Skip to main content

Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μέχρι …

Αφορμή για τούτο το post υπήρξε ένα σχόλιο του συγγραφέα Νίκου Δήμου, το οποίο θεωρώ ότι εκφράζει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών ενόψει των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου: [Ο/Η Nikos Dimou είπε... Για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας: Κυκλοφορεί από bloggers μια γενική παραίνεση να "μαυρίσουμε" τα κόμματα εξουσίας ψηφίζοντας μικρά κόμματα. Έχει νόημα αυτό; Διότι "μικρά κόμματα" είναι και τα τρία κατ' εμέ απαράδεκτα: ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, Δημοκρατική Αναγέννηση. (Να ενισχύσω τον Καταζαφέρη για να τιμωρήσω την Ν.Δ.; Προτιμώ να κόψω το χέρι μου...) Μένει ο ΣΥΡΙΖΑ (ρίζα ΚΚ) και τα γκρουπούσκουλα... Και το λευκό δεν μετράει. Αδιέξοδο! Mon Aug 27, 05:37:00 PM] Καταρχάς, η παραπάνω άποψη εκκινεί από την ορθή παραδοχή της πολιτικής αναποτελεσματικότητας και ανεπάρκειας του πολυσυλλεκτικού δικομματισμού, μέσω της απόϊδεολογικοποίησης και της προσπάθειας να ικανοποιηθούν και να συγκερασθούν όλα τα αιτήματα με προσφυγή σε εφήμερες και διαχειριστικές απλά πολιτικές πρακτικές, που δεν συνεπάγονται οποιοδήποτε πολιτικό κόστος για την πολυσυλλεκτική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο φαύλος κύκλος στον οποίο οδηγεί το πολιτικό σύστημα η πολυσυλλεκτική λειτουργία των δύο «μεγάλων» κομμάτων καθίσταται έτσι παραπάνω από προφανής. Προφανή, όμως, καθίστανται και τα διλήμματα που θέτει σε κάθε καλόπιστο πολίτη, ο οποίος, μολονότι με αγανάκτηση διαπιστώνει τα σημερινά αδιέξοδα της νταβαντζίδικης εθνικιστικής κλεπτοκρατίας, που στήργμά του έχει ακριβώς τον πολυσυλλεκτικό δικομματισμό, εντούτοις λόγω της απέχθειας του για τις θέσεις των μικρών κόμματων (ο κρατισμός και ο εθνικισμός κυριαρχει σ’ αυτά στον υπέρτατο βαθμό) φοβάται να τιμωρήσει μαζί και τα δύο μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα, υπερψηφίζοντας τα μικρά. Κατά πόσο, όμως, είναι πραγματικά δικαιολογημένος, αυτός ο φόβος; Δεν θα έχουμε κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, ισχυρίζονται. Απαντώ, ότι μπορούμε κάλλιστα να έχουμε μια παντοδύναμη κοινοβουλευτικά συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το παράδειγμα της Γερμανίας είναι, άλλωστε, υπαρκτό! Συγκυβέρνηση λοιπόν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μέχρι να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση της «Φιλελευθερης Συμμαχίας» με την κατίσχυση του λιμπεραλισμού στην Ελλάδα!

Comments

Popular posts from this blog

Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό

Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς  ο διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι " το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους", δεν βλέπει απέναντί...

Μειώνεται η υποστήριξη των Ελλήνων σε Ευρωσύνταγμα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Να και μερικά καλά νέα: Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο η υποστήριξη των Ελλήνων για το Ευρωσύνταγμα μειώθηκε κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 72%) και για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μειώθηκε κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες (ήταν 68%).

“Europe doesn’t need unification but liberal order”

«Europe doesn’t need unification but liberal order» τόνισε σε ομιλία του http://klaus.cz/klaus2/asp/clanek.asp?id=WpNHn7MwQdlA πριν από μερικές μέρες στο Λουξεμβούργο ο Πρόεδρος της Τσεχίας Vaclav Klaus. Ladies and Gentlemen, Thank you for inviting me to speak here today; it is a real pleasure and privilege to have this opportunity. On the other hand I have to confess that I – rather unusually – hesitated whether to accept the invitation. Certainly not because of underestimating the quality of this distinguished audience, or because of not knowing what to say. My reluctance was based on something else. For me, Luxembourg is the citadel of Europeanism and this country rightly considers its 50 years of participation in the European integration process as a tremendous success and as an effective way how to enhance the role of a relatively small country in the globalized world of today without being lost in it. I respect this position and do not want to be a disturbing factor or a diss...