ΛΙΜΠΕΡΑΛΙΣΤΗΣ

Εκπληκτικό το άρθρο του καθηγητή Χ. Γιανναρά στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με τον τίτλο «Ο Κεμαλισμός εν Ελλάδι». Τέτοιες αλήθειες στην Ελλάδα μόνο ο σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα συγγραφέας Γεράσιμος Κακλάμανης ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έχει τολμήσει να γράψει. Το λάθος , ωστόσο, και του Κακλαμάνη και του Γιανναρά είναι ότι ταυτίζουν την Δύση με τον Γαλλικό Διαφωτισμό. Ενώ η αληθινή έννοια της Δύσης θα πρέπει να αναζητηθεί στον Αμερικανικό και στον Αγγλικό Διαφωτισμό. Οι διαφορές, μάλιστα, σήμερα Αμερικής και Αγγλίας αφενός και Ευρωπαικής Ένωσης αφετέρου σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλονται ακριβώς στην διαφορες των πιο πάνω Διαφωτισμών. Το βιβλίο δε της ιστορικού Gertrude Himmelfarb, με τον τίτλο «The Roads to Modernity: The British, French, and American Enlightenments» (Knopf, 2004 $25, 304 pp.) πραγματεύεται με μοναδικό τρόπο τις σχετικές διαφορές, που όντας πάντοτε παρούσες, αντανακλώνται σε επίκαιρα ζητήματα.

Επί τρία χρόνια απλώς διαχειρίζονταν την παραγκα του Καραγκιόζη και τάιζε τον κομματικό μηχανισμό του κόμματός του. Μέχρι το 2010 (εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας) έχει κατά νου να συνεχίσει το ίδιο τροπάρι. Αν κερδίσει το 2010 ίσως προσπαθήσει τότε για κάποιες ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις μέχρι το 2014. Το πολιτικό κόστος τότε για τον ίδιο και για το κόμμα του δεν θα είναι απαγορευτικό. Υπάρχει μάλιστα και μια ημερομηνία για τις επόμενες εκλογές, που ταιριάζει γάντι στην πιο πάνω νοοτροπία του: Αυτή είναι η 1η Ιουλίου 2007. Όπως η κυβέρνησή του τόσο καιρό, έτσι και εμείς θα κληθούμε, να αντιμετωπίσουμε εξαιρετικής σημασίας "εθνικό θέμα" κατά την πρώτη ημέρα των διακοπών μας! Πέραν τούτων, άλλωστε, η παραπάνω ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών είναι και η πλέον συμφέρουσα για τον ίδιο και το κόμμα του, δεδομένου ότι αναμφίβολα δεν έχει να προσμένει τίποτε το ιδιαίτερα θετικό τους επόμενους μήνες, τουναντίον μάλιστα!

Ο Τόνυ Μπλαίρ ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και την ηγεσία των Εργατικών στις 27 Ιουνίου. Το πρωί της 5ης Μαΐου 2005, λίγη ώρα αφότου είχαν ανοίξει οι κάλπες στη Βρετανία, σημειώθηκαν δύο παράξενες και ανεξιχνίαστες εκρήξεις έξω από το βρετανικό προξενείο στη Νέα Υόρκη σε απόσταση ενός μόλις χιλιομέτρου από την έδρα του ΟΗΕ, χωρίς να προκληθούν θύματα ή τραυματισμοί. Η είδηση αμέσως αποτέλεσε πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ του κόσμου. Με το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος στην Βρετανία αναποφάσιστο μέχρι τις τελευταίες ώρες, το γεγονός αυτό απέβη τότε καταλυτικό υπέρ της επανεκλογής Μπλαίρ για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Και επειδή λόγος αρχίζει να γίνεται για την δεκαετή θητεία του ως πρωθυπουργού, τα λόγια της Margaret Thatcher για τον βίο και την πολιτεία του αρκούν: "I'm not quite sure of his place in history. History will determine that."

Ραγδαίες και ενδιαφέρουσες προμηνύονται στο άμεσο μέλλον οι εξελίξεις στο χώρο της ανατολικής μεσογείου με επίκεντρο βέβαια την Τουρκία. Πριν από δέκα περίπου μήνες έγραφα τα εξής: «Αυτή τη φορά ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται στο πλευρό του Τάσσου Παπαδόπουλου, στηρίζοντας τις εθνικιστικές του θέσεις και απόψεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά πρώτο λόγο γιατί της προσφέρεται για προβολή μετά τα δημοψηφίσματα για το ευρωσύνταγμα ένας εντελώς προσχηματικός, αλλά ωστόσο υπαρκτός λόγος να αρνηθεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στους κόλπους της. Συμφέρει εν προκειμένω τους Ευρωπαίους, να εμφανίζεται η Ελλάδα και η Κύπρος ότι αποτελεί το εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και όχι ο δικός τους διάχυτος εθνορατσισμός. Οι ΗΠΑ κατά δεύτερο λόγο επειδή φαίνεται να εμμένουν στην διατήρηση της μεταψυχροπολεμικής πολιτικής τους στην περιοχή, δηλαδή της υπάρξεως ελεγχόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ώστε να διατηρείται η ισχύς του στρατοκεμαλικού κατεστημένου στην

Οι προειδοποιήσεις και οι επισημάνσεις του επιφανέστερου λιμπεραλιστή της ευρωπαϊκής ηπείρου (δείτε μεταξύ άλλων εδώ , εδώ και εδώ ) Václav Klaus για το ευρωπαϊκό τερατούργημα που ονομάζεται Ευρωπαική Ένωση κάθε μέρα επαληθεύονται. Αποτελεί πλέον η ύπαρξη του ανεπαίσθητο αλλά θανάσιμο κίνδυνο για το φιλελεύθερο πολίτευμα και τα ατομικά δικαιώματα. Η «συνταγματική εκτροπή» , που καταγγέλλει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της υπέρτερης ισχύος των ευρωπαικών συνθηκών έναντι του ελληνικού Συντάγματος. Και να σκεφτεί κανένας ότι μολονότι το ελληνικό Σύνταγμα είναι από τα πλέον ανελεύθερα και κρατικοπαρεμβατικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ευρωπαϊκή νομοθεσία τείνει και σε ένα μεγάλο βαθμό το έχει ήδη υπερκεράσει σε βαθμό ανελευθερίας. Στο βαθμό δε που η παραμονή της Ελλάδας πλέον στην Ευρωπαική Ένωση αποτελεί απλώς και μόνο χρηματοδοτικό μηχανισμό για την συντήρηση και διαιώνιση του ανάδελφου ορθόδοξου ελληνικού παρεοκρατικού καπιταλισμού, και ως