tag:blogger.com,1999:blog-239225272024-03-07T18:29:31.081-08:00ΛΙΜΠΕΡΑΛΙΣΤΗΣ"Ο πολιτισμός είναι η πορεία προς μια κοινωνία ατόμων"
......Ayn RandGeorge Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.comBlogger203125tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-22160224133280480902020-08-16T13:38:00.003-07:002020-10-12T06:11:12.282-07:00Ο "πρετεντέρικος" γελοίος και θρασύδειλος εθνοεθνικισμός του Καστελλόριζου<p> </p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJn1PVfZIvCoimZM3oIzp4832KqZsh9MnvX2EchkE7Lv2gM1TvKQ22nFrDTd7nAesHipuq5a42xHyOFiiNiQSNoJIu620QT4YuJWP_Ej0ZcXii6w8jRITO6EmnL10r9BcaY0MPVw/s1701/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1701" data-original-width="1379" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJn1PVfZIvCoimZM3oIzp4832KqZsh9MnvX2EchkE7Lv2gM1TvKQ22nFrDTd7nAesHipuq5a42xHyOFiiNiQSNoJIu620QT4YuJWP_Ej0ZcXii6w8jRITO6EmnL10r9BcaY0MPVw/w415-h512/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" width="415" /></a></div>Η ηγεσία του σημερινού γελοίου και θρασύδειλου εξακομματικού
εθνοεθνικισμού δεν μπορεί, να κάνει διάλογο με την Τουρκία, γιατί δεν μπορεί,
να υποχωρήσει καθόλου από τις γελοίες μαξιμαλιστικές της θέσεις, με τις οποίες
γαλουχήθηκε και η ελληνική κοινή γνώμη, θεωρώντας τες, έτσι, δίκαιες και αδιαπραγμάτευτες.<p></p>
<p class="MsoNormal">Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά την πιο πάνω πολιτική αδυναμία
του σημερινού γελοίου και θρασύδειλου εξακομματικού εθνοεθνικισμού για
διάλογο μαζί της και προσχηματικά και μόνο τάσσεται υπέρ αυτού στο πλαίσιο της
νέας διαπραγματευτικής πρωτοβουλίας, που ανέλαβε η Γερμανία, και αναμένεται, να
εξελιχθεί μετά τις 23/08/2020. </p>
<p class="MsoNormal">Προσοχή όμως! Ενώ ο σημερινός γελοίος και θρασύδειλος εξακομματικός εθνοεθνικισμός, θα δέχεται μόνον προσχηματικά και θα απορρίπτει ουσιαστικά μετά βεβαιότητας την Γερμανική
πρωτοβουλία για πραγματικό διάλογο με την Τουρκία, έχοντας κατά νου, να συνεχίσει την
σημερινή θρασύδειλη τακτική του, αφενός των λεκτικών λεονταρισμών και αφετέρου
της μη χρήσης ένοπλης αντίδρασης στις "προκλητικές" ενέργειες της Τουρκίας, ο Ερντογάν αυτή
τη φορά, θεωρώ ότι, δεν θα είναι, πλέον, διόλου διατεθειμένος, να αποδεχθεί την περαιτέρω
συνέχιση αυτής της συμπεριφοράς εκ μέρους του σημερινού γελοίου και θρασύδειλου εξακομματικού εθνοεθνικισμού. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Ο Ερντογάν θεωρώ, ότι επιζητεί, πλέον, την επίλυση των
(κατά τα λοιπά ανούσιων και επουσιωδών) ελληνοτουρκικών διαφορών άμεσα, διότι
δεν διαθέτει πολιτικό χρόνο για οποιαδήποτε περαιτέρω διαιώνισή τους, ενόψει του
ενδεχομένου περαιτέρω πίεσης εναντίον του και ύπαρξης ακόμα και
στρατιωτικής συνεργασίας στο άμεσο μέλλον ΗΑΕ - Σαουδικής Αραβίας - Ισραήλ -
Αιγύπτου - Γαλλίας - ΗΠΑ (με Μπάϊντεν) εναντίον του, που θα αποβλέπουν να ανακόψουν την πορεία της Τουρκίας, ώστε τελικά να μην μπορέσει, να αναδειχθεί σε "κράτος πυρήνα" του ισλαμικού κόσμου, όπως, (θεωρούσε κι ο Σάμιουελ Χάντιγκτον ότι), θα ηδύνατο. Εφόσον η επίλυση των
ελληνοτουρκικών διαφορών με διαπραγμάτευση είναι αδύνατη, όπως πιο πάνω, θεωρώ,
ότι ο Ερντογάν θα επιδιώξει άμεσα την πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα,
εξαναγκάζοντας την, δηλαδή μη αφήνοντας κανένα άλλο περιθώριο ακόμα και στον θρασύδειλο
εγχώριο εξακομματικό εθνοεθνικισμό παρά μόνο, να του απαντήσει με χρήση ένοπλης
αντίδρασης.<p></p>
<p class="MsoNormal">Εδώ και δέκα χρόνια η Ελλάδα πληγώνεται πολιτικά-κοινωνικά-οικονομικά από τον "πρετεντέρικο" μνημονιακό παρεοκρατικό
καπιταλισμό.</p>
<p class="MsoNormal">Αναπότρεπτα, έρχεται, δυστυχώς, η ώρα και να ακρωτηριαστεί εδαφικά από τον "πρετεντέρικο" γελοίο και θρασύδειλο εθνοεθνικισμό του
Καστελλόριζου. </p>
<p class="MsoNormal">Ελέω λαού και μόνον, ας ελπίσουμε, μετά ταύτα, σε μια
εκτέλεση στο Γουδί των υπευθύνων.</p>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-64031221156140019062020-03-03T09:58:00.002-08:002020-03-07T03:43:56.357-08:00Άμεση ρήξη με τον αντιλιμπεραλιστικό μνημονιακό παρεοκρατικό καπιταλισμό και με τον διακομματικό εθνοεθνικισμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBbrJVvbfdHPKltGe6ChqsmKpLTLiFMzMq01oOLzbRL3LiETclQcsMhzrnIQQ2o3btpTM4liCgbhjI4pHuZCGyA5RZqtYbOnpe1sXWX230Axr2-Rf-4LTQbPPKXoN_KPE0pp-W0w/s1600/MZJ.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="835" data-original-width="1002" height="331" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBbrJVvbfdHPKltGe6ChqsmKpLTLiFMzMq01oOLzbRL3LiETclQcsMhzrnIQQ2o3btpTM4liCgbhjI4pHuZCGyA5RZqtYbOnpe1sXWX230Axr2-Rf-4LTQbPPKXoN_KPE0pp-W0w/s400/MZJ.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τα θρασύδειλα αντι-λιμπεραλιστικά μνημονιακά εθνοεθνίκια, πρώτα έφεραν την οικονομική καταστροφή της χώρας και τώρα την οδηγούν και σε νέα, εθνική αυτή τη φορά καταστροφή, οδηγώντας την χρεωκοπημένη και αποδυναμωμένη σε ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία, αφού προηγουμένως την έχουν εξευτελίσει διεθνώς, θεωρώντας ανυπεράσπιστους και κατατρεγμένους ανθρώπους ως "ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή" κατά της χώρας, αναστέλλοντας και καταπατώντας βάναυσα την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, διώκοντας τους, καταδικάζοντάς τους, φυλακίζοντάς τους και εξαπολύοντας ακόμα και δολοφονική βία εναντίον τους για την απώθησή τους, εν τέλει δε κατακρεουργώντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου στη χώρα. Κι αυτό, καθώς </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ο</span><span style="background-color: #f5f8fa; color: #14171a; white-space: pre-wrap;"> διακομματικός εθνοεθνικισμός όλων υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής, εκτός του ΜέΡΑ25 που διακηρύσσει ότι <i>"</i></span></span><span style="background-color: #f5f8fa; color: #14171a; text-align: start; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>το εθνικό δικαίωμα διαχείρισης των συνόρων μας θα το χρησιμοποιήσουμε για να δίνουμε καταφύγιο στους κατατρεγμένους",</i></span></span><span style="background-color: #f5f8fa; color: #14171a; font-family: times, "times new roman", serif; white-space: pre-wrap;"> δεν βλέπει απέναντί του κατατρεγμένους πρόσφυγες, που θέλουν, να διαβούν τα σύνορα, αλλά, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ευρωβουλευτής Σ. Κούλογλου, </span><i style="color: #14171a; font-family: times, "times new roman", serif; white-space: pre-wrap;">"βλήματα φτιαγμένα από ανθρώπους",</i><span style="background-color: #f5f8fa; color: #14171a; font-family: times, "times new roman", serif; white-space: pre-wrap;"> που τα εξαπολύει εναντίον της Ελλάδας ο Ερντογάν!</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: #f5f8fa; color: #14171a; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyCAPMUKbXDLeIy_LFnodm2rYnZ7XHxztwCgHdjJFD98ug9iqwzWQ0a6VDylgg-9po70O8Ts5JvpTA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Άμεσος συνεργός τους σ' όλη την παραπάνω βάρβαρη αθλιότητα η Ευρωπαϊκή 'Ενωση, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, δηλαδή ολόκληρη η σημερινή εκφυλισμένη, χρεωκοπημένη και παραπαίουσα "Δύση", του αντι-λιμπεραλιστικού υπαρκτού νεοφασιστικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αν τα θρασύδειλα εγχώρια μνημονιακά εθνοεθνίκια του παρεοκρατικού καπιταλισμού μαζί με τα αντι-μνημονιακά εθνοεθνίκια, τόσο από το χώρο του φασισμού, όσο και του ψευτοδιεθνισμού, δεν εμπόδιζαν διαχρονικά την επίλυση των ανούσιων ελληνοτουρκικών διαφορών, τώρα Ελλάδα & Τουρκία από κοινού θα είχαν ήδη δώσει το μάθημα, που τους αξίζει, όχι μόνο στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά επίσης, τόσο στον άθλιο Πούτιν, όσο και στην βάρβαρη μαριονέτα του τον Άσαντ. Στους δύο τελευταίους δε, είτε με την στρατιωτική υποστήριξη της Τουρκίας από την Ελλάδα </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(π.χ. με την αποστολή των ελληνικών αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων Patriot όχι στη Σαουδική Αραβία, αλλά στην Τουρκία), είτε ακόμα και με</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> κοινή (</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ρωλσιανή) </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">στρατιωτική επέμβασή τους στη Συρία εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6NS25a7KYeYdK6sSy7OEZIi3d2FVBX5HRrLVF0JZIg50e0Pn8e2MfrGA4_HasybmfargykbQZ7__7jHm-dO9k9kTjlt7ZgMOxdDJNQcd10OZJLooA2GNEUXyq8CxlDZYwxHUc0Q/s1600/Rawls+45.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1199" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6NS25a7KYeYdK6sSy7OEZIi3d2FVBX5HRrLVF0JZIg50e0Pn8e2MfrGA4_HasybmfargykbQZ7__7jHm-dO9k9kTjlt7ZgMOxdDJNQcd10OZJLooA2GNEUXyq8CxlDZYwxHUc0Q/s640/Rawls+45.jpg" width="640" /></a></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPyp6xu2KC0MmOZD9TseSQTY5j1G0m4K6p8ezZGHNNj_SjSxPEavDKkEcopAR_dG9kvrBaKX8GAqCuaJH4jttTzMEzE1qN6WvV8tC-Ecs2U-LtluFygEzRk4-ah4efg7rlr-hC0Q/s1600/Rawls+46.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="1200" height="483" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPyp6xu2KC0MmOZD9TseSQTY5j1G0m4K6p8ezZGHNNj_SjSxPEavDKkEcopAR_dG9kvrBaKX8GAqCuaJH4jttTzMEzE1qN6WvV8tC-Ecs2U-LtluFygEzRk4-ah4efg7rlr-hC0Q/s640/Rawls+46.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η Ελλάδα, συνεπώς, χρειάζεται άμεσα, όχι μόνο τη ρήξη με το </span><span style="background-color: #f5f8fa; text-align: start; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">το αντι-λιμπεραλιστικό μνημονιακό καθεστώς του εγχώριου παρεοκρατικού καπιταλισμού</span></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">, αλλά και την ρήξη με τις δυνάμεις του εγχώριου διακομματικού εθνοεθνικισμού, για την επίλυση των διαφορών της με την Τουρκία, με βάση όσα είχαν, ήδη, ουσιαστικά συμφωνηθεί (βλ. </span><a href="http://topotami.gr/h-ellhnotourkiki-dieneksi-tou-aigaiou/">http://topotami.gr/h-ellhnotourkiki-dieneksi-tou-aigaiou/</a>) <span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">στις διαπραγματεύσεις του 2002-2003.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-13146336697665463862019-06-21T09:27:00.001-07:002019-06-25T09:07:21.050-07:00Για την υποψηφιότητά μου ως Βουλευτή Αιτωλ/νίας με το ΜέΡΑ25<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3yqsmndnBb1vkEcHPZinRGRhKlFCWxKHy__FkXFyIDOs9v4bxQ9Pjs8OXLuo88IFJlDJnhx58WcvTuK5OrASAVsXiM7QUHJZKV5nJmtAeXT6YsPW-gZj0clUBWQC6eh2KFqA2A/s1600/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="881" data-original-width="844" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3yqsmndnBb1vkEcHPZinRGRhKlFCWxKHy__FkXFyIDOs9v4bxQ9Pjs8OXLuo88IFJlDJnhx58WcvTuK5OrASAVsXiM7QUHJZKV5nJmtAeXT6YsPW-gZj0clUBWQC6eh2KFqA2A/s320/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="306" /></a></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Ονομάζομαι Γεώργιος </span><span style="color: #111111;">Μπούρχας </span><span style="color: #111111;">του Δημητρίου. Γεννήθηκα την 3η Σεπτεμβρίου του 1962 στη Λευκάδα. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Ζω και εργάζομαι στη Βόνιτσα του Ν. Αιτωλ/νίας. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Είμαι Δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας
από το 1995. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Είμαι απόφοιτος του Νομικού και του Πολιτικού Τμήματος του
Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχα</span><span style="color: #111111;"> διατελέσει μέλος του </span><span style="color: #111111;">«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ FORUM» , υπήρξα δύο φορές υποψήφιος πρόεδρος του
Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας και δύο φορές υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος του
Δήμου Ακτίου Βόνιτσας με τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» του ΚΚΕ. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Είμαι ιδρυτικό μέλος του ΜέΡΑ25. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #111111;">Στις ευρωεκλογές του 2019 υπήρξα Υποψήφιος Ευρωβουλευτής
με το ΜέΡΑ25. </span></div>
<div style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 5.05pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #1c1e21;">Στηρίζω το ΜέΡΑ25 αποκλειστικά και
μόνο στο όνομα του Λιμπεραλισμού</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">. Για τίποτα άλλο και για κανέναν άλλο λόγο. <span style="color: #1c1e21;">Γιατί οι αληθινοί Λιμπεραλιστές «είμαστε η σπορά» των υπερασπιστών της
Ανοιχτής Κοινωνίας του Σωκράτη, του Περικλή, του Άνταμ Σμιθ, του Τζον Λοκ, του
Τζον Στιούαρτ Μιλ, του Αλέξης Ντε Τοκβίλ, του Ντέιβιντ Χιουμ, του Καρλ Πόππερ,
του Τζον Ρολς, του Φρήντριχ Χάγιεκ … </span><span style="color: #1c1e21;">Αφενός σφοδροί πολέμιοι του υφιστάμενου καθεστώτος της
σύγχρονης χρεοδουλοπαροικίας, που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα από τις δυνάμεις του
χρηματοπιστωτικού παρεοκρατικού παρασιτικού καπιταλισμού, αφετέρου δε σφοδροί πολέμιοι της
νεοφασιστικής έκφανσής του, που αναδύθηκε, όχι μόνο πλέον στην ηπειρωτική
Ευρώπη αλλά και στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, με αφορμή την προσφυγιά και την μετανάστευση.</span></span><br />
<br />
<a href="https://twitter.com/GeorgeBourchas">https://twitter.com/GeorgeBourchas</a><br />
<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: #1c1e21;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.facebook.com/gbourchas">https://www.facebook.com/gbourchas</a></div>
</div>
<br />
<br /></div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-31135535004504378622017-12-29T04:54:00.000-08:002018-01-01T10:27:35.683-08:00Μανιφέστο «Λιμπεραλιστικής Τάσης του DiEM25» (Ενάντια στον Νεοφασιστικό Υπαρκτό Καπιταλισμό)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_7NgqHIQ00dU-hPNRPmcdSO11mJMrmeMswlymfrM3hLASIl0_7vo7BI0ZPiOZRQ0Rw9-xv_Puqgf_5jBEjBobNrNIi5Mvwa4nk7FdySmd6sBZXPHB4TBmRvVU7mS0wTzjm5jKQ/s1600/mesures+liberales.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="309" data-original-width="377" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_7NgqHIQ00dU-hPNRPmcdSO11mJMrmeMswlymfrM3hLASIl0_7vo7BI0ZPiOZRQ0Rw9-xv_Puqgf_5jBEjBobNrNIi5Mvwa4nk7FdySmd6sBZXPHB4TBmRvVU7mS0wTzjm5jKQ/s1600/mesures+liberales.jpg" /></a></h2>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="color: #444444; font-family: "times new roman" , serif;">1.</span></b><span style="color: #444444; font-family: "times new roman" , serif;"> Το μόνο «φάντασμα» που πλανιόταν
και πλανιέται κάθε φορά πάνω από τις εκάστοτε κατεστημένες αναχρονιστικές
δυνάμεις της ανθρωπότητας είναι το «φάντασμα» του Λιμπεραλισμού. </span><span style="color: #3e3f3c; font-family: "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><span style="color: #444444; font-family: "times new roman" , serif;">Κάθε φορά δε, στο ιστορικό διάβα, ο
Λιμπεραλισμός, άλλοτε εξεγερμένος κι άλλοτε αμυνόμενος, κατατρόπωνε αυτές τις
κατεστημένες αναχρονιστικές δυνάμεις. Τέτοια, μάλιστα, διεφάνη η επικυριαρχία
του το σύντομο χρονικό διάστημα πριν το 2008, ώστε να γίνει λόγος, ακόμα και,
για το «Τέλος της Ιστορίας»!</span></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Φευ! Επρόκειτο, απλά
και μόνο, για το τέλος του διαστροφικού «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αμέσως μετά
κορυφώθηκε η πρωτοφανής ανάδυση, αφενός μεν του (επίσης) διαστροφικού «υπαρκτού
καπιταλισμού», που αποκαλείται διεθνώς “</span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">crony capitalism</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">” («παρεοκρατικός καπιταλισμός»), με δεσπόζουσα έκφανσή του έναν
διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό παρασιτισμό, αφετέρου δε του νεοφασισμού, με
δεσπόζουσα έκφανσή του έναν (επίσης) διεθνοποιημένο πολιτισμικό εθνικισμό.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><b>2.</b> α) <i>«Η
υπέρβαση των δικαίων ορίων της ιδιοκτησίας δεν συνίσταται στο μέγεθος των
περιουσιακών στοιχείων αλλά στην καταστροφή τμήματός τους από αχρησία»</i>,
έγραψε ο Τζων Λοκ («ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ», </span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">V</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">. 46, εκδ. ΓΝΩΣΗ, 1990, σελ. 118)<i>,</i> θεωρώντας, πάντως, ότι το «πρόβλημα» διευθετήθηκε με
τη <i>«χρήση του χρήματος – ενός ανθεκτικού αντικειμένου που οι άνθρωποι
μπορούσαν να φυλάξουν χωρίς να φθείρεται και με αμοιβαία συναίνεση δέχονταν να
παίρνουν σε ανταλλαγή των πράγματι χρήσιμων αλλά φθαρτών αγαθών, στα οποία
στηρίζεται η ζωή» </i>(ό.π. </span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">V</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">. 47, σελ. 119).</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">β) <i>«Στις 18
Απριλίου 1994 δύο χιλιάδες άτομα συγκεντρώθηκαν στο Σαραγιέβο κρατώντας τις
σημαίες της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας. Το γεγονός ότι κρατούσαν αυτές
τις σημαίες και όχι των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ, δήλωνε ξεκάθαρα
στον κόσμο ότι οι διαδηλωτές ταυτίζονταν με τους μουσουλμάνους. Δήλωνε ξεκάθαρα
ποιους θεωρούν πραγματικούς φίλους τους.</i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">»Στις 16 Οκτωβρίου
1994 στο Λος Άντζελες 70.000 άνθρωποι ‘μέσα σε μια θάλασσα από μεξικάνικες
σημαίες’ πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας για την Πρόταση 187, που αν
ψηφιζόταν θα στερούσε πολλές κοινωνικές παροχές από παράνομους μετανάστες και
τα παιδιά τους. Γιατί ‘ενώ κρατούν τη μεξικάνικη σημαία απαιτούν αυτή η χώρα να
τους παρέχει δωρεάν εκπαίδευση;’ Αναρωτήθηκαν ορισμένοι παρατηρητές. ‘Θα έπρεπε
να κρατούν την αμερικάνικη σημαία’. Πράγματι δυο εβδομάδες αργότερα ακόμα
περισσότεροι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους κρατώντας την αμερικάνικη σημαία,
ανάποδα όμως. Αυτές οι επιδείξεις σημαιών εξασφάλισαν την υπερψήφιση της
Πρότασης 187, που εγκρίθηκε από το 59% των ψηφοφόρων της Καλιφόρνιας».</span></i><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Αυτά έγραψε ο
Χάντινγκτον στην εισαγωγή του 1<sup>ου</sup> κεφαλαίου του βιβλίου του «Η
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ», επισημαίνοντας, ότι <i>«στο μεταψυχροπολεμικό
κόσμο, οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ των λαών δεν είναι πια ιδεολογικές,
πολιτικές και οικονομικές. Είναι διαφορές κουλτούρας. Οι λαοί και τα έθνη
προσπαθούν να απαντήσουν στο πιο βασικό ερώτημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι:
Ποιοι είμαστε; Και απαντούν με τον τρόπο που παραδοσιακά συνήθιζαν να απαντούν
οι άνθρωποι, κάνοντας δηλαδή αναφορά στα πράγματα που έχουν σημασία γι’ αυτούς.
Οι άνθρωποι ορίζουν τον εαυτό τους σε σχέση με τους προγόνους τους, τη
θρησκεία, τη γλώσσα, την ιστορία, τις αξίες, τα έθιμα και τους θεσμούς.
Ταυτίζονται με ομάδες που προσδιορίζονται με βάση την κουλτούρα: φυλές, εθνικές
ομάδες, θρησκευτικές κοινότητες, έθνη και σε ευρύτερο πεδίο πολιτισμούς. Οι
άνθρωποι χρησιμοποιούν την πολιτική όχι μόνο για να προωθούν τα συμφέροντά
τους, αλλά επίσης για να ορίσουν την ταυτότητά τους. Γνωρίζουμε ποιοι είμαστε,
και συχνά, όταν ξέρουμε ποιους έχουμε εναντίον μας».</i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><b>3.</b> <i>«Τη
δεκαετία του 1990 τον νόμο Γκλας-Στίγκαλ και τους σχετιζόμενους περιορισμούς
στα χρηματοοικονομικά δεν τους ακύρωσαν ρεϊγκανοί ή νεοσυντηρητικοί, αλλά πιστά
μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως ο Ρόμπερτ Ρούμπιν, ο Λάρρυ Σάμμερς και ο
Τιμ Γκάϊτνερ, εξαπολύοντας με αυτόν τον τρόπο στον ανυποψίαστο πλανήτη μια
υπερτροφοδοτούμενη χρηματιστικοποίηση», </i>γράφει ο Βαρουφάκης («Η αρπαγή της
Ευρώπης», εκδ. ΠΑΤΑΚΗ, 2016, σελ. 324-325), επισημαίνοντας περαιτέρω τα εξής: <i>«Σε αυτόν
τον ‘γενναίο νέο κόσμο’ της χρηματιστικοποίησης (του λεγόμενου αγγλιστί </i></span><i><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">financialization</span></i><i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">), με τους τραπεζίτες να δημιουργούν νέα προϊόντα, τα
οποία λίγο μετά τη γέννησή τους συμπεριφέρονταν σαν ιδιωτικά τυπωμένο χρήμα, το
χρηματιστικό κεφάλαιο και το τραπεζικό σύστημα αποσχίστηκαν από τον πλανήτη γη»</span></i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"> (ό.π. σελ. 200).</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333; font-family: "times" , serif;">Μεταξύ
της Ευρώπης και της Αμερικής, υπάρχουν σήμερα περίπου έξι τρισεκατομμύρια
δολάρια που δεν κάνουν τίποτα. Αποταμιεύσεις που δεν επενδύονται. Αποταμιεύσεις
σε αχρησία! Αποταμιεύσεις, που αν δεν συνιστούν την σύγχρονη εκδοχή της πιο
πάνω λοκιανής «</span><i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">υπέρβασης των δικαίων ορίων της ιδιοκτησίας», </span></i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">τουλάχιστον αποτελούν
την συσσωρευμένη κεφαλαιακή αχρησία του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού
παρασιτισμού, ο οποίος μάχεται, πλέον, λυσσαλέα, να μην την χάσει.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Γράφει ο Φ. Χάγιεκ,
ότι<i> «‘η αντικατάσταση της οικονομικής εξουσίας από την πολιτική’, που
τόσο συχνά ζητείται σήμερα, σημαίνει αναγκαστικά την αντικατάσταση μιας
εξουσίας που είναι πάντα περιορισμένη από μια εξουσία από την οποία δεν υπάρχει
διαφυγή. Αυτό που αποκαλείται οικονομική εξουσία, μολονότι μπορεί να αποτελεί
εργαλείο καταναγκασμού, στα χέρια μεμονωμένων ιδιωτών δεν είναι ποτέ
αποκλειστική ή απόλυτη εξουσία, δεν είναι ποτέ εξουσία πάνω σε όλη τη ζωή ενός
ανθρώπου. Όταν όμως συγκεντρώνεται σαν εργαλείο πολιτικής εξουσίας, δημιουργεί
έναν βαθμό εξάρτησης που μετά βίας μπορεί να διακριθεί από τη δουλεία» («Ο
Δρόμος προς τη Δουλεία», εκδ. Παπαδόπουλος, 2013, σελ. 238-239).</i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Κι όμως! Ο σημερινός
διεθνοποιημένος χρηματοπιστωτικός παρασιτισμός δεν αποτελεί απλά και μόνο μια
οικονομική εξουσία ως εργαλείο καταναγκασμού. Έχει μεταλλαχθεί, συμπυκνωθεί και
συγκεραστεί σε πολιτική εξουσία ως εργαλείο καταναγκασμού! Αποτελεί σήμερα την
διεθνή του κατεστημένου χρηματοπιστωτικού παρασιτισμού, έναν αφανή διεθνή πολιτικό
οργανισμό, που με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας της πληροφορίας
συγκεντρώνεται, ομογενοποιείται και συγχρονίζεται σε διεθνές επίπεδο. Ελέγχει
τον χρηματοπιστωτικό τομέα, που αναπόσπαστο τμήμα του αποτελούν και οι λαϊκές
αποταμιεύσεις, ώστε, μέσω ενδεχόμενου πλήγματος και αυτών, να μπορεί να
εκβιάζει, να ελέγχει και να καθιστά πειθήνια όργανά του τους πολιτικούς,
αποκτώντας, τελικά, μέσω αυτών και τον έλεγχο των κεντρικών τραπεζών. Ο φόβος
του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού παρασιτισμού για την απώλεια των
κεφαλαίων του διαχέεται και μετατρέπεται, έτσι, από τις κατεστημένες
κοινωνικοπολιτικές ελίτ σε φόβητρο πλήρους οικονομικής καταστροφής και για
μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων. Κι ο φόβος της καταστροφής τους, καθώς
παρίσταται ευλογοφανής , οδηγεί αυτά τα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων σε έναν
τεράστιο βαθμό κοινωνικοπολιτικής εξάρτησης, ώστε κάθε αντίδρασή τους να
φαντάζει μάταιη και παράλογη, με αποτέλεσμα την πλήρη υποταγή και παράδοσή
τους, την αναστολή κάθε πολιτικής αντίδρασης εκ μέρους τους σε αποπληθωριστικές
πολιτικές εν μέσω ύφεσης, προς χάριν, έτσι, της επιβίωσης και διαιώνισης κατά
το δυνατόν της διεθνούς του κατεστημένου χρηματοπιστωτικού παρασιτισμού, του
υπαρκτού καπιταλισμού.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><b>4.</b> Ωστόσο, από εξίσου
μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων υπάρχει αντίδραση. Αντίδραση, όμως,
αρνητική! Πρόκειται για αντίδραση του διεθνοποιημένου πολιτισμικού εθνικισμού,
για αντίδραση του νεοφασισμού. Αντίδραση που δεν στρέφεται εναντίον της πιο
πάνω στρεβλής, παρασιτικής, συσωρευτικής και τοξικής δημιουργίας ιδιωτικού
χρήματος, μέσω της απελευθέρωσης των διασυνοριακών κινήσεων κεφαλαίων, αλλά
εναντίον κάθε απελευθέρωσης των διασυνοριακών και διαπολιτισμικών κινήσεων των
ίδιων των ανθρώπων, στοχοποιώντας αυτούς ως την κυριότερη αιτία για τα κακώς κείμενα.
Ο πολιτισμικά «άλλος» είναι ο εχθρός, που εισβάλλει στον πολιτισμό μου, στο
σύστημα υγείας, στον εργασιακό τομέα, στις κοινωνικές παροχές κλπ. Το </span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Brexit </span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">και η εκλογή Τραμπ ήταν ακριβώς νίκες των δυνάμεων της σύγχρονης διεθνούς
του νεοφασισμού. Είναι δε η πρώτη φορά ιστορικά, που ο φασιστικός ιός κατόρθωσε
να μολύνει και χώρες του λεγόμενου «αγγλοσαξωνικού πολιτισμού», που η λεγόμενη
«πλειοπολιτισμικότητά» τους δεν εμπόδισε την ανάπτυξη, εξέλιξη και διαμόρφωση
μιας κοινής ενωτικής κουλτούρας, που, όσο κι αν το αρνείται ο Χάντινγκτον, ήταν
προϊόν χαγιεκιανών κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών «αυθόρμητης τάξης», που
συγκεκριμενοποιήθηκε, ενσαρκώθηκε, στην πολιτική θρησκεία του Λιμπεραλισμού σ’
αυτές τις χώρες.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Ο Χάντινγκτον,<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> λοιπόν, παραβλέπει, ότι το Σαραγιέβο – μία από
τις πιο κοσμοπολίτικες πόλεις, όχι μόνο των Βαλκανίων, αλλά όλης της Ευρώπης –
δολοφονούνταν επί τέσσερα χρόνια συστηματικά, ανελέητα, καθημερινά στην καρδιά
της Ευρώπης, κι οι «πολιτισμένοι» έκαναν, ότι δεν άκουαν και δεν έβλεπαν. </span>Ο
Χάντινγκτον<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">, επίσης, παραβλέπει, ότι οι
μεξικανικής καταγωγής μετανάστες και τόσοι άλλοι από άλλες χώρες ζούσαν σε
καθεστώς παρανομίας και κατατρεγμένοι από τη χώρα, που η ίδια δημιουργήθηκε από
μετανάστες. Πώς θα μπορούσε, μετά ταύτα, να αναμένει ο </span>Χάντινγκτον<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">, ότι οι πολίτες του Σαραγιέβο θα έπρεπε να υψώσουν
σημαίες του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ και οι μεξικανικής καταγωγής μετανάστες
αμερικάνικες σημαίες;</span></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333; font-family: "times" , serif;">Κι
αυτό όταν, όπως ο ίδιος</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"> Χάντινγκτον<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">, σωστά, υποστηρίζει: <i>«Η
κουλτούρα είναι σχετική ενώ η ηθική είναι απόλυτη. Η κουλτούρα, όπως έχει
επισημάνει ο Μάικλ Ουώλζερ, είναι ‘περιοριστική’, υπαγορεύει τους θεσμούς και
τους τρόπους συμπεριφοράς που καθοδηγούν τους ανθρώπους σε μονοπάτια ορθά για
μια συγκεκριμένη κοινωνία. Πέρα, πάνω και έξω από αυτή τη μαξιμαλιστική ηθική,
όμως, υπάρχει μια ελάχιστη ηθική που ενσωματώνει ‘επαναλαμβανόμενα
χαρακτηριστικά ή στοιχεία από μαξιμαλιστικές ηθικές’. Οι ελάχιστες ηθικές αρχές
της αλήθειας και της δικαιοσύνης βρίσκονται σε όλες τις ηθικές και δεν μπορούν
να χωριστούν από αυτές. Υπάρχουν επίσης ελάχιστες ηθικές ‘αρνητικές προσταγές,
κανόνες εναντίον του φόνου, των βασανιστηρίων, της καταπίεσης και της
τυραννίας’. Αυτό που οι άνθρωποι έχουν κοινό είναι ‘μάλλον η αίσθηση ενός
κοινού εχθρού παρά η δέσμευση σε μια κοινή κουλτούρα’. Η ανθρώπινη κοινωνία
‘είναι παγκόσμια γιατί είναι ανθρώπινη και κυρίως γιατί είναι κοινωνία’.
Κάποιες φορές βαδίζουμε με τους άλλους, κυρίως όμως βαδίζουμε μόνοι μας. Και
όμως, μια ‘λεπτή’ ελάχιστη ηθική προκύπτει από την κοινή ανθρώπινη υπόσταση ενώ
‘διαθέσεις παγκοσμιότητας’ βρίσκονται σε όλα τα είδη της κουλτούρας. Αντί της
προώθησης των υποτιθέμενων παγκόσμιων χαρακτηριστικών ενός πολιτισμού, η
πολιτιστική συνύπαρξη απαιτεί αναζήτηση κοινών στοιχείων που υπάρχουν στους
περισσότερους πολιτισμούς. Σε έναν πλειοπολιτισμικό κόσμο, το εποικοδομητικό
είναι να αποκηρύξεις την παγκοσμιότητα, να αποδεχτείς την ποικιλία και να
αναζητήσεις ομοιότητες» (</i></span>«Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ», εκδ. </span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">TERZOBOOKS</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">, σελ. 375-376)<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">.</span></i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333; font-family: "times" , serif;"><b>5.</b> Κι
η ηπειρωτική Ευρώπη; Μα αυτό το συνονθύλευμα ξεπεσμένων πρώην αποικιοκρατών
είναι η μολυσματική εστία του Νεοφασιστικού Υπαρκτού Καπιταλισμού! Καμία </span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">χαγιεκιανή κοινωνικοπολιτική διαδικασία «αυθόρμητης τάξης» δεν υπήρξε ποτέ
σ’ αυτό το οικοδόμημα, που ονομάστηκε «Ευρωπαϊκή Ένωση»! Όλα ήταν και είναι προϊόν
άνωθεν σχεδιασμού! Κάθε προσπάθεια επιβολής ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων
λογικού προτύπου αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για
ελεύθερη ανάπτυξη μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών
διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης» καταλήγει μέσω της βέβαιης
αποτυχίας του σε τερατώδη οπισθοδρόμηση: Στον φασισμό, στον ρατσισμό, στην
ξενοφοβία, στην πολιτισμική σύγκρουση, στην οικονομική οπισθοδρόμηση. Είναι
χαρακτηριστικό επ’ αυτού το ακόλουθο απόσπασμα από τον Φ. Χάγιεκ στο βιβλίο
του, “Το Σύνταγμα της Ελευθερίας” (εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2008, σελ.
112-113) για την κυρίαρχη στην ηπειρωτική Ευρώπη αντιλιμπεραλιστική
«ορθολογιστική» γαλλική παράδοση και την αντίθεση της με την λιμπεραλιστική
«εξελικτική» αγγλοσαξωνική παράδοση: <i>«Ενώ η ορθολογιστική παράδοση
θεωρεί ότι ο άνθρωπος ήταν εξαρχής προικισμένος τόσο με τα διανοητικά όσο
και τα ηθικά χαρακτηριστικά που του επέτρεψαν να διαμορφώσει σκόπιμα τον
πολιτισμό του, οι οπαδοί της εξέλιξης κατέστησαν σαφές ότι ο πολιτισμός
ήταν το συσσωρευμένο μέσα από δυσκολίες αποτέλεσμα δοκιμών και λαθών, το
άθροισμα της εμπειρίας που εν μέρει μεν μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά ως
ρητή γνώση, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό ήταν ενσωματωμένο σε εργαλεία και θεσμούς
που αποδεικνύονταν κάθε φορά στην πράξη ανώτεροι - θεσμοί των οποίων τη σημασία
θα μπορούσαμε ίσως να ανακαλύψουμε μέσω της ανάλυσης, αλλά ούτως ή άλλως
εξυπηρετούν τους σκοπούς των ανθρώπων ακόμα κι αν αυτοί δεν τους κατανοούν. Οι
Σκοτσέζοι θεωρητικοί είχαν μεγάλη επίγνωση του πόσο εύθραυστο ήταν αυτό το
τεχνητό οικοδόμημα του πολιτισμού, που στηρίζονταν στο γεγονός ότι τα πρωτόγονα
και άγρια ένστικτα του ανθρώπου δαμάζονταν και περιορίζονταν από θεσμούς που ο
άνθρωπος ούτε είχε σχεδιάσει, ούτε μπορούσε να ελέγχει. Αυτοί οι στοχαστές
απείχαν πάρα πολύ από το να υποστηρίζουν αφελείς απόψεις - που αργότερα άλλοι
φόρτωσαν άδικα στο λιμπεραλισμό τους - όπως η “φυσική καλοσύνη του ανθρώπου”, η
ύπαρξη μιας “φυσικής αρμονίας συμφερόντων” ή τα ευεργετικά αποτελέσματα της
“φυσικής ελευθερίας” (παρότι μερικές φορές χρησιμοποιούσαν την τελευταία
φράση). Ήξεραν ότι το τεχνούργημα των θεσμών και των παραδόσεων ήταν
αναγκαίο προκειμένου να συμφιλιώνονται τα συγκρουόμενα συμφέροντα. Το πρόβλημα
που τους απασχολούσε ήταν με ποιον τρόπο “το πρώτο κινούν την ανθρώπινη φύση -
η φιλαυτία - να πάρει τέτοια κατεύθυνση σ’ αυτή την περίπτωση (και σε όλες τις
άλλες) ώστε να προάγει το δημόσιο συμφέρον μέσα από τις προσπάθειες που
καταβάλλει ούτως ή άλλως για να προαγάγει το ατομικό συμφέρον”. Εκείνο που
έκανε αυτές τις προσπάθειες επωφελείς δεν ήταν η “φυσική ελευθερία” με
οποιαδήποτε κυριολεκτική της εννοιολόγηση, αλλά οι θεσμοί που έχουν εξελιχθεί
για να προστατεύουν “τη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία”. Ούτε ο Λοκ ούτε
ο Χιουμ, ούτε ο Σμιθ ούτε ο Μπερκ θα υποστήριζαν ποτέ, όπως έκανε ο Μπένθαμ,
ότι “κάθε νόμος είναι ένα δεινό, γιατί κάθε νόμος συνιστά παραβίαση της
ελευθερίας”. Το επιχείρημά τους δεν ήταν ποτέ ένα πλήρες laissez
faire, το οποίο όπως δείχνουν οι ίδιες οι λέξεις, είναι κι αυτό μέρος της γαλλικής
ορθολογιστικής παράδοσης που κανένας από τους Άγγλους κλασικούς
οικονομολόγους δεν υπερασπίστηκε ποτέ στην κυριολεκτική του σημασία. Οι
στοχαστές αυτοί ήξεραν καλύτερα από τους μεταγενέστερους επικριτές τους ότι
εκείνο που διοχέτευε επιτυχώς τις ατομικές προσπάθειες σε κοινωνικά επωφελείς
σκοπούς δεν ήταν κάποιο είδος μαγείας, αλλά η εξέλιξη “καλά οικοδομημένων
θεσμών”, όπου συμφιλιώνονταν “οι κανόνες και οι αρχές ανταγωνιστικών
συμφερόντων και συμπλεκόμενων πλεονεκτημάτων”. Στην πραγματικότητα το
επιχείρημά τους δεν ήταν ποτέ αντικρατικό ή αναρχικό, όπως αντικρατική και
αναρχική είναι η λογική έκβαση του ορθολογιστικού δόγματος του laissez faire.
Ήταν ένα επιχείρημα που λάμβανε υπόψη τόσο τις προσήκουσες λειτουργίες του
κράτους, όσο και τα όρια της κρατικής δράσης.»</i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"><b>6.</b> Κι ενώ έτσι είχε
διαμορφωθεί και παγιωθεί η κατάσταση, αφενός από τη πιο πάνω δράση της διεθνούς
του κατεστημένου χρηματοπιστωτικού παρασιτισμού και αφετέρου από την πιο πάνω
αντίδραση της διεθνούς του νεοφασισμού, εμφανίστηκε στην Ελλάδα, που υπέστη όσο
καμία άλλη τις πολιτικές βαρβαρότητας των <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">ξεπεσμένων
πρώην αποικιοκρατών της ηπειρωτικής Ευρώπης, ένα παλλαϊκό κίνημα πολιτικής
αμφισβήτησής τους, σαν τη σπίθα, που αν εξελισσόταν, κινδύνευε να κατακάψει την
πιο πάνω </span>συσσωρευμένη κεφαλαιακή αχρησία <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">της </span>δράσης της διεθνούς του κατεστημένου
χρηματοπιστωτικού παρασιτισμού, ως αποϊδεολογικοποιημένου συμπτώματος
ανηθικότητας. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Βαρουφάκης: <i>«Έχοντας
πρόσφατα βιώσει τις πρακτικές τους από πολύ κοντά, το επίθετο ΄φιλελεύθερο’ θα
ήταν το τελευταίο που θα χρησιμοποιούσα για να χαρακτηρίσω το κατεστημένο της
Ευρώπης… Το ένιωθα πιο πολύ ως μια μορφή Εκδικητικού Αμοραλισμού, ενός Ανοήτως
Αυταρχικού Κατεστημένου, το οποίο ένιωθε το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια
του»</i> («Ανίκητοι Ηττημένοι», εκδ. Πατάκη, σελ. 794)<i>.</i></span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Προς μεγάλη, λοιπόν,
έκπληξη των κρατούντων της διεθνούς του κατεστημένου χρηματοπιστωτικού
παρασιτισμού, αυτό το κίνημα, ήταν ένα κίνημα έλλογης και θετικής πολιτικής
αμφισβήτησης, με προτάσεις, που, αποδομώντας κάθε πτυχή της οικονομικής
επιχειρηματολογίας των δανειστών, διέλυαν το φόβο των λαϊκών στρωμάτων απέναντί
τους.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Ήταν ένα κίνημα
Λιμπεραλιστικό κι οι διαπραγματευτικές προτάσεις του Βαρουφάκη εδράζονταν στον
Λιμπεραλισμό.</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Ωστόσο, η συντριπτική
πλειονότητα των θεωρούμενων ως ταγών του εγχώριου λιμπεραλισμού συμπορεύεται
όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης πλήρως, αλλά διόλου παραδόξως, με τις μνημονιακές
επιλογές του κυρίαρχου φασιστοειδούς παρεοκρατικού καπιταλισμού και των
ευρωκρατών συνοδοιπόρων του. Και λέω διόλου παραδόξως, διότι, όπως γράφει ο καθηγητής
Π. Κιτρομηλίδης («Νεοελληνικός Διαφωτισμός» έκδ. «Μορφ. Ιδρ. Εθν. Τραπέζης) για
τους λιμπεραλιστές διανοούμενους του νεοελληνικού Διαφωτισμού της
προεπαναστατικής περιόδου: <i>«…οι φιλελεύθεροι, μη έχοντας πολιτικούς
συμμάχους, υποχρεώθηκαν να ενσωματωθούν στις ισορροπίες ισχύος και συμφερόντων,
θυσιάζοντας τις αρχές τους» (Κιτρομηλίδης, ο.π. σελ. 511).</i> Αμέσως δε
πιο κάτω διαπιστώνει: <i>«Προσβλέποντας στο μέλλον ο παρατηρητής βρίσκεται
αντιμέτωπος με τις τραγωδίες της ελληνικής ιστορίας του εικοστού αιώνα, οι
οποίες αποτέλεσαν τις απώτερες συνέπειες της αποτυχίας του φιλελευθερισμού»</i>(ο.π.
σελ. 514).</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Κι όπως σημειώνει
σχετικά ο Βαρουφάκης: <i>«Το ότι, παράλληλα, έβρισκα τους πιο συνεπείς
υποστηρικτές μου στους κόλπους του λιμπεραλιστικού </i></span><i><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Adam Smith</span></i><i><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Institute </span></i><i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">ή στο πρόσωπο του Νόρμαν Λαμόντ, ακραιφνώς θατσερικού πρώην υπουργού
Οικονομικών της Βρετανίας, καταδεικνύει τον ευτελισμό των λιμπεραλιστικών ιδεών
από εκείνους που υποτίθεται τις εκπροσωπούσαν στην χώρα μας»</span></i><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;"> (Πρόλογος
Βαρουφάκη στο βιβλίο του Τάκη Μίχα «Ελλάδα και Ευρώ – Η Φιλελεύθερη Άποψη»,
εκδ. «Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις», σελ. 12).</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">Μετά ταύτα, αποτελεί
πολιτικό καθήκον κάθε αληθινού λιμπεραλιστή η συστράτευσή του με το </span><span lang="EN-US" style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">DiEM</span><span style="color: #333333; font-family: "times" , serif;">25 ενάντια στον εγχώριο και διεθνή «Νεοφασιστικό Υπαρκτό Καπιταλισμό».</span><span style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "times" , serif;">Ανυπότακτοι, εναντίον
του!</span></div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-82367762256755428052015-01-09T12:45:00.000-08:002015-01-09T12:56:25.906-08:00Εφεξής θα επιτίθενται σχεδόν αποκλειστικά στην ηπειρωτική Ευρώπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sR-skfHzyEB31byNXj-fXMZr24Q1rwd7rlADNvYUm7Bv-UiZgyvGrGAli7tn3qqWdYXR2EgDmQS-o9sIZvZljQIs13maECGAL1_KQppC5NyUfPoUncl3Ry20yx6d8g-8qKFH2g/s1600/AYJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sR-skfHzyEB31byNXj-fXMZr24Q1rwd7rlADNvYUm7Bv-UiZgyvGrGAli7tn3qqWdYXR2EgDmQS-o9sIZvZljQIs13maECGAL1_KQppC5NyUfPoUncl3Ry20yx6d8g-8qKFH2g/s1600/AYJ.jpg" height="248" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία καθίσταται, θεωρώ, εξαιρετικά επίκαιρο ένα παλαιότερο <b>άρθρο μου στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" με τον τίτλο: [Η επιβολή του "λόγου"],</b> που αναφέρεται στη <b>γαλλική (αντι-λιμπεραλιστική) ορθολογική παράδοση.</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>(Μπορείτε, να δείτε το άρθρο στο σύνδεσμο: <a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=182185">http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=182185</a>).</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η γαλλική (αντι-λιμπεραλιστική) ορθολογική παράδοση</b><b>: </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>1.</b> Με την κυριαρχία της στην ηπειρωτική Ευρώπη, <b>οδήγησε στον "έλλογο" σχεδιασμό και στην επιβολή της ΟΝΕ άνωθεν,</b> δηλαδή δίχως <b>χαγεκιανές κοινωνικο-πολιτικές διαδικασίες "αυθόρμητης τάξης".</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2.</b> Με το αντιθρησκευτικό της μένος, <b>εξοβέλισε την θρησκευτική ανοχή,</b> επιβάλλοντας λ.χ. την ποινικοποίηση της μαντίλας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ως αποτέλεσμα επέφερε:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>1.</b> Την σημερινή <b>πρωτόγνωρη οικονομική κρίση</b> στην ηπειρωτική Ευρώπη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2.</b> Τον πλήρη ιδεολογικό-πολιτικό εκφασισμό της Γαλλικής κοινωνίας και την <b>κατακόρυφη άνοδο του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας</b> σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<b>3.</b> <b>Πολιτισμική σύγκρουση.</b><br />
<b><br /></b>
<div style="text-align: justify;">
<b>Άλλοι έχουν για προσκέφαλο το "The Constitution of Liberty" του Hayek άλλοι το «The God Delusion» του Richard Dawkins. Ο αγγλοαμερικάνικος Διαφωτισμός το πρώτο, η ηπειρωτική Ευρώπη του γαλλικού Διαφωτισμού το δεύτερο.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο πρώτος, (σε αντίθεση με τον δεύτερο), δεν θέτει σε εισαγωγικά το ρήμα "προσβάλλει".</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η προσβολή και το δικαίωμα προσβολής είναι δεδομένα για τον πρώτο. Για τον δεύτερο ισχύει η παραδοξότητα να μην παραδέχεται την προσβολή, αλλά μόνο δικαίωμα προσβολής.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το Ισλάμ με τα σκίτσα του Μωάμεθ, εξεγέρθη λόγω της άρνησης του Ράσμουσεν τότε να θεωρήσει, ως προσβλητικά τα σκίτσα. Δεν εξεγέρθη προκειμένου, να επιτύχει, να μην δημοσιεύονται τέτοια σκίτσα και να απαγορευτούν.</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κάθε επιθυμία επιβολής στον κόσμο ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων λογικού προτύπου αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για ελεύθερη ανάπτυξη μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης» καταλήγει μέσω της βέβαιης αποτυχίας του σε τερατώδη οπισθοδρόμηση. Στον φασισμό, στον ρατσισμό, στην ξενοφοβία, στην πολιτισμική σύγκρουση, στην οικονομική οπισθοδρόμηση.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Περιττό να τονίσω, ότι η τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία θεωρώ, ότι θα επιδεινώσει κατακόρυφα τις ήδη πολύ αρνητικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία και στην Ευρώπη (ξενοφοβία, ρατσισμός, φασισμός, φτώχεια) καθιστώντας τες μάλλον μη αναστρέψιμες. Οι δε </b><b>τρομοκρατικές επιθέσεις εφεξής θα στρέφονται σχεδόν αποκλειστικά εναντίον της ηπειρωτικής Ευρώπης.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>(Επισυνάπτω παρακάτω μερικά σχετικά αποσπάσματα από τον F. A. Hayek)</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>[Ενώ</i> <b><i><u>η ορθολογιστική παράδοση θεωρεί ότι</u></i> </b><i>ο άνθρωπος ήταν εξαρχής προικισμένος τόσο με τα διανοητικά όσο και τα ηθικά χαρακτηριστικά που του επέτρεψαν να διαμορφώσει σκόπιμα τον πολιτισμό του, </i><b style="font-style: italic;"><u>οι οπαδοί της εξέλιξης κατέστησαν σαφές ότι</u></b><i> ο πολιτισμός ήταν το συσσωρευμένο μέσα από δυσκολίες αποτέλεσμα δοκιμών και λαθών, το άθροισμα της εμπειρίας που εν μέρει μεν μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά ως ρητή γνώση, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό ήταν ενσωματωμένο σε εργαλεία και θεσμούς που αποδεικνύονταν κάθε φορά στην πράξη ανώτεροι - θεσμοί των οποίων τη σημασία θα μπορούσαμε ίσως να ανακαλύψουμε μέσω της ανάλυσης, αλλά ούτως ή άλλως εξυπηρετούν τους σκοπούς των ανθρώπων ακόμα κι αν αυτοί δεν τους κατανοούν. Οι Σκοτσέζοι θεωρητικοί είχαν μεγάλη επίγνωση του πόσο εύθραυστο ήταν αυτό το τεχνητό οικοδόμημα του πολιτισμού, που στηρίζονταν στο γεγονός ότι <b>τα πρωτόγονα και άγρια ένστικτα του ανθρώπου δαμάζονταν και περιορίζονταν από θεσμούς που ο άνθρωπος ούτε είχε σχεδιάσει, ούτε μπορούσε να ελέγχει.</b> Αυτοί οι στοχαστές απείχαν πάρα πολύ από το να υποστηρίζουν αφελείς απόψεις - που αργότερα άλλοι φόρτωσαν άδικα στο λιμπεραλισμό τους - όπως η “φυσική καλοσύνη του ανθρώπου”, η ύπαρξη μιας “φυσικής αρμονίας συμφερόντων” ή τα ευεργετικά αποτελέσματα της “φυσικής ελευθερίας” (παρότι μερικές φορές χρησιμοποιούσαν την τελευταία φράση). Ήξεραν ότι <b>το τεχνούργημα των θεσμών και των παραδόσεων ήταν αναγκαίο προκειμένου να συμφιλιώνονται τα συγκρουόμενα συμφέροντα. Το πρόβλημα που τους απασχολούσε ήταν με ποιον τρόπο “το πρώτο κινούν την ανθρώπινη φύση - η φιλαυτία - να πάρει τέτοια κατεύθυνση σ’ αυτή την περίπτωση (και σε όλες τις άλλες) ώστε να προάγει το δημόσιο συμφέρον μέσα από τις προσπάθειες που καταβάλλει ούτως ή άλλως για να προαγάγει το ατομικό συμφέρον”. </b>Εκείνο που έκανε αυτές τις προσπάθειες επωφελείς δεν ήταν η “φυσική ελευθερία” με οποιαδήποτε κυριολεκτική της εννοιολόγηση, αλλά οι θεσμοί που έχουν εξελιχθεί για να προστατεύουν “τη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία”. Ούτε ο Λοκ ούτε ο Χιουμ, ούτε ο Σμιθ ούτε ο Μπερκ θα υποστήριζαν ποτέ, όπως έκανε ο Μπένθαμ, ότι “κάθε νόμος είναι ένα δεινό, γιατί κάθε νόμος συνιστά παραβίαση της ελευθερίας”. Το επιχείρημά τους δεν ήταν ποτέ ένα πλήρες <b>laissez faire,</b> το οποίο όπως δείχνουν οι ίδιες οι λέξεις, είναι κι αυτό μέρος της <b>γαλλικής ορθολογιστικής παράδοσης</b> που κανένας από τους Άγγλους κλασικούς οικονομολόγους δεν υπερασπίστηκε ποτέ στην κυριολεκτική του σημασία. <b>Οι στοχαστές αυτοί ήξεραν καλύτερα από τους μεταγενέστερους επικριτές τους ότι εκείνο που διοχέτευε επιτυχώς τις ατομικές προσπάθειες σε κοινωνικά επωφελείς σκοπούς δεν ήταν κάποιο είδος μαγείας, αλλά η εξέλιξη “καλά οικοδομημένων θεσμών”, όπου συμφιλιώνονταν “οι κανόνες και οι αρχές ανταγωνιστικών συμφερόντων και συμπλεκόμενων πλεονεκτημάτων”.</b> Στην πραγματικότητα το επιχείρημά τους δεν ήταν ποτέ αντικρατικό ή αναρχικό, όπως αντικρατική και αναρχική είναι η λογική έκβαση του ορθολογιστικού δόγματος του laissez faire. Ήταν ένα επιχείρημα που λάμβανε υπόψη τόσο τις προσήκουσες λειτουργίες του κράτους, όσο και τα όρια της κρατικής δράσης.] </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(F. A. Hayek, <i><b>“Το σύνταγμα της ελευθερίας”,</b></i> εκδ. “Καστανιώτη”, Αθήνα 2008, σελ. 112-113)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο F. A. Hayek στο δοκίμιό του <b><i>“Why I Am Not a Conservative”</i></b> γράφει: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>«Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι, μολονότι σ’ όλη μου τη ζωή περιγράφω τον εαυτό μου ως λιμπεραλιστή, πρόσφατα το κάνω με μια ολοένα μεγαλύτερη διστακτικότητα – όχι μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτός ο όρος εγείρει συνεχώς παρανοήσεις, αλλά επίσης επειδή</i> <b><i>συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μου άποψη και στον ορθολογιστικό λιμπεραλισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης ή ...ακόμα στον αγγλικό λιμπεραλισμό των οπαδών του ωφελιμισμού».</i></b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεχίζει δε παρακάτω: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>«…οι περισσότεροι λιμπεραλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης … καθοδηγούνταν περισσότερο από την επιθυμία να επιβάλλουν στον κόσμο ένα σχεδιασμένο εκ των προτέρων λογικό πρότυπο παρά να παράσχουν ευκαιρίες για ελεύθερη ανάπτυξη».</b></i></div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-60307022057406104132014-12-16T13:03:00.000-08:002015-05-26T06:04:55.369-07:00Γιατί μόνον τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας είναι απαγορευτικά;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-ZzPJPY812Hrf79phVwTzdpOD-JhISWMvtzV1lgksIX-RHQ1N6FfEIGxZZ9UIyh0FKFkucN4qAnYILQzFa_Yg32mbVaKNQML8LCrO6qHAi0Ze2gXLrGXQRAG3U94KdnQC6tWzg/s1600/sfcj1wdy_b2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="123" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-ZzPJPY812Hrf79phVwTzdpOD-JhISWMvtzV1lgksIX-RHQ1N6FfEIGxZZ9UIyh0FKFkucN4qAnYILQzFa_Yg32mbVaKNQML8LCrO6qHAi0Ze2gXLrGXQRAG3U94KdnQC6tWzg/s1600/sfcj1wdy_b2.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί το διεθνές χρηματοπιστωτικό παρεοκρατικό κεφάλαιο
δανείζει με πολύ χαμηλά επιτόκια ουσιαστικά χρεοκωπημένες χώρες, όπως η Ιταλία
και η Γαλλία; </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μα γιατί αυτές οι χώρες είναι πολιτικά ισχυρές και έτσι μπορούν
να εκβιάζουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό παρεοκρατικό κεφάλαιο με κούρεμα των
απαιτήσεών του. Μάλιστα, όταν ο Ντράγκι είπε, ότι θα κάνει τα πάντα για να σώσει
το ευρώ, ουσιαστικά απείλησε με κούρεμα το διεθνές παρεοκρατικό κεφάλαιο. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από τότε συμφωνήθηκε, μεταξύ αφενός διεθνούς
χρηματοπιστωτικού παρεοκρατικού κεφαλαίου και αφετέρου Γαλλίας – Ιταλίας, η
παγίωση και η διαιώνιση κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό της υπάρχουσας μέχρι
σήμερα κατάστασης. Το διεθνές χρηματοπιστωτικό παρεοκρατικό κεφάλαιο θα τις
δάνειζε με πολύ χαμηλά επιτόκια, ενώ την ίδια ώρα οι ίδιες δεσμεύτηκαν να μην
αυξάνουν έτι περαιτέρω τις δανειακές τους ανάγκες, δηλαδή να μην συνεχίσουν την
πρότερη οικονομική τους πολιτική των παχιών αγελάδων. Η δε Γερμανία επικρότησε
και στάθηκε στην άκρη ευτυχισμένη και ανακουφισμένη για την μη αμοιβαιοποίηση
των χρεών της ευρωζώνης.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η παραπάνω συμφωνία ωστόσο, φτάνει σήμερα στα όριά της,
καθώς τα πολιτικά παρεοκρατικά συστήματα Γαλλίας και Ιταλίας αδυνατούν, να
τηρήσουν τα αμέσως πιο πάνω συμφωνηθέντα. Το δε διεθνές χρηματοπιστωτικό
παρεοκρατικό κεφάλαιο αρχίζει κι αυτό ταυτόχρονα, αφενός να κατανοεί τις ανακύπτουσες
ανυπέρβλητες πολιτικές δυσκολίες των παρεοκρατικών συστημάτων Γαλλίας και
Ιταλίας, κι αφετέρου ότι κατ’ αυτό τον τρόπο, η παραπάνω μεταξύ τους συμφωνία
αρχίζει, να μην διαθέτει έτι περαιτέρω χρονικά περιθώρια επιβίωσής της.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι έτσι άρχισε, να καθίσταται ξανά επίκαιρη αλλά και
προτιμητέα για τους πολιτικά ισχυρούς, πλην όμως χρεωκοπημένους της ευρωζώνης
και το διεθνές χρηματοπιστωτικό παρεοκρατικό κεφάλαιο, αν όχι η αποκρουστική
για τη Γερμανία και τις άλλες πλεονασματικές χώρες της ευρωζώνης λύση της
αμοιβαιοποίησης των χρεών της ευρωζώνης, τουλάχιστον ένα πρόγραμμα μιας εκτεταμένης ευρωπαϊκής
ποσοτικής χαλάρωσης (<span lang="EN-US">QE</span>).
Μ’ αυτή θα ήταν ευτυχισμένοι και οι χρεοκωπημένοι της ευρωζώνης και το διεθνές
χρηματοπιστωτικό παρεοκρατικό κεφάλαιο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πώς θα μπορούσαν, όμως, διεθνές χρηματοπιστωτικό
παρεοκρατικό κεφάλαιο μαζί με Γαλλία –
Ιταλία να ασκήσουν αποτελεσματική πίεση στη Γερμανία και τις άλλες πλεονασματικές
χώρες, ώστε να συναινέσουν έστω μόνον στην πιο πάνω ποσοτική χαλάρωση; Μα
πιέζοντας τον πιο αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης, που λέγεται Ελλάδα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι συμφώνησαν στο εξής σχέδιο: Το διεθνές χρηματοπιστωτικό
παρεοκρατικό κεφάλαιο να αρνηθεί, να προσφέρει χαμηλά επιτόκια δανεισμού μόνον για
την Ελλάδα και να την εξωθήσει, έτσι, σε κατάρρευση, δεδομένου ότι η Γερμανία
μαζί με τις άλλες πλεονασματικές χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν για λόγους τεράστιων
εσωτερικών αντιδράσεων, να δανείσουν πλέον οι ίδιες την Ελλάδα. Ουσιαστικά δηλαδή
με αφορμή μια σχεδιασμένη και μεθοδευμένη κατάρρευση της Ελλάδας αποφάσισαν να προσβάλλουν
και να δυσφημήσουν καίρια το ευρωπαϊκό μοντέλο οικονομικής πολιτικής της Μέρκελ. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με την Ελλάδα σε ρόλο Ιφιγένειας και με την διεθνή
κατακραυγή πάνω της, η Μέρκελ θεωρούν βέβαιο, ότι θα αναγκαστεί σίγουρα, να
συμφωνήσει τουλάχιστον σ’ ένα εκτενέστατο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης προς δόξαν
των μεγάλων πτωχευμένων χωρών της ευρωζώνης, που θα λάβουν έτσι πολιτικές
ανάσες, αλλά προπαντός του διεθνούς χρηματοπιστωτικού παρεοκρατικού κεφαλαίου,
που θα έχει αποφύγει γι’ άλλη μια φορά το επιβαλλόμενο κούρεμα των απαιτήσεών του. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτή δε η νεώτερη συμφωνία μεταξύ των πολιτικά ισχυρών, πλην
όμως χρεωκοπημένων της ευρωζώνης, και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού
παρεοκρατικού κεφαλαίου, οι ίδιοι ευελπιστούν, να διαρκέσει πολύ περισσότερο
χρονικό διάστημα, καθώς ευελπιστούν βλακωδώς, ότι οι πολίτες της Ευρώπης θα αντικρίσουν τα ερείπια της
Ελλάδας μετά από μια ρήξη με την ευρωζώνη και με το διεθνές παρεοκρατικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, και έτσι θα είναι πιο υπάκουοι. </div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-50684314179752148992014-04-17T03:05:00.000-07:002017-12-29T18:02:50.294-08:00«Είναι το ευρώ ηλίθιε!»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_rigm367BsdP4KVdlXCtAYBjtcEfY9oAHIomfVa8dMrdUm2Me9qel2sB0sIK_cy-x_PT3n2sEWyWciD-sVXpmeJ_ngBynyx5zpBDmOp3t0fIbfWqEC4i9zoJ_l7N7ElhXVJU1Kw/s1600/PER.998562_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_rigm367BsdP4KVdlXCtAYBjtcEfY9oAHIomfVa8dMrdUm2Me9qel2sB0sIK_cy-x_PT3n2sEWyWciD-sVXpmeJ_ngBynyx5zpBDmOp3t0fIbfWqEC4i9zoJ_l7N7ElhXVJU1Kw/s400/PER.998562_2.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">[Δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα του "Σχεδίου Β"]<br /><a href="http://www.sxedio-b.gr/index.php/articles/item/773-for-euro">http://www.sxedio-b.gr/index.php/articles/item/773-for-euro</a></span></span><br />
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;"><br /></span>
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Προβάλλεται
μετ΄ επιτάσεως το επιχείρημα, ότι για την ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας δεν
ευθύνεται το ευρώ, αλλά το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έγιναν οι απαραίτητες
διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την εξάλειψη των στρεβλώσεων και την
απελευθέρωση της οικονομίας της. Συνοπτικά λέγεται, ότι δεν ευθύνεται το ευρώ
για την ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας, αλλά η απουσία διαρθρωτικών
μεταρρυθμίσεων στην οικονομία. Είναι όμως έτσι;</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Καταρχάς,
το λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα», που βασίστηκε σ’ έναν ήπιο
(σοσιαλδημοκρατικό) «κονστρουκτιβιστικό ορθολογισμό», δηλαδή την αλαζονική
εμπιστοσύνη στη δύναμη του ορθού λόγου, που δεν λαμβάνει υπόψη και περιφρονεί
κάθε κοινωνικοπολιτική διαδικασία <i>«αυθόρμητης τάξης» </i></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> <a href="http://e-rooster.gr/09/2009/1580">(δείτε εδώ),</a></span><i> </i>αποδεικνύεται σήμερα, ότι
προκάλεσε καταστροφικά αποτελέσματα όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην
δημοκρατία στην Ευρώπη. Ολόκληρη σχεδόν η λιμπεραλιστική αγγλοσαξωνική διανόηση
(</span><span lang="EN-US" style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Hayek</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Friedman</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">
κλπ) προειδοποιούσε για την αποτυχία του ευρώ. Η ευρωζώνη καταρρέει, επειδή
οικοδομήθηκε πέρα από κάθε πολιτική και οικονομική λογική σε χώρες που έχουν
διαρθρωτική ανομοιογένεια των οικονομιών τους, θεσμικές και πολιτισμικές
διαφορές και μεγάλες αποκλίσεις στα συστήματα αξιών των πολιτών τους. Η
ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δεν αποτέλεσε δημιούργημα κοινωνικοπολιτικών
διεργασιών <i>«αυθόρμητης τάξης»</i></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">αλλά εντολών και διαταγών άνωθεν πολιτικών και γραφειοκρατών, με αποτέλεσμα να
μην υπόκειται και σε οποιαδήποτε άνωθεν λειτουργική διορθωτική, οικονομική και
πολιτική παρέμβαση. Η κατάργηση των εθνικών μονοπωλίων χρήματος των επιμέρους
χωρών και η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μονοπωλίου χρήματος δεν μπορεί ποτέ, να
θεωρηθεί θετικό γεγονός, επειδή, όπως κάθε μονοπώλιο, καταργεί τον ανταγωνισμό
για την κατάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών και στην προκείμενη περίπτωση
των ανταγωνισμό μεταξύ των εθνικών νομισμάτων.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Η
διαρθρωτική ανομοιογένεια των οικονομιών της ευρωζώνης, οι θεσμικές και
πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους και οι μεγάλες αποκλίσεις στα συστήματα αξιών
των πολιτών της με την συνεπακόλουθη κατάργηση του ανταγωνισμού μεταξύ των
εθνικών νομισμάτων και την απώλεια άσκησης οποιασδήποτε εθνικής νομισματικής
πολιτικής, οδήγησαν στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα. Οι περισσότερο πειθαρχημένες
χώρες του Βορρά βασίλευσαν ως «μονόφθαλμοι» μέσα στην ευρωζώνη, καρπούμενες με
τις εξαγωγές τους τον φθηνό και τεράστιο δανεισμό των αγορών στις λιγότερο
παραγωγικές χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης. Εάν επρόκειτο οι χώρες του
Νότου της ευρωζώνης, να γίνουν κάποτε το ίδιο παραγωγικές με τις χώρες του
Βορρά, αυτό είχε ασύγκριτα μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί, αυξάνοντας την
παραγωγικότητά τους και διατηρώντας τα εθνικά τους νομίσματα, που υπόκειντο
στον διεθνή ανταγωνισμό και απέτρεπαν έτσι τον πειρασμό του εύκολου διεθνούς
δανεισμού των αγορών, που προκλήθηκε σ’ αυτές από την ψευδαίσθηση ισχύος και
μεγαλείου, ως αποτέλεσμα της δημιουργίας της ευρωζώνης.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Πέρα
απ’ αυτά, αποδείχθηκε παντελώς έωλο το επιχείρημα καλοπροαίρετων υποστηρικτών
της υιοθέτησης του ευρώ, ότι οι εγχώριες κρατικοδίαιτες παρεοκρατικές ελίτ θα
εξαναγκάζονταν δήθεν με την εισαγωγή του, να προβούν σε διαρθρωτικές αλλαγές
και μεταρρυθμίσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της
παραγωγικότητας, την ώρα μάλιστα που αυτές οι ίδιες ελίτ πριν την εισαγωγή του
με νύχια και με δόντια αντιστέκονταν σ’ αυτές, παρά την ισχυρή τότε πίεση των
διεθνών αγορών. Συμπερασματικά, η ένταξη στην ευρωζώνη, καθιστώντας, όπως πιο
πάνω, εύκολο τον διεθνή δανεισμό του εγχώριου μικρο-πελατειακού <i>«απέραντου
κρατικού οικοδομήματος»</i></span><span class="MsoHyperlink" style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="text-decoration: none; text-underline: none;"> </span></span><span class="MsoHyperlink" style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><a href="http://pernoampariza.files.wordpress.com/2013/12/cebaceb1cf81cebb-cebcceb1cf81cebe-ceb7-18ceb7-cebccf80cf81cf85cebcceb1ceafcf81-cf84cebfcf85-cebbcebfcf85ceb4cebfceb2ceafcebacebfcf85.pdf">(δείτε
εδώ, σελ. 154, Κ. Μαρξ, <i>«Η 18<sup>η</sup> Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»</i>)</a></span></span><span class="st" style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">
</span></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">και
του εγχώριου μεγάλου παρασιτικού κεφαλαίου της ολιγαρχίας των τραπεζιτών και
των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αποτέλεσε το μάννα εξ ουρανού γι’ αυτούς,
καθώς διευκόλυνε τα μέγιστα την διαιώνιση της συμπαιγνίας τους σε βάρος της Πατρίδας
και των Πολιτών της, εδραιώνοντας την παρουσία τους. </span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">Προκειμένου
να καταδειχθεί ανάγλυφα, ο οικονομικός παραλογισμός πίσω από την υιοθέτηση του
κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος από τις χώρες της ευρωζώνης, ας λάβουμε ως υπόθεση
εργασίας, ότι όλες αυτές οι χώρες έχουν προβεί στις λεγόμενες διαρθρωτικές
αλλαγές στις οικονομίες τους και έτσι σε θεσμικό οικονομικό επίπεδο
διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Ας
υποθέσουμε, δηλαδή, συνοπτικά, ότι όλα τα κράτη μέλη της ήταν σε θεσμικό
οικονομικό επίπεδο «νεοφιλελεύθερες οάσεις»! Το επιχείρημα, που προβάλλεται σ’
αυτή την περίπτωση, είναι ότι η ευρωζώνη δεν θα αντιμετώπιζε κανένα απολύτως
πρόβλημα, γιατί, έτσι, εφόσον δεν θα υπήρχε το πρόβλημα των </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">θεσμικά
καθυστερημένων χωρών της ευρωζώνης, </span>δεν θα επέρχονταν και η κρίση, που ενέκυψε σ' αυτές.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Παρίσταται όμως λογικά αδύνατο, να ισχύει αυτό το επιχείρημα
στην αμέσως πιο πάνω υπόθεση εργασίας. Για τον απλούστατο λόγο, ότι όλες οι
χώρες μπορούν κάλλιστα να έχουν τα ίδια «μυαλά», αλλά δεν μπορούν, να έχουν και
τις ίδιες παραγωγικές δυνατότητες!</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Οι εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ διαφορετικών περιφερειών μιας
νομισματικής ένωσης μόνο τυχαία μπορούν, να εξισορροπούνται συστηματικά με
αποτέλεσμα, κάποιες περιφέρειες να είναι μόνιμα πλεονασματικές σε σχέση με
άλλες μόνιμα ελλειμματικές.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, τα πρώτα οκτώ πρώτα χρόνια της
ευρωζώνης οι πλεονασματικές και πιο παραγωγικές χώρες της, με πρώτη τη
Γερμανία, στράγγιζαν από ενδογενή ζήτηση για την εγχώρια παραγωγή τις λιγότερο
παραγωγικές και ελλειμματικές χώρες της ευρωζώνης. Οι τελευταίες είχαν μόνη
καταφυγή τους πλέον τον φθηνό τότε διεθνή δανεισμό, ώστε να καλύπτουν τα
ελλείμματά τους, και συνεπακόλουθα τον βασισμένο στα χρέη αυτά καταναλωτισμό.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Δύο μόνο λύσεις θα υπήρχαν ενδεχομένως, ώστε να μην «σπάσει»
η ευρωζώνη στα εξ ων συνετέθη: Είτε μια συνεχής εσωτερική υποτίμηση στις
ελλειμματικές περιφέρειες, είτε ένας </span><i style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">"μηχανισμός ανακύκλωσης πλεονασμάτων"</i><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">
</span><i style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">("surplus recycling mechanism"),</i><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;"> που θα παίρνει μέρος των πλεονασμάτων από τις
πλεονασματικές περιφέρειες και θα τα μεταβιβάζει/επενδύει στις ελλειμματικές.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Το πρόβλημα όμως με την εσωτερική υποτίμηση είναι ότι (α)
δημιουργεί τάσεις ύφεσης και (β) αποτυγχάνει να εξισορροπήσει το χρέος των
ελλειμματικών περιφερειών, όταν έχει ήδη ξεσπάσει η ύφεση.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Γι αυτό το λόγο χωρίς ένα </span><i style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">«μηχανισμό ανακύκλωσης
πλεονασμάτων»,</i><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;"> καμία νομισματική ένωση δεν μπορεί να επιβιώσει, όσο
«νεοφιλελεύθερα» κι αν είναι ή προσπαθήσουν, να γίνουν τα μέλη της.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Το μεγαλύτερο όμως ζήτημα που γεννάται με τη ευρωζώνη, είναι
κατά πόσο είναι εφικτός κοινωνικοπολιτικά ένας τέτοιος </span><i style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">«μηχανισμός ανακύκλωσης
πλεονασμάτων»,</i><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;"> που σημειωτέον δεν μπορεί, να επιβληθεί άνωθεν από τους
ευρωκράτες, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των πολιτών της ένωσης, πολύ περισσότερο
μάλιστα, όταν αυτός προσιδιάζει μόνο σε έθνη-κράτη και λειτουργεί μεταξύ των
περιφερειών τους και όχι μεταξύ κρατών-εθνών με τεράστιες πολιτισμικές,
γλωσσικές κλπ διαφορές. Κατά τη γνώμη μου είναι αδύνατος, χωρίς χρονοβόρες
κοινωνικοπολιτικές διαδικασίες </span><i style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">“αυθόρμητης τάξης”</i><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;"> (Hume, Hayek).</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 14pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt;">Το
συμπέρασμα δεν μπορεί λοιπόν να είναι άλλο, παρά αυτό που έγραψε, ήδη από το
1833-1835, ο μεγάλος λιμπεραλιστής διανοητής Αλέξης Ντε Τοκβίλ:</span></div>
<i style="font-family: times, "times new roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">[Υπάρχει
κάτι που διευκολύνει τεράστια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, την ύπαρξη της
ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Οι διάφορες πολιτείες έχουν όχι μόνο τα ίδια σχεδόν
συμφέροντα, την ίδια καταγωγή και την ίδια γλώσσα, αλλά και τον ίδιο βαθμό
πολιτισμού· πράγμα που σχεδόν πάντοτε καθιστά τη συμφωνία μεταξύ τους εύκολη.
Δεν ξέρω κανένα ευρωπαϊκό έθνος, και το μικρότερο ακόμη, που να μην παρουσιάζει
μια λιγότερο ομοιογενή όψη στα διάφορα μέρη του από τον αμερικανικό λαό, που η
έκτασή του είναι όσο η μισή Ευρώπη.</span></i><br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">Τετρακόσιες
λεύγες περίπου χωρίζουν την πολιτεία του Μαίην από την πολιτεία της Γεωργίας.
Υπάρχει εν τούτοις λιγότερη διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμό του Μαίην και σ’
αυτόν της Γεωργίας απ’ όση ανάμεσα στον πολιτισμό της Νορμανδίας και σ’ αυτόν
της Βρετάνης. Το Μαίην και η Γεωργία, που βρίσκονται στα δύο άκρα μιας πελώριας
επικράτειας, έχουν φυσιολογικά περισσότερη ευκολία να σχηματίσουν συνομοσπονδία
απ’ όσο η Νορμανδία και η Βρετάνη, που τις χωρίζει μόνο ένα ρυάκι.</span></i></div>
<i style="font-family: times, "times new roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">……………………………………</span></i><br />
<i style="font-family: times, "times new roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">Ο
λαός που, μπροστά στις μεγάλες στρατιωτικές μοναρχίες της Ευρώπης, θα δεχτεί να
τεμαχίσει την κυριαρχία του, θα παραιτηθεί, πιστεύω, με την ενέργεια αυτή, από
την εξουσία του, και ίσως από την υπόσταση και το όνομά του.]1 </span></i><br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">1. (Αλέξης
Ντε Τοκβίλ, <i>«Η Δημοκρατία στην Αμερική»,</i> εκδ. «Στοχαστής», τόμος
Α΄, μέρος Ι, κεφάλαιο </span><span lang="EN-US" style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">VIII</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif; font-size: 14pt; line-height: 150%;">,
σελ. 179-182)</span></div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-77084404002558698452013-03-23T04:19:00.000-07:002013-03-23T04:33:33.024-07:00Τι να κάνουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><u><span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η</span></span></b></span></u></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<br /></div>
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0sZWKRmIqAQEzqhCN2sATwgO_QqAn4oXIQEafe3oi_0GHjVSPuhfTHN9xziIx7KMs3eA_Xd7uA1YITrvvrb7KW9uurdf-HrZ4ufPJoZ9lrZ-trcK2jlq4CphNKBo0TU7wxZV9qA/s1600/asse.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0sZWKRmIqAQEzqhCN2sATwgO_QqAn4oXIQEafe3oi_0GHjVSPuhfTHN9xziIx7KMs3eA_Xd7uA1YITrvvrb7KW9uurdf-HrZ4ufPJoZ9lrZ-trcK2jlq4CphNKBo0TU7wxZV9qA/s200/asse.jpg" width="200" /></a><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην
εξάρτηση της Πατρίδας και των Πολιτών. Εξαρτημένη η Πατρίδα από τους δανειστές
της, εξαρτημένοι οι Πολίτες από ένα «απέραντο κρατικό οικοδόμημα», που
βρίσκεται σε συμπαιγνία με το εγχώριο μεγάλο παρασιτικό κεφάλαιο της ολιγαρχίας
των τραπεζιτών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Η απεξάρτηση της Παρτίδας και των
Πολιτών από δαύτους παρίσταται ως άμεση και επιτακτική ανάγκη.</span></span></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">-<span style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span><span style="line-height: 150%;">Η
απεξάρτηση της Πατρίδας προϋποθέτει την άμεση, μονομερή και ολοσχερή διαγραφή
του δημόσιου χρέους.</span></span></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">-<span style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span><span style="line-height: 150%;">Η
απεξάρτηση των Πολιτών προϋποθέτει τη διαγραφή των χρεών τους στο «στο απέραντο
κρατικό οικοδόμημα» και στην ολιγαρχία των εγχώριων τραπεζιτών.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Προϋπόθεση λοιπόν της απεξάρτησης
αποτελεί μια «εσωτερική» και μια «εξωτερική» σεισάχθεια. Αυτή όμως η απεξάρτηση,
εδράζεται και θεμελιώνεται μακροπρόθεσμα μόνον στην επίδειξη δημιουργικότητας
από ελεύθερους και υπεύθυνους Πολίτες εντός του πλαισίου, που θέτει μια
ευνομούμενη και δίκαιη Πατρίδα. Διαφορετικά το προσωρινά αρκετά μεγάλο
κοινωνικό κόστος της απεξάρτησης θα προσλάβει μόνιμο χαρακτήρα και θα χαθεί για
άλλη μια φορά η ελπίδα για την αναγέννηση της χώρας.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Απαιτείται συνεπώς ταυτόχρονα με την
απεξάρτηση και η άμεση διάλυση του «απέραντου κρατικού οικοδομήματος» και η
εξαφάνιση των αντιπαραγωγικών αρμοδιοτήτων του πάνω στη ζωή των Πολιτών. Μόνο
έτσι επιτυγχάνεται η διάρρηξη του εγχώριου κρατικίστικου – παρεοκρατικού
συστήματος και καθίσταται ανεμπόδιστη η εκδήλωση της δημιουργικότητας των
Πολιτών.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Η Πατρίδα θα πρέπει, έτσι, να πάψει,
να αποτελεί την πληρέστερη ενσάρκωση του σημερινού καταρρέοντος και
χρεοκοπημένου ευρωπαϊκού μοντέλου του κορπορατίστικου παρεοκρατικού
καπιταλισμού (corporate crony capitalism). Μετά τη κατάρρευση του μοντέλου του
«υπαρκτού σοσιαλισμού», ήρθε και η σειρά του σημερινού κρατικίστικου ευρωπαϊκού
μοντέλου του «υπαρκτού καπιταλισμού» να τεθεί στο περιθώριο της Ιστορίας.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Η Πατρίδα μας και Πολίτες της, την
ώρα που υφίστανται και βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άλλους τα
τρομακτικά κοινωνικοπολιτικά αδιέξοδα αυτού του μοντέλου, καλούνται και
απαιτείται να είναι οι πρώτοι, που θα επιλέξουν την απεξάρτηση απ’ αυτό και τον
νομισματικό του ζουρλομανδύα, την ευρωζώνη.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Το λεγόμενο </span><span style="line-height: 150%;">«ευρωπαϊκό οικοδόμημα», που βασίστηκε σ’ έναν
ήπιο (σοσιαλδημοκρατικό) «κονστρουκτιβιστικό ορθολογισμό», </span><span style="line-height: 150%;">δηλαδή </span><span style="line-height: 150%;">την αλαζονική εμπιστοσύνη στη δύναμη του ορθού
λόγου, που δεν λαμβάνει υπόψη και περιφρονεί κάθε κοινωνικοπολιτική διαδικασία
«αυθόρμητης τάξης», αποδεικνύεται</span><span style="line-height: 150%;"> σήμερα</span><span style="line-height: 150%;">, ότι προκάλεσε καταστροφικά αποτελέσματα όχι μόνο στην οικονομία
αλλά και στην δημοκρατία στην Ευρώπη.</span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">Ολόκληρη σχεδόν η λιμπεραλιστική αγγλοσαξωνική διανόηση
προειδοποιούσε για την αποτυχία του ευρώ</span><span style="line-height: 150%;">. Η ευρωζώνη καταρρέει, επειδή οικοδομήθηκε πέρα από κάθε
πολιτική και οικονομική λογική σε χώρες που έχουν διαρθρωτική ανομοιογένεια των
οικονομιών τους, θεσμικές και πολιτισμικές διαφορές και μεγάλες αποκλίσεις στα
συστήματα αξιών των πολιτών τους. Η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δεν αποτέλεσε
δημιούργημα κοινωνικοπολιτικών διεργασιών «αυθόρμητης τάξης», αλλά εντολών και
διαταγών άνωθεν πολιτικών και γραφειοκρατών, με αποτέλεσμα να μην υπόκειται και
σε οποιαδήποτε άνωθεν λειτουργική διορθωτική, οικονομική και πολιτική
παρέμβαση. Η κατάργηση των εθνικών μονοπωλίων χρήματος των επιμέρους χωρών και
η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μονοπωλίου χρήματος δεν μπορεί ποτέ, να θεωρηθεί
θετικό γεγονός, επειδή, όπως κάθε μονοπώλιο, καταργεί τον ανταγωνισμό για την
κατάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών και στην προκείμενη περίπτωση των
ανταγωνισμό μεταξύ των εθνικών νομισμάτων.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Η διαρθρωτική ανομοιογένεια των
οικονομιών της ευρωζώνης, οι θεσμικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους και
οι μεγάλες αποκλίσεις στα συστήματα αξιών των πολιτών της με την συνεπακόλουθη
κατάργηση του ανταγωνισμού μεταξύ των εθνικών νομισμάτων και την απώλεια
άσκησης οποιασδήποτε εθνικής νομισματικής πολιτικής, οδήγησαν στα σημερινά
τραγικά αδιέξοδα. Οι περισσότερο πειθαρχημένες χώρες του Βορρά βασίλευσαν ως
«μονόφθαλμοι» μέσα στην ευρωζώνη, καρπούμενες με τις εξαγωγές τους τον φθηνό
και τεράστιο δανεισμό των αγορών στις λιγότερο παραγωγικές χώρες της
περιφέρειας της ευρωζώνης. Εάν επρόκειτο οι χώρες του Νότου της ευρωζώνης, να
γίνουν κάποτε το ίδιο παραγωγικές με τις χώρες του Βορρά, αυτό είχε ασύγκριτα
μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί, αυξάνοντας την παραγωγικότητά τους και
διατηρώντας τα εθνικά τους νομίσματα, που υπόκειντο στον διεθνή ανταγωνισμό και
απέτρεπαν έτσι τον πειρασμό του εύκολου διεθνούς δανεισμού των αγορών, που
προκλήθηκε σ’ αυτές από την ψευδαίσθηση ισχύος και μεγαλείου, ως αποτέλεσμα της
δημιουργίας της ευρωζώνης.</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Πέρα απ’ αυτά, αποδείχθηκε παντελώς
έωλο το επιχείρημα καλοπροαίρετων υποστηρικτών της υιοθέτησης του ευρώ, ότι οι
εγχώριες κρατικοδίαιτες παρεοκρατικές ελίτ θα εξαναγκάζονταν δήθεν με την
εισαγωγή του, να προβούν σε διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για την
αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, την ώρα μάλιστα που
αυτές οι ίδιες ελίτ πριν την εισαγωγή του με νύχια και με δόντια αντιστέκονταν
σ’ αυτές, παρά την ισχυρή τότε πίεση των διεθνών αγορών. Συμπερασματικά, η
ένταξη στην ευρωζώνη, καθιστώντας, όπως πιο πάνω, εύκολο τον διεθνή δανεισμό
του «απέραντου κρατικού οικοδομήματος» και του εγχώριου μεγάλου παρασιτικού
κεφαλαίου της ολιγαρχίας των τραπεζιτών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών,
αποτέλεσε το μάννα εξ ουρανού γι’ αυτούς, καθώς διευκόλυνε τα μέγιστα την
διαιώνιση της συμπαιγνίας τους σε βάρος της Πατρίδας και των Πολιτών της,
εδραιώνοντας την παρουσία τους. </span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Η
Πατρίδα και οι Πολίτες της καλούνται έτσι σήμερα σε μια νέα αστική επανάσταση.
Ένα νέο 1909. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, απαιτείται, να πάψουν να κρατούν τις
τύχες της Πατρίδας και των Πολιτών της στα χέρια τους οι τρόφιμοι του κρατικού
προϋπολογισμού. Οι τύχες της Πατρίδας και των Πολιτών της θα πρέπει, να έρθουν
και να παραμείνουν για πάντα στα χέρια εκείνων, που τροφοδοτούν τη στήλη των
εσόδων του προϋπολογισμού. Των ελεύθερων, υπεύθυνων και δημιουργικών Πολιτών εντός του πλαισίου, που θέτει μια
ευνομούμενη και δίκαιη Πατρίδα, αρωγός μόνον των πραγματικά αδύναμων Πολιτών
της.</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Σε
διαφορετική περίπτωση η Πατρίδα και οι Πολίτες της θα οδηγηθούν, όχι μόνο στην
πλήρη οικονομική εξαθλίωση, αλλά και στη διεθνή περιθωριοποίηση, στον
εκφασισμό, στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία.</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Όλες οι
εθνικές μας τραγωδίες του περασμένου αιώνα, όπως και η σημερινή που διανύουμε,
αποτέλεσαν τις απώτερες συνέπειες της αποτυχίας επίτευξης του λιμπεραλιστικού
μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας. Οι ταγοί του στο παρελθόν, από τα
χρόνια ακόμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, μη έχοντας πολιτικούς συμμάχους,
υποχρεώθηκαν να ενσωματωθούν στις ισορροπίες ισχύος και συμφερόντων,
θυσιάζοντας τις αρχές τους<i><span style="font-style: normal;">. Προβάλλει δε ξανά επιτακτική σήμερα η ανάγκη της επιδίωξης
του</span></i> λιμπεραλιστικού μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας χωρίς
συμβιβασμούς και παλινδρομήσεις, αλλά με την αταλάντευτη προσήλωση των ταγών
του στην απεξάρτηση της Πατρίδας και των Πολιτών από το «απέραντο κρατικό
οικοδόμημα» και το εγχώριο μεγάλο παρασιτικό κεφάλαιο της ολιγαρχίας των
τραπεζιτών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Στο πλαίσιο αυτό,
οποιοσδήποτε συμβιβασμένος και εξαρτημένος δήθεν ταγός του διετέλεσε
μεταπολιτευτικά κρατικός αξιωματούχος δεν έχει θέση μαζί μας.</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Εκδηλώνουμε
λοιπόν σήμερα με την παρούσα διακήρυξή μας την πρόθεσή μας για την εκκίνηση
ενός νέου πολιτικού κινήματος, του ΛΙΜΠΕΡΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, που πιστεύουμε,
ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες της Πατρίδας μας και των Πολιτών της
για την απεξάρτηση τους από τη αισχρή συμπαιγνία του «απέραντου κρατικού
οικοδόμηματος» και του εγχώριου μεγάλου παρασιτικού κεφάλαιου της ολιγαρχίας
των τραπεζιτών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. </span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Το
Λιμπεραλιστικό Κίνημα καλεί τους Πολίτες να συμμετάσχουν άμεσα στην διαμόρφωση
του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των
στελεχών του σε όλα τα επίπεδα.</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span></span></b></div>
<div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">17 Μαρτίου
2013</span></span></b></div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br style="mso-special-character: line-break;" /></span><div style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-1151093033195902292013-02-22T03:34:00.000-08:002014-01-13T07:57:44.075-08:00Για το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLXJoUaQuN0tT7kRJsnOzvEZqusluDu5i_Nhu_FTJdo-7OQwFoONhn63FpJLUC1b1BCoZfcUm7kqmaf6xp4PCK7Fml8G89qt15Eb0dyz47U31UqDqGZwDr5NpdledXKPTgtu0Tvg/s1600/386817.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLXJoUaQuN0tT7kRJsnOzvEZqusluDu5i_Nhu_FTJdo-7OQwFoONhn63FpJLUC1b1BCoZfcUm7kqmaf6xp4PCK7Fml8G89qt15Eb0dyz47U31UqDqGZwDr5NpdledXKPTgtu0Tvg/s320/386817.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style> <![endif]--> <b>Δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη"</b><span class="headerText"><b>, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, την Παρασκευή 29 Μάρτη 2013.</b><br /><br /><b><a href="http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7361476&publDate=29/3/2013">http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7361476&publDate=29/3/2013</a></b></span><br />
<br />
<br />
Φίλες και φίλοι<br />
<br />
Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1976, σελ 66-67) έγραφε:<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<i>[Καταλαβαίνει κανείς αμέσως ότι σε μια χώρα σαν τη Γαλλία, όπου η εκτελεστική εξουσία διαθέτει έναν υπαλληλικό στρατό με πάνω από μισό εκατομμύριο άτομα, δηλαδή διατηρεί συνεχώς κάτω από την πιο απόλυτη εξάρτησή της μια τεράστια μάζα από συμφέροντα και υπάρξεις, όπου το κράτος περιβάλλει, ελέγχει, ρυθμίζει, επιτηρεί και κηδεμονεύει την αστική κοινωνία από τις πιο πλατιές εκδηλώσεις της ζωής της ως τις πιο ασήμαντες κινήσεις της, από τους πιο γενικούς τρόπους της ζωής της ως την ιδιωτική υπόσταση των ατόμων, όπου το παρασιτικό αυτό σώμα αποκτά με τον πιο άκρο συγκεντρωτισμό τη δυνατότητα να είναι πανταχού παρόν, να είναι παντογνώστης και να έχει μια μεγάλη ικανότητα κίνησης και μια ελαστικότητα που το ανάλογό της υπάρχει μόνο στην απόλυτη έλλειψη αυτοτέλειας και στην πλαδαρή αμορφία του πραγματικού κοινωνικού σώματος – είναι φανερό πως σε μια τέτοια χώρα η εθνοσυνέλευση, μαζί με το δικαίωμα να διαθέτει τις υπουργικές θέσεις, έχανε και κάθε πραγματική επιρροή, αν δεν απλοποιούσε ταυτόχρονα τη διοίκηση του κράτους, αν δε λιγόστευε όσο έπαιρνε το στρατό των υπαλλήλων και αν τέλος, δεν επέτρεπε στην αστική κοινωνία και στην κοινή γνώμη να δημιουργήσουν τα δικά τους, ανεξάρτητα από την κυβερνητική εξουσία όργανα. Αλλά το υλικό συμφέρον της γαλλικής αστικής τάξης είναι ακριβώς πολύ στενά συνυφασμένο με τη διατήρηση αυτής της πλατιάς και πολύκλαδης κρατικής μηχανής. Σ’ αυτή βρίσκει θέσεις για τον υπεράριθμο πληθυσμό της και συμπληρώνει με τη μορφή των κρατικών μισθών ότι δε μπορεί να τσεπώσει με τη μορφή του κέρδους, των τόκων, του εισοδήματος και των αμοιβών. Από την άλλη μεριά, το πολιτικό της συμφέρον την ανάγκασε μέρα με τη μέρα να εντείνει την καταπίεση, δηλ. τα μέσα και το προσωπικό της κρατικής εξουσίας, ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένη να κάνει έναν αδιάκοπο πόλεμο ενάντια στην κοινή γνώμη, και να κολοβώνει και να παραλύει με δυσπιστία τα αυτοτελή όργανα κίνησης της κοινωνίας, όταν δεν κατορθώνει να τα ακρωτηριάζει ολότελα. Έτσι η γαλλική αστική τάξη ήταν, απ’ αυτή την ταξική της θέση, αναγκασμένη από τη μια μεριά να εκμηδενίζει τους όρους της ζωής κάθε κοινοβουλευτικής εξουσίας, συνεπώς και της δικής της κοινοβουλευτικής εξουσίας, κι από την άλλη μεριά να κάνει ακατάβλητη την εχθρική της εκτελεστική εξουσία.]</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Αντικαθιστώντας στο πιο πάνω απόσπασμα τις λέξεις <i>«Γαλλία»</i> και <i>«γαλλική»</i> με τις λέξεις <i>«Ελλάδα» </i>και <i>«ελληνική»,</i> έχετε μια πληρέστατη περιγραφή του κυρίαρχου (μετεμφυλιακά τουλάχιστον) κοινωνικοπολιτικού μοντέλου στην Ελλάδα: Το όνομά του είναι «κορπορατίστικος παρεοκρατικός καπιταλισμός» (corporate crony capitalism), δηλαδή η συμπαιγνία ενός <i>"απέραντου κρατικού οικοδομήματος"</i> με το μεγάλο παρασιτικό κεφάλαιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η κοινωνική διαστρωμάτωση της εκλογικής βάσης του ΚΚΕ (εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, μικροσυνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες) ελάχιστη σχέση έχει με τα κρατικοδίαιτα μικρά και μεγάλα παρεοκρατικά προσοδοθηρικά παρασίτα της εκλογικής βάσης των υπόλοιπων κομμάτων. Αυτή δε είναι και η δύναμη στην οποία το ΚΚΕ μπορεί, να στηριχτεί και να αποτελέσει τον κύριο πολιτικό φορέα της οικοδόμησης της πραγματικής πολιτικής και οικονομικής αλλαγής στην Ελλάδα. <br />
<br />
Προϋπόθεση γι’ αυτό θεωρώ, ότι αποτελεί η αποδοχή από το ΚΚΕ, πως μόνο μέσω των δημοκρατικών θεσμών και της οικονομίας αγοράς είναι δυνατόν, η αέναη κατά τη γνώμη μου <i>"ανταρσία των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων"</i> (βλ. «Κομμουνιστικό Μανιφέστο») να εξελίσσεται πάντοτε κι όσο το δυνατόν περισσότερο υπέρ των εργαζομένων, ώστε κάποτε να έρθει εκείνη η <i>«ανώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας»,</i> όπου <i>«…θα έχουν εξαφανιστεί η υποδουλωτική υποταγή των ατόμων στην κατανομή της εργασίας, και μαζί της και η αντίθεση μεταξύ της διανοητικής και της χειρωνακτικής εργασίας˙ όταν η εργασία δεν θα αποτελεί μόνον ένα μέσο για να ζήσει κανένας, αλλά γίνει μια ζωτική ανάγκη πρωταρχικής σημασίας˙ όταν, μαζί με την πολύπλευρη ανάπτυξη των ατόμων, οι παραγωγικές δυνάμεις αυξηθούν επίσης και όλες οι πηγές του συλλογικού πλούτου ξεπηδήσουν μ’ αφθονία, τότε μόνο ο στενός ορίζοντας του δικαίου των αστών θα έχει ξεπεραστεί τελείως και η κοινωνία θα μπορέσει να γράψει πάνω στις σημαίες της: Από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητες του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του»</i> (βλ. Καρλ Μαρξ, «Κριτική του προγράμματος της Γκότα»).<br />
<br />
Συνεπώς το ΚΚΕ θα πρέπει, να αφήσει κατά μέρος τη θέση του για «κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας», που δεν σημαίνει τίποτα άλλο και εύλογα για το εκλογικό σώμα, παρά την αποθέωση και την εξιδανίκευση ενός <i>«απέραντου κρατικού οικοδομήματος»</i> ως εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Η αμέσως πιο πάνω θέση του ΚΚΕ είναι παντελώς χρεοκοπημένη στην συνείδηση του λαού. Οι θέσεις του πρέπει, να είναι δημοκρατία, οικονομία της αγοράς, άμεση έξοδος από την ευρωζώνη, μονομερής και ολοσχερής διαγραφή του χρέους των πολιτών στις τράπεζες και του δημόσιου στους δανειστές. Και πάνω σ' αυτές τις θέσεις να οικοδομήσει τις πολιτικές και κοινωνικές του συμμαχίες.<br />
<br />
Διαφορετικά οι κομμουνιστές στην Ελλάδα, για να δανειστώ μια φράση από την εισαγωγή (Νοέμβρης 1944) του Γιάννη Κορδάτου στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», θα <i>«…μείνουν στο περιθώριο σαν αιρετικοί και αδιάλλαχτοι δογματικοί…».</i> Κι όντας έτσι καταντημένοι στην σημερινή Ελλάδα, ας είναι βέβαιοι, ότι θα έχουν ουσιαστικά παραδώσει μετά τον εμφύλιο για άλλη μια φορά τα πραγματικά όπλα τους στην μετεμφυλιακή ποικιλώνυμη κυβερνώσα φασιστοειδή παρεοκρατία και τα πολιτικά, οικονομικά και μιντιακά εξαπτέρυγά της, προκειμένου να συνεχίσει απερίσπαστη το "εθνοσωτήριο" έργο της.<br />
<br />
Κατά τα άλλα, όπως λέει και το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», η αστική τάξη <i>«βρίσκεται στην ανάγκη να κάνη έκκληση στο προλεταριάτο, να του ζητά τη βοήθειά του και να το τραβά έτσι στην πολιτική κίνηση».</i><br />
<br />
Το κείμενο, λοιπόν, αυτό, το υπογράφει ένα μέλος της, ένας αστός επαναστάτης.<br />
<br />
Γιώργος Μπούρχας<br />
Δικηγορος<br />
Αγ. Σπυρίδωνος 2 – ΤΚ 30002<br />
Βόνιτσα – Αιτωλ/νίας<br />
Τηλ. 2643022622 - 6972889108</div>
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-29527649188101065622012-11-24T09:34:00.004-08:002012-11-24T09:34:59.240-08:00Τιτανομαχία ή ταγκό;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhrzWAFww7yQAZokMv0p3R8-NkTxqIpMwiGqf4C5zVVZ1LP126KBE4v12hB27W6_ZPyi_V74deR_9DjaHFkOrGPMCks6zVv3yWATpQSm9Nk9t7jtAGmbvyxyr-Lg3AyX_RSXrVHA/s1600/12169g.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" rea="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhrzWAFww7yQAZokMv0p3R8-NkTxqIpMwiGqf4C5zVVZ1LP126KBE4v12hB27W6_ZPyi_V74deR_9DjaHFkOrGPMCks6zVv3yWATpQSm9Nk9t7jtAGmbvyxyr-Lg3AyX_RSXrVHA/s320/12169g.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως έχω ήδη γράψει, αμφιβάλλω αν η ανακύψασα διαφωνία μεταξύ Λαγκάρντ και Σόιμπλε είναι ειλικρινής. Την θεωρώ περισσότερο ως υποκριτική. Κι αυτό επειδή δεν μπορώ να κατανοήσω, για πιο λόγο αυτοί έχουν ενστερνιστεί παντελώς ασυμβίβαστες μεταξύ τους θέσεις. Τόσο ασυμβίβαστες, ώστε όποιος τυχόν υπαναχωρήσει απ’ αυτές, αυτόματα γίνεται καταγέλαστος και εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Με λίγα λόγια έχω την εντύπωση, ότι αυτοί έχουν λάβει εσκεμμένα τέτοιες θέσεις, ώστε να μην μπορούν, να καταλήξουν σε οποιαδήποτε συμφωνία. Όπερ θα σήμαινε, ότι έχουν αποφασίσει να σταματήσουν την χρηματοδότηση της Ελλάδας και να την εξωθήσουν εκτός ευρώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μα τολμούν, να εξωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ; Όπως επί παραδείγματι έχει γράψει ο καθηγητής Γ. Βαρουφάκης:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> <a href="http://www.lifo.gr/team/readersdigest/27617">http://www.lifo.gr/team/readersdigest/27617</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«…μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα σημάνει το τέλος του κοινού νομίσματος. Πράγματι, κόντρα σε ανεδαφικές εικασίες διαφόρων κύκλων, το ευρώ δεν θα αντέξει μια ελληνική έξοδο (εθελούσια ή μη). Δεν είναι τυχαίο που η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προβλέπει διαδικασία εξόδου και, μάλιστα, ξεκαθαρίζει ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει και αποπομπή από την ΕΕ. Ο λόγος είναι απλός: Μόλις ανακοινωθεί η ελληνική έξοδος, θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα Ιταλικά spreads θα φτάσουν το 25%, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους θα πέσει στο ΑΑ-, το Βέλγιο θα διαλυθεί και, πολύ σύντομα, η Γερμανία για ανακοινώσει την δική της έξοδο από το ευρώ».</em> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτε καταστροφικό εξαιτίας μιας ελληνικής εξόδου. Όσοι πρέπει να πάρουν χασούρες θα τις πάρουν και πρέπει να τις πάρουν, επειδή θα φταίνε οι ίδιοι. Είναι αδύνατο να μην τις πάρουν! Οι αγορές και οι Γερμανοί με τους συμμάχους τους στο Βορρά ξέρουν, ότι είναι αδύνατο να πάρουν πίσω τα λεφτά, που τους χρωστά η Ελλάδα. Συνεπώς περισσότερα έχουν, να χάσουν συνεχίζοντας να ρίχνουν λεφτά σ’ ένα «βαρέλι δίχως πάτο», παρά να πάρουν από τώρα τη βέβαιη και προϋπολογισμένη χασούρα της μη αποπληρωμής του ελληνικού χρέους. Παρεμπιπτόντως, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους έχει ήδη πέσει στο ΑΑ- και ουδείς σκοτίζεται, αν το διαλυμένο Βέλγιο διαλυθεί! Όσο για τη Γερμανία, αν δεν συμμορφωθούν οι υπόλοιποι με τις υποδείξεις της, βεβαίως και θα φύγει από την ευρωζώνη στην περίπτωση αυτή, αλλά γι’ αυτό δεν θα ευθύνεται καμία τυχούσα ελληνική έξοδος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας ελπίσουμε μόνο, την υποτιθέμενη "τιτανομαχία των βουβαλιών", να την πληρώσουν όντως, μόνον οι βάτραχοι, που μας κυβερνούν και μας κυβέρνησαν, μαζί με τα ποικιλόμορφα οικονομικά και μιντιακά εξαπτέρυγά τους.</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-30192956230723557072012-07-06T17:26:00.000-07:002012-07-06T18:37:46.574-07:00«Εγκαταλείποντας το ευρώ: ένας πρακτικός οδηγός»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7t-OoW8zHkRHAxfOoS7VM7VyiV4gl-Lx6Z5b_Y-1LLdpRB-mu69NzQqTJ-HP7KYtDjcdI6zPTvy2E8zncJ9pMYUppan6vIT-DNmTNJRMrRVNw5LvOzSYvzillRdDIly1y_fsEWg/s1600/roger%2520bootle.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" sca="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7t-OoW8zHkRHAxfOoS7VM7VyiV4gl-Lx6Z5b_Y-1LLdpRB-mu69NzQqTJ-HP7KYtDjcdI6zPTvy2E8zncJ9pMYUppan6vIT-DNmTNJRMrRVNw5LvOzSYvzillRdDIly1y_fsEWg/s320/roger%2520bootle.jpg" width="320" /></a></div>
Ο Ρότζερ Μπουτλ ως επικεφαλής μιας ομάδας από την Capital Economics ανακηρύχθηκε την Πέμπτη 5 Ιουλίου νικητής του βραβείου οικονομικών Γούλφσον αξίας £250.000. <strong>Η νικητήρια συμμετοχή περιγράφει την ομαλότερη διαδικασία με την οποία ένα κράτος μέλος θα μπορούσε να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.</strong><br />
<br />
Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι μολονότι θα υπήρχαν χαμένοι όπως και νικητές από την έξοδο ενός ή περισσοτέρων μελών από το ευρώ, το καθαρό αποτέλεσμα, συνολικά, θα ήταν σαφώς θετικό για τη μελλοντική ανάπτυξη και ευημερία των σημερινών μελών – και για τον υπόλοιπο κόσμο.<br />
<br />
Το πλήρες κείμενο της συμμετοχής του Ρότζερ Μπούτλ βρίσκεται στον ακόλουθο σύνδεσμο:<br />
<a href="http://www.policyexchange.org.uk/images/WolfsonPrize/wolfson%20economics%20prize%20winning%20entry.pdf">http://www.policyexchange.org.uk/images/WolfsonPrize/wolfson%20economics%20prize%20winning%20entry.pdf</a> <br />
<br />
Η πρόταση που υπέβαλε η ομάδα, <strong><em>«Εγκαταλείποντας το ευρώ: ένας πρακτικός οδηγός»,</em></strong> επικεντρώνεται στην αποχώρηση ενός αδύναμου μέλους μόνο, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα. Προτείνει την εισαγωγή ενός νέου νομίσματος σε ισοτιμία 1 προς 1 με το ευρώ την 1η ημέρα της εξόδου και την μετατροπή όλων των μισθών, τιμών, δανείων και καταθέσεων σε αυτό το νόμισμα. Τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα σε ευρώ θα παρέμεναν σε χρήση για μικρές συναλλαγές για διάστημα έως έξι μήνες. Η αποχωρούσα χώρα θα ανακοίνωνε αμέσως ένα καθεστώς στόχευσης του πληθωρισμού, υπό την παρακολούθηση ενός φορέα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, θα υιοθετούσε σειρά σκληρών δημοσιονομικών κανόνων, θα απαγόρευε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών, και θα ανακοίνωνε την έκδοση κυβερνητικών τιμαριθμοποιημένων ομολόγων.<br />
<br />
Η μελέτη συνιστά επίσης τα εξής:<br />
<br />
• Να επαναπροσδιοριστεί από την κυβέρνηση το χρέος της σύμφωνα με το νέο εθνικό νόμισμα.<br />
<br />
• Να εισαχθεί νέο καθεστώς πολιτικής που ενσωματώνει την ποσοτική χαλάρωση και την στόχευση του πληθωρισμού.<br />
<br />
• Η εθνική κεντρική τράπεζα της αποχωρούσας χώρας να παράσχει ένεση ρευστού στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.<br />
<br />
Η μελέτη προτείνει οι βασικοί αξιωματούχοι της αποχωρούσας χώρας να συναντηθούν μυστικά ένα μήνα πριν να ανακοινωθεί δημόσια η ημέρα της εξόδου ή «ημέρα 0». Οι εταίροι της Ευρωζώνης και άλλοι διεθνείς νομισματικοί οργανισμοί θα ενημερωνόντουσαν σχετικά με την ημέρα 0 τρεις ημέρες πριν - κατά προτίμηση Παρασκευή - μέσω μιας δημόσιας ανακοίνωσης ότι η μετάβαση στο νέο νόμισμα θα πραγματοποιηθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Αμέσως μετά την ανακοίνωση αυτή, οι εγχώριες τράπεζες και χρηματοπιστωτικές αγορές θα έπρεπε να κλείσουν ώστε να αποφευχθεί η φυγή κεφαλαίων.<br />
<br />
Οι κριτές ομόφωνα θεώρησαν την πρόταση που υπέβαλε η Capital Economics ως την πιο αξιόπιστη λύση στο ζήτημα του τρόπου διαχείρισης μιας ομαλής εξόδου από την Ευρωζώνη για ένα ή περισσότερα από τα κράτη μέλη της.<br />
<br />
<strong>Σχολιάζοντας τη νίκη του ο Ρότζερ Μπουτλ, Διευθύνων Σύμβουλος της Capital Economics, δήλωσε:</strong><br />
<br />
<em>«Είναι πολύ μεγάλη χαρά για μένα το ότι κέρδισα το βραβείο Γούλφσον. Η πρότασή μας ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στους συναδέλφους μου στην Capital Economics, που συνεργάστηκαν μαζί μου.</em><br />
<em><br /></em><br />
<em>“Η πορεία εξόδου από το ευρώ που προτείνουμε συνεπάγεται την εισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος εν μια νυκτί, με μετατροπή των χρηματικών ποσών στο νέο νόμισμα με ισοτιμία 1 προς 1, ενώ το νόμισμα αυτό θα επιτρέπεται να υποτιμηθεί κατά πολύ στα χρηματιστήρια. Μέχρι να καταστούν διαθέσιμα νέα χαρτονομίσματα, χρησιμοποιούνται μέθοδοι πληρωμών που δεν ενέχουν μετρητά καθώς και μετρητά σε νομίσματα του ευρώ.</em><br />
<em><br /></em><br />
<em>«Οι γνώμες διίστανται σχετικά με το εάν η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ θα αποτελούσε θετική εξέλιξη. Ωστόσο, η συμβολή του βραβείου Γούλφσον ήταν να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει.»</em><br />
<br />
<strong>Ο Ντέρεκ Σκοτ, πρόεδρος των κριτών, είπε:</strong><br />
<br />
<em>«Η σημερινή διαμόρφωση της ΟΝΕ δεν είναι βιώσιμη, αλλά οι πολιτικοί αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Θα διέθεταν πολύ πιο χρήσιμα το χρόνο τους διαβάζοντας τη μελέτη του Ρότζερ Μπουτλ αντί να προσπαθούν να επινοήσουν νέες «λύσεις» για την κρίση της Ευρωζώνης που δεν είναι δυνατόν και δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματικές.»</em><br />
<br />
<strong>Ο λόρδος Σάιμον Γούλφσον, δήλωσε:</strong><br />
<br />
<em>«Το βραβείο προσφέρθηκε με την ακλόνητη πεποίθηση ότι όσο περισσότερη σκέψη και προετοιμασία αφιερώνεται στο ενδεχόμενο της διάσπασης, τόσο λιγότερο επιζήμια θα ήταν η κατάρρευση.</em><br />
<em><br /></em><br />
<em>«Ωστόσο, η διάσπαση του ευρώ φαίνεται όλο και πιθανότερη. Οι πολλαπλές προσπάθειες για τη σταθεροποίηση του ευρώ φαίνεται να μην επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από την εκ νέου χρηματοδότηση των μη βιώσιμων δανείων των ασθενέστερων μελών του ευρώ. Τίποτα δεν έχει γίνει για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων των οικονομιών που έχουν πληγεί - υπερεκτίμησης της αξίας, έλλειψη ανταγωνιστικότητας και υπερβολικά υψηλή ανεργία.</em><br />
<em><br /></em><br />
<em>«Ελπίζω ότι οι μελέτες των τελικών υποψηφίων μας, και ιδίως η σαφής και εμπεριστατωμένη δουλειά του άξιου νικητή μας, Ρότζερ Μπουτλ, θα αποδειχθεί χρήσιμη στους φορείς χάραξης πολιτικής κατά τους επόμενους μήνες.»</em><br />
<br />
<strong>Επιλέγοντας τον νικητή του βραβείου:</strong><br />
<br />
• Η Policy Exchange εξέτασε με μεγάλη προσοχή περισσότερες από 400 συμμετοχές και παρείχε στην επιτροπή κριτών μια τελική λίστα με δέκα ανώνυμες συμμετοχές.<br />
<br />
• Η νικητήρια συμμετοχή ήταν η καλύτερη απάντηση που λάβαμε στο ερώτημα που τέθηκε. Ωστόσο, το βραβείο δεν θα πρέπει να εκληφθεί υποχρεωτικά ως επιδοκιμασία της νικητήριας συμμετοχής εκ μέρους της επιτροπής κριτών, της Policy Exchange, ή του λόρδου Γούλφσον.<br />
<br />
<strong>Σχετικά με το βραβείο οικονομικών Γούλφσον:</strong><br />
<br />
• Το βραβείο οικονομικών Γούλφσον είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματικό βραβείο για οικονομολόγους μετά το βραβείο Νόμπελ. Σκοπός του βραβείου ήταν η εύρεση της καλύτερης απάντησης στην εξής ερώτηση: <em><strong>«Αν κράτη-μέλη εγκαταλείψουν την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης της οικονομικής διαδικασίας ώστε να παρέχονται τα πιο ασφαλή θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη και ευημερία των σημερινών μελών;»</strong></em><br />
<br />
• Το βραβείο χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Charles Wolfson Charitable Trust, φιλανθρωπικό ίδρυμα της οικογένειας Γούλφσον. Η διαχείριση της απονομής έγινε από την Policy Exchange, την ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης με έδρα το Λονδίνο.<br />
<br />
<strong>Βιογραφικά σημειώματα:</strong><br />
<br />
Τα μέλη της ομάδας που ήταν υπεύθυνα για την πρόταση που υπέβαλε η Capital Economics για το βραβείο οικονομικών Γούλφσον ήταν: Ρότζερ Μπουτλ, Τζούλιαν Τζέσοπ, Άντριου Κένινγκαμ, Τζόναθαν Λόινς, Μπεν Μέι, Τζένιφερ Μακκέουν και Μαρκ Πράγκνελ.<br />
<br />
Ο Ρότζερ Μπουτλ είναι Διευθύνων Σύμβουλος της ανεξάρτητης εταιρείας παροχής οικονομικών συμβουλών, Capital Economics, την οποία ίδρυσε το 1999. Με προσωπικό 90 ατόμων στο Λονδίνο, το Τορόντο και τη Σιγκαπούρη, η Capital Economics έχει περίπου 1.400 θεσμικούς πελάτες σε όλο τον κόσμο.<br />
<br />
Άλλες θέσεις που κατείχε ο Ρότζερ Μπουτλ είναι οι εξής: Ειδικός Σύμβουλος της Επιτροπής Υπουργείου Οικονομικών στη Βουλή των Κοινοτήτων, Οικονομικός Σύμβουλος στην εταιρεία Deloitte, μέλος της ομάδας Ανεξάρτητων Οικονομικών Συμβούλων του Υπουργού Οικονομικών της Αγγλίας, Επισκέπτης Καθηγητής του Manchester Business School, Επικεφαλής Οικονομολόγος του Ομίλου της HSBC και Λέκτορας Οικονομικών στο Κολλέγιο St Anne της Οξφόρδης. Ο Ρότζερ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου απέκτησε πτυχίο Σπουδών Φιλοσοφίας, Πολιτικής και Οικονομικών και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στα Οικονομικά. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και πέντε βιβλίων.<br />
<br />
Το τελευταίο του βιβλίο «The Trouble with Markets» περιέχει ένα νέο κεφάλαιο που βασίζεται στην νικητήρια συμμετοχή για το βραβείο Γούλφσον. Το βιβλίο διατίθεται από τις 5 Ιουλίου ως νέο ηλεκτρονικό βιβλίο.<br />
<br />
Ο Τζούλιαν Τζέσοπ είναι Επικεφαλής Παγκόσμιος Οικονομολόγος και Διευθυντής. Ήταν παλαιότερα Ανώτερος Διεθνής Οικονομολόγος στην Standard Chartered Bank, κατείχε ανώτερες θέσεις οικονομολόγου στην HSBC και στην ιαπωνική τράπεζα Nikko, και εργάστηκε ως Οικονομικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει δύο πτυχία στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.<br />
<br />
Ο Άντριου Κένινγκαμ είναι Ανώτερος Παγκόσμιος Οικονομολόγος. Ήταν παλαιότερα Αναπληρωτής Επικεφαλής Οικονομολόγος στο Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας και πριν από αυτό κάλυπτε τον τομέα Αναδυόμενης Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής για τις τραπεζικές εργασίες σταθερού εισοδήματος της Merrill Lynch. Έχει πτυχία στα Οικονομικά και την Ιστορία της Οικονομίας από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το LSE.<br />
<br />
Ο Τζόναθαν Λόινς είναι Επικεφαλής Οικονομολόγος Ευρώπης και Διευθυντής, και υπεύθυνος για την ευρωζώνη και την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Έγινε μέλος της Capital Economics το 2000 φεύγοντας από την HSBC, όπου ήταν Επικεφαλής Οικονομολόγος για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Τζόναθαν σπούδασε Οικονομικά και Χρηματοοικονομικά στα Πανεπιστήμια του Μπαθ και του Σαουθάμπτον.<br />
<br />
Ο Μπεν Μέι είναι Οικονομολόγος Ευρώπης με εστίαση στην Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και τη Σκανδιναβία. Στο παρελθόν ο Μπεν εργάστηκε στον τομέα Νομισματικής Ανάλυσης της Τράπεζας της Αγγλίας, όπου μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με την Ευρωζώνη. Έχει πτυχία στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και από το University College του Λονδίνου.<br />
<br />
Η Τζένιφερ Μακκέουν είναι Ανώτερη Οικονομολόγος Ευρώπης με ιδιαίτερη έμφαση στην ΕΚΤ και τη γερμανική, γαλλική και ελβετική οικονομία. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην Τράπεζα της Αγγλίας, όπου ήταν Οικονομολόγος Ευρωζώνης. Η Τζένιφερ έχει πτυχία στα Οικονομικά από το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Ανατολικής Αγγλίας.<br />
<br />
Ο Μαρκ Πράγκνελ είναι Επικεφαλής της Ανάθεσης Έργων και υπεύθυνος για τις οικονομικές έρευνες που διενεργούνται κατόπιν παραγγελίας πελατών. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην τοπική αυτοδιοίκηση και παλαιότερα ήταν Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας παροχής οικονομικών συμβουλών CEBR. Διετέλεσε επίσης σε ανώτερους ρόλους στρατηγικής του Συνδέσμου Καταναλωτών και της Railtrack plc. Ο Μαρκ σπούδασε Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. </div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-17516464188889029922012-06-27T07:44:00.000-07:002012-06-27T07:44:10.773-07:00«Η ρίζα του κακού»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLHWPMgEO1ZBT39ueAvQwadddiGD0Ef2PsmFUSKc4kKPBLuHmgoJn2nl_IFwKFprwkXzwz9Qys1LVa4HQf5vsJp7ok3aftoVosWWO2Xc4pbjN0VHvfl6zczV8ePx3ZMwXrVkMPg/s1600/one1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLHWPMgEO1ZBT39ueAvQwadddiGD0Ef2PsmFUSKc4kKPBLuHmgoJn2nl_IFwKFprwkXzwz9Qys1LVa4HQf5vsJp7ok3aftoVosWWO2Xc4pbjN0VHvfl6zczV8ePx3ZMwXrVkMPg/s320/one1.jpg" vca="true" width="128" /></a></div>
Ο F. A. Hayek στο περίφημο δοκίμιό του “Why I Am Not a Conservative” γράφει: <br />
<br />
<em>«Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι, μολονότι σ’ όλη μου τη ζωή περιγράφω τον εαυτό μου ως λιμπεραλιστή, πρόσφατα το κάνω με μια ολοένα μεγαλύτερη διστακτικότητα – όχι μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτός ο όρος εγείρει συνεχώς παρανοήσεις, αλλά επίσης επειδή συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μου άποψη και στον ορθολογιστικό λιμπεραλισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης ή ακόμα στον αγγλικό λιμπεραλισμό των οπαδών του ωφελιμισμού».</em> Συνεχίζει δε παρακάτω: <em>«…οι περισσότεροι λιμπεραλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης καθοδηγούνταν περισσότερο από την επιθυμία να επιβάλλουν στον κόσμο ένα σχεδιασμένο εκ των προτέρων λογικό πρότυπο παρά να παράσχουν ευκαιρίες για ελεύθερη ανάπτυξη».</em><br />
<br />
Η αποτυχημένη... προσπάθεια των ευρωπαίων συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και (δυστυχώς!) λιμπεραλιστών να σχεδιάσουν και να οικοδομήσουν εκ των άνω την ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια επιπλέον έκφραση της αποτυχίας του κυρίαρχου και καταγόμενου από την Γαλλική Επανάσταση "ορθολογιστικού λιμπεραλισμού της ηπειρωτικής Ευρώπης", δηλαδή του σχεδιασμένου και επιβαλλόμενου άνωθεν «ορθού λόγου», για τον οποίο μιλάει ο F. A. Hayek.<br />
<br />
Κάθε προσπάθεια επιβολής στον κόσμο ενός σχεδιασμένου εκ των προτέρων λογικού προτύπου, αντί της διαμόρφωσης ενός πλαισίου παροχής ευκαιριών για ελεύθερη ανάπτυξη, μέσω της απρόσκοπτης λειτουργίας των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών της χαγιεκιανής «αυθόρμητης τάξης», καταλήγει σε βέβαιη αποτυχία και σε τερατώδη οπισθοδρόμηση. Καταλήγει στο λαϊκισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.<br />
<br />
Όπως προφητικά έγραφε πριν δέκα χρόνια (24-02-2002) ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας στην «Ελευθεροτυπία»: <em>«Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα μεταβάλει τη χώρα σε Ελ Ντοράντο. Η δικιά μας άποψη είναι ότι θα την μεταβάλει σε Ανατολική Γερμανία: Μαζική ανεργία, άνθηση ακραίων εθνικομπολσεβικικών κινημάτων και καταστροφή κάθε ντόπιας επιχειρηματικής βάσης. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που θα επωφελούνται από τα διάφορα κοινοτικά κονδύλια».</em><br />
<br />
Τα αποτελέσματα αυτά τα βιώνουμε δυστυχώς σήμερα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.<br />
<br />
<br />
</div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-58790547555645234682012-03-20T12:00:00.000-07:002012-03-20T12:02:17.326-07:00Το ευρώ και οι πυλώνες της φασιστοειδούς παρεοκρατίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="left" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ggsmgiPYzeLhRbxyLi1idfO0A72eDVdeUTSDqjPfxAWi8GRbcx9pSp6ai6pqiCiVPinjJrEL3qB9NJbSZyYB7sm9auumdCenWJfEUCA7xyGeYw6HvY2yZLsgMM5h2iQvs9Bq7A/s1600/crony_capitalism.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img aea="true" border="0" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ggsmgiPYzeLhRbxyLi1idfO0A72eDVdeUTSDqjPfxAWi8GRbcx9pSp6ai6pqiCiVPinjJrEL3qB9NJbSZyYB7sm9auumdCenWJfEUCA7xyGeYw6HvY2yZLsgMM5h2iQvs9Bq7A/s200/crony_capitalism.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σε σημερινές του δηλώσεις <strong><span style="color: blue; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/686578/Article.aspx#bellow">ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος είπε μεταξύ άλλων:</a></span></span></strong></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><em>"Είναι ώρα να μιλήσει ο λαός. Πέρα από τις στενές κομματικές επιλογές, οι επερχόμενες εκλογές είναι εκλογές-δημοψήφισμα. Όχι υπέρ ή κατά του μνημονίου, όπως θα ήθελαν μερικοί-μερικοί. Το πραγματικό διακύβευμα, το πραγματικό δίλημμα είναι Ευρώπη ή χάος. Μέσα στην Ευρώπη η δοκιμασία που περνάμε μπορεί να ξεπεραστεί. Έξω από την Ευρώπη ή φτώχεια θα είναι οριστική".</em></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εκατοντάδες χιλιάδες βιοτέχνες και ελεύθεροι επαγγελματίες ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην Ελλάδα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς προς όφελος του καταναλωτή και παλεύουν για την επιβίωσή τους μετά την πρωτοφανή φορομπηχτική καταιγίδα, που ενέσκηψε πάνω τους.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι κρατικοδίαιτοι έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και οι μεγαλοεργολάβοι, μαζί με τους ολιγάρχες των τραπεζών, όλοι τους οικονομικά δεκανίκια και προϊόντα του εγχώριου φασιστοειδούς παρεοκρατικού καπιταλισμού των δύο πολιτικών συμμοριών του δικομματισμού, με ποιόν ακριβώς ανταγωνίζονται στην Ελλάδα;</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Με κανέναν!</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα σε απόλυτη συμπαιγνία με τον τεράστιο γραφειοκρατικό υπαλληλικό στρατό κατοχής της Ελλάδας, <em>«…αυτό το φρικιαστικό παρασιτικό σώμα που τυλίγεται σαν δίχτυ γύρω από το σώμα της …κοινωνίας και φράζει όλους τους πόρους της»</em> (<strong>Καρλ Μαρξ,</strong> <strong>«Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη),</strong> απλά και μόνο ονειρεύονται και προσδοκούν, ότι η Μέρκελ θα αποφασίσει, να ανακυκλώσει κάποια από τα πλεονάσματα του ευρωπαϊκού Βορρά με νέα πακέτα στήριξης προς την εγχώρια φασιστοειδή παρεοκρατία, υπό τη μορφή ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ. <strong>Μονομερής κήρυξη ολοσχερούς στάσης πληρωμών και έξοδος από το ζουρλομανδύα της ευρωζώνης, θα σημάνει ανεπανόρθωτο πλήγμα και κατάρρευση των δύο πυλώνων της εγχώριας φασιστοειδούς παρεοκρατίας: Του μεγάλου κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου.Γι αυτό και μάχονται λυσσασμένα για την παραμονή της Ελλάδας στο ζουρλομανδύα της ευρωζώνης.</strong></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Ο Άνταμ Σμιθ</strong> στον <strong>«Πλούτο των Εθνών» (IV.3.39)</strong> ακριβώς για κάτι τύπους σαν αυτούς του ΣΕΒ έγραψε ότι: <em>“In every country it always is and must be the interest of the great body of the people to buy whatever they want of those who sell it cheapest. The proposition is so very manifest that it seems ridiculous to take any pains to prove it; nor could it ever have been called in question had not the interested sophistry of merchants and manufacturers confounded the common sense of mankind. Their interest is, in this respect, directly opposite to that of the great body of the people.”</em> (Μτφ) <em>«Σε κάθε χώρα πάντοτε πρέπει να επικρατεί το συμφέρον της μεγάλης μάζας των πολιτών να αγοράζουν ότι θέλουν και από όποιον το πουλάει φθηνότερα. Η πρόταση αυτή είναι τόσο φανερή που δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω να την αποδείξω. Ούτε ποτέ θα γεννιόταν η απορία για το ότι οι σοφιστείες των εμπόρων και των βιομηχάνων προκαλούσαν σύγχυση στον κοινό νου του ανθρώπινου γένους. Το προσωπικό τους όφελος είναι αντίθετο με εκείνο της μεγάλης μάζας των ανθρώπων».</em></span><br />
<br />
<br />
<br />
.</div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-1944720731229407572012-02-24T04:29:00.001-08:002012-02-24T04:40:30.962-08:00Ελληνικό "νεοφιλελεύθερο" παράδοξο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/fX7zpkmsoiE?rel=0" width="420"></iframe><br />
Κύριε Βαρουφάκη <br />
Στο τελευταίο άρθρο σας στο protagon.gr (τη σοσιαλδημοκρατική μνημονιακή ιστοσελίδα του εγχώριου κορπορατίστικου παρεοκρατικού καπιταλισμού) με τον τίτλο <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12931">"Λωζάννη-Μόναχο 1Χ2"</a> γράφετε:<br />
[Στα επόμενα άρθρα μου, θα απευθύνω ανοικτές επιστολές προς: (α) τους έλληνες νεοφιλελεύθερους υπέρμαχους της ερμηνείας Λωζάννη, (β) τους έλληνες Κευνσιανούς υπέρμαχους της ερμηνείας Λωζάννη, και (γ) τους έλληνες μαρξιστές υπέρμαχους της ερμηνείας Μονάχου και της επιστροφής στην δραχμή.]<br />
Θα επιθυμούσα, να σας επισημάνω, ότι οι «νεοφιλελεύθεροι» (οι λιμπεραλιστές γενικότερα), είμαστε μαζί με τους μαρξιστές υπέρμαχοι «της ερμηνείας Μονάχου και της επιστροφής στην δραχμή». Ολόκληρη η λιμπεραλιστική αγγλοσαξωνική διανόηση βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με τις εκπεφρασμένες επί του θέματος αντι-λιμπεραλιστικές απόψεις του Μάνου, του Ανδριανόπουλου, της Ξαφά, του Προκοπάκη, του Δοξιάδη κλπ.<br />
Τούτο δε, όπως προκύπτει και από το παρακάτω βίντεο είναι σε γνώση σας: <a href="http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fX7zpkmsoiE">http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fX7zpkmsoiE</a><br />
Παρακαλώ λοιπόν στα επόμενα άρθρα σας, να προβείτε, στις αναγκαίες διευκρινήσεις.<br />
<br />
Με εκτίμηση<br />
Γιώργος Μπούρχας<br />
Δικηγόρος<br />
<br />
<br />
<br /></div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-56258224849386580022012-02-23T11:03:00.000-08:002018-01-14T09:31:58.999-08:00Δικαιοσύνη και Πλάτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="left" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi98RD9RM2whf-BzHkrzZ-yFYR6DuJkVBQq09N9VIbzgN5NHKB7BCHf4Lv4ZtSwMjEyXeVGN1YZMhOfT-Bac6Nive-cbGPJX7dJN-WZpcDzWZrfnrU4EPCBOM8oSIriqqoS0f2UzQ/s1600/Plato1713.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi98RD9RM2whf-BzHkrzZ-yFYR6DuJkVBQq09N9VIbzgN5NHKB7BCHf4Lv4ZtSwMjEyXeVGN1YZMhOfT-Bac6Nive-cbGPJX7dJN-WZpcDzWZrfnrU4EPCBOM8oSIriqqoS0f2UzQ/s320/Plato1713.jpg" width="172" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<em>«Άνευ μεν γαρ του καθόλου ουκ εστίν επιστήμην λαβείν»</em> (Αριστοτέλης, Μεταφ. 1086 b 5)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>1.</strong> Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Αριστοτέλης, ένας ηθικολόγος, ένας ηθικός αναμορφωτής, ο Σωκράτης, ήταν εκείνος, που ενοχλούσε τους ανθρώπους εξαναγκάζοντάς τους, να σκεφτούν, να εξηγήσουν και να δώσουν λόγο για τις αρχές των πράξεών τους˙ συνήθιζε να τους υποβάλει ερωτήματα και οι απαντήσεις τους δεν τον ικανοποιούσαν εύκολα˙ ξεκινούσε κι ο Σωκράτης, όπως οι σοφιστές, από το υποκείμενο της γνώσης και έπειτα μόνο προχωρούσε προς το αντικείμενό της˙ το υποκείμενο ωστόσο της γνώσης συγκροτείται απ’ αυτόν και ως νους, δηλαδή όχι ως κάτι σχετικό, όχι ατομικά περιορισμένο, αλλά ως υποκείμενο που νοεί, ως λογικό υποκείμενο˙ <em>«η γνώση προς την οποία κατευθύνεται το λογικό υποκείμενο δεν έγκειται στην αντίληψη που γεννούν οι αισθήσεις, αλλά στην έννοια, που τη γεννάει η λογική λειτουργία της συνείδησης»</em> [1]. Ενώ, όμως, έτσι πραγματοποιήθηκε η διάκριση αισθητού και λογικού υποκειμένου, δεν πραγματοποιήθηκε και η διάκριση αισθητού και νοητού αντικειμένου και συνεπώς δεν ήταν δυνατή η καθαυτή έλλογη γνώση ενός κόσμου ρευστού, μεταβαλλόμενου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν όλα τα πράγματα βρίσκονται σε συνεχή ροή, τότε είναι αδύνατο να υπάρχει πραγματική γνώση γι αυτά˙ στην καλύτερη περίπτωση θα πρόκειται τότε για ασαφείς και απατηλές «δοξασίες». Ο Παρμενίδης είχε πει, ότι η καθαρή γνώση του λόγου, σε αντίθεση με την απατηλή δοξασία της εμπειρίας, μπορούσε, να έχει ως αντικείμενό της, μόνο έναν κόσμο που δεν μεταβάλλεται, και πως υπήρχε πραγματικά πίσω από τον κόσμο των φθαρτών πραγμάτων μια αμετάβλητη πραγματικότητα. Η «ανακάλυψη» του Παρμενίδη ωστόσο δεν μπορούσε να ήταν ικανοποιητική για εκείνον, που το <em>«καθαρώτατον αττικό αίμα του Κόδρου και του Σόλωνος έρρευσε για τις φλέβες του» </em>[2], τον Πλάτωνα. Μολονότι ο τελευταίος αποστρέφονταν και περιφρονούσε τον κόσμο της ροής, δεν μπορούσε παρά να ενδιαφέρεται έντονα γι’ αυτόν. Επιθυμούσε, να ανακαλύψει το μυστικό της παρακμής του, των βίαιων αλλαγών του και της δυστυχίας του. Αυτό που αναζητούσε ήταν η γνώση, όχι η δοξασία, η καθαρή έλλογη γνώση ενός κόσμου που δεν μεταβάλλεται, αλλά συγχρόνως γνώση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την διερεύνηση αυτού του μεταβαλλόμενου κόσμου και της μεταβαλλόμενης κοινωνίας ιδιαίτερα. Στόχος του Πλάτωνα ήταν να ανακαλύψει το μυστικό της βασιλικής γνώσης της πολιτικής, το μυστικό της τέχνης για την διακυβέρνηση των ανθρώπων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η σωκρατική μέθοδος αναζήτησης των ορισμών μέσω των εννοιών ήταν εκείνη που βοήθησε τον Πλάτωνα στην επιδίωξή του αυτή. Μολονότι δεν θα μπορούσε, να υπάρξει ορισμός οποιουδήποτε αισθητού όντος, καθώς αυτά πάντοτε μεταβάλλονται, μπορούσαν ωστόσο να υπάρξουν ορισμοί και αληθινή γνώση πραγμάτων ενός διαφορετικού είδους – των ποιοτήτων των αισθητών πραγμάτων. <em>«Αν η γνώση ή η σκέψη επρόκειτο, να έχουν ένα αντικείμενο, αυτό θα έπρεπε, να είναι κάτι διαφορετικό, θα έπρεπε να είναι κάποιες αμετάβλητες οντότητες, πέρα από αυτές που είναι αισθητές</em> [3]<em>»,</em> λέει ο Αριστοτέλης και αναφέρει ο ίδιος, πως ο Πλάτων <em>«ονόμαζε αυτά τα άλλου είδους όντα Μορφές ή Ιδέες και έλεγε πως τα αισθητά πράγματα ήταν χωριστά από αυτές και ονομάζονταν όλα σύμφωνα μ’ αυτές˙ και πως τα πολλά πράγματα που έχουν το ίδιο όνομα με μια Μορφή ή Ιδέα, υφίστανται επειδή μετέχουν σ’ αυτήν»</em> [4]. Η σωκρατική έννοια έτσι, στον Πλάτωνα γίνεται Ιδέα. Μ’ αυτήν γίνεται δυνατός τώρα και ο χωρισμός νοητού και αισθητού αντικειμένου. Συνεπώς, δυνατή είναι, έτσι, και η καθαρή έλλογη γνώση, αφού αντικείμενο της τελευταίας είναι η σταθερή πλέον ουσία των όντων, η Ιδέα. Εκείνο που απλώς φαίνεται με τις αισθήσεις έχει και μια νοητή ύπαρξη, την Ιδέα. Αυτή αποτελεί εκείνο, που χωρίς να φαίνεται, νοείται, αποτελεί το απόλυτο είναι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«ουκ ουσίας όντος του αγαθού, αλλ’ έτι επέκεινα της ουσίας πρεσβεία και δυνάμει υπερέχοντος»</em> (Πλάτων, Πολιτεία, 509 b)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>2.</strong> Στο χώρο της νόησης του υποκειμενικού και του αντικειμενικού κόσμου η μεταξύ τους επαφή γίνεται μέσω αυτού, που ο Πλάτων αποκαλεί Αγαθό. Τέτοιο είναι, που <em>«επιστήμην μεν και αλήθειαν παρέχει, αυτό δ’ υπέρ ταύτα κάλλει εστίν»</em> [5]. Αποτελεί τον κρίκο στο χώρο της νόησης ανάμεσα στο νου και στα νοούμενα (ανάμεσα στο λόγο και στα αντικείμενά του) κατά τον ίδιο τρόπο που, στον αισθητό κόσμο, το φως, που είναι παράγωγο του ήλιου, αποτελεί τον κρίκο ανάμεσα στην όραση και στα αντικείμενα της όρασης (δηλαδή τα αισθητά πράγματα).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά τον Κ. Τσάτσο [6] με την αρχή του αγαθού «ολοκληρώνεται το σύστημα του κόσμου˙ βρίσκει την έσχατή του κορύφωση. Κάτω – κάτω τοποθετείται η ανυπαρξία του χάους, το κάτι που δεν έφτασε ούτε στην αίσθηση. Εκεί βασιλεύει το απόλυτο σκοτάδι. Ύστερα έρχεται ο αισθητός κόσμος, που γίνεται περιεχόμενο της αντίληψης. Αυτός δεν είναι, αλλά γίνεται πάντοτε˙ και στη γένεσή του μένει ρευστός, σχετικός και ασήμαντος. Εδώ δεν βασιλεύει το απόλυτο σκοτάδι. Είναι βαθμίδα ανώτερη από το χάος. Στην ανώτερη κι απ’ αυτήν βαθμίδα βρίσκεται ο μικτός κόσμος, όπως τον συλλαμβάνει η διάνοια, η μαθηματική προπάντων σκέψη. Ο κόσμος αυτός έχει οντότητα, έχει μονιμότητα και σταθερότητα μόνον καθόσον μετέχει των ιδεών. Γίνεται και ο κόσμος αυτός˙ αλλ’ η γένεσή του είναι γένεση προς ουσίαν. Είναι φωτισμένος από τις ιδέες και γι’ αυτό αξιότερος από την προηγούμενη βαθμίδα. Και από πάνω και από τον μικτό κόσμο είναι οι ιδέες. Αυτές έχουν απόλυτη ύπαρξη, υπάρχουν αυτές καθ’ εαυτές˙ είναι ουσίες. Δεν μετέχουν μόνο στο απόλυτο και το άξιο, είναι οι ίδιες το απόλυτο και το άξιο. Αλλά και αυτές κορυφώνονται σε κάτι, που και από αυτές ακόμη υπερέχει, κάτι ουσιαστικότερο και από την ουσία, κάτι αξιότερο και από την αξία, κάτι τέλειο. Αυτό είναι που ονομάζει ο Πλάτων αγαθό (Πολιτεία, 508e)». Ο Πλάτων δίνει την περιγραφή αυτού του συστήματος του κόσμου μέσα από τον Μύθο του Σπηλαίου [7].</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«Τα γαρ αισθητά πάντα φθείρεται και εν κινήσει εστίν»</em> (Αριστοτέλης, Μεταφ. 999 a 4)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>3.</strong> Η πλατωνική θεωρία των Μορφών ή Ιδεών είχε εισαχθεί από τον Πλάτωνα για να ανταποκριθεί σ’ ένα μεθοδολογικό αίτημα: Το αίτημα για καθαρή ή έλλογη γνώση, που είναι αδύνατη στην περίπτωση των αισθητών όντων. Όμως η θεωρία των Μορφών ή Ιδεών χρησιμεύει επιπλέον στον Πλάτωνα για την ερμηνεία της ιστορίας. Μπορεί να εξηγήσει την γενική κατεύθυνση της ροής όλων των πραγμάτων και, συνεπώς, την ιστορική τάση προς τον εκφυλισμό που εκδηλώνουν ο άνθρωπος και η ανθρώπινη κοινωνία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτος ο Ησίοδος ήταν εκείνος, που είχε εισαγάγει την ιδέα ενός γενικού ρεύματος ή τάσης στην ιστορική ανάπτυξη. Η ερμηνεία της ιστορίας που δίνει είναι απαισιόδοξη, αφού πιστεύει, ότι το ανθρώπινο γένος στην κατιούσα πορεία του από την χρυσή εποχή και μετά είναι προορισμένο να εκφυλίζεται τόσο φυσικά όσο και ηθικά. Ακολούθησε ο Ηράκλειτος, που συνελάμβανε τον κόσμο όχι ως ένα οικοδόμημα, όπως οι πρώτοι Έλληνες κοσμολόγοι, αλλά ως μια κολοσσιαία διαδικασία συμβάντων, αλλαγών, γεγονότων τα οποία επέρχονται με την αναγκαιότητα του πεπρωμένου. Στη θεωρία του υπερτονίζεται αυτή η πίστη του σ’ έναν άτεγκτο και αναλλοίωτο νόμο πεπρωμένου. <em>«Ποταμώ ουκ έστι δις εμβήναι τω αυτώ ούτε θνητής ουσίας δις άψασθαι κατά έξιν»,</em> έλεγε [8] χαρακτηριστικά. Η θεωρία του Ηράκλειτου επηρέασε την ανάπτυξη της ελληνικής φιλοσοφίας για μακρύ χρονικό διάστημα. Οι φιλοσοφίες του Παρμενίδη, του Δημόκριτου, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη μπορούν όλες τους να περιγραφούν ως προσπάθειες να λυθούν τα προβλήματα αυτού του μεταβαλλόμενου κόσμου, που ανακάλυψε ο Ηράκλειτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον Πλάτωνα [9] εκφράζεται μια γενική αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των αμετάβλητων όντων ή Ιδεών και στον κόσμο των αισθητών πραγμάτων, που τελούν σε ροή, ανάμεσα στον κόσμο των αμετάβλητων πραγμάτων και στον κόσμο των φθαρτών πραγμάτων, ανάμεσα στα πράγματα που είναι αγέννητα και σ’ εκείνα που γεννιούνται και είναι καταδικασμένα να εκφυλισθούν. Η θεωρία του Πλάτωνα για τις Μορφές ή Ιδέες του παρέχει τη θεωρητική βάση, έτσι, για μια πεσιμιστική αξιολόγηση και της πολιτικής εξέλιξης. Οι Μορφές ή Ιδέες του Πλάτωνα είναι αμετάβλητες, αδιάφθορες και τέλειες, που προηγούνται των αντιγράφων τους, των αισθητών δηλαδή όντων. Οι Μορφές ή Ιδέες αποτελούν μια αφετηρία τέλεια και αγαθή και συνεπώς κάθε αλλαγή είναι αλλαγή που οδηγεί στην απομάκρυνση από το τέλειο και το αγαθό. Κάθε αλλαγή κατευθύνεται προς το ατελές και το κακό, προς την διαφθορά. Η απομάκρυνση από την αρχέτυπη μορφή κοινωνίας, αυτή που μοιάζει περισσότερο προς την Ιδέα της πολιτείας, προς την άριστη πολιτεία, συνιστά έκπτωση και παρακμή. Αίτιο αυτής της παρακμής είναι η εσωτερική διαμάχη και ο ταξικός πόλεμος, που υποδαυλιζόμενος από το ατομικό συμφέρον, αποτελεί τον κύριο καθοριστικό παράγοντα της κοινωνικής δυναμικής και του πολιτικού εκφυλισμού. Οι τέσσερις περισσότερο αξιοσημείωτες περίοδοι της πολιτικής παρακμής των πολιτευμάτων περιγράφονται από τον Πλάτωνα με την ακόλουθη σειρά. Πρώτη μετά την τέλεια πολιτεία έρχεται η τιμοκρατία (δηλαδή η κυβέρνηση των ευγενών, που επιζητούν τιμή και δόξα. Δεύτερη η ολιγαρχία (δηλαδή η κυβέρνηση των πλούσιων οικογενειών). Τρίτη κατά σειρά γεννιέται η δημοκρατία (δηλαδή η κυβέρνηση της ελευθερίας, που σημαίνει ανομία. Τέταρτη και τελευταία έρχεται η τυραννία, που είναι <em>«τέταρτόν τε και έσχατον πόλεως νόσημα» </em>[10]. Όπως παρατηρεί ο Κ. Popper [11], <em>«o Πλάτων αποσκοπούσε να διατυπώσει ένα σύστημα των ιστορικών περιόδων διεπόμενο από ένα νόμο εξέλιξης˙ με άλλα λόγια απέβλεπε σε μια ιστορικιστική θεωρία της ιστορίας. Η προσπάθεια αυτή αναβίωσε με τον Rousseau και έγινε του συρμού με τους Comte, Mill, Hegel και Marx»</em>. Ενώ όμως αυτοί πίστευαν σ’ ένα νόμο ιστορικής προόδου, ο Πλάτων πίστευε σ’ ένα νόμο κοινωνικής παρακμής, χωρίς όμως, υπό προϋποθέσεις, να αποκλείει και εξελίξεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφού όπως θα δειχθεί πιο κάτω, ο Πλάτων εισάγει κάποιο είδος κοινωνικής μηχανικής, κάνοντας έτσι δυνατή τη διαμόρφωση εργαλείων για την αναχαίτιση της κοινωνικής αλλαγής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«Όσοι, ην δ’ εγώ, πολιτειών τρόποι εισίν είδη έχοντες, τοσούτοι κινδυνεύουσι και ψυχής τρόποι είναι»</em> (Πλάτων, Πολιτεία 445c)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>4.</strong> Ο Πλάτων χρησιμοποιεί τον όρο «φύση», αποδίδοντας σ’ αυτόν το ίδιο σχεδόν νόημα, που έχει η Μορφή ή Ιδέα. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στις φύσεις και στις Μορφές ή Ιδέες είναι ότι η Μορφή ή Ιδέα ενός αισθητού πράγματος δεν βρίσκεται μέσα σ’ αυτό το πράγμα αλλά είναι χωρισμένη απ’ αυτό, είναι ο πρόγονος ή γενάρχης του. Αλλά αυτή η Μορφή – πατέρας προσδίδει στα αισθητά πράγματα, που είναι απόγονοί της κάτι: τη φύση τους. Η φύση έτσι είναι η εγγενής ή αρχέτυπη ποιότητα ενός πράγματος και στο μέτρο αυτό η ενύπαρκτη ουσία του. Αποτελεί την αρχική καταβολή ή εσωτερική τάση ενός πράγματος και καθορίζει εκείνες από τις ιδιότητες του, που συνιστούν τη βάση της ομοιότητάς του με την Ιδέα του ή της έμφυτης συμμετοχής του σ’ αυτήν. Φυσικό είναι επομένως, ότι είναι έμφυτο ή αρχέτυπο ή θεϊκό μέσα σ’ ένα πράγμα, ενώ τεχνητό, ότι μετέβαλε αργότερα, πρόσθεσε ή επέβαλε ο άνθρωπος με εξωτερικό αναγκασμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μεταξύ των άλλων ο Πλάτων διδάσκει, ότι η ψυχή προηγείται και επομένως υπάρχει εκ φύσεως. Μπορούμε μάλιστα, να πούμε, ότι η φύση ενός ανθρώπου είναι σχεδόν ταυτόσημη με την ψυχή του˙ είναι η θεία αρχή μέσω της οποίας ο άνθρωπος μετέχει στην Ιδέα, επικοινωνεί με την Ιδέα. Η ψυχή είναι περισσότερο συγγενική προς την Ιδέα, αφού αποτελεί ένα από τα πρώτα πράγματα και προηγείται όλων των σωμάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Πλάτων διαιρεί την ψυχή σε τρία μέρη [μόρια], το λογικό [λογιστικό], την βουλητική ενέργεια [θυμοειδές] και τα επιθυμητικά ένστικτα [επιθυμητικό]. Για να μπορέσει δε η ψυχή να πάει προς την Ιδέα, θα πρέπει τα τρία της στοιχεία, να υπηρετήσουν αυτό το σκοπό το καθένα με τον δικό του τρόπο, με τη δική του αρετή. Πρέπει το λογικό, να ορίζει το ορθό για τη ζωή της ψυχής, οπότε η ψυχή θα έχει την αρετή της σοφίας. Το θυμοειδές να διαφυλάσσει, αυτό που επιτάσσει το λογικό από τις αντιδράσεις του επιθυμητικού, παλεύοντας έτσι, να καταπνίξει την αντίδραση των αισθήσεων˙ τότε έχει η βουλητική ενέργεια της ψυχής την αρετή της ανδρείας. Τέλος πρέπει και το επιθυμητικό να υποταχθεί στις επιταγές του λόγου, οπότε η αρετή του επιθυμητικού θα είναι η σωφροσύνη. Η αρετή όμως της ψυχής που πραγματώνει και καταξιώνει όλες τις άλλες, η ύψιστη αρετή της ψυχής είναι η δικαιοσύνη. Αυτή ορίζει πώς κάθε μόριο της ατομικής ψυχής πρέπει να επιτελεί το έργο που του αρμόζει, την αρετή που του αρμόζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Διαπλάθοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ατομική ψυχή και τη λειτουργία της, ο Πλάτων προχωρεί κατόπιν σ’ έναν παραλληλισμό της ατομικής ψυχής και της πολιτείας. Οι ίδιες αρχές που διέπουν τις πράξεις του ατόμου, θα ισχύσουν κατά τον Πλάτωνα και για τη ζωή της Πολιτείας. Οι λειτουργίες της ψυχής είναι και λειτουργίες της Πολιτείας, οι αρετές της ψυχής είναι και αρετές της πολιτείας. Παραπέρα διδάσκει, ότι υπάρχει αλληλεξάρτηση ανάμεσα στην πολιτεία και το άτομο. Το ένα οφείλει τη ύπαρξή του στο άλλο. Η πολιτεία οφείλει την ύπαρξή της στην ανθρώπινη ψυχή και ιδίως στην έλλειψη αυτάρκειας της τελευταίας˙ και το άτομο οφείλει την ύπαρξή του στην πολιτεία, εφόσον το ίδιο δεν διαθέτει αυτάρκεια. Αλλά μέσα σ’ αυτή τη σχέση αλληλεξάρτησης η ανωτερότητα της πολιτείας πάνω στο άτομο εκδηλώνεται με πολλούς και ποικίλους τρόπους˙ λ.χ. από το γεγονός ότι η έναρξη της παρακμής της τέλειας πολιτείας δεν αναπτύσσεται μέσα στην ίδια την πολιτεία αλλά στα άτομα που την αποτελούν. Η παρακμή της πολιτείας δεν είναι μόνο συσχετική με την ανθρώπινη φύση, αλλά παράγεται άμεσα από τη διαφθορά της, και μάλιστα απ’ αυτήν των μελών της ανώτατης τάξης. Καθένα από τα τυπικά στάδια παρακμής της πολιτείας προκαλείται από ένα αντίστοιχο στάδιο εκφυλισμού της ανθρώπινης ψυχής. Η παρακμή μάλιστα της πολιτείας ερμηνεύεται ως βασιζόμενη στον εκφυλισμό της ράτσας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ύπαρξη αυτάρκειας στην πολιτεία και η μη ύπαρξή της στο άτομο θεμελιώνεται από τον Πλάτωνα ως εξής: Η κοινωνική φύση του ανθρώπου υποστηρίζει, οφείλεται στην ατέλεια του ατόμου, στην εγγενή ύπαρξη ορίων στην ανθρώπινη φύση, Ακόμη και οι σχετικά ελάχιστοι τέλειοι άνθρωποι εξαρτώνται από άλλους, λιγότερο τέλειους, αν όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο, τουλάχιστον για να προσφέρουν οι τελευταίοι στους πρώτους τη σκληρή χειρωνακτική εργασία. Έτσι ακόμα και σπάνιες και ασυνήθιστες φύσεις, που πλησιάζουν την τελειότητα εξαρτώνται τελικά από την κοινωνία και το κράτος. Το τελευταίο συνεπώς πρέπει να τοποθετηθεί υψηλότερα από το άτομο. Μόνο το κράτος και η κοινωνία μπορούν, να έχουν έτσι αυτάρκεια και τελειότητα, ικανή να αντισταθμίζει την ατέλεια του ατόμου [12].</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«τα αυτού πράττειν και μη πολυπραγμονείν δικαιοσύνη εστί»</em> (Πλάτων, Πολιτεία, 433a)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>5.</strong> Η δικαιοσύνη συνιστά κεντρικό θέμα της «Πολιτείας» του Πλάτωνα. Είναι μάλιστα γεγονός, ότι ο παραδοσιακός υπότιτλός της είναι «Περί Δικαιοσύνης» [Περί Δικαίου Πολιτικός]. Ο διάλογος της «Πολιτείας», που, όπως ορθά αναφέρει ο Κ. Τσάτσος, <em>«...είναι και ο ιστορικά και πνευματικά σπουδαιότερος, ξετυλίγεται γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα, την Ιδέα της δικαιοσύνης»</em> [13]. <em>«Η Πολιτεία έχει αποστολή της να φέρει στην κοινωνία των ανθρώπων την ίδια εσωτερική τάξη και αρμονία, που η δικαιοσύνη, ως αρετή του υποκειμένου, φέρνει στις λειτουργίες της ατομικής ψυχής. Γι’ αυτό είναι το πρόβλημα της πολιτείας πρόβλημα πραγματοποίησης της δικαιοσύνης, και η αρχή και μέθοδος για τη ζωή της πολιτείας»</em> [14]. Ο Πλάτωνας προσπαθεί να αναζητήσει την Ιδέα της δικαιοσύνης στο κράτος και κατόπιν επιχειρεί να εφαρμόσει τα πορίσματά του στο άτομο [15].</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήδη πιο πάνω έγινε αναφορά στην αλληλεξάρτηση, που υφίσταται ανάμεσα στην κοινωνία και στο άτομο καθώς και στο ότι η κοινωνία, η πολιτεία, θεμελιώνεται, οφείλει την ύπαρξή της, στις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης, σύμφωνα με τις παραδοχές του Πλάτωνα. <em>«Εθέμεθα δε δήπου και πολλάκις ελέγομεν, ει μέμνησαι, ότι ένα έκαστον εν δεοι επιτηδεύειν των περί την πόλιν, εις ο αυτού η φύσις επιτηδειοτάτη πεφυκυία είη»</em> [16]. Απ’ αυτό συνάγει ο Πλάτων, ότι ο καθένας θα έπρεπε, να νοιάζεται μόνο για τις δικές του υποθέσεις˙ ότι ο ξυλουργός θα έπρεπε να περιορίζεται στην ξυλουργική, ο υποδηματοποιός στην κατασκευή υποδημάτων. Δεν προκαλείται, ωστόσο μεγάλη ζημιά αν δύο εργάτες αλλάξουν τις φυσικές θέσεις τους. <em>«Αλλ’ όταν γε οίμαι δημιουργός ων ή τις άλλος χρηματιστής φύσει … εις το του πολεμικού είδος επιχειρή ιέναι, ή των πολεμικών τις εις το του βουλευτικού και φύλακος ανάξιος ων, … τότε οίμαι … ταύτην τούτων μεταβολήν και πολυπραγμοσύνη όλεθρον είναι τη πόλει» </em>[17]. Από το επιχείρημα αυτό, που συνδέεται στενά με το αξίωμα, ότι το δικαίωμα της οπλοφορίας θα έπρεπε, να αποτελεί ταξικό προνόμιο, ο Πλάτων συνάγει το τελικό του συμπέρασμα ότι οποιαδήποτε αλλαγή ή αμοιβαία ανάμιξη των τριών τάξεων πρέπει να συνιστά αδικία και ότι, επομένως, το αντίθετο είναι δικαιοσύνη: <em>«Χρηματιστικού, επικουρικού, φυλακικού γένους οικειοπραγία, εκάστου τούτων το αυτό πράττοντος εν πόλει, τουναντίον εκείνου δικαιοσύνη τα’ αν είη και την πόλιν δικαίαν παρέχοι»</em> [18]. Το συμπέρασμα αυτό του Πλάτωνα επαναβεβαιώνεται και συνοψίζεται λίγο παρακάτω: <em>«Αλλ’ ου πη μην τούτό γε επιλελήσμεθα, ότι εκείνη γε τω το εαυτού έκαστον εν αυτή πράττειν τριών όντων γενών δίκαια ην»</em> [19]. Καθίσταται έτσι φανερό ότι ο Πλάτωνας δεν θεωρεί την δικαιοσύνη ως σχέση μεταξύ ατόμων αλλά ως ιδιότητα του κράτους βασισμένη στη σχέση ανάμεσα στις τάξεις του. Η θέση του δε αυτή βρίσκεται σε λογική ακολουθία με την παραδοχή του αναφορικά με την πρωταρχικότητα του κράτους έναντι του ατόμου. Δικαιοσύνη γι’ αυτόν δεν είναι παρά η υγεία, η ενότητα και η σταθερότητα του συλλογικού σώματος, του κράτους. Η πραγμάτωση της Ιδέας της δικαιοσύνης περνά έτσι, αναγκαστικά μέσα από την σχεδίαση μιας άριστης πολιτείας, τόσο πολύ όμοιας με την Ιδέα μιας πολιτείας, ώστε να μην μπορεί, να παρακμάσει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«Εάν μη, ην δ’ εγώ, η οι φιλόσοφοι βασιλεύσωσι εν ταις πόλεσιν ή οι βασιλής τε νυν λεγόμενοι και δυνάσται φιλοσοσοφήσωσι γνησίως τε και ικανώς και τούτο εις ταυτόν συμπέση, δύναμις τε πολιτική και φιλοσοφία, των δε νυν πορευομένων χωρίς εφ εκάτερον αι πολλαί φύσεις εξ ανάγκης αποκλεισθώσιν, ουκ έστι κακών παύλα, ω φίλε Γλαύκων, ταις πόλεσι, δοκώ δ’ ουδέ τω ανθρωπίνω γένει»</em> (Πλάτων, Πολιτεία 473 c/d)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>6.</strong> Σύμφωνα με τον K. Popper: <em>«Η θεωρία αυτή της δικαιοσύνης δείχνει πολύ καθαρά ότι ο Πλάτων τοποθετούσε το θεμελιακό πρόβλημα της πολιτικής στο ερώτημα: Ποιος θα κυβερνά το κράτος;»</em> [20]. Ο ίδιος ο K. Popper επιχειρεί κατόπιν μια σύγκριση αναφορικά με τη γνώση ανάμεσα στο πνεύμα της διδασκαλίας του Σωκράτη και σ’ εκείνη του Πλάτωνα. Υποστηρίζει ορθά, ότι το σωκρατικό ήθος της πνευματικής μετριοφροσύνης μετατρέπεται στον Πλάτωνα σε <em>«ενσάρκωση μιας αμετρίαστης πίστης στην αυθεντία»</em> [21]. Οι «βασιλικοί άνδρες» του Πλάτωνα είναι εκείνοι, που μπορούν, να βλέπουν και να επικοινωνούν με τις αιώνιες και άφθαρτες Ιδέες˙ εκείνοι που βγήκαν από το σκοτάδι και τις σκιές του σπηλαίου, ανέβηκαν στο αληθινό φως και αντίκρυσαν κατάματα τον ήλιο. Ορθά επισημαίνει ο K. Popper, ότι είναι <em>«δύσκολο να φαντασθεί κανείς μεγαλύτερη αντίθεση απ’ αυτήν που υπάρχει ανάμεσα στο σωκρατικό και το πλατωνικό ιδεώδες για τον φιλόσοφο. Πρόκειται για αντίθεση ανάμεσα σε δύο κόσμους, στον κόσμο ενός μετριοπαθούς ορθολογιστή υπέρμαχου της αξίας του ατόμου και σ’ αυτόν ενός ημίθεου εκφραστή του ολοκληρωτισμού»</em> [22].</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη και πιο σημαντική λειτουργία των «βασιλικών ανδρών» είναι αυτή του ιδρυτή και νομοθέτη της πολιτείας. Προκειμένου το κράτος να αποφύγει την παρακμή, θα πρέπει, όπως ειπώθηκε, να σχηματιστεί κατά τρόπο, που να πραγματώνεται σ’ αυτό η Ιδέα της δικαιοσύνης και μέσω αυτής πλέον να αποτελεί ένα αντίγραφο της Ιδέας του. Μόνο όμως ένας φιλόσοφος, που θα είναι πλήρως καταρτισμένος στην ανώτατη από τις επιστήμες, τη διαλεκτική, μπορεί να είναι ικανός να δει και να πραγματώσει την Ιδέα της δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση της πολιτείας. Στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο σημείο αυτό [23]. Οι φιλόσοφοι <em>«αγαπούν και βλέπουν την αλήθεια»</em> [24], όχι μόνο τα μέρη, αλλά το σύνολο. Ο φιλόσοφος για τον Πλάτωνα είναι ο εραστής και οραματιστής του κόσμου των Ιδεών, σ’ αντίθεση με τους άλλους που είναι απλώς <em>«φιλήκοοι και φιλοθεάμονες τας τε καλάς φωνάς ασπάζονται και χρόας και σχήματα και πάντα τα εκ των τοιούτων δημιουργούμενα», όμως «αυτού δε του καλού αδύνατος αυτών η διάνοια την φύσιν ιδείν τε και ασπάσασθαι»</em> [25]. Αυτός ο φιλόσοφος, <em>«θείω …ομιλών»</em> [26], μπορεί <em>«α εκεί ορά μελετήσαι εις ανθρώπων ήθη και ιδία και δημόσια τιθέναι»</em> [27]. Οι «βασιλικοί άνδρες» <em>«λαβόντες …ώσπερ πίνακα πόλιν τε και ήθη ανθρώπων, πρώτον μεν καθαράν ποιήσειαν αν, ο ου πάνυ ράδιον»</em> [28] και έπειτα να σχεδιάσουν «το σχήμα της πολιτείας». Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους αυτός που θα θεμελιώσει την πόλη, πρέπει να είναι φιλόσοφος. Αυτός είναι έτσι ο πρώτος νομοθέτης της πολιτείας. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι επιπλέον απαραίτητος κατά τον Πλάτωνα για τον ρόλο του μόνιμου κυβερνήτη. Είναι αυτός που μπορεί να διατηρήσει την ενότητα και αποτρέψει τον εκφυλισμό της κυρίαρχης τάξης μέσα στην πολιτεία. Έτσι η ανατροφή της κυρίαρχης τάξης της πολιτείας συνιστά μια δεύτερη αποστολή του φιλοσόφου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά τον K. Popper [29], η μεγάλη σημασία που αποδίδει ο Πλάτωνας στην ύπαρξη φιλοσοφικής παιδείας για τους κυβερνώντες, μπορεί να ερμηνευθεί με καθαρά πολιτικούς λόγους. Συνίσταται κατά τον K. Popper στην ανάγκη, να αυξηθεί στο έπακρο η αυθεντία των κυβερνώντων. Απαιτείται η εκπαίδευση των κυβερνώντων να βασίζεται σε αξιώσεις υπερφυσικών μυστικών δυνάμεων με τις οποίες ο Πλάτων τους προικίζει στην «Πολιτεία» του. Οι ηγέτες της πολιτείας δεν μπορούν να μοιάζουν με τους άλλους ανθρώπους, αφού ανήκουν σ’ έναν άλλο κόσμο, επικοινωνούν με το θείο, την Ιδέα, που <em>«μνεία δ’ αυτοίς και θυσίας της πόλιν δημοσία ποιείν, εάν και η Πυθία συναναιρή, ως δαίμοσιν, ει δε μη, ως ευδαίμοσί τε και θείοις»</em> [30].</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρόβλημα τελικά της επιλογής και της εκπαίδευσης των κυβερνώντων αποβαίνει από καθαρά πολιτική άποψη ο πιο σημαντικός θεσμός στην κοινωνία, που οραματίζεται ο Πλάτων, καθώς ο θεσμός αυτός αναμφισβήτητα μπορεί, να ειπωθεί, ότι κρατά τα κλειδιά της εξουσίας. Αυτός και μόνο ο λόγος θα αρκούσε για να δικαιολογήσει το ότι οι υψηλότερες τουλάχιστον βαθμίδες της εκπαίδευσης θα έπρεπε, να ελέγχονται κατά τρόπο άμεσο από τους κυβερνώντες. Ωστόσο ένας ακόμα λόγος είναι και αυτός που αναφέρθηκε παραπάνω˙ ότι δηλαδή μόνο στον φιλόσοφο που μπορεί να επικοινωνεί με την Ιδέα, μπορεί να ανατεθεί η τελική μύηση αυτών που θα τον διαδεχθούν στη σοφία, στη δυνατότητα δηλαδή οι διάδοχοι να φανούν αντάξιοι του φιλόσοφου – ηγέτη. Πάνω απ’ όλα θα πρέπει οι διάδοχοι του φιλόσοφου – ηγέτη να μυηθούν στη διαλεκτική, που θεωρείται η ανώτερη απ’ όλες τις επιστήμες, δηλαδή στην τέχνη της πνευματικής ενόρασης, του οραματισμού των θείων αρχετύπων, των Ιδεών. Κι αυτή την εκπαίδευση και ανατροφή μπορεί να την παράσχει και να την εγγυηθεί μόνο ο φιλόσοφος – ηγέτης. Αυτός είναι που θα πρέπει να προσπαθήσει <em>«τους τε γαρ βεβαιοτάτους και τους ανδρειοτάτους προαιρετέον, και κατά δύναμιν τους ευειδεστάτους»</em> [31]. Έτσι τελικά ο φιλόσοφος – ηγέτης επιτελεί δύο λειτουργίες στην πολιτεία, άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους: Πρέπει αφενός να πραγματώσει, να θεμελιώσει ως πρώτος νομοθέτης το θείο αρχέτυπο της πολιτείας και αφετέρου να εκθρέψει το θείο αρχέτυπο του ανθρώπου, δηλαδή να αναλάβει την ανατροφή των διαδόχων του. Η τελευταία αυτή λειτουργία του φιλόσοφου – ηγέτη είναι εκείνη που καθιστά αναγκαία τη διαρκή και όχι την προσωρινή απλώς διακυβέρνησης της πολιτείας από τον ίδιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι, εκδηλώνοντας την πρόθεση να μορφώσει έναν ηγέτη – φιλόσοφο, ο Πλάτων σκέφτεται τον εαυτό του και την προσωπική του σταδιοδρομία. Ο ίδιος θα πρέπει να ήταν περίπου πενήντα ετών, όταν τέλειωσε την «Πολιτεία»˙ είχε αφιερώσει πολλά χρόνια στη μελέτη των μαθηματικών και της μεταφυσικής και είχε αποκτήσει, στην ίδια του την ακαδημία, την πείρα της εκλογής και της εκπαίδευσης των καλύτερων μαθητών του πάνω σ’ αυτά τα θέματα. Ο ίδιος θα πρέπει να ένιωθε έτοιμος για την άσκηση της πολιτικής εξουσίας του ηγέτη – φιλοσόφου. Δεν υπήρχε κανείς, με τον οποίο θα δεχόταν, να την μοιράσει – ούτε με τον Ισοκράτη ούτε με τον Αντισθένη. Άλλωστε δεν θα αποτελούσε παρέκκλιση από τις αρχές της ιδεατής πολιτείας η υπόθεση της κυβερνήσεως ενός μόνον [32]. Ο ίδιος ο Πλάτων έπρεπε να περιμένει να υπερβεί τα εξήντα προτού να δοκιμάσει την τύχη του σ’ αυτό το ρόλο˙ κι ακόμα και τότε όμως δεν ευτύχησε στις επιδιώξεις του˙ δεν βρισκόταν στην πόλη του και δεν μπορούσε καθόλου να συγκεντρώσει τους αναγκαίους όρους, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του˙ δεν είχε την «καθαρή» πόλη [33] και την απόλυτη αφοσίωση της εκτελεστικής εξουσίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«Έχομεν ουν τι μείζον κακόν πόλει ή εκείνο ο αν αυτήν διασπά και ποιή πολλάς αντί μιάς; ή μείζον αγαθόν του ο αν συνδή τε και ποιή μίαν;»</em> (Πλάτων, Πολιτεία, 462 a/b)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>7.</strong> Ειπώθηκε παραπάνω, ότι ο Πλάτων προβαίνει με βάση τη διαίρεση της ατομικής ψυχής σ’ έναν παραλληλισμό της τελευταίας και της πολιτείας. Κατά τον ίδιο τρόπο που ψυχή έχει τρεις χωριστές λειτουργίες και δυνάμεις έτσι και η πολιτεία κατά τον Πλάτωνα πρέπει να διαθέτει επίσης αντίστοιχες λειτουργίες και δυνάμεις, που φορείς τους θα είναι τρεις τάξεις ανθρώπων. Πρώτη και ανώτερη είναι η τάξη των βασιλικών ανδρών, που αντιστοιχεί στο λογικό στοιχείο της ψυχής και που υπηρετούν μέσα στην πολιτεία την αρετή της σοφίας. Δεύτερη είναι η τάξη των φυλάκων, που αντιστοιχεί στο θυμικό στοιχείο της ψυχής και που υπηρετούν στην πολιτεία την αρετή της ανδρείας, δηλαδή αυτό που επιτάσσει η πρώτη τάξη, ότι πρέπει να γίνεται. Τρίτη είναι η τάξη των δημιουργών (χειροτέχνες, χειρώνακτες κλπ), που αντιστοιχεί στο επιθυμητικό στοιχείο της ψυχής και που υπηρετεί στην πολιτεία την αρετή της σωφροσύνης. Όπως παρατηρεί ο Κ. Τσάτσος, <em>«η σωφροσύνη είναι η μόνη αρετή της τρίτης τάξης αλλά και αρετή κάθε άλλης τάξης, γενική αρετή σαν την δικαιοσύνη. Η σωφροσύνη είναι το στοιχείο, που υποκειμενικά ανταποκρίνεται στην αντικειμενική αρχή της δικαιοσύνης»</em> [34]. Η συσχετική αυτή ύπαρξη των τριών τάξεων με την ατομική ψυχή καθώς και η συνύπαρξη και συλλειτουργία τους μέσα στην πολιτεία αποβαίνει όρος sine qua non για την ενότητα και σταθερότητα της πολιτείας, δηλαδή για την πραγμάτωση μέσα στην πολιτεία της Ιδέας της δικαιοσύνης. Το πρόβλημα της ενότητας και της σταθερότητας της πολιτείας και κατ’ επέκταση της Ιδέας της δικαιοσύνης στην πολιτεία λύνεται πλέον μέσω ενός αυστηρά οριοθετημένου πεδίου λειτουργιών για κάθε μία από τις τρεις τάξεις της πολιτείας και ιδιαίτερα μέσω της απονομής στην τάξη των κυβερνώντων μιας αναμφισβήτητης υπεροχής. Έτσι, μόνον η τελευταία δικαιούται να οπλοφορεί, μόνο αυτή έχει πολιτικά δικαιώματα και μόνο αυτή εκπαιδεύεται. Όσο η τάξη των κυβερνώντων παραμένει ενωμένη η εξουσία της και κατ’ επέκταση η σταθερότητα της πολιτείας δεν τίθεται σε κίνδυνο. Το όλο πρόβλημα διατήρησης της πολιτείας ανάγεται έτσι στη διατήρηση της ενότητας της τάξης των κυβερνώντων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ενότητα της τάξης των κυβερνώντων διασφαλίζεται κυρίως με την εξάλειψη των οικονομικών συμφερόντων, που μπορούν να οδηγήσουν στο διχασμό. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με την απαγόρευση ατομικής ιδιοκτησίας για την ηγετική τάξη και την εισαγωγή του θεσμού της κοινοκτημοσύνης. Ο θεσμός αυτός είναι γνωστός με τον όρο «πλατωνικός κομμουνισμός». Ο Πλάτων, εκφράζοντας την πίστη του ότι οι οικονομικές διαφορές και τα συμφέροντα παίζουν τεράστιο ρόλο στην πολιτεία, δεν πρωτοτυπούσε. Πολύ πριν από την «Πολιτεία» ο Ευριπίδης είχε χωρίσει τους πολίτες σε τρεις κατηγορίες: τους άχρηστους πλούσιους, που επιδιώκουν να κερδίζουν όλο και περισσότερα, τους πάμπτωχους, που κατατρύχονται από τον φθόνο, και την μεσαία τάξη, τη γερή τάξη των καλλιεργητών της γης, <em>«που σώζει τα κράτη»</em> [35]. Η κοινοκτημοσύνη του Πλάτωνα έχει μια αυστηρά προσδιορισμένη πολιτική σκοπιμότητα. Δεν χρησιμοποιεί την κυβέρνηση για να ισομοιράσει τα πλούτη, αλλά επιδιώκει να καταστήσει την ηγετική του τάξη απερίσπαστη από βλαβερές επιρροές στην επιτέλεση του έργου της. Για να θεραπεύσει την απληστία των αρχόντων ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος ήταν να τους αρνηθεί το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Η αφοσίωση στα πολιτικά καθήκοντα δεν επέτρεπε γι’ αυτόν ιδιωτικές ενασχολήσεις. Δεν τον ενδιαφέρει καθαυτή η ανισότητα κατανομής του πλούτου. Σκοπός του ήταν να προάγει την ενότητα και την σταθερότητα του κράτους και η ατομική ιδιοκτησία ήταν ασυμβίβαστη μ’ αυτή την ενότητα και τη σταθερότητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εφόσον τώρα όλα τα αγαθά είναι κοινά για την ηγετική τάξη, θα πρέπει παραπέρα κατά τον Πλάτωνα να υπάρξει και κοινή κατοχή γυναικών και παιδιών. Κανένα μέλος της ηγετικής τάξης δεν πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα παιδιά του ή τους γονείς του. Ο θεσμός της οικογένειας καταργείται ή διευρύνεται τόσο ώστε να καλύπτει το σύνολο της τάξης των πολεμιστών. Σε διαφορετική περίπτωση οι οικογενειακοί δεσμοί ήταν δυνατό να αποτελέσουν πηγή διχασμού για την ηγετική τάξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ενότητα του κράτους θα ευνοούνταν ακόμα περισσότερο κατά τον Πλάτωνα από την ισότητα των δύο φύλων. Οι προτάσεις του προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να λεχθεί, ότι εκτίθενται με επιφυλακτικότητα, καθώς ήταν περισσότερο επιδεκτικές από τις άλλες να προσκρούσουν στην κοινή γνώμη ή και να προκαλέσουν την ιλαρότητα ακόμα στην εποχή του. Από πολλά χρόνια η θέση των γυναικών είχε γίνει αντικείμενο συζητήσεων. Η «Άλκηστις», η «Μήδεια» και άλλα έργα του Ευριπίδη είχαν προσελκύσει την προσοχή των Αθηναίων πάνω στο θέμα της κοινωνικής ανισότητας. Είχαν ζητηθεί επίσης υπέρ των γυναικών πολιτικά δικαιώματα χωρίς μεγάλη επιτυχία, αλλά σε αρκετά μεγάλη κλίμακα, ώστε να γίνουν η υπόθεση μιας κωμωδίας του Αριστοφάνη («Εκκλησιάζουσες»). Ο Πλάτων εντούτοις δεν σκέφτεται τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι κάθε μέλος της κοινότητας να εκτελεί τα καθήκοντά που του ταιριάζουν καλύτερα. Κατά τον Πλάτωνα δεν υπάρχει τίποτε στην διαφορά των δύο φύλων, που να δικαιολογεί το γυναικείο φύλο να περιορίζεται στην ύφανση ή στην κουζίνα. Λέει χαρακτηριστικά: <em>«Ουδέν άρα εστίν, ω φίλε, επιτήδευμα των πόλιν διοικούντων γυναικός διότι γυνή, ουδ’ ανδρός διότι ανήρ, αλλ’ ομοίως διεσπαρμέναι αι φύσεις εν αμφοιν τοις ζώοιν, και πάντων μεν μετέχει γυνή επιτηδευμάτων κατά φύσιν, πάντων δε ανήρ, επί πάση δε ασθενέστερον γυνή ανδρός»</em> [36]. Οι γυναίκες θα μπορούν λοιπόν να επιδιώξουν, να γίνουν πολεμιστές, επίκουροι και φύλακες. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, να γίνουν δεκτές, να κυοφορήσουν φύλακες, αν δεν είχαν τις απαιτούμενες διανοητικές και φυσικές ικανότητες; Άλλωστε οι ικανότητες αυτές δεν θεωρούνταν κατά τον Πλάτωνα και τόσο διαδεδομένες ώστε να εγκαταλειφθούν όσες ή όσοι τις κατέχουν στην εκτέλεση οικιακών υποχρεώσεων. Δεν υπάρχει συνεπώς ανθρωπιστικό συναίσθημα πίσω από την επιθυμία του Πλάτωνα να χειραφετήσει τις γυναίκες, όπως συνέβαινε με όλα όσα έγραψε για το ίδιο θέμα ο Ευριπίδης. Τα μέλη του ενός ή του άλλου φύλου, που διαθέτουν κάποια δεξιοτεχνία, οφείλουν να την χρησιμοποιήσουν στην υπηρεσία των συντρόφων τους, της κοινωνίας, είτε αυτό τους αρέσει, είτε όχι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>«Δεν υπάρχει τίποτα το τόσο παράλογο ή απίστευτο, που να μην έχει υποστηριχθεί από κάποιον φιλόσοφο»</em> [37]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>8.</strong> Συμπερασματικά, η δικαιοσύνη κατά τον Πλάτωνα δεν νοείται ως επιδίωξη κάποιου είδους ισότητας στην αντιμετώπιση των ατόμων, αλλά ως η θεμελιώδης συνεκτική ιδιότητα των σχέσεων, που πρέπει να υφίσταται μεταξύ των τριών τάξεων που συγκροτούν το κράτος. Η πόλη είναι δίκαιη αν καθεμιά από τρεις τάξεις ασχολείται με το δικό της έργο. Η δικαιοσύνη καταλήγει έτσι, να ταυτίζεται με την αρχή της ταξικής διακυβέρνησης και των ταξικών προνομίων. Κι όπως ορθά λέει ο K. Popper, <em>«το αξίωμα ότι κάθε τάξη θα πρέπει να φροντίζει τις δικές της υποθέσεις σημαίνει απλά και απερίφραστα, ότι το κράτος είναι δίκαιο εάν ο κυβερνήτης κυβερνά, εάν ο εργάτης εργάζεται και εάν ο δούλος είναι δούλος»</em> [38]. Κι αυτό στο όνομα της δικαιοσύνης!</div>
<br />
<strong>Σημειώσεις:</strong><br />
<br />
1. Κ. Τσάτσου «Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων», σελ. 75.<br />
<br />
2. Κ. Τσάτσος, ο.π. σελ. 95.<br />
<br />
3. Αριστοτέλης, «Μετά τα Φυσικά» 1078b15<br />
<br />
4. Αριστοτέλης, «Μετά τα Φυσικά» 987 b7<br />
<br />
5. Πλάτων, «Πολιτεία» 509a<br />
<br />
6. Κ. Τσάτσος, ο.π. σελ. 117-118<br />
<br />
7. Πλάτων, «Πολιτεία» 514 επ.<br />
<br />
8. Diels 91<br />
<br />
9. Πλάτων, «Πολιτεία» 485a/b, 508d/e, 527a/b, 546a<br />
<br />
10. Πλάτων, «Πολιτεία» 544c<br />
<br />
11. K. Popper «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της», εκδ. «Δωδώνη», 1980, τομ. Α΄, σελ. 89 <br />
<br />
12. Πλάτων, «Πολιτεία» 369c επ.<br />
<br />
13. Κ. Τσάτσος, ο.π. σελ. 134<br />
<br />
14. Κ. Τσάτσος, ο.π. σελ. 132<br />
<br />
15. Πλάτων, «Πολιτεία» 369a<br />
<br />
16. Πλάτων, «Πολιτεία» 433a<br />
<br />
17. Πλάτων, «Πολιτεία» 434a/b<br />
<br />
18. Πλάτων, «Πολιτεία» 434c<br />
<br />
19. Πλάτων «Πολιτεία» 441d<br />
<br />
20. K. Popper, ο.π. σελ. 205<br />
<br />
21. K. Popper, ο.π. σελ. 222<br />
<br />
22. K. Popper, ο.π. σελ. 223<br />
<br />
23. Πλάτων, «Πολιτεία» 474c-502d<br />
<br />
24. Πλάτων, «Πολιτεία» 475e<br />
<br />
25. Πλάτων, «Πολιτεία» 476b<br />
<br />
26. Πλάτων, «Πολιτεία» 500c<br />
<br />
27. Πλάτων, «Πολιτεία» 500d<br />
<br />
28. Πλάτων, «Πολιτεία» 501a<br />
<br />
29. K. Popper, ο.π. σελ. 245<br />
<br />
30. Πλάτων, «Πολιτεία» 540c<br />
<br />
31. Πλάτων, «Πολιτεία» 535a/b<br />
<br />
32. Πλάτων, «Πολιτεία» 540d<br />
<br />
33. Πλάτων, «Πολιτεία» 501a, 541a<br />
<br />
34. Κ. Τσάτσος, ο.π. σελ. 136<br />
<br />
35. Ευριπίδης, «Ικέτιδες» 238-245<br />
<br />
36. Πλάτων, «Πολιτεία» 455d/e<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
37. Το απόφθεγμα είναι του Descartes. Χρησιμοποιείται από τον K. Popper ως εισαγωγή στην εργασία του «Τι είναι διαλεκτική», που εκφωνήθηκε σε σεμινάριο φιλοσοφίας στο Canterbury University College, στο Cristchurch της Ν. Ζηλανδίας, το 1937. Πρώτη δημοσίευση στο Mind, N.S. 49,1940 </div>
<br />
38. K. Popper, ο.π. σελ. 161<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-56497625785534060302012-02-17T14:05:00.000-08:002012-02-17T14:05:10.171-08:00Στις παραμονές μιας αστικής επανάστασης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSs-D61hZefBNrRuEc8eBu5R4JpAOq7OlnnKouqVUszeRkPkSzXmeWig0ppeD3AFhjeLMIG5UY84Zhn7gw3egL5VwPNZvwqjuTG63ygFOe47aL3OhnxFMA32FRMyBMnbiCK8I_ig/s1600/200px-Communist-manifesto.png" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSs-D61hZefBNrRuEc8eBu5R4JpAOq7OlnnKouqVUszeRkPkSzXmeWig0ppeD3AFhjeLMIG5UY84Zhn7gw3egL5VwPNZvwqjuTG63ygFOe47aL3OhnxFMA32FRMyBMnbiCK8I_ig/s200/200px-Communist-manifesto.png" width="127" yda="true" /></a></div>
Η αντίληψη του ΚΚΕ συνοψίζεται, στο ότι <em>«…το μέρος αυτό του Μανιφέστου πάλιωσε κι αχρηστεύθηκε και μόνο για τους νοθευτές του μαρξισμού και τους κάθε μάρκας μεταρρυθμιστές χρησίμευε σα θεωρητικό όπλο, που στην πράξη καλλιεργούσε τον εργατοπατερισμό και τον κιτρινισμό της εργατικής αριστοκρατίας»,</em> διότι τάχατες <em>«…το προλεταριάτο συμπλήρωσε τη σωματειακή και πολιτική του οργάνωνση και χειραφετήθηκε από τις μικροαστικές σοσιαλιστικές και ουτοπικές θεωρίες και παράλληλα η μπουρζουαζία στο σύνολό της σχεδόν πέρασε στην αντίδραση»,</em> οπότε <em>«οι κομμουνιστές και ως άτομα και ως κόμματα δεν είχανε κανένα λόγο να βρίσκονται πλάι στη μπουρζουαζία». </em><br />
<br />
Κατά την εκτίμησή μου, η αντίληψη αυτή του ΚΚΕ ουσιαστικά σημαίνει, ότι <em>«…οι κομμουνιστές πρέπει να μείνουν στο περιθώριο σαν αιρετικοί και αδιάλλαχτοι δογματικοί…».</em> Κι όντας έτσι καταντημένοι στην σημερινή Ελλάδα, να είναι βέβαιοι, ότι έχουν ουσιαστικά παραδώσει μετά τον εμφύλιο για άλλη μια φορά τα πραγματικά όπλα τους στην εγχώρια φασιστοειδή παρεοκρατία του δικομματισμού και των πολιτικών, οικονομικών και μιντιακών εξαπτέρυγών της, προκειμένου να συνεχίσει απερίσπαστη το "εθνοσωτήριο" έργο της.<strong> </strong><br />
<br />
Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος/Κεφάλαιο 4: Η Στάση των Κομμουνιστών απέναντι στα Διάφορα Κόμματα της Αντιπολίτευσης <br />
<br />
<em>[Σύμφωνα με όσα είπαμε στο 2ο Μέρος βγαίνει από μόνη της η σχέση των κομμουνιστών προς τα συγκροτημένα πια εργατικά κόμματα, δηλαδή η σχέση τους προς τους χαρτιστές στην Αγγλία και τους αγροτικούς μεταρρυθμιστές στη Βόρεια Αμερική. Αγωνίζονται για την επίτευξη των άμεσων σκοπών και συμφερόντων της εργατικής τάξης, αλλά στο σημερινό κίνημα εκπροσωπούν ταυτόχρονα και το μέλλον του κινήματος. Στη Γαλλία, οι κομμουνιστές τάσσονται με το σοσιαλιστικό-δημοκρατικό κόμμα ενάντια στη συντηρητική και ριζοσπαστική αστική τάξη, χωρίς όμως να παραιτηθούν από το δικαίωμα να κριτικάρουν τις φράσεις και τις αυταπάτες που έχουν την προέλευσή τους στην επαναστατική παράδοση. </em><br />
<br />
<em>Στην Ελβετία υποστηρίζουν τους ριζοσπάστες, χωρίς να παραγνωρίζουν ότι αυτό το κόμμα αποτελείται από αντιφατικά στοιχεία, εν μέρει από δημοκράτες σοσιαλιστές με τη γαλλική έννοια, και εν μέρει από αστούς ριζοσπάστες. Ανάμεσα στους Πολωνούς οι κομμουνιστές υποστηρίζουν το κόμμα που θεωρεί την αγροτική επανάσταση σαν προϋπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης, δηλαδή το κόμμα που το 1846 προκάλεσε την εξέγερση της Κρακοβίας. </em><br />
<br />
<em>Στη Γερμανία, κάθε φορά που η αστική τάξη εκδηλώνεται επαναστατικά, το κομμουνιστικό κόμμα παλεύει μαζί με την αστική τάξη ενάντια στην απόλυτη μοναρχία, ενάντια στη φεουδαρχική γαιοκτησία και το μικροαστισμό. Όμως ούτε στιγμή δεν παραμελεί το κομμουνιστικό κόμμα να καλλιεργεί στους εργάτες μια όσο το δυνατό πιο καθαρή συνείδηση σχετικά με την εχθρική αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στην αστική τάξη και το προλεταριάτο, για να μπορούν οι γερμανοί εργάτες να στρέψουν αμέσως ενάντια στην αστική τάξη σαν ισάριθμα όπλα τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, που η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει με την κυριαρχία της, έτσι που, αμέσως μετά την ανατροπή των αντιδραστικών τάξεων στη Γερμανία, ν' αρχίσει αγώνας ενάντια στην ίδια την αστική τάξη. </em><br />
<br />
<em>Οι κομμουνιστές στρέφουν την κύρια προσοχή τους στη Γερμανία, γιατί η Γερμανία βρίσκεται στις παραμονές μιας αστικής επανάστασης και γιατί αυτή την ανατροπή την πραγματοποιεί μέσα σε πιο προχωρημένες συνθήκες του ευρωπαϊκού πολιτισμού γενικά και μ' ένα προλεταριάτο πολύ πιο αναπτυγμένο από την Αγγλία του l7ου και τη Γαλλία του l8ου αιώνα. Η γερμανική αστική επανάσταση, επομένως, μπορεί να είναι μονάχα το άμεσο προοίμιο μιας προλεταριακής επανάστασης. </em><br />
<br />
<em>Με μια λέξη, οι κομμουνιστές υποστηρίζουν παντού κάθε επαναστατικό κίνημα ενάντια στην υπάρχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση. </em><br />
<br />
<em>Σε όλα αυτά τα κινήματα προβάλλουν το ζήτημα της ιδιοκτησίας, οποιαδήποτε μορφή, περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένη, κι αν έχει πάρει, σαν το βασικό ζήτημα του κινήματος. </em><br />
<br />
<em>Τέλος, οι κομμουνιστές εργάζονται παντού για τη σύνδεση και τη συνεννόηση των δημοκρατικών κομμάτων όλων των χωρών.]</em><br />
<br />
<br />
<br />
.</div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-89402216644368830072012-02-14T06:35:00.000-08:002012-02-14T06:35:53.150-08:00Το «προτσές» του λιμπεραλισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1wT2U2mt0tUz3Ruhriw6_wEyHmGZhSoIM2yH5DqIWcB8kyl5OpC4skHSdSv5C2vX5WpcvBCiwNvjUKBprMOAG6BrmojTULumlM4ASEBhCufFtJK5e4yujQbIg4Y7BciDsI5UwLw/s1600/SS500_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1wT2U2mt0tUz3Ruhriw6_wEyHmGZhSoIM2yH5DqIWcB8kyl5OpC4skHSdSv5C2vX5WpcvBCiwNvjUKBprMOAG6BrmojTULumlM4ASEBhCufFtJK5e4yujQbIg4Y7BciDsI5UwLw/s200/SS500_.jpg" width="200" yda="true" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Γράφει ο Milton Friedman στο <em>“Capitalism and Freedom”</em> (The University of Chicago Press, Chicago and London, 1982, preface, p. ix):</span></div>
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><em>“Only a crisis--actual or perceived--produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around. That, I believe, is our basic function: to develop alternatives to existing policies, to keep them alive and available until the politically impossible becomes politically inevitable”.</em> </span></span></div>
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: left;">
<br /></div>
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">(μτφ) <em>«Μόνο μια κρίση – πραγματική ή εικονική – παράγει πραγματική αλλαγή. Όταν η κρίση ξεδιπλώνεται, οι ενέργειες που αναλαμβάνονται εξαρτώνται από τις υποκείμενες ιδέες. Θεωρώ πως αυτός είναι ο βασικός μας σκοπός: Να παράγουμε εναλλακτικές πολιτικές, να τις διατηρήσουμε ζωντανές και διαθέσιμες μέχρι το πολιτικά αδύνατο να γίνει πολιτικά αναπόφευκτο».</em></span></span></div>
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: left;">
<br /></div>
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Η ξεπουλημένη όμως, αυτή τη φορά στον <strong>κορπορατίστικο παρεοκρατικό καπιταλισμό (corporate crony capitalism)</strong> ηπειρωτική ευρωπαϊκή διανόηση αποδείχθηκε αδύνατο, να παράξει εναλλακτικές πολιτικές βασισμένες στις αρχές του λιμπεραλισμού. Τούτο όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτε.</span></div>
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: left;">
<br /></div>
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Όπως λέει ο Karl Marx στο <em>«Κομμουνιστικό Μανιφέστο», «…η ιστορία της βιομηχανίας και του εμπορίου δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η ιστορία της ανταρσίας των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων ενάντια στις σχέσεις ιδιοκτησίας…».</em> Παρά τα όσα λέει ο ίδιος, αποδείχθηκε έκτοτε, ότι η «ανταρσία των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων», όχι μόνον είναι αέναη και ασύλληπτη σε μέγεθος, αλλά επιπλέον κάθε φορά σάρωνε πάντοτε, αργά ή γρήγορα, τις <em>«…στέρεες και σκουριασμένες σχέσεις που ακολουθούνταν από παραδόσεις και θεωρίες που ήταν μια φορά κι έναν καιρό σεβαστές…»</em> μέσω αστικών αποκλειστικά και μόνο επαναστάσεων. Έτσι θα συμβεί και τώρα, αργά ή γρήγορα, στην Ευρώπη, παρά τα όποια σκουριασμένα αναχώματα παραγωγικών σχέσεων διαπλοκής ορθώνει ο κορπορατίστικος παρεοκρατικός καπιταλισμός απέναντι στην σημερινή παγκόσμια «ανταρσία των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων» εναντίον του. </span></div>
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span><br />
<br />
.</div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-39725283836289983002012-01-03T07:50:00.000-08:002012-01-03T07:50:26.802-08:00Γιατί προτιμούν τον Ron Paul<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigYtTr7sGkS1SYuV7sEoxDflLBUmIO24og5C8ACmyfYRqfec5OASWRReHQWbgjtyLW9SI9WiV_aNMICLETH89PMa1-5FZrD9b94GTqvNFe74H9Rus6s58OIc9v-5SAvzSmQOHwwQ/s1600/anti-americanism.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" rea="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigYtTr7sGkS1SYuV7sEoxDflLBUmIO24og5C8ACmyfYRqfec5OASWRReHQWbgjtyLW9SI9WiV_aNMICLETH89PMa1-5FZrD9b94GTqvNFe74H9Rus6s58OIc9v-5SAvzSmQOHwwQ/s320/anti-americanism.jpg" width="214" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένας εγχώριος ευρωλιγούρης δήθεν λιμπεραλιστής, που να μην επιθυμεί να θριαμβεύσει στις προκριματικές εκλογές του ρεπουμπλικανικού κόμματος στις ΗΠΑ <strong>η λιμπερταριανή περιστερά, που ακούει στο όνομα Ron Paul.</strong> Γιατί άραγε; Πώς γίνεται οι λιμπερταριανοί στις ΗΠΑ να συμπεριλαμβάνονται στους πιο σφοδρούς επικριτές της ευρωζώνης και εντούτοις οι εγχώριοι ευρωλιγούριδες δήθεν λιμπεραλιστές να επιθυμούν τον θρίαμβο της λιμπερταριανής περιστεράς, που ακούει στο όνομα Ron Paul; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Μια εξήγηση θα μπορούσε να προσφέρει η προσέγγιση του <strong>Robert Kagan,</strong> που στο περίφημο άρθρο του με τον τίτλο <em><strong><a href="http://www.hoover.org/publications/policy-review/article/7107">“Power and Weakness”</a></strong></em> γράφει, ότι <em><strong>“Americans are from Mars and Europeans are from Venus”.</strong></em> Με βάση αυτή την προσέγγιση θα μπορούσε, να εξηγηθεί περίφημα και η προτίμηση των εγχώριων ευρωλιγούριδων δήθεν λιμπεραλιστών υπέρ της λιμπερταριανής περιστεράς, που ακούει στο όνομα Ron Paul. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου η προσέγγιση του Robert Kagan είναι εσφαλμένη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ο διακεκριμένος Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος <strong>Jean-Francois Revel</strong> στο βιβλίο του με τον τίτλο <strong><em>“Anti-Americanism”</em></strong> αναλύοντας τον αντιαμερικανισμό σε όλο τον κόσμο, εκθέτοντας τα παράδοξά του, τις αντιφάσεις του και τα ψέματά του, δείχνει ότι ο τελευταίος <strong>περισσότερο υποκινείται από τις πνευματικές και πολιτικές ελίτ παρά υποστηρίζεται από τον πληθυσμό.</strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Μια φράση από το βιβλίο του αυτό συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο την λειτουργία του αντιαμερικανισμού: <strong><em>"The principal function of anti-Americanism has always been, and still is, to discredit liberalism by discrediting its supreme incarnation".</em></strong> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Οι πνευματικές και πολιτικές ελίτ της ευρωζώνης είναι βουτηγμένες μέχρις μυελού των οστών στην σοσιαλδημοκρατία και στον <strong>κορπορατίστικο παρεοκρατικό καπιταλισμό (corporate crony capitalism).</strong> Το ίδιο και οι εγχώριοι ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές. <strong>Όπως λοιπόν το “discredit liberalism” μέσω του αντιαμερικανισμού προσιδιάζει στους φασίστες, στους σοσιαλιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, το ίδιο ακριβώς προσιδεάζει και στους εγχώριους ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές και απολογητές του ευρωενωσιακού “corporate crony capitalism”. </strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Είναι γνωστή η θέση του <strong>Καρλ Πόππερ</strong> υπέρ του <strong>διεθνιστικού ιμπεριαλισμού της αθηναϊκής δημοκρατίας,</strong> όπου <em>«η πίεση του πολιτισμού άρχιζε να γίνεται αισθητή»</em> για τις κλειστές κοινωνίες [βλ. κεφ. 10, τμημ. II & III, σελ. 285-297 στην «Ανοιχτή κοινωνία» τόμος Α΄].</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /><span style="font-size: large;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><strong>Σε ανάλογη θέση μ’ αυτήν της αθηναϊκής δημοκρατίας βρίσκονται σήμερα και θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται ακόμα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι ΗΠΑ.</strong> Οι απανταχού φασίστες, σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες είναι συνεπώς λογικό να δυσανασχετούν με αυτόν το ρόλο των ΗΠΑ. Το ίδιο φυσικά μαζί τους και οι εγχώριοι ευρωλιγούρηδες δήθεν λιμπεραλιστές και απολογητές του ευρωενωσιακού “corporate crony capitalism”. Γι’ αυτό προτιμούν το Ron Paul.</span></span></div>
<br />
<br />
<br />
.</div>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-14456602009649027942011-11-02T18:15:00.001-07:002011-11-02T18:26:07.704-07:00Αν δεν διεξαχθεί...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxZ9QRSLiuU7x91gyCCI1THogEld_pjrG_z90K8PUd9Pfdyv4_39dzsUUV6wkob5nGzxctqUqPK5Ljlq-s6YZVt9bUIRnVc6MmhSGtQv6rqWEebFcHPc8WqOr8mVKn_-qs5o07JQ/s1600/tsolakoglou.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 227px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5670572335133960882" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxZ9QRSLiuU7x91gyCCI1THogEld_pjrG_z90K8PUd9Pfdyv4_39dzsUUV6wkob5nGzxctqUqPK5Ljlq-s6YZVt9bUIRnVc6MmhSGtQv6rqWEebFcHPc8WqOr8mVKn_-qs5o07JQ/s320/tsolakoglou.jpg" /></a>
<strong><span style="color:#ff0000;">Αν διεξαχθεί το δημοψήφισμα</span> και η απάντηση του ελληνικού λαού ως εκλογικού σώματος είναι ΝΑΙ στο ευρώ, αυτό θα σημαίνει, ότι το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού έθνους υπέκυψε τελικά στους εκβιασμούς των <span style="color:#ff0000;">αδιέξοδων και εφήμερων</span> δόσεων της εγχώριας και της ευρωπαϊκής φασιστοειδούς παρεοκρατίας. Θα πρόκειται για την <span style="color:#ff0000;">πλειοψηφία ενός έθνους,</span> που τη δεδομένη στιγμή δείλιασε και ξεπουλήθηκε, όπως άλλωστε εδώ και τόσα χρόνια δείλιαζε και ξεπουλιόταν στους εκάστοτε πολιτευτές του και έφτασε έτσι στο σημερινό του κατάντημα. </strong>
<strong></strong>
<strong><span style="color:#ff0000;"></span></strong>
<strong><span style="color:#ff0000;">Αν όμως δεν διεξαχθεί το δημοψήφισμα,</span> αν δηλαδή ούτε ένας Έλληνας πατριώτης δεν κατορθώσει <span style="color:#ff0000;">θεσμικά και συντεταγμένα,</span> να βροντοφωνάξει ΟΧΙ στο ευρώ και στην εγχώρια και ευρωπαϊκή φασιστοειδή παρεοκρατία, τότε αυτό θα σημαίνει, ότι από εκείνη την ώρα <span style="color:#ff0000;">παύει, να υφίσταται το ελληνικό έθνος</span> και μεταβάλλεται σε άθροισμα επί μέρους κατσαπλιάδικων συμμοριών με επικεφαλής το νέο Τσολάκογλου του Δ’ Ράιχ.</strong>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-15482398642938439172011-10-23T07:56:00.000-07:002011-10-23T09:05:44.055-07:00Πράγματι "μύρισε Βαϊμάρη"!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzzyuNquWj_KY1MURmKdf7weEkc2dbuRsUFOnk9vAOUtpmtgxCted5syTOuIPVoE9oTdSOEDH54M5eeZLgIgw_UX8VIfk680NuXlNuxQrdcoLIUoN26gzzsTSmYHQPXz5Nk0nZhg/s1600/SA.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 135px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666703310279304306" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzzyuNquWj_KY1MURmKdf7weEkc2dbuRsUFOnk9vAOUtpmtgxCted5syTOuIPVoE9oTdSOEDH54M5eeZLgIgw_UX8VIfk680NuXlNuxQrdcoLIUoN26gzzsTSmYHQPXz5Nk0nZhg/s200/SA.jpg" /></a>
<strong>Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα διέθετε δύο ένοπλα σώματα που λειτουργούσαν ως παραστρατιωτικές οργανώσεις: τα SA (SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS (SchutzStaffel, τάγμα προστασίας). Μαζικότερα ήταν τα SA που εκείνη την περίοδο ξεπερνούσαν σε μέλη τα τρία εκατομμύρια και ήταν επιφορτισμένα να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλιστές, συνδικαλιστές κλπ. Τα SS, των οποίων ρόλος ήταν η προστασία των υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών, τυπικά θεωρούνταν επίλεκτη μονάδα των SA και δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες εκείνη την περίοδο. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σώματα δεν ήταν μόνο ποσοτική αλλά και κοινωνική-πολιτική. Τα SA στελεχώνονταν κυρίως από τις μάζες και προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, θα ετίθεντο σε εφαρμογή οι αντικαπιταλιστικές εξαγγελίες του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος. Αντίθετα τα SS αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Με την συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933, τα SA έγιναν πρακτικά ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να μπουν στο στόχαστρο των συντηρητικών κομμάτων που στήριζαν τον καγκελάριο Χίτλερ και των κοινωνικών τάξεων που αυτά εκπροσωπούσαν. Οι στρατιωτικοί ήξεραν πως ο Ρεμ πίεζε το φίλο και ομοϊδεάτη του να καταργηθεί ο στρατός και να αντικατασταθεί από την SA, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες ενοχλούνταν από την αντικαπιταλιστική (εκ δεξιών) ρητορική τους, οι αριστοκράτες φοβούνταν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσον για να απαλλοτριωθεί η γη τους, η μεσαία τάξη τρόμαζε από τις τραμπούκικες μεθόδους τους. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Ο Χίτλερ έβλεπε μεν την SA ως εμπόδιο για την ομαλή συνεργασία του με τους παραπάνω, καθώς και ως εν δυνάμει πηγή αμφισβήτησης της μονοκρατορίας του εκ των έσω, δίσταζε όμως να λάβει μέτρα αφού οι άνδρες της SA έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά για το κόμμα του. Αποφάσισε να δράσει μόνο την άνοιξη του 1934 ("Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών" γερμ. "Nacht der langen Messer"), όταν σύσσωμος ο παλαιός συντηρητικός πολιτικός κόσμος τον απείλησε, ότι θα άρει την κοινοβουλευτική υποστήριξή του στην κυβέρνηση, εάν δεν περιορίσει τις αυθαιρεσίες των ανδρών του Ρεμ. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Στην Ελλάδα, όμως, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, οι "αριστοκράτες" και η μεσαία τάξη είναι όλοι τους βουτηγμένοι μέχρι μυελού των οστών στην διαφθορά του κυρίαρχου συστήματος του φασιστοειδούς παρεοκρατικού κορπορατίστικου καπιταλισμού. Δεν υπάρχει αστική τάξη στην Ελλάδα, ούτε υπήρξε ποτέ. Οι φασιστοειδείς παρεοκράτες λοιπόν, δημιούργησαν ένα παρακράτος οργανώσεων κουκουλοφόρων, παρόμοιων με τα SA (SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS (SchutzStaffel, τάγμα προστασίας), που είναι επιφορτισμένες, να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των ελληνικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλιστές, συνδικαλιστές κλπ. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Μπροστά στην επερχόμενη οικονομική κατάρρευση το παρακράτος των οργανώσεων κουκουλοφόρων τους είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητο. "Μπορεί οι απεργίες και οι καταλήψεις να συμβάλουν γενναία στην πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, και οι συντεχνίες να αποτελούν σύμπτωμα της ασθένειας, αλλά κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα πρέσβευε ότι η κατάρρευση του δημοσίου, των τραπεζών και των επιχειρήσεων σε όλη την επικράτεια δεν θα συνέβαιναν αν δεν είχαμε καταλήψεις, πορείες και απεργίες" (καθ. Γιάνης Βαρουφάκης). Όταν όμως οι καταλήψεις, οι πορείες και οι απεργίες συνοδεύονται από χάος, επεισόδια και παντελή κατάλυση της έννομης τάξης χάρις στη δράση των παρακρατικών οργανώσεων των κουκουλοφόρων, που συνέστησε η φασιστοειδής παρεοκρατία, τότε η τελευταία μπορεί βάσιμα, να ελπίζει στην επιβίωση και διαιώνισή της έστω και επί ερειπίων. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<span style="color:#cc0000;"><strong>Έτσι, η οικονομική κατάρρευση, το χάος, τα επεισόδια και η παντελής κατάλυση της έννομης τάξης, που η ίδια η κυρίαρχη εγχώρια φασιστοειδής παρεοκρατιά προκάλεσε, θα αποτελέσουν πιθανότατα γι’ αυτήν το πρόσχημα για να κηρύξει η Βουλή τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης κατά το άρθρο 48 του Συντάγματος. Η εγχώρια φασιστοειδής παρεοκρατία θα μετατραπεί έτσι σε στυγνή απολυταρχία, ενδεδυμένη με κοινοβουλευτικό μανδύα. Η εγχώρια φασιστοειδής παρεοκρατία θα κάνει τα πάντα, για να αποτρέψει μια δεύτερη αληθινή αστική επανάσταση, ένα νέο 1909. </strong>
<strong></strong>
<strong></strong></span>
<strong>Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1912 (Αρχείο Ε. Βενιζέλου, φ. 265): </strong>
<strong><em></em></strong>
<strong><em></em></strong>
<strong><em>«Προ της επαναστάσεως (Σημ. εννοεί το 1909), οι έχοντες σχέσιν με την στήλην των εξόδων (=οι τρόφιμοι) του προϋπολογισμού διηύθυνον κυρίως την Ελλάδα. Ήδη αι τύχαι αυτής διευθύνονται κυρίως παρ' εκείνων οίτινες τροφοδοτούν την στήλην των εσόδων του προϋπολογισμού». </em></strong>
<strong><em></em></strong>
<strong><em></em></strong>
<strong></strong>
<strong></strong>
<strong>Ελπίδα μου είναι, αυτή τη φορά οι φασιστοειδείς παρεοκρατικές πολιτικές συμμορίες του δικομματισμού και τα πολιτικά, οικονομικά και μιντιακά εξαπτέρυγά τους, να μην καταφέρουν, να υλοποιήσουν τις άνομες επιδιώξεις τους.</strong>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-13930757281988698072011-07-29T15:29:00.000-07:002016-07-26T12:23:22.548-07:00Οι φασίστες νίκησαν στον εμφύλιο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
Έλαβα με χαρά την οριστική εκδοχή της εργασίας των καθηγητών Γεωργίου Μπήτρου και Αναστάσιου Καραγιάννη με τον τίτλο <strong style="font-style: italic;">«Οι σοσιαλιστικές καταβολές του x-φιλελευθερισμού στην Ελλάδα».</strong><span style="text-align: left;">(Δείτε την εργασία στο σύνδεσμο: </span><br />
<a href="http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/sas/article/view/824/846">http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/sas/article/view/824/846</a>)<br />
<br />
<span style="text-align: left;">Τους ευχαριστώ κι εγώ με σειρά μου, που έλαβαν υπόψη τους για την εκπόνηση της εν λόγω εργασίας τους και κάποια δικά μου σχόλια και επιθυμώ εντελώς επιγραμματικά, να επισημάνω τα εξής:</span></div>
<div align="justify">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAGeo3oReCRaOZwqoM8ZIaRjAyRYAIKXkpX-Mznry1XQR8KMKxBsHbHeMUfjhnNhRNRO0lQuOLV7IhSezGkiFtQteaNioW19ck4MjMco6Gwb_1mOcFgosc88Px4gDfdauXAiqeqg/s1600/n.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634905400980897490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAGeo3oReCRaOZwqoM8ZIaRjAyRYAIKXkpX-Mznry1XQR8KMKxBsHbHeMUfjhnNhRNRO0lQuOLV7IhSezGkiFtQteaNioW19ck4MjMco6Gwb_1mOcFgosc88Px4gDfdauXAiqeqg/s400/n.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 291px;" /></a>
<br />
<div align="justify">
<br />
<b>Ο Κων/νος Τσάτσος στο βιβλίο του «Ελληνική Πορεία» (Β΄ έκδοση) γράφει:
</b></div>
<div align="justify">
<br />
«Δια τον Έλληνα ο εθνικισμός δεν αποτελεί ξεπερασμένον σωβινισμόν˙ είναι αδήριτος ιστορική ανάγκη. Κάτι ανάλογον ευρίσκω μόνον εις τον λαόν του Ισραήλ. Κι αυτός είναι μόνος και περιβάλλεται από εχθρούς και ζη και ευδοκιμεί και αριστεύει» (σελ.87).
</div>
<div align="justify">
<br />
«Ο έντονος εθνισμός δι’ ημάς τους έλληνας δεν είναι ούτε κοινή οίησις, ούτε τυχαία ιδιοτροπία˙ είναι βιολογική ανάγκη. Και κατά τον πρόσφατον χρόνον χάρις εις τον εθνισμόν μας εσώσαμεν τα ιερά και τα όσια και υπάρχομεν σήμερον ως ελεύθερος λαός» (σελ. 103).
</div>
<div align="justify">
<br />
«Μιλώντας εδώ για σοσιαλισμό, εννοούμε ένα σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, όπου τα υλικά αγαθά παράγονται κατά ένα εκλογικευμένο γενικό πρόγραμμα από την ολότητα, τουλάχιστον κατά κύριο λόγο, και διανέμονται κατά κανόνα σε εκείνους που τα παράγανε, ανάλογα με τη συμβολή τους. Έτσι καταργείται κατά βάση η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα της παραγωγής και της κυκλοφορίας των υλικών αγαθών και η αυθαιρεσία στη διανομή τους…Ταυτόχρονα όμως, χάρις στην εκλογικευμένη οργάνωση της οικονομίας, πλησιάζομε γενικά στη μεγαλύτερη δημιουργικότητα του ατόμου και του συνόλου και στο υλικό και στο πνευματικό πεδίο. Αυτός είναι ο σκοπός που ο σοσιαλισμός σαν κοινωνικό σύστημα επιδιώκει…..Επειδή πρέπει να καταξιωθή ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, γι’ αυτό πρέπει να οργανωθεί σοσιαλιστικά η κοινωνία» (σελ.119)
</div>
<div align="justify">
<br />
«Αλλά βέβαια πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις περιπτώσεις που προκύπτουν από την ανάμιξη των πληθυσμών, όπως όταν πχ δημιουργήται μέσα στο γεωγραφικό χώρο ενός έθνους μια νησίδα, μια μειονότητα που ανήκει σε άλλο έθνος…Η ορθή λύση τότε είναι η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι πολιτείες χρειάζονται ενότητα γεωγραφικού χώρου για να ευδοκιμήσουν˙ για να αποφευχθεί αυτή η ενότητα, γίνινταν οι νησίδες αυτές εθνικές μειονότητες, μια από τις πιο μεγάλες πληγές της τελευταίας εικοσιπεντατίας. Αν όμως η ανταλλαγή των πληθυσμών είναι αδύνατη χωρίς μια μεγάλη καταστροφή; Τότε θα γίνει μια στάθμιση των αξιών. Πάντως δεν αναγνωρίζω στη μειονότητα αυτή, μόνο και μόνο γιατί είναι μειονότητα, το δικαίωμα να έχη προνόμια μέσα στην πολιτεία, όπου έτυχε να ενσφηνωθή γεωγραφικά. Η απορρόφησή της, μια που δείγματα των εθνικών της ικανοτήτων θα μπορή να δώση το ελεύθερο μέρος του έθνους, δεν με τρομάζει, όσο όταν πρόκειται να απορροφηθή μια ολόκληρη εθνότητα, που έτσι χάνεται με όλη της την πολιτιστική φυσιογνωμία δια παντός από την ανθρωπότητα. Εν ανάγκη η μειονότητα αυτή θα χαθή. Θα χαθή, αν πρόκειται να θέση σε κίνδυνο την ευημερία της εθνικής πολιτείας, όπου είναι ενσωματωμένη, μια πολιτείας που η ζωή της αξίζει περισσότερο από την επιβίωση ενός αποσπασμένου τμήματος μιας άλλης πολιτείας.
</div>
<div align="justify">
Έτσι δεν καταργούμε παντού τις μειονότητες, αλλά πρώτα τις περιορίζομε όπου μπορούμε και μάλιστα με προσωρινές θυσίες, αρκεί να μην είναι καταστρεπτικές, και ύστερα, εκεί που τις διατηρούμε, τις διατηρούμε υπό τον όρον ότι η διατήρησή τους αξίζει περισσότερο από τον κίνδυνο που αποτελούν για το έθνος, στο οποίο είναι προσκολλημένες. Διατηρούμε μερικές, όσο το δυνατόν λιγότερες μειονότητες, αλλά καταργούμε την αρχή των εθνικοτήτων όπως διδάχθηκε από το 1856 στην Ευρώπη» (σελ. 256-257).
</div>
<div align="justify">
<br />
<b>Στο έργο του «Πολιτική» «Οι Εκδόσεις των Φίλων» 1975, (σελ. 229) αναφέρει:
</b></div>
<div align="justify">
<br />
«Η θέση απέναντι στο θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας και δη των μέσων παραγωγής θεωρείται το βασικό θέμα που διακρίνει την κοινωνική πολιτική του δυτικού και του ανατολικού κόσμου, και από το οποίο απορρέουν όλες οι άλλες διαφορές των οικονομικών των συστημάτων. Σύμφωνα με όσα εκθέσαμε, η θεωρητική αλήθεια γύρω από το θεσμό της ιδιοκτησίας βρίσκεται με το μέρος των ανατολικών».
</div>
<div align="justify">
<br />
<strong>Οι συγγραφείς αναφέρουν στην εργασία τους ότι <em>«δεν θα βγούμε από το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουμε, αν η «κεντροδεξιά» δεν απαρνηθεί πλήρως τις σοσιαλιστικές καταβολές του όποιου φιλελευθερισμού (x- φιλελευθερισμού) επικαλείται, για να δικαιολογήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα των δημόσιων επιλογών της».
</em></strong></div>
<strong>
</strong><br />
<div align="justify">
<br />
<strong>Η δική μου άποψη είναι, ότι δεν θα βγούμε από το αδιέξοδο, που αντιμετωπίζουμε αν η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, (περιλαμβανομένης και «της εθνικόφρονος αριστεράς των ημερών μας[1]»), δεν εγκαταλείψει εκ παραλλήλου ΚΑΙ τα νάματα του αρρωστημένου ελληνικού εθνοεθνικισμού και της αρρωστημένης «πατριδορητορείας των τριόδων[2]».
</strong></div>
<strong>
</strong><br />
<div align="justify">
<br />
<strong>Ο Τσάτσος και η παρέα του ήταν εθνικοσοσιαλιστές. Οι φασίστες νίκησαν στον εμφύλιο και όχι οι δυνάμεις της ανοικτής κοινωνίας και της ελεύθερης οικονομίας.</strong></div>
<strong>
</strong>
<br />
<br />
[1] Βλ. Γιάννης Ν. Γιανουλόπουλος, "Η ευγενής μας τύφλωσις" (εκδ. Βιβλιόραμα, 1999, σελ. 166)
<br />
[2] ό.π. σελ. 181
</div>
George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-27344697278671041622011-07-24T04:18:00.000-07:002011-07-24T12:26:02.429-07:00Οι απόψεις του αντι-ισλαμιστή χασάπη Α. Μπρέιβικ για την Ελλάδα<strong>Στο πόνημά του των 1518 σελίδων με τον τίτλο <span style="color:#ff0000;">"2083: A European Declaration of Indpendence"</span> ο νορβηγός αντι-ισλαμιστής χασάπης Α. Μπρέιβικ αποτυπώνει σε χάρτη στη σελίδα 1316 μεταξύ άλλων και την εδαφική έκταση της Ελλάδας μετά την νίκη της χριστιανικής Ευρώπης επί του Ισλάμ. Στις σελίδες δε 1317-1318 αναφέρει:</strong>
<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinSJRUT_bzTKxg6c8d_2q1RFpAD0oyAvxbbERmIo7th6UnBSPTPj0H8ASfZjMNjCOjEWF2cOTslF3F3QCQZFjI1vmecCYOQNsEpXCNhNKTBq3byXv7r9P0Fn65GgFpX_fcrONwjA/s1600/AEDOI.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 201px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5632877129437729538" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinSJRUT_bzTKxg6c8d_2q1RFpAD0oyAvxbbERmIo7th6UnBSPTPj0H8ASfZjMNjCOjEWF2cOTslF3F3QCQZFjI1vmecCYOQNsEpXCNhNKTBq3byXv7r9P0Fn65GgFpX_fcrONwjA/s400/AEDOI.jpg" /></a>
<strong><span style="font-size:130%;">5. The Greek territory currently known as Western Anatolia (Turkey)</span></strong></p>
<p><strong><span style="font-size:130%;">
</span>All Muslims will be deported to central Anatolia। Western Anatolia will be reunified with Greece once again.
The territorial claims involves territory in Northern Epirus, Thrace (including Constantinople and ofc Agia Sophia), the islands of Imbros (Gφkηeada) and Tenedos (Bozcaada), and parts of western Anatolia around the city of Smyrna to name a few areas. These areas (and many more) contained sizable ethnic Greek populations.</strong>
</p>
<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6Ml5BH_Mi0dc6LMcMtAEniQ7LfPnvNgDKu5IBC0GQXQZTamQLS2ywI5ZgCCn49byGx7wDmleh4pzPSKY7rNQOmA9PrgWLA3I8J8W5CvXysQ6vpVvV_YkVHsUVlIhCgcfCtpSvA/s1600/map.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; DISPLAY: block; HEIGHT: 274px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5632876984657232962" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6Ml5BH_Mi0dc6LMcMtAEniQ7LfPnvNgDKu5IBC0GQXQZTamQLS2ywI5ZgCCn49byGx7wDmleh4pzPSKY7rNQOmA9PrgWLA3I8J8W5CvXysQ6vpVvV_YkVHsUVlIhCgcfCtpSvA/s400/map.jpg" /></a>
<strong><strong>See map of Christian European claims presented by Mr. Eleftherios Venizelos at the Paris Peace Conference in 1919.
It’s worth noting that the western Allies, particularly British Prime Minister David Lloyd George, had promised Greece territorial gains at the expense of the Ottoman Empire if Greece entered the war on the Allied side (which it did). </strong></strong></p>
<p><strong><strong></strong></strong></p>
<p></p>
<p><strong><strong>
Source: http://en.wikipedia.org/wiki/File:ParisPeace-Venizelos-Map.png
</p></strong></strong><strong><strong>
<p>
Even the Treaty of Sevres which was signed by the Ottoman officials, in 1920, acknowledges partial Greek territorial demands in Anatolia.
</p>
<p></p>
<p>
Treaty of Sevres[1] + map [2]</strong></strong></p>
<p>
1. http://en.wikipedia.org/wiki/Treaty_of_sevres
</p>
<p>
2. http://en.wikipedia.org/wiki/File:TreatyOfSevres_(corrected).PNG
</p>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-37785796353869168892011-06-25T12:08:00.000-07:002011-06-25T12:38:04.522-07:00Λιμπεραλιστές και ευρώ<div align="justify"><strong>Στις μέρες μας η «Ευρωπαϊκή Ένωση» αλλά και η Ελλάδα πληρώνει την απρονοησία της με την εισαγωγή και αποδοχή του ευρώ ως κοινού νομίσματος των χωρών μελών.
</strong></div><strong>
<div align="justify">
Από το έτος 1998 ήδη κάποιοι λιμπεραλιστές αγλλοσαξωνικής κυρίως προέλευσης, προέβλεπαν τις δυσοίωνες εξελίξεις και σήμερα έχουν δικαιωθεί πλήρως για τις προβλέψεις τους.
</div>
<div align="justify">
Τουναντίον, οι θεωρούμενοι ως «λιμπεραλιστές» διανοούμενοι καθώς και τα θεωρούμενα ως «λιμπεραλιστικά» κόμματα της ηπειρωτικής Ευρώπης στην συντριπτική τους πλειονότητα φάνηκαν ανακόλουθοι και ανακόλουθα αντιστοίχως, θυσιάζοντας τις αρχές του λιμπεραλισμού στο όνομα όχι μόνον του κοινού νομίσματος, αλλά και στο βωμό της εξυπηρέτησης κατά τρόπο κοντόφθαλμο «εθνικών» αποκλειστικά στόχων.
</div>
<div align="justify">
Ένα άρθρο από το έτος 1998 στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» του καθηγητή κ. Γεωργίου Μπήτρου, που ανέσυρα από το αρχείο μου και παραθέτω, πιστοποιεί του λόγου το αληθές και αξίζει να προσεχθεί.
</div>
<div align="justify">
Αν μη τι άλλο το άρθρο αυτό αποδεικνύει, ότι όλοι όσοι, όπως πιο πάνω, αντιτάχθηκαν και αντιτάσσονται ακόμα στην εισαγωγή του κοινού νομίσματος, δεν είναι παρά μόνο λιμπεραλιστές, που παρέμειναν αταλάντευτα σταθεροί στις αρχές τους.
</strong>
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpUZRxD6fyRTigkwyfbRREbrXUM1j0jUMYYOfhGrQFMdKjPN0tSScfZxmDAC0gzVIm-A_t1K3ehDmqSUSgMd2DwCSsxOIZy1e5ltI6HPNCTxLlzo_lZ9l2EDoEdGq1TI3_p_3kFQ/s1600/bourchas+1.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 161px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5622242486107936610" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpUZRxD6fyRTigkwyfbRREbrXUM1j0jUMYYOfhGrQFMdKjPN0tSScfZxmDAC0gzVIm-A_t1K3ehDmqSUSgMd2DwCSsxOIZy1e5ltI6HPNCTxLlzo_lZ9l2EDoEdGq1TI3_p_3kFQ/s400/bourchas+1.jpg" /></a>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTxoUjJWWMKyZaKPEkN1ZNlk7xUvzMkyMVlQzvAylVJelewWpumQfI-Q5zW2aSJrzN5lblUrCqWRC0EBlK_GNIMPCkr1WBm2i-PGMY8peSgCSrdAuEYTbZforRrGEp6wrhsuiCA/s1600/bourchas+2.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 225px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5622242272004478914" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTxoUjJWWMKyZaKPEkN1ZNlk7xUvzMkyMVlQzvAylVJelewWpumQfI-Q5zW2aSJrzN5lblUrCqWRC0EBlK_GNIMPCkr1WBm2i-PGMY8peSgCSrdAuEYTbZforRrGEp6wrhsuiCA/s400/bourchas+2.jpg" /></a>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-19081450790551468392011-06-25T09:03:00.000-07:002011-06-25T09:11:12.071-07:00(VIDEO) Μετά το "λεφτά υπάρχουν"....<iframe height="344" src="http://www.youtube.com/embed/ogADw0Ux3u4?fs=1" frameborder="0" width="425" allowfullscreen=""></iframe>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-61805729248888672052011-06-24T13:38:00.000-07:002011-06-24T15:56:12.724-07:00Μετά το "λεφτά υπάρχουν"....<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQNrU15Mmp6lCrRcfRbTohBMxmETUK4tRrbbn8kHuV_i0qaPgM-D4NrIitH4gcxCCrh_vKZQWtNhn2aPVuV7NguuxIbAIMAgbyynDi_m6UaTirnXiywsRmP_YuGcmIYRSmOEU_hA/s1600/21.JPG"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5621888764753207250" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQNrU15Mmp6lCrRcfRbTohBMxmETUK4tRrbbn8kHuV_i0qaPgM-D4NrIitH4gcxCCrh_vKZQWtNhn2aPVuV7NguuxIbAIMAgbyynDi_m6UaTirnXiywsRmP_YuGcmIYRSmOEU_hA/s400/21.JPG" /></a>
<strong><span style="font-size:100%;"><em><span style="color:#990000;">«Η Ελλάδα δεν πουλάει τη γη της»,</span></em> δήλωνε τον περασμένο μόλις Φεβρουάριο ο Πρωθυπουργός.
</span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;">Σήμερα δικαιώνεται πλήρως!
</span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;">Αποδεικνύεται, ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι αυτός που την πουλά!
<span style="font-size:130%;"></span></span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:130%;">"Να μη συγχέεται ο όρος αξιοποίηση με τον όρο πώληση" δήλωσε ο πρωθυπουργός
</span>
</span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;">15/02/2011
</span></strong><strong><span style="font-size:100%;"></span></strong></div>
<div align="left">
<a href="http://www.skai.gr/news/politics/article/162996/apagoreutiko-papandreou-stin-polisi-dimosias-gis-/">http://www.skai.gr/news/politics/article/162996/apagoreutiko-papandreou-stin-polisi-dimosias-gis-/</a> </div>
<div align="left">
<strong><span style="font-size:100%;"></span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:100%;">[Νομοθετική πρωτοβουλία αναλαμβάνει, εντός των επόμενων ημερών, η κυβέρνηση για να μην υπάρχει η δυνατότητα πώλησης ή μεταβίβασης δημόσιας γης.
</span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:100%;">Αυτό ανακοίνωσε την Τρίτη ο πρωθυπουργός, στο χαιρετισμό που απηύθυνε στην πρώτη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Δια Βίου Μάθησης και Σύνδεσης με την Απασχόληση, που συνεδρίασε στο υπουργείο Παιδείας.
</span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:100%;">Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου πρόσθεσε ότι θα ζητήσει από όλα τα κόμματα, μέσα από διάλογο, να συμφωνήσουν σ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση και αργότερα με την αναθεώρηση του Συντάγματος να συμπεριληφθεί και στο Σύνταγμα। Συμπλήρωσε δε, ότι θα δίνεται το δικαίωμα μόνο στη Βουλή να αποφασίζει τη μεταβίβαση μικρής έκτασης γης.
</span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:100%;">Ο πρωθυπουργός, εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση απαντά τόσο στη σημερινή συγκυρία όσο και μακροπρόθεσμα και επανέλαβε: <em><span style="color:#990000;">«Πάγια θέση μας είναι -και το λέω για όσους εντός και εκτός της χώρας δεν το έχουν εκτιμήσει- ότι μιλάμε για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, για ανάπτυξη και αποπληρωμή χρεών. Να μη συγχέεται ο όρος αξιοποίηση με τον όρο πώληση. Η Ελλάδα δεν πουλάει τη γη της» .]</span></em>
</span><span style="font-size:130%;"></span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:130%;">ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
</span></strong></div>
<div align="left"><strong><span style="font-size:130%;">«ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012 - 2015»</span></strong></div>
<strong><span style="font-size:100%;">
<div align="justify">
<span style="font-size:130%;"></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:130%;">24/06/2011</span>
</span></strong>
<a href="http://sup.kathimerini.gr/connect/eefn.pdf">http://sup.kathimerini.gr/connect/eefn.pdf</a>
</div>
<div align="justify">
</div><strong><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:130%;"></span></span></strong>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:130%;">Άρθρο 5
</span></span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:130%;"></span></span></strong></div>
<div align="justify"><strong><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:130%;">Αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων
</span>
</span></strong><span style="font-size:100%;"><strong><span style="font-size:130%;color:#990000;"></span></strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong><span style="font-size:130%;color:#990000;">1 Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου διενεργείται με κάθε πρόσφορο τρόπο και κατά προτίμηση, με: </span>
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>α) Πώληση
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>β) Σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων δικαιωμάτων οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας
<span style="font-size:130%;color:#990000;"></span></strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong><span style="font-size:130%;color:#990000;">γ) Μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσης επί αυτών </span>
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>δ) Εκμίσθωση
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>ε) Παραχώρηση της χρήσης ή της εκμετάλλευσής τους
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>στ) Ανάθεση της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>ζ) Εισφορά τους σε ανώνυμες εταιρείες και στη συνέχεια πώληση των μετοχών που προκύπτουν
</strong></span></div>
<div align="justify"><span style="font-size:100%;"><strong>η) Τιτλοποίηση απαιτήσεων, ανεξάρτητα από τον επιχειρηματικό ή μη χαρακτήρα τους, σύμφωνα με τα άρθρα 10, 11 και 14 του ν। 3156/2003
</div></strong></span>George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.com0