tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post114530522207437215..comments2023-10-30T00:53:44.532-07:00Comments on ΛΙΜΠΕΡΑΛΙΣΤΗΣ: Άνοιξη …γεμάτη μελαγχολία!!George Bourchashttp://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-1146498211614704862006-05-01T08:43:00.000-07:002006-05-01T08:43:00.000-07:00Για το άρθρο του Φρήντμαν στη WSJ που επικαλέστηκα...Για το άρθρο του Φρήντμαν στη WSJ που επικαλέστηκα παραπάνω βλ.<BR/><BR/><A>http://bourchas.blogspot.com/2006/03/milton-friedman.html</A><BR/>και<BR/><A>http://www.bulls.gr/read_op.php?oid=1083&mid=139</A><BR/><BR/>Οι άλλες συνδέσεις και εδώ<BR/><BR/><A>http://www.mises.org/fullstory.asp?control=1536</A><BR/><BR/><A>http://www.andrianopoulos.gr/articles/articles2004/458_sosialdimokrates.htm</A><BR/><BR/><A>http://archive.enet.gr/1998/12/17/on-line/stiles/analisi.htm</A>George Bourchashttps://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-1146497990698731792006-05-01T08:39:00.000-07:002006-05-01T08:39:00.000-07:00Το Δεκέμβριο του 2004 ο Milton Friedman έγραψε: «w...Το Δεκέμβριο του 2004 ο Milton Friedman έγραψε: «we have succeeded in stalling the progress of socialism, but we have not succeeded in reversing its course. We are still far from bringing practice into conformity with opinion»(<A>http://www.liberals.gr/read_op.php?oid=1083</A>). <BR/><BR/>Μετά το τέλος του φασισμού και του κομμουνισμού, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία μεταπολεμικά αποτέλεσε την πιο αισχρή και ύπουλη δύναμη αναχαίτισης κάθε φιλελεύθερου μετασχηματισμού της Ευρώπης. Οι μεσοβέζικες ιδέες της, στερημένες οποιασδήποτε αυθεντικότητας και συνοχής, έχουν εκφυλισθεί, πλέον, σε έναν στείρο κυβερνητισμό και πραγματισμό, τα αδιέξοδα του οποίου οδηγούν βαθμιαία τους λαούς της ηπειρωτικής Ευρώπης στην υπερψήφιση φαιοκόκκινων πολιτικών σχηματισμών και στην ιδεολογικοπολιτική διάσταση με τις ΗΠΑ, την χώρα που αποτελεί την πληρέστερη έως σήμερα ενσάρκωση των φιλελεύθερων ιδεών. Το όραμα δε πολιτικής ένωσης της Ευρώπης αποτελεί σήμερα το κύκνειο άσμα αυτού του αισχρού πολιτικού ρόλου της(<A>http://www.mises.org/fullstory.asp?control=1536</A>).<BR/><BR/>Τούτου δοθέντος, θέσεις όπως του Ανδριανόπουλου (<A>http://www.andrianopoulos.gr/articles/articles2004/458_sosialdimokrates.htm</A>)ότι «ουσιαστικά, σε όλες τις χώρες της αναπτυγμένης Δύσης η επικρατούσα πολιτική συναίνεση εστιάζεται πάνω στις φιλελεύθερες πολιτικές των λιγότερων φόρων, του μικρότερου αλλά αποτελεσματικότερου δημόσιου τομέα, των ελεύθερων αγορών, της εξασφάλισης της προστασίας των οικονομικά αδυνάτων-όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο θεσμών και κανόνων που προσδιορίζουν το κράτος δικαίου», είναι παντελώς αβάσιμες.<BR/><BR/>Στο συγκεκριμένο άρθρο ο παθιασμένος ευρωπαϊστής Μπλερ, εμφανίζεται ως συνεχιστής της Μάγκυ, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που κι αυτός αποτέλεσε είναι απλά μια αισχρή δύναμη αναχαίτισης των φιλελεύθερων ιδεών που εμφανίστηκαν δυναμικά στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα.<BR/><BR/>Βλ. και ένα εξαιρετικό άρθρο του Τάκη Μίχα εδώ <A>http://archive.enet.gr/1998/12/17/on-line/stiles/analisi.htm</A>.George Bourchashttps://www.blogger.com/profile/04214391790266358211noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23922527.post-1145441477204955592006-04-19T03:11:00.000-07:002006-04-19T03:11:00.000-07:00Ο Μπλερ δεν είναι φιλελεύθερος, αλλά μήπως το βλέπ...Ο Μπλερ δεν είναι φιλελεύθερος, αλλά μήπως το βλέπεις λίγο ανάποδα; <BR/><BR/>Το άρθρο δεν υπερασπίζεται τον Μπλαιρ.<BR/><BR/>Το ότι ιδεολογικοί αντίπαλοι, όπως ο Μπλερ, τελικά υιοθετούν τις πολιτικές της Μάγκι δεν είναι απόδειξη της επιτυχίας, της απήχησης και της αποδοχής των θέσεών της από την βρετανική κοινωνία; Υπάρχει μεγαλύτερη καταξίωση από την αποδοχή του αντιπάλου;<BR/><BR/>Ακόμα, αν κάποιος μη φιλελεύθερος πει/προτείνει/εφαρμόσει μια φιλελεύθερη πολιτική, δεν πρέπει αυτό να αναγνωρίζεται και να επικροτείται; Τελικά τι έχει σημασία; Τι λέει κάποιος σε κάθε ζήτημα χωριστά, ή το ποιός το λέει;Roarkhttps://www.blogger.com/profile/07880818845675162295noreply@blogger.com