προετοιμασία αφιερώνεται στο ενδεχόμενο της διάσπασης, τόσο λιγότερο επιζήμια θα ήταν η κατάρρευση.


«Ωστόσο, η διάσπαση του ευρώ φαίνεται όλο και πιθανότερη. Οι πολλαπλές προσπάθειες για τη σταθεροποίηση του ευρώ φαίνεται να μην επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από την εκ νέου χρηματοδότηση των μη βιώσιμων δανείων των ασθενέστερων μελών του ευρώ. Τίποτα δεν έχει γίνει για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων των οικονομιών που έχουν πληγεί - υπερεκτίμησης της αξίας, έλλειψη ανταγωνιστικότητας και υπερβολικά υψηλή ανεργία.


«Ελπίζω ότι οι μελέτες των τελικών υποψηφίων μας, και ιδίως η σαφής και εμπεριστατωμένη δουλειά του άξιου νικητή μας, Ρότζερ Μπουτλ, θα αποδειχθεί χρήσιμη στους φορείς χάραξης πολιτικής κατά τους επόμενους μήνες.»

Επιλέγοντας τον νικητή του βραβείου:

• Η Policy Exchange εξέτασε με μεγάλη προσοχή περισσότερες από 400 συμμετοχές και παρείχε στην επιτροπή κριτών μια τελική λίστα με δέκα ανώνυμες συμμετοχές.

• Η νικητήρια συμμετοχή ήταν η καλύτερη απάντηση που λάβαμε στο ερώτημα που τέθηκε. Ωστόσο, το βραβείο δεν θα πρέπει να εκληφθεί υποχρεωτικά ως επιδοκιμασία της νικητήριας συμμετοχής εκ μέρους της επιτροπής κριτών, της Policy Exchange, ή του λόρδου Γούλφσον.

Σχετικά με το βραβείο οικονομικών Γούλφσον:

• Το βραβείο οικονομικών Γούλφσον είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματικό βραβείο για οικονομολόγους μετά το βραβείο Νόμπελ. Σκοπός του βραβείου ήταν η εύρεση της καλύτερης απάντησης στην εξής ερώτηση: «Αν κράτη-μέλη εγκαταλείψουν την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης της οικονομικής διαδικασίας ώστε να παρέχονται τα πιο ασφαλή θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη και ευημερία των σημερινών μελών;»

• Το βραβείο χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Charles Wolfson Charitable Trust, φιλανθρωπικό ίδρυμα της οικογένειας Γούλφσον. Η διαχείριση της απονομής έγινε από την Policy Exchange, την ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης με έδρα το Λονδίνο.

Βιογραφικά σημειώματα:

Τα μέλη της ομάδας που ήταν υπεύθυνα για την πρόταση που υπέβαλε η Capital Economics για το βραβείο οικονομικών Γούλφσον ήταν: Ρότζερ Μπουτλ, Τζούλιαν Τζέσοπ, Άντριου Κένινγκαμ, Τζόναθαν Λόινς, Μπεν Μέι, Τζένιφερ Μακκέουν και Μαρκ Πράγκνελ.

Ο Ρότζερ Μπουτλ είναι Διευθύνων Σύμβουλος της ανεξάρτητης εταιρείας παροχής οικονομικών συμβουλών, Capital Economics, την οποία ίδρυσε το 1999. Με προσωπικό 90 ατόμων στο Λονδίνο, το Τορόντο και τη Σιγκαπούρη, η Capital Economics έχει περίπου 1.400 θεσμικούς πελάτες σε όλο τον κόσμο.

Άλλες θέσεις που κατείχε ο Ρότζερ Μπουτλ είναι οι εξής: Ειδικός Σύμβουλος της Επιτροπής Υπουργείου Οικονομικών στη Βουλή των Κοινοτήτων, Οικονομικός Σύμβουλος στην εταιρεία Deloitte, μέλος της ομάδας Ανεξάρτητων Οικονομικών Συμβούλων του Υπουργού Οικονομικών της Αγγλίας, Επισκέπτης Καθηγητής του Manchester Business School, Επικεφαλής Οικονομολόγος του Ομίλου της HSBC και Λέκτορας Οικονομικών στο Κολλέγιο St Anne της Οξφόρδης. Ο Ρότζερ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου απέκτησε πτυχίο Σπουδών Φιλοσοφίας, Πολιτικής και Οικονομικών και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στα Οικονομικά. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και πέντε βιβλίων.

Το τελευταίο του βιβλίο «The Trouble with Markets» περιέχει ένα νέο κεφάλαιο που βασίζεται στην νικητήρια συμμετοχή για το βραβείο Γούλφσον. Το βιβλίο διατίθεται από τις 5 Ιουλίου ως νέο ηλεκτρονικό βιβλίο.

Ο Τζούλιαν Τζέσοπ είναι Επικεφαλής Παγκόσμιος Οικονομολόγος και Διευθυντής. Ήταν παλαιότερα Ανώτερος Διεθνής Οικονομολόγος στην Standard Chartered Bank, κατείχε ανώτερες θέσεις οικονομολόγου στην HSBC και στην ιαπωνική τράπεζα Nikko, και εργάστηκε ως Οικονομικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει δύο πτυχία στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.

Ο Άντριου Κένινγκαμ είναι Ανώτερος Παγκόσμιος Οικονομολόγος. Ήταν παλαιότερα Αναπληρωτής Επικεφαλής Οικονομολόγος στο Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας και πριν από αυτό κάλυπτε τον τομέα Αναδυόμενης Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής για τις τραπεζικές εργασίες σταθερού εισοδήματος της Merrill Lynch. Έχει πτυχία στα Οικονομικά και την Ιστορία της Οικονομίας από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το LSE.

Ο Τζόναθαν Λόινς είναι Επικεφαλής Οικονομολόγος Ευρώπης και Διευθυντής, και υπεύθυνος για την ευρωζώνη και την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Έγινε μέλος της Capital Economics το 2000 φεύγοντας από την HSBC, όπου ήταν Επικεφαλής Οικονομολόγος για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Τζόναθαν σπούδασε Οικονομικά και Χρηματοοικονομικά στα Πανεπιστήμια του Μπαθ και του Σαουθάμπτον.

Ο Μπεν Μέι είναι Οικονομολόγος Ευρώπης με εστίαση στην Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και τη Σκανδιναβία. Στο παρελθόν ο Μπεν εργάστηκε στον τομέα Νομισματικής Ανάλυσης της Τράπεζας της Αγγλίας, όπου μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με την Ευρωζώνη. Έχει πτυχία στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και από το University College του Λονδίνου.

Η Τζένιφερ Μακκέουν είναι Ανώτερη Οικονομολόγος Ευρώπης με ιδιαίτερη έμφαση στην ΕΚΤ και τη γερμανική, γαλλική και ελβετική οικονομία. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην Τράπεζα της Αγγλίας, όπου ήταν Οικονομολόγος Ευρωζώνης. Η Τζένιφερ έχει πτυχία στα Οικονομικά από το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Ανατολικής Αγγλίας.

Ο Μαρκ Πράγκνελ είναι Επικεφαλής της Ανάθεσης Έργων και υπεύθυνος για τις οικονομικές έρευνες που διενεργούνται κατόπιν παραγγελίας πελατών. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην τοπική αυτοδιοίκηση και παλαιότερα ήταν Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας παροχής οικονομικών συμβουλών CEBR. Διετέλεσε επίσης σε ανώτερους ρόλους στρατηγικής του Συνδέσμου Καταναλωτών και της Railtrack plc. Ο Μαρκ σπούδασε Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί

Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκ

«Πώς θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά»;

Αναρωτήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου σ’ ένα σχόλιο του στο προσωπικό του ημερολόγιο στο διαδίκτυο: [Nikos Dimou said... «Πανάσχημη πως θα μεταφράζατε τον libertarian στα Ελληνικά;»] Του απέστειλα το παρακάτω σχόλιο: [Ο πιο μαχητικός εκφραστής της θεωρίας του Αντιδιαφωτισμού ήταν ο ιερομόναχος Αθανάσιος Πάριος. Μιλούσε στα έργα του για «λιμπερτίνους», «αθεωτάτους κριτικούς» και «ιλλουμινάτα». Εξέφραζε την λύπη του επειδή ο «νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» σε όσους κήρυτταν την «πολυθρύλητον και πολυτάραχον ελευθερίαν των δημοκρατικών».΄ Νομίζω ότι, αν ζούσε σήμερα αυτός ο ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού αρχιεπισκόπου της ελλαδικής ορθόδοξης εκκλησίας θα απέδιδε κατ’ αναλογία και πολύ εύστοχα τη λέξη libertarian ως «Λιμπερταριανός». Πάντως ο τίτλος «Libertinos» του προσωπικού μου blog οφείλεται σ’ αυτόν. Ελπίζω να με συγχωρέσει!!]